Կարապետյան դպրոց

Կարապետյան դպրոց, հիմնվել է 1830-ին, Ախալցխայում, Կարապետ Բագրատունու նախաձեռնությամբ և միջոցներով։ Արական հոգևոր դպրոց էր։ Պահվում էր հիմնադրի կտակած միջոցներով, եկեղեցու հասույթներով և մասնավոր նվիրատվություններով։ Շենքի հարմարություններով և նյութական պայմաններով Անդրկովկասի ապահովված հայկական դպրոցներից էր։ 1846 թ.-ին ուներ մեկ նախապատրաստական և երեք հիմնական դասարաններ։ 1877 թ.-ին միջնակարգ դպրոց էր (10 ուսուցիչ, 193 աշակերտ)։ 1885 թ.-ին փակվել է, վերաբացվել մեկ տարի հետո՝ որպես երկդասյա երկսեռ ծխական դպրոց։ 1888—1889 ուսումնական տարում ունեցել է 328 աշակերտ։

Ավանդվել են կրոն, հայոց լեզու, ռուսաց լեզու, հայոց պատմություն, ընդհանուր աշխարհագրություն, ռուսաց պատմություն, Ռուսաստանի աշխարհագրություն, բնագիտություն, թվաբանություն, գեղագրություն, գծագրություն (նկարչություն), երգեցողություն, ձայնագրություն։

1896 թ.-ին նորից է փակվել և վերաբացվել 1905 թ.-ին։ 1907—08 թթ. ուսումնական տարում ունեցել է 382, 1908—09-ին՝ 317 աշակերտ։ 1911թ. -ից գործել է որպես 5-ամյա դպրոց։ 1914 թ.-ին աշակերտների թիվը իջել է 240-ի։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։