Կոնսերվատորիա

Կոնսերվատորիա - (իտալ.՝ {{{1}}} conservatorio, սկզբնական նշանակությամբ՝ ապաստարան, < լատ. conservo - պահպանել ) - երաժշտական բարձրագույն ուսումնական հաստատություն, ուր կրթվում են մասնագետ կատարողներ՝ նվագողներ, երգիչներ, դիրիժորներ նաև կոմպոզիտորներ, երաժշտագետներ։

Պատմություն

16-րդ դարում կոնսերվատորիա էին կոչվում որբանոցները, ուր երեխաներին արհեստներ էին սովորեցնում (առաջինը՝ Նեապոլում, 1537 թվականին)։ 17-րդ դարից որբանոցներում սկսեցին ուսուցանել երաժշտություն, որը կամաց-կամաց դարձավ գերիշխող; 18-րդ դարում իտալական կոնսերվատորիաները մեծ դեր էին խաղում երաժիշտների և կոմպոզիտորների կրթության գործում։ Պրոֆեսիոնալ երաժիշտների պահանջարկից ծնվեց երաժշտական բուհեր ստեղծելու անհրաժեշտությունը։ Նման տիպի առաջին հաստատությունը Փարիզի Ազգային երաժշտական ինստիտուտն էր (1793), որի հիման վրա 1795 թվականին կազմափոխվեց Երաժշտության և դեկլամացիայի կոնսերվատորիա։

Տարբեր երկրներում

19-ից 20-րդ դարերում կոնսերվատորիաներ բացվեցին Եվրոպական համրյա բոլոր մեծ քաղաքներում։

• 1795 - Փարիզում,
• 1811 - Պրահայում,
• 1821 - Վարշավայում,
• 1821 - Վիենայում,
• 1822 - Լոնդոնում,
• 1830 - Մադրիդում,
• 1832 - Բրյուսելում,
• 1840 - Պեշտում (այժմ Բուդապեշտ),
• 1843 - Լայպցիգում,
• 1850 - Բեռլինում,
• 1850 - Քյոլնում,
• 1862 - Սանկտ-Պետերբուրգում,
• 1864 - Բուխարեստում,
• 1866 - Մոսկվայում,
• 1921 - Սոֆիայում։

Բացվեցին նաև 1847 թվականին Ռիո դե Ժանեյրոյում, ԱՄՆ-ում առաջին կոնսերվատորիան 1853 թվականին Բոստոնում, 1927 թվականին Շանհայում։

• 1850 -