Jump to content

Սայմոն Հարիս

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից



Սայմոն Հարիս
Կուսակցություն՝Ֆինե Գել
Ծննդյան օր՝ հոկտեմբերի 17, 1986(1986-10-17)[1] (38 տարեկան)
Ծննդավայր՝Greystones, Ուիքլոու, Լենստեր, Իռլանդիա

Սայմոն Հարիս (անգլ.՝ Simon Harris, իռլանդերեն՝ Síomón Ó hEarchaí, հոկտեմբերի 17, 1986(1986-10-17)[1], Greystones, Ուիքլոու, Լենստեր, Իռլանդիա), իռլանդացի պետական և քաղաքական գործիչ։ 2024 թվականի մարտից զբաղեցնում է «Ֆինե Գել»-ի առաջնորդի պաշտոնը, 2024 թվականի ապրիլի 9-ից՝ Իռլանդիայի վարչապետը։ 2016 թվականից եղել է նախարար՝ Իռլանդիայի կառավարությունում, իսկ 2020 թվականի հունիսից զբաղեցրել է հետագա և բարձրագույն կրթության, հետազոտությունների, նորարարությունների և գիտության նախարարի պաշտոնը։ 2011 թվականից եղել է «Տյախտա Դալա» Ուիքլոու շրջանից և եղել է պետական նախարար 2014-2016 թվականներին[2][3][4]։

Լինելով «խորհրդարանի զավակ»՝ նշանակվել է ֆինանսների պետական նախարարի պաշտոնում 2014 թվականին։ Փոքրամասնության կառավարության ձևավորումից հետո «Ֆինե Գել»-ը 2016 թվականի մայիսին նշանակվել է առողջապահության նախարարի պաշտոնում[5]։ 2020 թվականի հունիսին նշանակվել է հետագա և բարձրագույն կրթության, հետազոտությունների, նորարարությունների և գիտության նախարար[6]։

Կյանքի վաղ շրջան

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծնվել է 1986 թվականին Ուիքլոու կոմսության Գրեյսթոնս քաղաքում՝ Բարթ և Մերի Հարիսների ընտանիքում։ Երեք երեխաներից եղել է ավագը[7][8]։ Նրա զարմիկը Դուն Լեարի «Ֆինե Գել» խորհրդի անդամ էր[9]։

Կրթություն է ստացել Գրեյսթոնսի Սուրբ Դավթի Սուրբ Հավատքի ավագ դպրոցում և առաջին անգամ ներգրավվել է քաղաքականության մեջ տասնհինգ տարեկանում, երբ հիմնել է «Հյուսիսային Ուիքլոու եռակի դաշինքը»՝ օգնելու աուտիզմի սպեկտրի խանգարումներով և ուշադրության դեֆիցիտի գերակտիվության խանգարմամբ երեխաների ընտանիքներին: Որպես ուսանող լոբբինգ քաղաքական գործիչների շրջանում բարելավել է այնպիսի պայմաններ, որոնք թույլ են տալիս նման խանգարումներով երեխաներին ինտեգրվել հանրակրթական համակարգին[10]։ Եղել է «Ֆիաննա ֆայլի» անդամ և 2002 թվականին Իռլանդիայի ընդհանուր ընտրություններում քարոզել է Դիկ Ռոշի օգտին[11], սակայն հետագայում միացել է «Ֆինե Գել»-ին և 2003 թվականին ընտրվել «Երիտասարդական „Ֆինե Գել“»-ի ազգային գործադիր մարմնում[12]։

Սկզբնապես սովորել է լրագրություն և ֆրանսերեն՝ Դուբլինի տեխնոլոգիական ինստիտուտում, բայց թողել է ուսումը առաջին կուրսում[9]։

Վաղ քաղաքական կարիերա

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Հարիսը 2012 թվականին

2008 թվականին սկսել է աշխատել իր ապագա գործընկերոջ օգնական, Ֆրենսիս Ֆիցջերալդի նախարարի գրասենյակում, երբ նա Իռլանդիայի Սենատի անդամ էր։ 2009 թվականի տեղական ընտրություններում ընտրվել է Ուիքլոու կոմսության խորհրդի անդամ՝ հավաքելով ձայների ամենաբարձր տոկոսը Իռլանդիայի կոմսության խորհրդի բոլոր անդամների շրջանում, ինչպես նաև Գրեստոունի քաղաքային խորհրդի կազմում[4]։ Որպես խորհրդի անդամ՝ եղել է Ուիքլոու շրջանի ոստիկանության միացյալ կոմիտեի նախագահ և առողջապահության տարածաշրջանային ֆորումի նախագահ: Եղել է Ուիքլոու շրջանի խորհրդի բնակարանային ռազմավարական քաղաքականության կոմիտեի և Ուիքլոու մասնագիտական կրթության հանձնաժողովի անդամ։

