Սերգեյ Տարասով

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Սերգեյ Տարասով
Ծննդյան թիվ՝դեկտեմբերի 11, 1933(1933-12-11) (90 տարեկան)
Ծննդավայր՝Նովոսիբիրսկ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն՝ ԽՍՀՄ
 Ռուսաստան
Մասնագիտություն՝դերասան, կինոռեժիսոր և սցենարիստ
Պարգևներ՝
ՌԽՖՍՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ
IMDb։ID 0850283

Սերգեյ Սերգեևիչ Տարասով (ծնվ. դեկտեմբերի 11, 1933, Նովոսիբիրսկ ), խորհրդային և ռուս կինոռեժիսոր և սցենարիստ ։ ՌԽՖՍՀ վաստակավոր արտիստ (1992)[1][2] ։ Կինեմատոգրաֆիստների միության անդամ 1963 թվականից և Ժուռնալիստների միության անդամ 1962 թվականից[3] ։ Որպես դերասան՝ նա նկարահանվել է սեփական ֆիլմերի բացառապես էպիզոդիկ դերերում[4][5] ։

Կրթություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծնվել է 1933 թվականի դեկտեմբերի 11-ին Նովոսիբիրսկում ։ Դպրոցից հետո ընդունվել է Ն. Ժուկովսկու անվան ռազմաօդային ակադեմիա, որտեղ սովորել է մի քանի տարի, այնուհետև՝ ՎԳԻԿ -ի տնտեսագիտական բաժին[6] ։ 1958 թ.-ից՝ Ուսանողների միջազգային միության կինոսեկցիայի պատասխանատու քարտուղար, մինչև 1960 թ.՝ ԽՍՀՄ մշակույթի նախարարության ավագ տեսուչ, Ֆիլմստրիփ ստուդիայի փոխտնօրեն, մինչև 1963 թ.՝ Կենտրոնական հեռուստատեսության կինոցուցադրման բաժնի վարիչի տեղակալ, 1963 թվականից՝ ԽՍՀՄ Նախարարների խորհրդին առընթեր կինեմատոգրաֆիայի կոմիտեի սցենարական և խմբագրական խորհրդի անդամ, ՏՕ «Երիտասարդություն» (« Մոսֆիլմ » կինոստուդիա) գլխավոր խմբագիր։ Այնուհետև ընդունվել է սցենարիստական ֆակուլտետի հեռակա բաժինը ( Ալեքսեյ Գաբրիլովիչի արհեստանոց) և ավարտել 1964 թվականին։ Նրա դեբյուտը կայացել է 1963 թվականին «Համառ աղջիկը» կարճամետրաժ ֆիլմով[6] ։ Այնուհետև նա գրել է Ստանիսլավ Գովորուխինի « Ուղղահայաց » ֆիլմի սցենարը, որի նկարահանման հրապարակում հանդիպել է Վլադիմիր Վիսոցկու հետ, գրել ևս մի քանի ֆիլմերի սցենարներ։

1969 թվականին Ռիգայի կինոստուդիայում նկարահանել է իր առաջին ֆիլմը՝ 18 րոպե տևողությամբ կարճամետրաժ «Սպիտակ ավազուտներ» ֆիլմը[6] ։ 1971 թվականից՝ « Մոսֆիլմ » կինոստուդիայի տնօրեն։ Իր առաջին գեղարվեստական ֆիլմը՝ « Պիտերս », նկարահանել է 1972 թվականին[6] ։ Որպես ռեժիսոր Սերգեյ Տարասովին համբավ բերեցին Ռոբերտ Լուի Սթիվենսոնի և Ուոլթեր Սքոթի ասպետական վեպերի էկրանացումները, ինչպես նաև «Ռոբին Հուդի նետերը» ֆիլմը, որը հիմնված է հին անգլիական լեգենդների վրա։

Տարասովը վաղուց էր հղացել Ռոբին Հուդի մասին բալլադներն էկրանացնելու գաղափարը, սակայն նկարահանումների մեկնարկի խթանը Ռիգա հյուրանոցում Վլադիմիր Վիսոցկու և Բորիս Խմելնիցկու հետ զրույցն էր, երբ ռեժիսորը նրանց ասաց իր մտահղացման մասին։ Բայց երբ սկսեցին նկարահանել «Ռոբին Հուդը», Վիսոցկին չկարողացավ այնտեղ նկարահանվել, քանի որ մեկնում էր Ֆրանսիա։ Տարասովը նրան խնդրեց ֆիլմի համար բալլադներ գրել համընդհանուր թեմաներով` սիրո, ատելության, ժամանակի մասին։ Բայց երբ պատրաստի կինոնկարը հանձնվեց Գոսկինոյին, ղեկավարությունը ռեժիսորից պահանջեց ֆիլմից հանել Վլադիմիր Վիսոցկու բոլոր վեց բալլադները։ Ռայմոնդ Փոլսը արագ այլ երաժշտություն գրեց ֆիլմի համար։

Երբ Վիսոցկին մահացավ, Սերգեյ Տարասովին թույլ տվեցին օգտագործել նույն բալլադները մեկ այլ ֆիլմում։ Այդպես ստեղծվեց ռեժիսորի հաջորդ կինոնկարը` «Քաջարի ասպետ Այվանհոյի բալլադը» (1982)։ Միայն 1990-ականների սկզբին Վիսոցկու ստեղծագործությունները կրկին վերադարձվեցին «Ռոբին Հուդի նետերը» ֆիլմին[4] ։

Ֆիլմագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ռեժիսորական աշխատանքներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սցենարական աշխատանքներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դերասանական աշխատանքներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գրքեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կինոփառատոնների մրցանակներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Նշումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]