«Գագա բերդ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Content deleted Content added
No edit summary
չ clean up, replaced: Է: → է։, ը: → ը։ (3), մ: → մ։ (2), վ: → վ։ (2), ր: → ր։ (2) oգտվելով ԱՎԲ
Տող 33. Տող 33.
|նկարագրություն2 =
|նկարագրություն2 =
}}
}}
'''Գագա բերդ''', ռազմական կառույց Հայաստանի [[Կոթի]] գյուղից արևելք, [[Ադրբեջան]]ի [[Դաշ Սալահլի]] գյուղից արևմուտք, Ադրբեջանի տարածքում, [[Գագա դաշտ]]ի հարավային կողմում:
'''Գագա բերդ''', ռազմական կառույց Հայաստանի [[Կոթի]] գյուղից արևելք, [[Ադրբեջան]]ի [[Դաշ Սալահլի]] գյուղից արևմուտք, Ադրբեջանի տարածքում, [[Գագա դաշտ]]ի հարավային կողմում։


== Պատմություն ==
== Պատմություն ==
Գագա բերդը կառուցվել է 989—1020 թթ. Գագիկ Ա Բագրատունու անունով: 1123 թ. վրաց Դավիթ Շինարար թագավորը սելջուկ թուրքերից ազատագրել է Գագա բերդը: XII դարի վերջին բերդը տրվել է Վահրամ Զաքարյանին` որպես պարգև նրա ռազմական սխրանքների և. վրաց արքունի֊քին մատուցած ծառայությունների համար: Գագա բերդը եղել է Զաքարյանների իշխանության Վահրամյանների ճյուղի աթոռանիստը, որի պատճառով էլ կարճ ժամանակում բարեկարգվել է, դարձել Հայաստանի հյուսիս-արևելյան մասի նշանավոր կենտրոններից մեկը:
Գագա բերդը կառուցվել է 989—1020 թթ. Գագիկ Ա Բագրատունու անունով։ 1123 թ. վրաց Դավիթ Շինարար թագավորը սելջուկ թուրքերից ազատագրել է Գագա բերդը։ XII դարի վերջին բերդը տրվել է Վահրամ Զաքարյանին` որպես պարգև նրա ռազմական սխրանքների և. վրաց արքունի֊քին մատուցած ծառայությունների համար։ Գագա բերդը եղել է Զաքարյանների իշխանության Վահրամյանների ճյուղի աթոռանիստը, որի պատճառով էլ կարճ ժամանակում բարեկարգվել է, դարձել Հայաստանի հյուսիս-արևելյան մասի նշանավոր կենտրոններից մեկը։
1236 թվականին բերդը պաշարել են մոնղոլները: XIII դարի երկրորդ կեսից հետո, Գադա բերդը այլևս չի հիշատակվում: Պահպանվել են բերդի պարսպապատերը, վիմափոր ավազանները, որոնք լցվել են դրսից բերված ջրով և անձրևաջրերով: 20-ից ավելի վիմափոր այրեր ծառայել են իբրև զորանոցներ, ունեն երդիկներ և. Դիտանցքներ: Բերդի պարսպապատերի ներսում, բարձր լեռան վրա, կաթնագույն սրբատաշ քարով կառուցված Է մի փոքր եկեղեցի, որը կոչվում Է [[Գագա Սուրբ Սարգիս վանք|Սուրբ Սարգիս]]: Այն մի քանի անգամ վերանորոգվել Է և այժմ Էլ կանգուն Է:
1236 թվականին բերդը պաշարել են մոնղոլները։ XIII դարի երկրորդ կեսից հետո, Գադա բերդը այլևս չի հիշատակվում։ Պահպանվել են բերդի պարսպապատերը, վիմափոր ավազանները, որոնք լցվել են դրսից բերված ջրով և անձրևաջրերով։ 20-ից ավելի վիմափոր այրեր ծառայել են իբրև զորանոցներ, ունեն երդիկներ և. Դիտանցքներ։ Բերդի պարսպապատերի ներսում, բարձր լեռան վրա, կաթնագույն սրբատաշ քարով կառուցված Է մի փոքր եկեղեցի, որը կոչվում Է [[Գագա Սուրբ Սարգիս վանք|Սուրբ Սարգիս]]: Այն մի քանի անգամ վերանորոգվել Է և այժմ Էլ կանգուն է։


== Գրականություն ==
== Գրականություն ==

12:25, 22 Օգոստոսի 2013-ի տարբերակ

Գագա բերդ
Տեսակամրոց
ՏեղագրությունԱդրբեջան Դաշ Սալահլի, Ղազախի շրջան, Ադրբեջան
Վարչական միավորԴաշ Սալահլի
Երկիր Ադրբեջան
Կառուցված989-1020 թթ.
ԿառուցողԳագիկ Ա Բագրատունի[1]
Ընթացիկ վիճակավերակներ
Կապված անձինքՎահրամ Գագեցի, Վահրամ Զաքարյան
Քարտեզ
Քարտեզ

Գագա բերդ, ռազմական կառույց Հայաստանի Կոթի գյուղից արևելք, Ադրբեջանի Դաշ Սալահլի գյուղից արևմուտք, Ադրբեջանի տարածքում, Գագա դաշտի հարավային կողմում։

Պատմություն

Գագա բերդը կառուցվել է 989—1020 թթ. Գագիկ Ա Բագրատունու անունով։ 1123 թ. վրաց Դավիթ Շինարար թագավորը սելջուկ թուրքերից ազատագրել է Գագա բերդը։ XII դարի վերջին բերդը տրվել է Վահրամ Զաքարյանին` որպես պարգև նրա ռազմական սխրանքների և. վրաց արքունի֊քին մատուցած ծառայությունների համար։ Գագա բերդը եղել է Զաքարյանների իշխանության Վահրամյանների ճյուղի աթոռանիստը, որի պատճառով էլ կարճ ժամանակում բարեկարգվել է, դարձել Հայաստանի հյուսիս-արևելյան մասի նշանավոր կենտրոններից մեկը։ 1236 թվականին բերդը պաշարել են մոնղոլները։ XIII դարի երկրորդ կեսից հետո, Գադա բերդը այլևս չի հիշատակվում։ Պահպանվել են բերդի պարսպապատերը, վիմափոր ավազանները, որոնք լցվել են դրսից բերված ջրով և անձրևաջրերով։ 20-ից ավելի վիմափոր այրեր ծառայել են իբրև զորանոցներ, ունեն երդիկներ և. Դիտանցքներ։ Բերդի պարսպապատերի ներսում, բարձր լեռան վրա, կաթնագույն սրբատաշ քարով կառուցված Է մի փոքր եկեղեցի, որը կոչվում Է Սուրբ Սարգիս: Այն մի քանի անգամ վերանորոգվել Է և այժմ Էլ կանգուն է։

Գրականություն

  • Ի.Բ. Էլլարյան, Աղստևի հովտի պատմության և կուլտուրայի հուշարձաններ, Երևան, «Հայաստան», 1980 — 41-42, էջեր 41-42 — 154 էջ։

Ծանոթագրություններ

  1. Հաւաքումն Պատմութեան Վարդանայ վարդապետի, Վենետիկ, 1862, էջ 145