2011 թվականին ընտրվել է Իռլանդիայի Ներկայացուցիչների պալատի պատգամավոր՝ Ուիքլոու շրջանում զբաղեցնելով երրորդ տեղը[13]։ Որպես 31-րդ գումարման ամենաերիտասարդ պատգամավոր՝ ընտրվել է «Ֆինե Գել»-ը՝ Էնդա Քենբիին Իռլանդիայի վարչապետի պաշտոնում առաջադրելու համար՝ արտասանելով իր առաջին ելույթը[14]։ Աշխատել է Ներկայացուցիչների պալատի հանրային հաշիվների կոմիտեում և Սենատի ֆինանսների, պետական ծախսերի և բարեփոխումների միացյալ կոմիտեում[15][16]։ Եղել է նաև Սենատի հոգեկան առողջության միջկուսակցական խմբի անդամ և 2013 թվականի հունիսին ներկայացրել է հոգեկան առողջության (խտրականության դեմ) օրինագիծը[17]։

2014 թվականին անհաջող առաջադրվել է որպես «Ֆինե Գել»-ի թեկնածու հարավային շրջանում Եվրոպական խորհրդարանի ընտրություններում[4]։

Կառավարությունում

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Հարիսը 2019 թվականին վարելահողերի ազգային առաջնությունում

Պետական նախարար

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2014 թվականի հուլիսի 15-ին նշանակվել է կրտսեր նախարարի բարձրագույն պաշտոնում՝ որպես ֆինանսների պետական նախարար, որը պատասխանատու է հանրային աշխատանքների կառավարման, պետական գնումների և միջազգային բանկային գործունեության համար[18][19]։

2015-ի և 2016-ի ձմռանը ամբողջ երկրում ուժեղ ջրհեղեղների ժամանակ նա ստիպված էր հերքել այն մեղադրանքները, որ կառավարությունը 13 միլիոն եվրո է թողել բյուջեում՝ ջրհեղեղների հետևանքների վերացման աշխատանքների համար չծախսված, մինչդեռ նա նաև ապահովել է Ջրհեղեղի պաշտպանության ֆինանսավորումը իր ընտրատարածքում[20]։

Առողջապահության նախարար

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2016 թվականի մայիսի 6-ին նշանակվել է առողջապահության նախարար[5][21]։ Իր աշխատանքի առաջին տարում բախվել է այն հավանականության հետ, որ 30,000 բուժաշխատողներ և 40,000 բուժքույրեր կարող են գործադուլ հայտարարել[22]։

2017 թվականին նրան մեղադրել են կեղծավորության մեջ՝ ազգային ծննդատան նկատմամբ «գթության քույրերի» վիճելի սեփականության իրավունքի վերաբերյալ դիրքորոշման պատճառով[23]։ Վիճահարույց իրավիճակը հանգեցրեց դոկտոր Փիթեր Բոյլանի և պրոֆեսոր Քրիս Ֆիցպատրիկի հրաժարականին հիվանդանոցի խորհրդի կազմից[24][25]։ Ավելի ուշ «գթության քույրերը» հրաժարվեցին երեք հիվանդանոցների սեփականությունից՝ Դուբլինի Սուրբ Վինսենթ համալսարանական հիվանդանոցը, Սուրբ Վինսենթ մասնավոր հիվանդանոցը և Սուրբ Միքայելի հիվանդանոցը: Սայմոն Հարիսը վերանշանակվեց պաշտոնում, երբ Լեո Վարադկարը 2017 թվակաի հունիսին փոխարինեց Էնդա Քենիին վարչապետի պաշտոնում[26]։

2018 թվականի ապրիլի 26-ին հաղորդվել է, որ 206 կանանց մոտ արգանդի վզիկի քաղցկեղ է առաջացել սկրինինգային թեստ անցնելուց հետո, որը հետագայում համարվել է պոտենցիալ անճիշտ[27]։ Սկանդալի ընթացքում Սայմոն Հարիսին բազմիցս քննադատել են այդ հարցում նրա ոչ միանշանակ մոտեցման համար[28][29][30][31][32]։

