Սերգեյ Գովորուխին

Սերգեյ Գովորուխին
Ծնվել է	սեպտեմբերի 1, 1961
Ծննդավայր	Խարկով, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Մահացել է	հոկտեմբերի 27, 2011 (50 տարեկան)
Մահվան վայր	Մոսկվա, Ռուսաստան
Կրթություն	Մոսկվայի Գերասիմովի անվան կինեմատոգրաֆիայի ինստիտուտ (1988)
Քաղաքացիություն	ԽՍՀՄ և Ռուսաստան
Մասնագիտացում	կինոռեժիսոր, գրող և սցենարիստ
Պարգևներ	և
IMDb	ID ID 3351155

Սերգեյ Ստանիսլավովիչ Գովորուխին (ռուս.՝ Сергей Станиславович Говорухин, սեպտեմբերի 1, 1961(1961-09-01), Խարկով, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ - հոկտեմբերի 27, 2011(2011-10-27), Մոսկվա, Ռուսաստան), ռուս կինոռեժիսոր, սցենարիստ, պրոդյուսեր և գրող։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սերգեյ Գովորուխինը ծնվել է 1961 թվականի սեպտեմբերի 1-ին Խարկովում, ռեժիսոր Ստանիսլավ Գովորուխինի և դերասանուհի Յունոնա Կարևայի ընտանիքում^[1]^[2]։ Մանկությունն ու պատանեկությունն անցկացրել է Կազանում։ 1988 թվականին ավարտել է ՎԳԻԿ-ի սցենարական ֆակուլտետը։ Աշխատել է որպես եռակցող, մոնտաժող, շինարար Հեռավոր հյուսիսում, աշղղեկ։

1994-2005 թվականներին որպես ռազմական թղթակից մասնակցել է Տաջիկստանի, Չեչնիայի, Աֆղանստանի և Հարավսլավիայի տարածքում ռազմական գործողությունների։ Մասնակցել է 20 մարտական և երեք հատուկ գործողությունների։ Արժանացել է մի քանի մարտական պարգևների։ 2000 թվականին ռազմական թղթակից Եվգենի Կիրիչենկոյի հետ միասին երկար ժամանակ վարել է ՆՏՎ հեռուստաալիքի «Մոռացված գունդը» (ռուս.՝ «Забытый полк») թոք-շոուն^[3]։

1994 թվականին սկսել է Ռուսաստանում ժամանակակից պատերազմների մասին ֆիլմի նկարահանումները։ 1995 թվականի փետրվարին Գրոզնիում անցկացված նկարահանումներից վերադառնալիս գնդակոծման է ենթարկվել չեչեն գրոհայինների կողմից և ստացել հրազենային վնասվածք, որը հանգեցրել է ոտքի անդամահատման^[4]։ Իննա Վանեևայի համահեղինակությամբ ստեղծված «Անիծված են և մոռացված» (ռուս.՝ «Прокляты и забыты») գեղարվեստական-հրապարակախոսական ֆիլմով նշել է նորամուտը որպես ռեժիսոր։

1996 թվականին ստեղծել է Տաջիկստանում և Չեչնիայում միջտարածաշրջանային հակամարտությունների հաշմանդամ վետերանների տարածաշրջանային հասարակական կազմակերպություն։ Զբաղեցրել է զինված հակամարտությունների վետերանների և հաշմանդամների «Ռոկադա» հիմնադրամի նախագահի պաշտոնը։

Ռուսաստանի գրողների միության և կինեմատոգրաֆիստների միության անդամ է։ Եղել է «Послесловие» կինոընկերության ղեկավար։ Եղել է Ռուսաստանի նախագահին առընթեր քաղաքացիական հասարակության ինստիտուտների և մարդու իրավունքների զարգացմանն աջակցող խորհրդի անդամ։

Հեղինակել է «Պղտոր մայրցամաք» (ռուս.՝ «Мутный материк»), «Ոչ ոք, բացի մեզանից...» (ռուս.՝ «Никто, кроме нас…»), «Ինձ հետ և առանց ինձ» (ռուս.՝ «Со мной и без меня»), «Թափանցիկ անտառներ Լյուքսեմբուրգի մոտ» արձակի ժողովածուները, տպագրել մի շարք հրապարակումներ Ռուսաստանի կենտրոնական մամուլու և ամսագրերում։

Սերգեյ Գովորուխինը մահացել է 2011 թվականի հոկտեմբերի 27-ին։ Մահվան պատճառ է դարձել կաթվածը, որից հետո Գովորուխինը մի քանի օր եղել է կոմայի մեջ^[2]։ Թաղվել է հոկտեմբերի 29-ին Տրոեկուրովյան գերեզմանատանը։

Անձնական կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Երկրորդ կինը՝ Իննա^[5]^[6],
- Որդին՝ Ստանիսլավ (ծնվ.՝ 1990)^[1]^[5]^[6],
Երրորդ կինը՝ Վերա Ցարենկո^[5]^[7],
- Որդին՝ Վասիլի (ծնվ.՝ 1998)^[1]^[5]^[6],
Արտամուսնական դուստր՝ Վարվառա (ծնվ.՝ 2010)^[6]։

Ֆիլմագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ռեժիսոր, սցենարիստ և պրոդյուսեր^[8]^[9]․

«Անիծված են և մոռացված» (ռուս.՝ «Прокляты и забыты», 1997)
«Ոչ ոք բացի մեզնից․․․» (ռուս․՝ «Никто, кроме нас...», 2008)
«Մարդկանց երկիրը» (ռուս․՝ «Земля людей», 2011)

Գրքեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Никто, кроме нас… — М.։ Молодая гвардия, 2004
Со мной и без меня. — Киев։ Наири, 2008 ISBN 978-966-8838-22-4
Прозрачные леса под Люксембургом. — М.։АСТ, 2010 ISBN 978-5-17-064823-8

Մրցանակներ և պարգևներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Պետական պարգևներ

Արիության շքանշան(1995)
«Արիության համար» մեդալ (1998)^[10]
Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի շնորհակալագիր (2008 թվականի ապրիլի 30) – քաղաքացիական հասարակության ինստիտուտների զարգացման գործում ունեցած մեծ ավանդի և մարդու ու քաղաքացու իրավունքների և ազատությունների պաշտպանության ապահովման համար^[11]

Մրցանակներ

Մոսկվայի քաղաքի մրցանակ գրականության և արվեստի բնագավառում «Շարադրություն հեռացող թեմայի վերաբերյալ» (ռուս.՝ «Сочинение на уходящую тему») ֆիլմի համար
«Անիծված են ու մոռացված» ֆիլմի համար։
- 1998 - «Ռոսիա» ոչ գեղարվեստական կինոյի IX բաց փառատոնի գրան պրի (Եկատերինբուրգ)
- 1999 - «Նիկա» մրցանակ լավագույն ոչ խաղարկային ֆիլմի համար
2005 - «Ոսկե կադր» մրցանակ («Կինոտարեգրություն» միջազգային փառատոն)
«Ոչ ոք, բացի մեզանից...» ֆիլմի համար․
- Ռուսական կինոյի «Պատուհան դեպի Եվրոպա» փառատոնի երկու «Արծաթե նավակ» մրցանակ
Ռուսաստանի կինոռեժիսորների գիլդիայի մրցանակ

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ГОВОРУХИН Станислав Сергеевич — Диктат.Ру
↑ ^2,0 ^2,1 «Умер режиссёр Сергей Говорухин». www.interfax.ru. 27 октября 2011 года 10:43. Վերցված է 2011 թ․ հոկտեմբերի 27-ին.
↑ «Новости телевидения». Телеобъектив. 2000 թ․ հունիսի 15. Արխիվացված է օրիգինալից 2000 թ․ հունիսի 15-ին. Վերցված է 2022 թ․ հունվարի 28-ին.
↑ Сергей Говорухин. Сто сорок лет одиночества // «Знамя» № 5, 2003
↑ ^5,0 ^5,1 ^5,2 ^5,3 Другой Говорухин Արխիվացված 2012-10-23 Wayback Machine: [Интервью с Сергеем Говорухиным] // СПИД-инфо. — 2007.
↑ ^6,0 ^6,1 ^6,2 ^6,3 Розанова Лия. У сына Станислава Говорухина перед смертью родилась внебрачная дочь // Собеседник, 14 ноября 2012
↑ Сны Ахиллеса, 2005 — Документальное кино — Первый канал
↑ «Земля людей» на megacritic.ru
↑ «Земля людей» Արխիվացված 2021-04-23 Wayback Machine на РусКино
↑ Указ Президента Российской Федерации № 1251 от 14 октября 1998(չաշխատող հղում)
↑ Распоряжение Президента Российской Федерации от 30 апреля 2008 № 234-рп «О поощрении членов Совета при Президенте Российской Федерации по содействию развитию институтов гражданского общества и правам человека»

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սերգեյ Գովորուխինի հիշատակին նվիրված կայք
Սերգեյ Գովորուխինը ПрофиСинема կայքում
Սերգեյ Գովորուխինը «Энциклопедия Отечественного кино» կայքում
СВОЯ ВЕРТИКАЛЬ СЕРГЕЯ ГОВОРУХИНА. - Газета "Новая Неделя", выпуск от 29 ноября 2013 г.
Статья "Нормальный режиссёр не может ездить на Bently"
Սերգեյ Գովորուխինի վերջին հարցազրույցը
Андрей Ведяев (2019 թ․ մայիսի 24). «Вертикаль мужества» (ռուսերեն). Завтра. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 31-ին.

[dictat-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ГОВОРУХИН Станислав Сергеевич — Диктат.Ру

[interfax-2] 2,0 ^2,1 «Умер режиссёр Сергей Говорухин». www.interfax.ru. 27 октября 2011 года 10:43. Վերցված է 2011 թ․ հոկտեմբերի 27-ին.

[3] «Новости телевидения». Телеобъектив. 2000 թ․ հունիսի 15. Արխիվացված է օրիգինալից 2000 թ․ հունիսի 15-ին. Վերցված է 2022 թ․ հունվարի 28-ին.

[4] Сергей Говорухин. Сто сорок лет одиночества // «Знамя» № 5, 2003

[autogenerated1-5] 5,0 ^5,1 ^5,2 ^5,3 Другой Говорухин Արխիվացված 2012-10-23 Wayback Machine: [Интервью с Сергеем Говорухиным] // СПИД-инфо. — 2007.

[autogenerated2-6] 6,0 ^6,1 ^6,2 ^6,3 Розанова Лия. У сына Станислава Говорухина перед смертью родилась внебрачная дочь // Собеседник, 14 ноября 2012

[7] Сны Ахиллеса, 2005 — Документальное кино — Первый канал

[8] «Земля людей» на megacritic.ru

[9] «Земля людей» Արխիվացված 2021-04-23 Wayback Machine на РусКино

[10] Указ Президента Российской Федерации № 1251 от 14 октября 1998(չաշխատող հղում)

[11] Распоряжение Президента Российской Федерации от 30 апреля 2008 № 234-рп «О поощрении членов Совета при Президенте Российской Федерации по содействию развитию институтов гражданского общества и правам человека»

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]