Սինոբու Օրիգուտի
| Սինոբու Օրիգուտի ճապ.՝ 折口信夫 | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | փետրվարի 11, 1887[1] |
| Ծննդավայր | Օսակա, Ճապոնիա |
| Մահացել է | սեպտեմբերի 3, 1953[1] (66 տարեկան) |
| Քաղաքացիություն | .svg){kind=small} Ճապոնիա և Ճապոնական կայսրություն |
| Կրթություն | Kokugakuin University? |
| Մասնագիտություն | լեզվաբան, բանաստեղծ, վիպասան, գրող, համալսարանի դասախոս, waka poet և աստվածաբան |
| Աշխատատու | Kokugakuin University? և Կեյոյի համալսարան |
| Պարգևներ և մրցանակներ | |
 Shinobu Orikuchi Վիքիպահեստում | |
Սինոբու Օրիգուտի (ճապ.՝ 折口信夫, փետրվարի 11, 1887[1], Օսակա, Ճապոնիա - սեպտեմբերի 3, 1953[1]), ճապոնացի ազգաբան, բանահավաք, գրականագետ, բանաստեղծ, արձակագիր և մանկավարժ[2][3][4]։ Հրատարակվել է նաև Սյակու Թեքու կեղծանունով (ճապ.՝ 釈迢空)[2]։
Կենսագրություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Ծնվել է 1887 թվականի փետրվարի 11-ին Օսակա առևտրականների ընտանիքում, ինը երեխաներից մեկն է[4]։ Գրականության նկատմամբ տղայի խոր հետաքրքրությունը դրսևորվել է դեռ դպրոցական տարիներին[5]։
1910 թվականին ավարտել է Կոկուգակուին համալսարանի գրական ֆակուլտետը[4], որից հետո նվիրվել է Նարայի ժամանակաշրջանի հուշարձանների ուսումնասիրությանը[5]։ Ավելի ուշ՝ 1919 թվականին, աշխատանքի է եկել Կոկուգակուին համալսարանում, 1922 թվականից՝ հին ճապոնական գրականության դասախոս[4][3]։
1913 թվականին ծանոթացել և սկսել է համագործակցել Կունիո Յանագիտայի հետ[3], որը ոգեշնչել է Օրիգուտիին ուսումնասիրել բանահյուսությունը և ազգագրական հետազոտությունները Ճապոնիայի տարբեր պրեֆեկտուրաներում[5]։ Միասին աշխատել են ազգագրական հանդեսների հրատարակման վրա[3]։
1928 թվականից սկսել է դասավանդել Կեյոյի համալսարանում[3]։
Մահացել է 1953թ. սեպտեմբերի 3-ին: Թաղված է Գանսենձի տաճարին կից գերեզմանատանը, Օսակայում[6]:
Ստեղծագործություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]1917 թվականին միացել է «Արարաղի» ամսագրի գրական խմբակին[3], որն իր մասնակիցների շրջանում առանձնահատուկ վերաբերմունք է ցուցաբերել «Մանյոշյու» բանաստեղծական անթոլոգիայի և նրանց կողմից ստեղծագործության մեջ հռչակված «կյանքի արտացոլման» սկզբունքի նկատմամբ։ Հետագայում, սակայն, տարվել է ռոմանտիզմով[2] և 1921 թվականին լքել խմբակը[3]։
«Ծովի և լեռների միջև» տանկի առաջին հավաքածուն (ճապ. ՝まのあだだ) հրատարակվել է միայն 1925 թվականին[5]։
1929-1930թթ.հրատարակել է Ճապոնական ազգագրությանը և բանահյուսությանը նվիրված «հնագույն ուսումնասիրություններ» եռահատոր աշխատությունը (ճապ.՝ 古代研究), որն օգնեց նրան հաստատել որպես գիտնականի համբավ[4][3]։
Ոգեշնչված Եգիպտական «մեռյալների գրքից»՝ 1939 թվականին հրատարակել է իր «Մեռյալների գիրքը» վեպը (ճապ.՝ 死者の書)[4]։
Նաև Օրիգուտին թարգմանել է ժամանակակից ճապոներեն և հրատարակել «Մանյոշյու» անթոլոգիան՝ համալրելով մեկնաբանություններով[7][5]։
Իր կյանքը նվիրելով ճապոնական բանահյուսության ուսումնասիրությանը՝ Օրիգուտին ընդունեց Ճապոնական ռազմատենչ գաղափարները, ծաղկաբուծության Արևելյան Ասիայի մեծ ոլորտի հայեցակարգը, որն արտացոլվում էր նրա բանաստեղծական աշխատանքում: Որոշ կարգախոսներով տանկի հավաքածուի «Ես աղաղակում տիեզերքի» (ճապ.՝ 告天地) 1942 թվականին ճապոնական պետական քարոզչությունն օգտագործել է իր նպատակների համար։ Արժեքների վերաիմաստավորումը եկավ Իվո Imaիմայի ճակատամարտի ժամանակ որդեգրված որդու մահից հետո, ամրապնդվեց Japanապոնիայի հանձնումից հետո: Բանաստեղծություններում ռազմատենչ տոնը փոխարինվեց վշտով և բողոքով: 1955 թվականին հետմահու հրատարակված «Յամատոյի ժողովուրդը» ժողովածուում (ճապ.՝ 倭をぐな)։ Օրիգուտին արդեն կրկին անդրադառնում է հայրենի երկրի բնության և ավանդույթների թեմաներին[5]։
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Deutsche Nationalbibliothek Record #118953168 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Краткие сведения об авторах // Японская поэзия Серебряного века / Долин, Александр Аркадьевич. — СПб.: Азбука-классика, 2005. — С. 463—464. — 496 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-352-00609-3
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 «Orikuchi Shinobu Kinen Bunko» (գերմաներեն). Deutsches Institut für Japanstudien. Արխիվացված օրիգինալից 2009 թ․ փետրվարի 28-ին. Վերցված է 2017 թ․ օգոստոսի 1-ին.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 Ronald A. Morse Yanagita Kunio and the Folklore Movement (RLE Folklore): The Search for Japan's National Character and Distinctiveness. — Routledge, 201. — 238 p. — ISBN 9781317549208
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 Александр Долин (2007). «История новой японской поэзии в очерках и литературных портретах». Гиперион. Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ․ նոյեմբերի 6-ին. Վերցված է 2017 թ․ օգոստոսի 1-ին.
- ↑ Warrick L. Barrett (2007 թ․ սեպտեմբերի 2). «Shinobu Origuchi» (անգլերեն). Find a Grave. Վերցված է 2017 թ․ օգոստոսի 1-ին.
- ↑ The Columbia Anthology of Modern Japanese Literature / J. Thomas Rimer, Van C. Gessel. — Columbia University Press, 2011. — P. 291. — 896 p. — ISBN 9780231530279