Մարատ Մարինոսյան

Մարատ Մարինոսյան (նոյեմբերի 7, 1925, Երևան - մայիսի 18, 1991, Երևան), հայ ռեժիսոր: ՀԽՍՀ ժողովրդական արտիստ Հեղինե Հովհաննիսյանի ամուսինն էր:

Կենսագրություն

Ավարտել է Երևանի Մաքսիմ Գորկու անվան դպրոցը: 1942-1944 թթ. 17 տարեկան հասակում, կամավոր, մասնակցել է Հայրենական Մեծ պատերազմին: Արժանացել է «Կարմի աստղ» և «Հայրենական պատերազմի» շքանշանների: 1944 թվականին ծանր վիրավորվածություն ստանալուց հետո, զորացրվել է:

1944 թվականին ընդունվել է Երևանի պոլիտեխնիկական ինստիտուտի ճարտարապետական բաժին: 1945 թվականին կիսատ թողնելով ինստիտուտը, ընդունվել է Երևանի գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտի ռեժիսորական բաժին: 1950 թվականից աշխատել է Երևանի Սունդուկյանի անվան պետական ակադեմիական թատրոնում` որպես ռեժիսոր: 1956 թվականին հրավիրվել է աշխատելու Հայաստանի Ազգային հեռուստատեսություն` դառնալով հիմնադիրներից մեկը: Եղել է Հայաստանի Ազգային հեռուստատեսության առաջին գեղարվեստական ղեկավարն ու գլխավոր ռեժիսորը, 1966-1971 թթ` տնօրենը: 1972-1980 թթ եղել է Երևանի Հակոբ Պարոնյանի անվան պետական երաժշտական կոմեդիայի թատրոնի, 1983-1988 թթ` Երևանի Պատանի հանդիսատեսի թատրոնի գեղարվեստական ղեկավարն ու գլխավոր ռեժիսորը:

Ստեղծագործական ուղի

Ստեղծագործական կյանքի ընթացքում բեմադրել է ավելի քան 120 ներկայացում թատրոնում, հեռուստատեսությունում, ռադիոյում: Նրա բեմադրություններից առավել աչքի են ընկել` «Լուսաբացը Մոսկվայում», «Պարտիզպանի շունը», «Փոքրիկ ողբերգությունները», «Մարդու ճակատագիրը», «Բոլորն իմ որդիներն են», «Երեքգրոշանոց օպերա», «Իմ չքնաղ լեդի», «Աստծո կողմից մոռացված հողը», «Ես և նա», «Տաքսի-տաքսի», «Ծուռ հայելիների թագավորություն», «Արշալույսներն այստեղ խաղաղ են», «Սկիզբը» և այլն:

Նրա արվեստանոցն են ավարտել ռեժիսորներ և դերասաններ` Արմեն Էլբակյանը, Վիգեն Ստեփանյանը, Նիկոլայ Ծատուրանը, Վիգեն Չալդրանյանը, Դավիթ Հակոբյանը, Արմեն Մազմանյանը, Հրաչյա Գասպարյանը, Հերբերտ Գասպարյանը, Քրիստ Մանարյանը և ուրիշներ:

Մանկավարժական գործունեություն

1963 թվականից դասավանդել է Երևանի գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտում, եղել է պրոֆեսոր:

Պարգևներ և կոչումներ

Արժանացել է ՀԽՍՀ արվեստի վաստակավոր գործչի կոչմանը: ]