2019 թվականի փետրվարի 20-ին անվստահության քվե ապրեց նոր ազգային մանկական հիվանդանոցի վրա աճող ծախսերի (ավելի քան 2 միլիարդ եվրո) վերաբերյալ[33][34]։ Առաջարկը մերժվել է 58 կողմ, 53 դեմ, 37 ձեռնպահ ձայներով[35][36][37]։

2020 թվականին ներկայացրեց Առողջապահության մասին օրենքը (պահպանում, պաշտպանություն և այլ արտակարգ միջոցառումներ հանրային շահերից ելնելով)՝ ի պատասխան COVID-19 համաճարակի, որն ուժի մեջ է մտել 2020 թվականի մարտի 20-ին[38]։

Հետագա և բարձրագույն կրթության, հետազոտությունների, նորարարությունների և գիտության նախարար

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2020 թվականի հունիսի 27-ին նշանակվել է հետագա և բարձրագույն կրթության, հետազոտությունների, նորարարության և գիտության նախարար՝ ղեկավարելով Միխոլ Մարտինի գլխավորած կառավարության նոր վարչությունը[39]։ 2022 թվականի մայիսի 4-ին հրապարակել է «մեր ապագայի ֆինանսավորումը» ծրագիրը, բարձրագույն կրթության կայուն ֆինանսավորման և ուսանողների և ընտանիքների համար երրորդ մակարդակի կրթության արժեքի նվազեցման նոր քաղաքականությունը[40]։

2021 թվականին լրացուցիչ ընտրություններում խորհրդի անդամ Ջեյմս Գեոխեգանի նախընտրական արշավում եղել է «Ֆինե Գել» ընտրությունների բաժնի Հարավային Դուբլինի ծոցում[41]։ 2022 թվականի դեկտեմբերի 17-ին Լեո Վարադկարին վարչապետ նշանակելուց հետո կրկին նշանակվել է նույն պաշտոնում, ինչպես նաև ժամանակավոր հիմունքներով արդարադատության նախարարի պաշտոնում Հելեն Մաքենտիի հղիության և ծննդաբերության արձակուրդի ժամանակ[42]։

«Ֆինե Գել»-ի ղեկավարություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2024 թվականի մարտի 20-ին Լեո Վարադկարը հեռացավ «Ֆինե Գել»-ի առաջնորդի պաշտոնից, ինչը հանգեցրեց նոր ղեկավարության ընտրությունների։ Լեո Վարադկարը հայտարարել է, որ կհեռանա նաև վարչապետի պաշտոնից «Ֆինե Գել»-ի նոր առաջնորդի ընտրությունից հետո: Թեկնածուների առաջադրումը սկսվել է 2024 թվականի մարտի 21-ի առավոտյան ժամը 10-ին։ Կեսօրին խորհրդարանական «Ֆինե Գել» կուսակցության կեսից ավելին հայտարարել է, որ աջակցում է Սայմոն Հարիսին որպես հաջորդ առաջնորդ, իսկ կառավարության մյուս բոլոր անդամները չեն մասնակցել ընտրություններին: Սայմոն Հարիսը հաստատել է իր մտադրությունը՝ առաջադրվել «Ֆինե Գել»-ի ղեկավարի պաշտոնում 2024 թվականի մարտի 21-ի երեկոյան RTÉ News: Six One-ի եթերո[43]։ Երբ 2024 թվականի մարտի 24-ին ավարտվեց առաջադրումների վերջնաժամկետը, Սայմոն Հարիսը դարձավ միակ թեկնածուն և նույն օրը հաստատվեց որպես առաջնորդ Ատլոնայում կուսակցության ժողովում[44][45]։ Իռլանդիայի մյուս կուսակցությունները հայտարարել են, որ ցանկանում են, որ կառավարությունը գործի ամբողջ ժամկետով՝ չնայած ղեկավարության փոփոխությանը[46][47]։ Ներկայացուցիչների պալատը պետք է կրկին հավաքվի Զատկի արձակուրդից հետո՝ 2024 թվականի ապրիլի 9-ին, երբ սպասվում է, որ Լեո Վարադկարը կհեռանա վարչապետի պաշտոնից՝ թույլ տալով Սայմոն Հարիսին առաջադրվել այդ պաշտոնում նշանակվելու համար[48]։

