«Կեչասունկ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Content deleted Content added
չ մանր-մունր, oգտվելով ԱՎԲ
No edit summary
Տող 1. Տող 1.
'''Կեչասունկ''' (Leccinum scabrum), կեչու թնջուկ, [[բազիդիավոր սնկեր]]ի լեկցին ցեղի ներկայացուցիչ։ [[ՀՀ]]-ում հազվադեպ հանդիպում է [[Լոռի|Լոռ]]ու և [[Տավուշ]]ի մարզերում։ Աճում է լայնատերև կամ խառնանտառներում՝ ամռան ամիսներին՝ հողի վրա ([[1100]]- [[1400]] [[մ]] բարձր-ներում)։ Միկոռիզագոյացնող է, համակեցության մեջ է մըտնում կեչու հետ։ Գլխարկը (տրամագիծը՝ [[10]]-[[15]] սմ) մսալի է, ամուր, բարձիկաձև։ Խոնավ եղանակին մակերեսը լորձնանում է։ Գունավորումը, կախված եղանակից, կարող է լինել բաց դեղինից մինչև գորշամոխրագույն։ Հիմենոֆորը (պըտղաբեր մասը) խողովակաձև է, մանր, կլորավուն, անկյունաձև անցքերով, սպունգանման, սկզբում՝ սպիտակ, հետագայում՝ գորշ։ Պտղամիսն ամուր է, սպիտակ, կտրվածքում՝ վարդագույն։ Ոտիկը (Երկար.՝ [[10]]-[[20]] սմ, հաստ.՝ [[3]] սմ) գլանաձև է, հիմքում՝ լայնացած, սպիտակ, ունի գորշ կամ մոխրագույն թեփուկներ։ Ուտելի է. օգտագործվում է թարմ, չորացրած, [[աղ]] կամ թթու դրած։
'''Կեչասունկ''' (Leccinum scabrum), կեչու թնջուկ, [[բազիդիավոր սնկեր]]ի լեկցին ցեղի ներկայացուցիչ։ [[ՀՀ]]-ում հազվադեպ հանդիպում է [[Լոռի|Լոռ]]ու և [[Տավուշ]]ի մարզերում։ Աճում է լայնատերև կամ խառնանտառներում՝ ամռան ամիսներին՝ հողի վրա ([[1100]]- [[1400]] [[մ]] բարձրություններում)։ Միկոռիզագոյացնող է, համակեցության մեջ է մտնում կեչու հետ։ Գլխարկը (տրամագիծը՝ [[10]]-[[15]] սմ) մսալի է, ամուր, բարձիկաձև։ Խոնավ եղանակին մակերեսը լորձնանում է։ Գունավորումը, կախված եղանակից, կարող է լինել բաց դեղինից մինչև գորշամոխրագույն։ Հիմենոֆորը (պըտղաբեր մասը) խողովակաձև է, մանր, կլորավուն, անկյունաձև անցքերով, սպունգանման, սկզբում՝ սպիտակ, հետագայում՝ գորշ։ Պտղամիսն ամուր է, սպիտակ, կտրվածքում՝ վարդագույն։ Ոտիկը (Երկար.՝ [[10]]-[[20]] սմ, հաստ.՝ [[3]] սմ) գլանաձև է, հիմքում՝ լայնացած, սպիտակ, ունի գորշ կամ մոխրագույն թեփուկներ։ Ուտելի է. օգտագործվում է թարմ, չորացրած, [[աղ]] կամ թթու դրած։
{{ՀԲ}}
{{ՀԲ}}



10:36, 22 Հոկտեմբերի 2014-ի տարբերակ

Կեչասունկ (Leccinum scabrum), կեչու թնջուկ, բազիդիավոր սնկերի լեկցին ցեղի ներկայացուցիչ։ ՀՀ-ում հազվադեպ հանդիպում է Լոռու և Տավուշի մարզերում։ Աճում է լայնատերև կամ խառնանտառներում՝ ամռան ամիսներին՝ հողի վրա (1100- 1400 մ բարձրություններում)։ Միկոռիզագոյացնող է, համակեցության մեջ է մտնում կեչու հետ։ Գլխարկը (տրամագիծը՝ 10-15 սմ) մսալի է, ամուր, բարձիկաձև։ Խոնավ եղանակին մակերեսը լորձնանում է։ Գունավորումը, կախված եղանակից, կարող է լինել բաց դեղինից մինչև գորշամոխրագույն։ Հիմենոֆորը (պըտղաբեր մասը) խողովակաձև է, մանր, կլորավուն, անկյունաձև անցքերով, սպունգանման, սկզբում՝ սպիտակ, հետագայում՝ գորշ։ Պտղամիսն ամուր է, սպիտակ, կտրվածքում՝ վարդագույն։ Ոտիկը (Երկար.՝ 10-20 սմ, հաստ.՝ 3 սմ) գլանաձև է, հիմքում՝ լայնացած, սպիտակ, ունի գորշ կամ մոխրագույն թեփուկներ։ Ուտելի է. օգտագործվում է թարմ, չորացրած, աղ կամ թթու դրած։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական տարբերակը վերցված է Հայաստանի բնաշխարհ հանրագիտարանից, որի նյութերը թողարկված են Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) թույլատրագրի ներքո։