Սեգուլա (հրաբուխ)
 | |
| Տեսակ | լեռ |
|---|---|
| Երկիր |  ԱՄՆ |
| Տեղադրություն | Rat Islands? |
| Մասն է | Rat Islands? |
| Բարձրություն (ԲԾՄ) | 1150 մետր մ |
| Սմիթսոնիան կոդ | 311030 |
Սեգուլա (անգլ. Segula), հանգած ստրատոհրաբուխ Սեգուլա կղզում, որն ընդգրկված է Ալեուտյան կղզիների կազմում։ Լինելով Առնետների կղզիների մաս, Սեգուլա հրաբուխը Անդրեանովյան կղզիների հետ միասին տեղակայված է Կիսկա կղզու արևմուտքում[1]։
Հրաբուխը և կղզին աստիճանաբար ձևավորվել են ստորջրյա խառնարաններից, աճը տեղի է ունեցել ժայթքման ընթացքում լավայի հոսքի և պիրոկլաստիկ նյութի արտանետումների պատճառով։ Հրաբխի չափը` 7,5-ը 6,7 կմ-ի վրա[2]։ Ըստ տարբեր աղբյուրների՝ հրաբխի բացարձակ բարձրությունը տատանվում է 1153-ից[3] մինչև 1160[3] մ։
Կառուցվածք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ջրային էրոզիայի և սառցապատման տեսանելի հետքերի բացակայության պատճառով հրաբխի ձևավորումը վերագրում են անթրոպոգենի ժամանակաշրջանին[1]։ Սեգուլան ունի կոնաձև տեսք և արմատապես շեղվում է գագաթնակետից (ճեղքվածքից)[3], բացառությամբ հյուսիս-արևմտյան ճաքից, որի դեպքում ֆրեգոմագմատիկ ժայթքումը, հավանաբար, հանգեցրել է կղզու հյուսիսային մասում գետի ձևավորմանը[4]։ Լավայի և պիրոկլաստիկ հոսքերի փոփոխությունը բազմաբնույթ է (ափին ենթարկվող ծածկույթների հաստությունը հասնում է 30 մ-ի), իսկ ցածր բարձրությունների վրա գտնվող պիրոկլաստիկ հոսքերը զբաղեցված են բուսականությամբ։ Հյուսիսային ճառագայթահարման լանջը ծածկված է լավայի հոսքերով, որոնք, հավանաբար, հոսում են գագաթային խառնարանից, փոքր լավայի հոսքերը արևելյան ափի երկայնքով գալիս են դուստր հրաբխային կոներից[1]։ Ըստ լավայի հոսքերի երկարության, որի երկարությունը որոշ դեպքերում հասնում է 18 կմ-ի, ենթադրվում է, որ Սեգուլան վերջին անգամ ժայթքել է վերջին մի քանի դարերի ընթացքում[3]։
Համաձայն բաղադրիչ շարքի կազմի՝ հրաբուխը վերագրվում է, այսպես կոչված, տոլեիտի կենտրոններին[5]։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Nelson W.H. Geology of Segula, Davidof and Khvostof Islands, Alaska // Geological Survey Bulletin. —Washington, 1959. — Vol. 1028-K.
- ↑ Kay R.W. Segula. Western Aleutian Islands // Volcanoes of North America: United States and Canada / C.A. Wood, J. Kienle. — Cambridge University Press, 1992. — P. 19-20. — ISBN 978-0521438117
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 «Segula». Smithsonian Institution's Global Volcanism Program. Վերցված է 2015 թ․ մայիսի 24-ին.
- ↑ Nakamura K., Jacob K.H., Davies J.N. Volcanoes as possible indicators of tectonic stress orientation — Aleutians and Alaska // Pure and Applied Geophysics. — 1977. — Vol. 115, Is. 1-2. — P. 87-112.
- ↑ Цветков А.А. Магматизм и геодинамика Командорско-Алеутской островной дуги. — М.: Наука, 1990. — С. 112-113.