Իռլանդիայի վարչապետ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2024 թվականի ապրիլի 9-ին Իռլանդիայի խորհրդարանը ձայների 88 կողմ, 69 դեմ մեծամասնությամբ Սայմոն Հարիսին հաստատել է վարչապետի պաշտոնում[49]։ Դարձել է Իռլանդիայի պատմության մեջ ամենաերիտասարդ վարչապետը[50]։

Անձնական կյանք

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2017 թվականին ամուսնացել է Ուեքսֆորդից ծնված սրտաբան Կաոիմա Ուեյդի հետ[51]։ Զույգն ունի դուստր՝ Սիրշան, որը ծնվել է 2019 թվականին, և որդի՝ Կիլլիանը, որը ծնվել է 2021 թվականին[52]։ Ապրում է Քրոնի հիվանդությամբ[53], բայց կարծում է, որ դա քիչ ազդեցություն ունի իր առօրյա կյանքի վրա[54]։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ 1,0 1,1 https://books.google.pl/books?hl=pl&id=RP6UAwAAQBAJ&q=harris#v=snippet&q=harris&f=false
  2. ↑ «Simon Harris». Oireachtas Members Database. Արխիվացված օրիգինալից 2019-05-04-ին. Վերցված է 2011-10-20-ին.
  3. ↑ Collins, Stephen (2011). Nealon's Guide to the 31st Dáil and 24th Seanad. Dublin: Gill & Macmillan. էջ 185. ISBN 9780717150595.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 «Simon Harris». ElectionsIreland.org. Արխիվացված օրիգինալից 2018-06-12-ին. Վերցված է 2011-10-20-ին.
  5. ↑ 5,0 5,1 «Frances Fitzgerald is Tánaiste in new Cabinet». RTÉ. 2016-05-06. Արխիվացված օրիգինալից 2016-05-07-ին. Վերցված է 2016-05-07-ին.
  6. ↑ «Simon Harris Becomes Minister for Higher Education, Innovation and Research». 9thlevel.ie. 2020-06-27. Արխիվացված օրիգինալից 2020-06-28-ին. Վերցված է 2020-06-28-ին.
  7. ↑ «Siblings celebrate in style». Bray People. 2007-10-25. Արխիվացված օրիգինալից 2018-02-28-ին. Վերցված է 2017-06-15-ին.
  8. ↑ «Harris celebrates his 30th birthday». Bray People. 2016-10-22. Արխիվացված օրիգինալից 2017-02-04-ին. Վերցված է 2017-06-15-ին.
  9. ↑ 9,0 9,1 Cullen, Paul (2016-05-17). «Simon Harris as Minister for Health: the challenge awaits». The Irish Times. Արխիվացված օրիգինալից 2017-05-02-ին. Վերցված է 2017-06-15-ին.
  10. ↑ Anderson, Nicola (2017-02-25). «The Icarus minister: How Simon Harris flew too high too soon». The Irish Independent. Արխիվացված օրիգինալից 2017-04-25-ին. Վերցված է 2017-06-15-ին.
  11. ↑ Molony, Senan (2024-03-21). «From Fianna Fáil canvassing to teenage days in the Dáil – seven things you didn't know about Simon Harris». The Irish Independent (անգլերեն). Վերցված է 2024-03-24-ին.
  12. ↑ Loughlin, Elaine (2024-03-24). «A man who talks fast and walks at speed: Who is Simon Harris?». Irish Examiner (անգլերեն). Վերցված է 2024-03-24-ին.
  13. ↑ «Meet your 76 new TDs». RTÉ. 2011-03-09. Արխիվացված օրիգինալից 2016-02-23-ին. Վերցված է 2014-03-30-ին.
  14. ↑ «Nomination of Taoiseach – Dáil Éireann (31st Dáil) – Vol. 728 No. 1». 2011-03-09. Արխիվացված օրիգինալից 2022-06-27-ին. Վերցված է 2024-03-21-ին.
  15. ↑ «Public Accounts Committee – Membership». Houses of the Oireachtas. Արխիվացված օրիգինալից 2014-04-07-ին. Վերցված է 2014-04-01-ին.
  16. ↑ «Committee on Finance, Public Expenditure and Reform – Membership». Houses of the Oireachtas. Արխիվացված օրիգինալից 2014-04-07-ին. Վերցված է 2014-04-01-ին.
  17. ↑ «Mental Health (Anti-Discrimination) Bill 2013: First Stage – Dáil Éireann (31st Dáil) – Vol. 808 No. 2». Oireachtas. 2013-06-26. Արխիվացված օրիգինալից 2019-10-31-ին. Վերցված է 2024-03-21-ին.
  18. ↑ «Appointment of Ministers of State» (PDF). Iris Oifigiúil (62): 1173. 2014-08-05. Արխիվացված (PDF) օրիգինալից 2017-11-16-ին. Վերցված է 2021-08-10-ին.
