Սերգեյ Գովորուխին

Սերգեյ Գովորուխին
Ծնվել է	սեպտեմբերի 1, 1961
Ծննդավայր	Խարկով, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Մահացել է	հոկտեմբերի 27, 2011 (50 տարեկան)
Մահվան վայր	Մոսկվա, Ռուսաստան
Կրթություն	Մոսկվայի Գերասիմովի անվան կինեմատոգրաֆիայի ինստիտուտ (1988)
Քաղաքացիություն	ԽՍՀՄ և Ռուսաստան
Մասնագիտացում	կինոռեժիսոր, գրող և սցենարիստ
Պարգևներ	, , , , , , , , և
IMDb	ID ID 3351155

Սերգեյ Ստանիսլավովիչ Գովորուխին (ռուս.՝ Сергей Станиславович Говорухин, սեպտեմբերի 1, 1961(1961-09-01), Խարկով, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ - հոկտեմբերի 27, 2011(2011-10-27), Մոսկվա, Ռուսաստան), ռուս կինոռեժիսոր, սցենարիստ, պրոդյուսեր և գրող։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սերգեյ Գովորուխինը ծնվել է 1961 թվականի սեպտեմբերի 1-ին Խարկովում, ռեժիսոր Ստանիսլավ Գովորուխինի և դերասանուհի Յունոնա Կարևայի ընտանիքում^[1]^[2]։ Մանկությունն ու պատանեկությունն անցկացրել է Կազանում։ 1988 թվականին ավարտել է ՎԳԻԿ-ի սցենարական ֆակուլտետը։ Աշխատել է որպես եռակցող, մոնտաժող, շինարար Հեռավոր հյուսիսում, աշղղեկ։

1994-2005 թվականներին որպես ռազմական թղթակից մասնակցել է Տաջիկստանի, Չեչնիայի, Աֆղանստանի և Հարավսլավիայի տարածքում ռազմական գործողությունների։ Մասնակցել է 20 մարտական և երեք հատուկ գործողությունների։ Արժանացել է մի քանի մարտական պարգևների։ 2000 թվականին ռազմական թղթակից Եվգենի Կիրիչենկոյի հետ միասին երկար ժամանակ վարել է ՆՏՎ հեռուստաալիքի «Մոռացված գունդը» (ռուս.՝ «Забытый полк») թոք-շոուն^[3]։

1994 թվականին սկսել է Ռուսաստանում ժամանակակից պատերազմների մասին ֆիլմի նկարահանումները։ 1995 թվականի փետրվարին Գրոզնիում անցկացված նկարահանումներից վերադառնալիս գնդակոծման է ենթարկվել չեչեն գրոհայինների կողմից և ստացել հրազենային վնասվածք, որը հանգեցրել է ոտքի անդամահատման^[4]։ Իննա Վանեևայի համահեղինակությամբ ստեղծված «Անիծված են և մոռացված» (ռուս.՝ «Прокляты и забыты») գեղարվեստական-հրապարակախոսական ֆիլմով նշել է նորամուտը որպես ռեժիսոր։

1996 թվականին ստեղծել է Տաջիկստանում և Չեչնիայում միջտարածաշրջանային հակամարտությունների հաշմանդամ վետերանների տարածաշրջանային հասարակական կազմակերպություն։ Զբաղեցրել է զինված հակամարտությունների վետերանների և հաշմանդամների «Ռոկադա» հիմնադրամի նախագահի պաշտոնը։

Ռուսաստանի գրողների միության և կինեմատոգրաֆիստների միության անդամ է։ Եղել է «Послесловие» կինոընկերության ղեկավար։ Եղել է Ռուսաստանի նախագահին առընթեր քաղաքացիական հասարակության ինստիտուտների և մարդու իրավունքների զարգացմանն աջակցող խորհրդի անդամ։

Հեղինակել է «Պղտոր մայրցամաք» (ռուս.՝ «Мутный материк»), «Ոչ ոք, բացի մեզանից...» (ռուս.՝ «Никто, кроме нас…»), «Ինձ հետ և առանց ինձ» (ռուս.՝ «Со мной и без меня»), «Թափանցիկ անտառներ Լյուքսեմբուրգի մոտ» արձակի ժողովածուները, տպագրել մի շարք հրապարակումներ Ռուսաստանի կենտրոնական մամուլու և ամսագրերում։

Սերգեյ Գովորուխինը մահացել է 2011 թվականի հոկտեմբերի 27-ին։ Մահվան պատճառ է դարձել կաթվածը, որից հետո Գովորուխինը մի քանի օր եղել է կոմայի մեջ^[2]։ Թաղվել է հոկտեմբերի 29-ին Տրոեկուրովյան գերեզմանատանը։

Անձնական կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Երկրորդ կինը՝ Իննա^[5]^[6],
- Որդին՝ Ստանիսլավ (ծնվ.՝ 1990)^[1]^[5]^[6],
Երրորդ կինը՝ Վերա Ցարենկո^[5]^[7],
- Որդին՝ Վասիլի (ծնվ.՝ 1998)^[1]^[5]^[6],
Արտամուսնական դուստր՝ Վարվառա (ծնվ.՝ 2010)^[6]։

Ֆիլմագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ռեժիսոր, սցենարիստ և պրոդյուսեր^[8]^[9]․

«Անիծված են և մոռացված» (ռուս.՝ «Прокляты и забыты», 1997)
«Ոչ ոք բացի մեզնից․․․» (ռուս․՝ «Никто, кроме нас...», 2008)
«Մարդկանց երկիրը» (ռուս․՝ «Земля людей», 2011)

Գրքեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Никто, кроме нас… — М.։ Молодая гвардия, 2004
Со мной и без меня. — Киев։ Наири, 2008 ISBN 978-966-8838-22-4
Прозрачные леса под Люксембургом. — М.։АСТ, 2010 ISBN 978-5-17-064823-8

Մրցանակներ և պարգևներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Պետական պարգևներ

Արիության շքանշան(1995)
«Արիության համար» մեդալ (1998)^[10]
Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի շնորհակալագիր (2008 թվականի ապրիլի 30) – քաղաքացիական հասարակության ինստիտուտների զարգացման գործում ունեցած մեծ ավանդի և մարդու ու քաղաքացու իրավունքների և ազատությունների պաշտպանության ապահովման համար^[11]

Մրցանակներ

Մոսկվայի քաղաքի մրցանակ գրականության և արվեստի բնագավառում «Շարադրություն հեռացող թեմայի վերաբերյալ» (ռուս.՝ «Сочинение на уходящую тему») ֆիլմի համար
«Անիծված են ու մոռացված» ֆիլմի համար։
- 1998 - «Ռոսիա» ոչ գեղարվեստական կինոյի IX բաց փառատոնի գրան պրի (Եկատերինբուրգ)
- 1999 - «Նիկա» մրցանակ լավագույն ոչ խաղարկային ֆիլմի համար
2005 - «Ոսկե կադր» մրցանակ («Կինոտարեգրություն» միջազգային փառատոն)
«Ոչ ոք, բացի մեզանից...» ֆիլմի համար․
- Ռուսական կինոյի «Պատուհան դեպի Եվրոպա» փառատոնի երկու «Արծաթե նավակ» մրցանակ
Ռուսաստանի կինոռեժիսորների գիլդիայի մրցանակ

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ГОВОРУХИН Станислав Сергеевич — Диктат.Ру
↑ ^2,0 ^2,1 «Умер режиссёр Сергей Говорухин»։ www.interfax.ru։ 27 октября 2011 года 10:43։ Վերցված է 2011-10-27
↑ «Новости телевидения»։ Телеобъектив։ 2000-06-15։ Արխիվացված է օրիգինալից 2000-06-15-ին։ Վերցված է 2022-01-28
↑ Сергей Говорухин. Сто сорок лет одиночества // «Знамя» № 5, 2003
↑ ^5,0 ^5,1 ^5,2 ^5,3 Другой Говорухин Archived 2012-10-23 at the Wayback Machine.: [Интервью с Сергеем Говорухиным] // СПИД-инфо. — 2007.
↑ ^6,0 ^6,1 ^6,2 ^6,3 Розанова Лия. У сына Станислава Говорухина перед смертью родилась внебрачная дочь // Собеседник, 14 ноября 2012
↑ Сны Ахиллеса, 2005 — Документальное кино — Первый канал
↑ «Земля людей» на megacritic.ru
↑ «Земля людей» Archived 2021-04-23 at the Wayback Machine. на РусКино
↑ Указ Президента Российской Федерации № 1251 от 14 октября 1998(չաշխատող հղում)
↑ Распоряжение Президента Российской Федерации от 30 апреля 2008 № 234-рп «О поощрении членов Совета при Президенте Российской Федерации по содействию развитию институтов гражданского общества и правам человека»

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սերգեյ Գովորուխինի հիշատակին նվիրված կայք
Սերգեյ Գովորուխինը ПрофиСинема կայքում
Սերգեյ Գովորուխինը «Энциклопедия Отечественного кино» կայքում
СВОЯ ВЕРТИКАЛЬ СЕРГЕЯ ГОВОРУХИНА. - Газета "Новая Неделя", выпуск от 29 ноября 2013 г.
Статья "Нормальный режиссёр не может ездить на Bently"
Սերգեյ Գովորուխինի վերջին հարցազրույցը
Андрей Ведяев (2019-05-24)։ «Вертикаль мужества» (ռուսերեն)։ Завтра։ Վերցված է 2020-07-31

[dictat-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ГОВОРУХИН Станислав Сергеевич — Диктат.Ру

[interfax-2] 2,0 ^2,1 «Умер режиссёр Сергей Говорухин»։ www.interfax.ru։ 27 октября 2011 года 10:43։ Վերցված է 2011-10-27

[3] «Новости телевидения»։ Телеобъектив։ 2000-06-15։ Արխիվացված է օրիգինալից 2000-06-15-ին։ Վերցված է 2022-01-28

[4] Сергей Говорухин. Сто сорок лет одиночества // «Знамя» № 5, 2003

[autogenerated1-5] 5,0 ^5,1 ^5,2 ^5,3 Другой Говорухин Archived 2012-10-23 at the Wayback Machine.: [Интервью с Сергеем Говорухиным] // СПИД-инфо. — 2007.

[autogenerated2-6] 6,0 ^6,1 ^6,2 ^6,3 Розанова Лия. У сына Станислава Говорухина перед смертью родилась внебрачная дочь // Собеседник, 14 ноября 2012

[7] Сны Ахиллеса, 2005 — Документальное кино — Первый канал

[8] «Земля людей» на megacritic.ru

[9] «Земля людей» Archived 2021-04-23 at the Wayback Machine. на РусКино

[10] Указ Президента Российской Федерации № 1251 от 14 октября 1998(չաշխատող հղում)

[11] Распоряжение Президента Российской Федерации от 30 апреля 2008 № 234-рп «О поощрении членов Совета при Президенте Российской Федерации по содействию развитию институтов гражданского общества и правам человека»

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]