«Գրիգոր Մանուչարյանց»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added

Գծային

06:22, 27 Մայիսի 2014-ի տարբերակ

Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Մանուչարյանց (այլ կիրառումներ)

Գրիգոր Մանուչարյանց (ծնվել է 1773 թվական գյուղ Հախումում (այժմ՝ ՀԽՍՀ Շամշադինի շրջանում)- մահացել է 1846 թվականին գ. Հախում), հայ ազատագրական շարժման գործիչ, արքեպիսկոպոս: Կրթությունն ստացել է Նոր Վարագա վանքի վարժարանում: Հայ ժողովրդի ազատագրումը կապելով Ռուսաստանի օգնության հետ՝ առաջին ռուս-պարսկական պատերազմի (1804-13թթ.) ժամանակ Ղազախի և Շամշադինի հայ երիտասարդներից կազմել է 500 հոգուց բաղկացած հեծյալ ջոկատ և մասնակցել ռազմական գործողություններին: Մանուչարյանցի ջոկատը աչքի է ընկել ռուսական զորքերի երևանյան առաջին (1804 թվական), երկրորդ (1808 թվական) արշավանքներում և հատկապես Նախիջևանի գրավման (1808 թվականի նոյեմբեր) ժամանակ, որոնց համար պարգևատրվել է Ս. Գեորգի IV աստիճանի, Ս. Վլադիմիրի և Ս. Աննայի շքանշաններով: Երկրորդ ռուս-պարսկական պատերազմում (1826-28 թթ.)Մանուչարյանցի ջոկատը պաշտպանել է Լոռի-Փամբակի, Գիլիջանի և Ղազախ-Շամշադինի բնակչությանը, ճնշել Բորչալուի խաների ու աղալարների հրահրած խռովությունը, պաշտպանել ռազմաստրատեգիական նշանակություն ունեցող ճանապարհները, ապահովել ռուսական բանակին պարենի և զինամթերքի մատակարարումը են: 1826 թվականի ամռանը Մանուչարյանցի ջոկատը հաղթական կռիվներ է մղել Զուրաբ խանի և Պարսկաստանի կողմն անցած վրաց արքայորդի Ալեքսանդրի զորքերի դեմ: Մասնակցել է նաև Երևանի խանի զորքերի դեմ մարտերին և Երևանի գրավմանը: Մանուչարյանցի նախաձեռնությամբ և ջանքերով Շամշադինի գյուղացիները ազատվել են խանաբեկական կախումից և ճանաչվել պետական գյուղացիներ: Արևելյան Հայաստանը Ռուսաստանին միացվելուց հետո Մանուչարյանցը վերադարձել է հայրենի գյուղ: Ղեկավարել է Նոր Վարագա վանքի վերանորոգման աշխատանքները, բացել ծխական դպրոց:

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։

@@ Տող 1. / Տող 1. @@
+{{Այլ կիրառումներ|Մանուչարյանց (այլ կիրառումներ)}}
-'''Գրիգոր Մանուչարյանց'''(ծնվել է [[1773]] թվական գյուղ Հախումում (այժմ՝ ՀԽՍՀ [[Շամշադին]]ի շրջանում)- մահացել է [[1846]] թվականին գ. Հախում), հայ ազատագրական շարժման գործիչ, [[արքեպիսկոպոս]]: Կրթությունն ստացել է Նոր Վարագա [[վանք]]ի վարժարանում: Հայ ժողովրդի ազատագրումը կապելով [[Ռուսաստան]]ի օգնության հետ՝ առաջին ռուս-պարսկական պատերազմի (1804-13թթ.) ժամանակ [[Ղազախ]]ի և [[Շամշադին]]ի հայ երիտասարդներից կազմել է 500 հոգուց բաղկացած հեծյալ ջոկատ և մասնակցել ռազմական գործողություններին: Մանուչարյանցի ջոկատը աչքի է ընկել ռուսական զորքերի երևանյան առաջին (1804 թվական), երկրորդ (1808 թվական) [[արշավանք]]ներում և հատկապես [[Նախիջևան]]ի գրավման (1808 թվականի նոյեմբեր) ժամանակ, որոնց համար պարգևատրվել է Ս. Գեորգի IV աստիճանի, Ս. Վլադիմիրի և Ս. Աննայի շքանշաններով: Երկրորդ ռուս-պարսկական պատերազմում (1826-28 թթ.)Մանուչարյանցի ջոկատը պաշտպանել է [[Լոռի]]-[[Փամբակ]]ի, Գիլիջանի և [[Ղազախ]]-[[Շամշադին]]ի բնակչությանը, ճնշել Բորչալուի խաների ու աղալարների հրահրած խռովությունը, պաշտպանել ռազմաստրատեգիական նշանակություն ունեցող ճանապարհները, ապահովել ռուսական բանակին պարենի և զինամթերքի մատակարարումը են: [[1826]] թվականի ամռանը Մանուչարյանցի ջոկատը հաղթական կռիվներ է մղել Զուրաբ խանի և Պարսկաստանի կողմն անցած վրաց արքայորդի Ալեքսանդրի զորքերի դեմ: Մասնակցել է նաև [[Երևան]]ի խանի զորքերի դեմ մարտերին և Երևանի գրավմանը: Մանուչարյանցի նախաձեռնությամբ և ջանքերով [[Շամշադին]]ի գյուղացիները ազատվել են խանաբեկական կախումից և ճանաչվել պետական գյուղացիներ: [[Արևելյան Հայաստան]]ը [[Ռուսաստան]]ին միացվելուց հետո Մանուչարյանցը վերադարձել է հայրենի գյուղ: Ղեկավարել է Նոր Վարագա վանքի վերանորոգման աշխատանքները, բացել ծխական դպրոց:
+'''Գրիգոր Մանուչարյանց''' (ծնվել է [[1773]] թվական գյուղ Հախումում (այժմ՝ ՀԽՍՀ [[Շամշադին]]ի շրջանում)- մահացել է [[1846]] թվականին գ. Հախում), հայ ազատագրական շարժման գործիչ, [[արքեպիսկոպոս]]: Կրթությունն ստացել է Նոր Վարագա [[վանք]]ի վարժարանում: Հայ ժողովրդի ազատագրումը կապելով [[Ռուսաստան]]ի օգնության հետ՝ առաջին ռուս-պարսկական պատերազմի (1804-13թթ.) ժամանակ [[Ղազախ]]ի և [[Շամշադին]]ի հայ երիտասարդներից կազմել է 500 հոգուց բաղկացած հեծյալ ջոկատ և մասնակցել ռազմական գործողություններին: Մանուչարյանցի ջոկատը աչքի է ընկել ռուսական զորքերի երևանյան առաջին (1804 թվական), երկրորդ (1808 թվական) [[արշավանք]]ներում և հատկապես [[Նախիջևան]]ի գրավման (1808 թվականի նոյեմբեր) ժամանակ, որոնց համար պարգևատրվել է Ս. Գեորգի IV աստիճանի, Ս. Վլադիմիրի և Ս. Աննայի շքանշաններով: Երկրորդ ռուս-պարսկական պատերազմում (1826-28 թթ.)Մանուչարյանցի ջոկատը պաշտպանել է [[Լոռի]]-[[Փամբակ]]ի, Գիլիջանի և [[Ղազախ]]-[[Շամշադին]]ի բնակչությանը, ճնշել Բորչալուի խաների ու աղալարների հրահրած խռովությունը, պաշտպանել ռազմաստրատեգիական նշանակություն ունեցող ճանապարհները, ապահովել ռուսական բանակին պարենի և զինամթերքի մատակարարումը են: [[1826]] թվականի ամռանը Մանուչարյանցի ջոկատը հաղթական կռիվներ է մղել Զուրաբ խանի և Պարսկաստանի կողմն անցած վրաց արքայորդի Ալեքսանդրի զորքերի դեմ: Մասնակցել է նաև [[Երևան]]ի խանի զորքերի դեմ մարտերին և Երևանի գրավմանը: Մանուչարյանցի նախաձեռնությամբ և ջանքերով [[Շամշադին]]ի գյուղացիները ազատվել են խանաբեկական կախումից և ճանաչվել պետական գյուղացիներ: [[Արևելյան Հայաստան]]ը [[Ռուսաստան]]ին միացվելուց հետո Մանուչարյանցը վերադարձել է հայրենի գյուղ: Ղեկավարել է Նոր Վարագա վանքի վերանորոգման աշխատանքները, բացել ծխական դպրոց:
 {{ՀՍՀ}}
 [[Կատեգորիա:Ազատամարտիկներ]]