  19. ↑ «Simon Harris among new Ministers of State». RTÉ. 2014-07-15. Արխիվացված օրիգինալից 2014-07-20-ին. Վերցված է 2014-08-05-ին.
  20. ↑ O'Faherty, Jane; Melia, Paul (2016-01-05). «Cold snap to deepen weather misery as flood costs top €60m». The Irish Independent. Արխիվացված օրիգինալից 2018-02-27-ին. Վերցված է 2017-06-15-ին.
  21. ↑ «Assignment of Departments of State» (PDF). Iris Oifigiúil (39): 653. 2016-05-13. Արխիվացված (PDF) օրիգինալից 2017-11-14-ին. Վերցված է 2021-10-23-ին.
  22. ↑ Ó Cionnaith, Fiachra (2016-12-30). «Health minister Simon Harris criticises Siptu strike plans». Irish Examiner. Արխիվացված օրիգինալից 2016-12-31-ին. Վերցված է 2017-06-15-ին.
  23. ↑ «Simon Harris accused of 'hypocrisy' for backing Sisters given previous stance». The Irish Independent. 2017-04-21. Արխիվացված օրիգինալից 2017-04-21-ին. Վերցված է 2017-01-03-ին.
  24. ↑ «Obstetrician Peter Boylan resigns in dispute over National Maternity Hospital». The Irish Independent. 2017-04-27. Արխիվացված օրիգինալից 2017-05-08-ին. Վերցված է 2017-05-13-ին.
  25. ↑ «Senior doctor quits project board in support of Peter Boylan». The Irish Independent. 2017-04-28. Արխիվացված օրիգինալից 2017-05-06-ին. Վերցված է 2017-05-13-ին.
  26. ↑ «Assignment of Departments of State» (PDF). Iris Oifigiúil (52): 883–884. 2017-06-30. Արխիվացված (PDF) օրիգինալից 2021-06-02-ին. Վերցված է 2021-10-23-ին.
  27. ↑ «Smear test scandal: 206 women develop cancer after all-clear». The Irish Independent. 2018-04-27. Արխիվացված օրիգինալից 2018-04-29-ին. Վերցված է 2018-05-12-ին.
  28. ↑ «Martin accuses Harris of 'dumping' on CervicalCheck team». The Irish Times. 2019-02-20. Արխիվացված օրիգինալից 2019-04-28-ին. Վերցված է 2020-01-02-ին.
  29. ↑ «Former CervicalCheck boss says Harris was warned that offering extra smear tests could cause delays». The Journal. 2019-04-03. Արխիվացված օրիգինալից 2019-12-13-ին. Վերցված է 2020-01-02-ին.
  30. ↑ «Health Minister criticised for describing 'good news' in relation to CervicalCheck scandal». Irish Examiner. 2019-07-24. Արխիվացված օրիգինալից 2019-09-03-ին. Վերցված է 2020-01-02-ին.
  31. ↑ «Simon Harris Under Renewed Pressure Over CervicalCheck Scandal». East Coast FM. 2019-12-05. Արխիվացված օրիգինալից 2019-12-22-ին. Վերցված է 2020-01-02-ին.
  32. ↑ «CervicalCheck scandal: Harris denies 'lack of empathy' for women affected board». The Irish Times. 2019-12-06. Արխիվացված օրիգինալից 2019-12-07-ին. Վերցված է 2020-01-02-ին.
  33. ↑ Flanagan, Pat; Quinn, Trevor (2019-02-01). «Massive €2bn overspend on National Children's Hospital could have been avoided». Irish Mirror. Արխիվացված օրիգինալից 2019-02-21-ին. Վերցված է 2019-02-21-ին.
  34. ↑ Cullen, Paul. «National Children's Hospital set to be world's most expensive medical facility». The Irish Times (անգլերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2019-02-21-ին. Վերցված է 2019-02-21-ին.
  35. ↑ Regan, Mary (2019-02-20). «Minister for Health survives no-confidence vote». RTÉ (անգլերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2019-02-21-ին. Վերցված է 2019-02-21-ին.
  36. ↑ Doyle, Kevin (2019-02-21). «Harris survives vote after Dáil erupts in mudslinging contest». The Irish Independent (անգլերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2019-02-21-ին. Վերցված է 2019-02-21-ին.
