Ղազար Ա Ջահկեցի

Ղազար Ա Ջահկեցի, (հայտնի է նաև որպես Ճահկեցի, ծ. թ. անհայտ, Ջահուկ գավառ – 1751, ամփոփված է Էջմիածնի Ս. Գայանե վանքի գավթում), Ամենայն հայոց կաթողիկոս 1737 թվականից, մատենագիր, աստվածաբան: Նախքան կաթողիկոս ընտրվելը եղել է հայրապետական նվիրակ Զմյուռնիայում: Պարսկական իշխանություններից հալածվել և աքսորվել է Սևանա կղզի, 1747 թվականին ազատվել և վերահաստատվել է կաթողիկոսական գահին: Կառուցել է Էջմիածնի վանքի Վեհարանը և Ղազարապատ հյուրանոցը: Երկասիրել է «Գիրք Աստուածաբանական որ կոչի Դրախտ ցանկալի»-ն (1735)՝ նվիրված Հայ եկեղեցու դավանանքի պաշտպանությանը, «Գիրք Աղօթից որ կոչի Աստուածաղերս»-ը (1744, 2 հրտ., 1786): Գրել է նաև տաղեր, որոնք ամփոփված են իր «Գիրք Նորաբոյս որ կոչի Երգարան»-ում (1737): Կաթողիկոսական գահին Ղազար Ա Ջահկեցուն նախորդել է Աբրահամ Գ Կրետացին, հաջորդել` Մինաս Ա Ակնեցին:

Արտաքին հղումներ

«Քրիստոնյա Հայաստան» հանրագիտարան, Երևան, 2002

Նախորդող՝ Աբրահամ Գ Կրետացի

Կաթողիկոս 1737–1751

Հաջորդող՝ Մինաս Ա Ակնեցի