«Աբու Թամմամ»–ի խմբագրումների տարբերություն
No edit summary |
No edit summary |
||
| Տող 1. | Տող 1. | ||
'''Աբու Թամմամ''' ([[804]]/[[806]]-[[845]]/[[846]]), ամբողջական անունը՝ {{lang-ar|حبيب بن أوس بن الحارث الطائي}}, (''Հաբիբ իբն Ուս իբն ալ-Հարիս ալ-Տաի''),[[արաբ]] ականավոր [[պոետ]] և [[բանասեր]] , արաբական անտալոգիաների ժանրի ստեղծողներից մեկը : Նրա կյանքի մասին բավականին ամբողջական տեղեկություն կա բանասեր և [[պատմաբան]] [[Աբու Բաքր աս-Սուլի|Աբու Բաքր աս-Սուլիի]] ( մահացել է [[946]] թվականին) «Տեղեկություններ Աբու Թամմամի մասին » աշխատության մեջ: Ինչպես նաև , նրա մասին տեղեկություններ կան հայտնի «Երգերի գրքում» : |
'''Աբու Թամմամ''' ([[804]]/[[806]]-[[845]]/[[846]]), ամբողջական անունը՝ {{lang-ar|حبيب بن أوس بن الحارث الطائي}}, (''Հաբիբ իբն Ուս իբն ալ-Հարիս ալ-Տաի''),[[արաբ]] ականավոր [[պոետ]] և [[բանասեր]] , արաբական անտալոգիաների ժանրի ստեղծողներից մեկը : Նրա կյանքի մասին բավականին ամբողջական տեղեկություն կա բանասեր և [[պատմաբան]] [[Աբու Բաքր աս-Սուլի|Աբու Բաքր աս-Սուլիի]] ( մահացել է [[946]] թվականին) «Տեղեկություններ Աբու Թամմամի մասին » աշխատության մեջ: Ինչպես նաև , նրա մասին տեղեկություններ կան հայտնի «Երգերի գրքում» : |
||
Աբու Թամմամը ծնվել է [[Դամասկոս]] |
Աբու Թամմամը ծնվել է [[Դամասկոս]]ի մոտ գտնվող [[Ջասիմ]] քաղաքում՝ [[հույն|հունական ծագմամբ]] [[Քրիստոնյա|քրիստոնեական]] ընտանիքում: Քաղաքում կանգնեցված է նրա արձանը: Մանկությունն անցկացրել է Դամասկոսում , որտեղ իր հայրը՝ Տադուսը, ուներ գինետուն: Հետագայում ապագա պոետը ընդունում է [[իսլամ]] :Իսլամ ընդունելուց հետո նա ամեն առիթով բացահայտ ընդգծում էր իր հավատարմությունը իսլամին և անգամ արաբական տոհմածառ է ստեղծում ՝ասելով , որ պատկանում է թայ ցեղին: |
||
Առաջին բանաստեղծական փորձերը հաջողության չեն հասել:Սակայն շուտով [[ալ-Մուտասիմ]] խալիֆը նրան հրավիրում է պալատ, և Աբու Թամմամը դառնում է պալատական ձոներգու:Ըստ աղբյուրների Աբու Թամմամը գոռոզ էր ,անափառ,շահամոլ ,կոպիտ ,մշտապես ընդգծում էր իր հավատարմությունը իսլամին ու արաբական ավանդույթներին,որի համար էլ սիրում էր հագնել բեդվինական հագուստ:Նախաիսլամական պոետների նման նա միշտ իր մոտ [[ռավի]] էր պահում լսարանի ծաղրից խուսափելու համար ,քանզի շատ վատ ձայն ուներ : |
Առաջին բանաստեղծական փորձերը հաջողության չեն հասել:Սակայն շուտով [[ալ-Մուտասիմ]] խալիֆը նրան հրավիրում է պալատ, և Աբու Թամմամը դառնում է պալատական ձոներգու:Ըստ աղբյուրների Աբու Թամմամը գոռոզ էր ,անափառ,շահամոլ ,կոպիտ ,մշտապես ընդգծում էր իր հավատարմությունը իսլամին ու արաբական ավանդույթներին,որի համար էլ սիրում էր հագնել բեդվինական հագուստ:Նախաիսլամական պոետների նման նա միշտ իր մոտ [[ռավի]] էր պահում լսարանի ծաղրից խուսափելու համար ,քանզի շատ վատ ձայն ուներ : |
||
11:03, 31 Հուլիսի 2014-ի տարբերակ
Աբու Թամմամ (804/806-845/846), ամբողջական անունը՝ արաբ․՝ حبيب بن أوس بن الحارث الطائي, (Հաբիբ իբն Ուս իբն ալ-Հարիս ալ-Տաի),արաբ ականավոր պոետ և բանասեր , արաբական անտալոգիաների ժանրի ստեղծողներից մեկը : Նրա կյանքի մասին բավականին ամբողջական տեղեկություն կա բանասեր և պատմաբան Աբու Բաքր աս-Սուլիի ( մահացել է 946 թվականին) «Տեղեկություններ Աբու Թամմամի մասին » աշխատության մեջ: Ինչպես նաև , նրա մասին տեղեկություններ կան հայտնի «Երգերի գրքում» :
Աբու Թամմամը ծնվել է Դամասկոսի մոտ գտնվող Ջասիմ քաղաքում՝ հունական ծագմամբ քրիստոնեական ընտանիքում: Քաղաքում կանգնեցված է նրա արձանը: Մանկությունն անցկացրել է Դամասկոսում , որտեղ իր հայրը՝ Տադուսը, ուներ գինետուն: Հետագայում ապագա պոետը ընդունում է իսլամ :Իսլամ ընդունելուց հետո նա ամեն առիթով բացահայտ ընդգծում էր իր հավատարմությունը իսլամին և անգամ արաբական տոհմածառ է ստեղծում ՝ասելով , որ պատկանում է թայ ցեղին:
Առաջին բանաստեղծական փորձերը հաջողության չեն հասել:Սակայն շուտով ալ-Մուտասիմ խալիֆը նրան հրավիրում է պալատ, և Աբու Թամմամը դառնում է պալատական ձոներգու:Ըստ աղբյուրների Աբու Թամմամը գոռոզ էր ,անափառ,շահամոլ ,կոպիտ ,մշտապես ընդգծում էր իր հավատարմությունը իսլամին ու արաբական ավանդույթներին,որի համար էլ սիրում էր հագնել բեդվինական հագուստ:Նախաիսլամական պոետների նման նա միշտ իր մոտ ռավի էր պահում լսարանի ծաղրից խուսափելու համար ,քանզի շատ վատ ձայն ուներ : Նա թողել է տարբեր ժանրերի բազմաթիվ ստեղծագործություններ,հատկապես մադհեր( ձոներ նվիրված նշանավոր ազդեցիկ մարդկանց,արաբերեն՝مدح) : Նա հայտարարում էր .«Ես գովերգում եմ իմ ներբողներում ղեկավարներին ,բայց ոչ երբեք հասարակ մարդկանց»: Իր մադհերում Աբու Թամմամը չի մոռանում իր սեփական քաջագործությունների մասին :Այսինքն իր մադհերում կա նաև ֆախր (ինքնագովերգում) :Նա ապրում էր քաղաքում և շատ աղոտ պատկերացում ուներ բեդվինական կյանքի և անապատի մասին , սակայն շատ վարպետորեն էր նկարագրում դրանք:Նրա ստեղծագործությունները ընթերցողին տանում են խոր անցյալ , գցում նրան հին բեդվիանական միջավայր:Աբու Թամմամի մադհերի շատ տողեր տեքստաբանորեն համարյա համընկնում են նախաիսլամական պոետների առանձին ստեղծագործությունների հետ:Չնայած հին ավանդույթին հետևելուն ՝Աբու Թամմամի պոեզիան ,այնուամենայնիվ ,նոր է ձևով , բառապաշարի հարստությամբ,պատկերավորման միջոցների բարդությամբ :Նա վերջապես հաղթահարեց կասիդայի բեյթերի անջատվածությունը և նրա կասիդաներն ավելի ամբողջական են և իմաստներով ավելի կապակցված են մասերը:Հենց այս հատկանիշներով է ,որ նա տարբերվում է իր ժամանակակից բանաստեղծներից: Աբու Թամմամը գրել է նաև ռիսաներ և հիջաներ,որոնք հիմնականում ավանդական են: