«Գրիգոր Չալիկյան»–ի խմբագրումների տարբերություն
No edit summary |
No edit summary |
||
| Տող 3. | Տող 3. | ||
[[1953]] թվականին ավարտել է Երևանի գեղարվեստի թատերական ինստիտուտը։ Աշխատել է [[Աշտարակ]]ի (1940—1946 թվականներին), Երևանի պատանի հանդիսատեսի ([[1946]]—[[1953]] թվականներին), Սունդուկյանի անվան (1953—[[1959]] թվականներին) թատրոններում։ 1959 թվականից աշխատում է Հայաստանի հեռուստատեսության և ռադիոհաղորդումների պետական կոմիտեում (ֆոնդային դրամատիկական հաղորդումների բաժնի վարիչ և գլխավոր ռեժիսոր)։ Հայկական ռադիոթատրոնի նախաձեռնողներից է։ |
[[1953]] թվականին ավարտել է Երևանի գեղարվեստի թատերական ինստիտուտը։ Աշխատել է [[Աշտարակ]]ի (1940—1946 թվականներին), Երևանի պատանի հանդիսատեսի ([[1946]]—[[1953]] թվականներին), Սունդուկյանի անվան (1953—[[1959]] թվականներին) թատրոններում։ 1959 թվականից աշխատում է Հայաստանի հեռուստատեսության և ռադիոհաղորդումների պետական կոմիտեում (ֆոնդային դրամատիկական հաղորդումների բաժնի վարիչ և գլխավոր ռեժիսոր)։ Հայկական ռադիոթատրոնի նախաձեռնողներից է։ |
||
Գրիգոր Չալիկյանի ռադիոբեմադրություններից են՝ [[Հրաչյա Քոչար]]ի «Կարոտ», «[[Նահապետը]]», [[Ֆրանց Վերֆել]]ի «[[Մուսա լեռան քառասուն օրը]]», [[Կոստան Զարյան]]ի «[[Նավը լեռան վրա]]»,[[Լևոն Շանթ]]ի «Հին աստվածներ», [[Մուշեղ Գալշոյան]]ի «Կանչը»։ Լույս են տեսել «Բաբախումներ» ([[1954]] թվական), «Իմ սիրտը» ([[1958]] թվական), «Խաղաղ ափեր» ([[1964]] թվական) բանաստեղծությունների և «Սպիտակ կատու» ([[1981]] թվական) պիեսների ժողովածուները։ Տարբեր թատրոններում բեմադրվել են Չալիկյանի «Երագիկ» ([[1957]] թվական), «Սարսեցի փեսան» ([[1966]] թվական), «Մենք, նրանք և մյուսները» ([[1970]] թվական), «Հայր Տոնապետի մենախոսությունը» ([[1976]] թվական), հեռուստատեսությամբ՝ «Ծաղկած խնձորենիների ձմեռը» ([[1980]] թվական) և այլ պիեսներ։ Դերերից են՝ Խաչատուր Աբովյան (Դ․ Գագազյանի «[[Խաչատուր Աբովյան]]»), Նեզնամով (Ա․ Օստրովսկու «Անմեղ մեղավորներ»), Ժան Վալժան («Թշվառներ», ըստ [[Վիկտոր Հյուգո]]յի)։ |
Գրիգոր Չալիկյանի ռադիոբեմադրություններից են՝ [[Հրաչյա Քոչար]]ի «Կարոտ», «[[Նահապետը]]», [[Ֆրանց Վերֆել]]ի «[[Մուսա լեռան քառասուն օրը]]», [[Կոստան Զարյան]]ի «[[Նավը լեռան վրա]]», [[Լևոն Շանթ]]ի «Հին աստվածներ», [[Մուշեղ Գալշոյան]]ի «Կանչը»։ Լույս են տեսել «Բաբախումներ» ([[1954]] թվական), «Իմ սիրտը» ([[1958]] թվական), «Խաղաղ ափեր» ([[1964]] թվական) բանաստեղծությունների և «Սպիտակ կատու» ([[1981]] թվական) պիեսների ժողովածուները։ Տարբեր թատրոններում բեմադրվել են Չալիկյանի «Երագիկ» ([[1957]] թվական), «Սարսեցի փեսան» ([[1966]] թվական), «Մենք, նրանք և մյուսները» ([[1970]] թվական), «Հայր Տոնապետի մենախոսությունը» ([[1976]] թվական), հեռուստատեսությամբ՝ «Ծաղկած խնձորենիների ձմեռը» ([[1980]] թվական) և այլ պիեսներ։ Դերերից են՝ Խաչատուր Աբովյան (Դ․ Գագազյանի «[[Խաչատուր Աբովյան]]»), Նեզնամով (Ա․ Օստրովսկու «Անմեղ մեղավորներ»), Ժան Վալժան («Թշվառներ», ըստ [[Վիկտոր Հյուգո]]յի)։ |
||
| ⚫ | |||
{{ՀՍՀ}} |
{{ՀՍՀ}} |
||
{{DEFAULTSORT:Չալիկյան, Գրիգոր}} |
|||
[[Կատեգորիա:Հայ դերասաններ]] |
|||
[[Կատեգորիա:Հայ ռեժիսորներ]] |
|||
[[Կատեգորիա:Հայ գրողներ]] |
|||
| ⚫ | |||
11:07, 9 Սեպտեմբերի 2014-ի տարբերակ
Գրիգոր Սարգսի Չալիկյան (ծնվել է օգոստոսի 25, 1920 թվականին, Իզմիթ, Թուրքիա), հայ սովետական դերասան, ռեժիսոր, գրող, ասմունքող։ ՀԽՍՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ (1977 թվական)։
1953 թվականին ավարտել է Երևանի գեղարվեստի թատերական ինստիտուտը։ Աշխատել է Աշտարակի (1940—1946 թվականներին), Երևանի պատանի հանդիսատեսի (1946—1953 թվականներին), Սունդուկյանի անվան (1953—1959 թվականներին) թատրոններում։ 1959 թվականից աշխատում է Հայաստանի հեռուստատեսության և ռադիոհաղորդումների պետական կոմիտեում (ֆոնդային դրամատիկական հաղորդումների բաժնի վարիչ և գլխավոր ռեժիսոր)։ Հայկական ռադիոթատրոնի նախաձեռնողներից է։
Գրիգոր Չալիկյանի ռադիոբեմադրություններից են՝ Հրաչյա Քոչարի «Կարոտ», «Նահապետը», Ֆրանց Վերֆելի «Մուսա լեռան քառասուն օրը», Կոստան Զարյանի «Նավը լեռան վրա», Լևոն Շանթի «Հին աստվածներ», Մուշեղ Գալշոյանի «Կանչը»։ Լույս են տեսել «Բաբախումներ» (1954 թվական), «Իմ սիրտը» (1958 թվական), «Խաղաղ ափեր» (1964 թվական) բանաստեղծությունների և «Սպիտակ կատու» (1981 թվական) պիեսների ժողովածուները։ Տարբեր թատրոններում բեմադրվել են Չալիկյանի «Երագիկ» (1957 թվական), «Սարսեցի փեսան» (1966 թվական), «Մենք, նրանք և մյուսները» (1970 թվական), «Հայր Տոնապետի մենախոսությունը» (1976 թվական), հեռուստատեսությամբ՝ «Ծաղկած խնձորենիների ձմեռը» (1980 թվական) և այլ պիեսներ։ Դերերից են՝ Խաչատուր Աբովյան (Դ․ Գագազյանի «Խաչատուր Աբովյան»), Նեզնամով (Ա․ Օստրովսկու «Անմեղ մեղավորներ»), Ժան Վալժան («Թշվառներ», ըստ Վիկտոր Հյուգոյի)։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։ 
|