  37. ↑ «Government put on 'notice to quit' as Harris narrowly survives no-confidence vote». Irish Examiner. 2019-02-21. Արխիվացված օրիգինալից 2019-02-21-ին. Վերցված է 2019-02-21-ին.
  38. ↑ «Health (Preservation and Protection and other Emergency Measures in the Public Interest) Bill 2020: Second Stage – Dáil Éireann (33rd Dáil) – Vol. 992 No. 3». Oireachtas. 2020-03-19. Արխիվացված օրիգինալից 2022-09-30-ին. Վերցված է 2024-03-22-ին.
  39. ↑ «Statement by the Taoiseach, Michéal Martin TD, Announcement of Government». gov.ie. Government of Ireland. 2020-06-27. Արխիվացված օրիգինալից 2020-06-27-ին. Վերցված է 2020-06-27-ին.
  40. ↑ «Minister Harris publishes landmark policy on funding higher education and reducing the cost of education for families». Government of Ireland (Press release). Department of Further and Higher Education, Research, Innovation and Science. 2022-05-04. Արխիվացված օրիգինալից 2022-12-18-ին. Վերցված է 2022-12-18-ին.
  41. ↑ «Fine Gael bye-election candidate James Geoghegan intends to deliver for Dublin Bay South as bid to win Dáil seat begins». Fine Gael (Press release) (անգլերեն). 2021-05-17. Արխիվացված օրիգինալից 2021-07-08-ին. Վերցված է 2021-06-19-ին.
  42. ↑ Lehane, Micheál (2022-12-17). «Reshuffle: Who is in the new Cabinet?». RTÉ. Արխիվացված օրիգինալից 2022-12-18-ին. Վերցված է 2022-12-18-ին.
  43. ↑ «Harris confirms Fine Gael leadership bid as others opt out». RTÉ. 2024-03-21. Արխիվացված օրիգինալից 2024-03-21-ին. Վերցված է 2024-03-21-ին.
  44. ↑ «Simon Harris pledges to win back trust of voters who no longer support Fine Gael as new leader». The Irish Times.
  45. ↑ Murphy, Paul Hosford and Greg (2024-03-24). «Simon Harris commits to 'renewal' of party in first speech as Fine Gael leader». Irish Examiner.
  46. ↑ Bray, Jennifer (2024-03-21). «The next leader of Fine Gael prepares to step into the fray». The Irish Times. Արխիվացված օրիգինալից 2024-03-21-ին. Վերցված է 2024-03-21-ին.
  47. ↑ «Simon Harris faces range of demands ahead of general election if elected FG leader». The Irish Times.
  48. ↑ Cunningham, Paul (2024-03-25). «Harris to discuss transition of power with Taoiseach». RTÉ.
  49. ↑ Jenni Reid (2024-04-09). «Simon Harris becomes youngest-ever Irish prime minister, pledges 'reset'» (անգլերեն). CNBC. Վերցված է 2024-04-09-ին.
  50. ↑ Murphy, Glen (2024-04-09). «In Pictures: Simon Harris becomes youngest Taoiseach in history of the State». The Irish Times (անգլերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2024-04-09-ին. Վերցված է 2024-04-10-ին.
  51. ↑ «Minister for Health Simon Harris marries cardiac nurse». RTÉ. 2017-07-22. Արխիվացված օրիգինալից 2020-11-09-ին. Վերցված է 2020-07-05-ին.
  52. ↑ O'Keeffe, Rebecca. «Simon Harris has chosen a beautiful Irish name for his newborn daughter». Her.ie. Արխիվացված օրիգինալից 2019-01-18-ին. Վերցված է 2020-07-05-ին.
  53. ↑ O'Regan, Eilish (2016-09-20). «Crohn's sufferer Simon Harris hails camera that can be swallowed». The Irish Independent. Արխիվացված օրիգինալից 2016-09-21-ին. Վերցված է 2017-01-03-ին.
  54. ↑ Murphy, Gary (2024-03-24). «Who is Simon Harris? Inside the world of boy wonder turned Taoiseach-elect». The Times.
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Սայմոն Հարիս» հոդվածին։
Թեմատիկ կայքեր
Չափորոշչային վերահսկողություն
GND: 1325827967 · VIAF: 315945548 · WorldCat VIAF: 315945548
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Սայմոն_Հարիս&oldid=10149569» էջից