Jump to content

Սուրբ Կիրակի մատուռ (Հաղպատ)

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Սուրբ Կիրակի մատուռ (այլ կիրառումներ)
Սուրբ Կիրակի մատուռ
Հիմնական տվյալներ
ՏեսակՄատուռ
ԵրկիրՀայաստան Հայաստան
ՏեղագրությունՀաղպատ[1]
ՀասցեՀաղպատ գյուղ՝ Ջրաղացաձոր գյուղատեղիի մոտ
Հիմնական ամսաթվերը1188
Ներկա վիճակԱվերված
Ժառանգության կարգավիճակՄիայն 1 խաչքար (հանրապետական նշանակության հուշարձան, 7.60/19)
ԱնվանվածՄարիամ Աստվածածին
Հիմնադրված1188

Սուրբ Կիրակի մատուռ, ավերված մատուռ Հայաստանի Հանրապետության Լոռու մարզի Ալավերդի համայնքի Հաղպատ գյուղում՝ Ջրաղացաձոր գյուղատեղիի մոտ[2][3]։

Ի սկզբանե, մատուռը կոչվել է Սուրբ Աստվածածին[2][3]։ Հետագայում այն սկսել են նվանել Սուրբ Կիրակի[2]։

Մատուռի մոտ կա պատվանդանի վրա դրված 1188 թվականով թվագրվող գեղեցիկ խաչքար, որը կոչվում է Սուրբ Կիրակի[2][3]։ 2004 թվականին այն ընդգրկվել է Հաղպատի գյուղի պատմության և մշակույթի անշարժ հուշարձանների ցանկում որպես հանրապետական նշանակության հուշարձան[4]։ Խաչքարի վրա կա հայատառ արձանագրություն հետևյալ բովանդակությամբ․ «Յանուն Աստուծսյ ես անպիտանս Սարգիս կանգնեցի ի հիմանց զտաճար սրբոյ Աստուածածնիս․ արդ աղաչեմ զընթերցողսդ եւ զամենեսեանդ, որ երկրպագիցէք սրբոյ Աստուածածնիս յիշեսջիք յաղաւթս ձեր զծնողն իմ, եւ զիս զվերոգրեալսդ անուն․ եւ Աստուած զձեզ յիշեսցէ․ ամէն․ ՈԼԷ թուին»[2]։

1900–ական թվականների սկզբի դրությամբ մատուռի շուրջ պահպանված են եղել գերեզմանոցի հետքեր՝ կոտրված խաչքարեր և խաչքարերի մատվանդաններ[2]։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. Wiki Loves Monuments monuments database — 2017.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 «Նշանաւոր վանքեր. Ա. Հայոց», Ազգագրական Հանդէս, հատոր VII-VIII, 1901, ստեղծող՝ Ե. Լալայեան, հրատարակիչ՝ տպարան Կ. Մարտիրոսեանցի, հրատարակման վայր՝ Թիֆլիս։
  3. 3,0 3,1 3,2 «Հաղբատ գյուղում և շրջակայքում», Դիվան հայ վիմագրության, Երևան, «Գիտություն» հրատարակչություն, 2012 թվական, ISBN:978-5-8080-0981-3։
  4. Հայաստանի Հանրապետության կառավարության որոշում 29 հունվարի 2004 թվականի N 49-Ն «Հայաստանի Հանրապետության Լոռու մարզի պատմության և մշակույթի անշարժ հուշարձանների պետական ցուցակը հաստատելու մասին», վավերացված 09.02.2004 թվականին (որոշման էլեկտրոնային տարբերակը արխիվացված 02․07․2024 թվականին)։