«Արտազ»–ի խմբագրումների տարբերություն
No edit summary |
չ clean up, replaced: ը: → ը։ (4), ն: → ն։ (2), ջ: → ջ։, վ: → վ։, >: → >։ oգտվելով ԱՎԲ |
||
Տող 1. | Տող 1. | ||
'''Արտազ''', գավառ [[Մեծ Հայք]]ի [[Վասպուրական]] նահանգի կազմում<ref name="">[http://akunq.net/hy/?p=2195 Մեծ Հայքի վարչական բաժանումը]</ref> |
'''Արտազ''', գավառ [[Մեծ Հայք]]ի [[Վասպուրական]] նահանգի կազմում<ref name="">[http://akunq.net/hy/?p=2195 Մեծ Հայքի վարչական բաժանումը]</ref>։ |
||
⚫ | Եղել է Ամատունիների նախարարական տոհմի ժառանգական տիրույթը։ Տարածքով մոտավորապես համապատասխանում է ներկայիս [[Իրան]]ի Մակու գավառին։ Ըստ Մովսես Խորենացու՝ նախապես կոչվել է Շավարշավան (Շավարշական) և մ.թ.ա. II դարի 1-ին կեսին Արտազ է անվանել Ալանանց երկրի Արտազ (Արդոզ, Արդոզական) գավառի անունով, երբ [[Արտաշես Ա]]-ն այնտեղ բնակեցրել է ալան գերիներով։ |
||
⚫ | |||
⚫ | Եղել է Ամատունիների նախարարական տոհմի ժառանգական |
||
⚫ | |||
⚫ | XIII դարում ստեղծվել է Մակուի |
||
⚫ | XIII դարում ստեղծվել է Մակուի իշխանությունը։ XIV դարիի սկզբից Արտազը զավթել է Սեֆյան Պարսկաստանը, Արտազում հիշատակվում են Շավարշավան (այժմ` [[Մակու]]) գյուղաքաղաքը, նշանավոր ուխտատեղի [[Սուրբ Թադևոսի վանք|Սուրբ Թադևոս]] վանքը, Եդինդ (Երինդ) գյուղը (ուր ընթացել են 484թ. Նվարսակի պայմանագրի նախնական բանակցությունները), դպրոցով ու գրչության կենտրոնով հռչակված Ծործորի վանքը։ |
||
== Գրականություն == |
== Գրականություն == |
||
* Թ.Խ. Հակոբյան (1981). Հայաստանի պատմական աշխարհագրություն. |
* Թ.Խ. Հակոբյան (1981). Հայաստանի պատմական աշխարհագրություն. Երևան։ «Միտք»: |
||
== Ծանոթագրություններ == |
== Ծանոթագրություններ == |
08:56, 21 Օգոստոսի 2013-ի տարբերակ
Արտազ, գավառ Մեծ Հայքի Վասպուրական նահանգի կազմում[1]։
Եղել է Ամատունիների նախարարական տոհմի ժառանգական տիրույթը։ Տարածքով մոտավորապես համապատասխանում է ներկայիս Իրանի Մակու գավառին։ Ըստ Մովսես Խորենացու՝ նախապես կոչվել է Շավարշավան (Շավարշական) և մ.թ.ա. II դարի 1-ին կեսին Արտազ է անվանել Ալանանց երկրի Արտազ (Արդոզ, Արդոզական) գավառի անունով, երբ Արտաշես Ա-ն այնտեղ բնակեցրել է ալան գերիներով։
Արտազով է անցել Արտաշատ-Եկբատան ճանապարհը։ Արտազում տեղի են ունեցել հայ-պարսկական զինաբախումներ` Ավարայրի ճակատամարտը 451թ., Ներսեսհապատի ճակատամարտը 483թ.: VIII դարի 2-րդ կեսից Արտազը դարձել է Արծրունիների սեփականությունը, 885թ-ից մտել է Բագրատունիների, 908թ-ից` Վասպուրականի թագավորության մեջ։
XIII դարում ստեղծվել է Մակուի իշխանությունը։ XIV դարիի սկզբից Արտազը զավթել է Սեֆյան Պարսկաստանը, Արտազում հիշատակվում են Շավարշավան (այժմ` Մակու) գյուղաքաղաքը, նշանավոր ուխտատեղի Սուրբ Թադևոս վանքը, Եդինդ (Երինդ) գյուղը (ուր ընթացել են 484թ. Նվարսակի պայմանագրի նախնական բանակցությունները), դպրոցով ու գրչության կենտրոնով հռչակված Ծործորի վանքը։
Գրականություն
- Թ.Խ. Հակոբյան (1981). Հայաստանի պատմական աշխարհագրություն. Երևան։ «Միտք»: