Ռուսական աշխարհ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
«Ռուսական աշխարհ». Ի. Օ. Կուզմինա (CGI, 2015)

Ռուսական աշխարհ, հասկացություն, որը կրում է միջդիսցիպլինար բնույթ և գործում է բազմաթիվ իմաստներով։ Գիտական գրականության մեջ ձևավորվել է երեք հիմնական տեսական մոտեցում՝ մշակութային-քաղաքակրթական, աշխարհաքաղաքական և կրոնական[1]։ «Ռուսական աշխարհ» տերմինը իրավաբանական սահմանում չունի[2], ինչը թույլ է տալիս տարբեր հեղինակներին նկատի ունենալ՝ ինտեգրացիոն նախագիծ, կամ սփյուռքյան ռազմավարություն, կամ քաղաքակրթական կենտրոն, կամ «ռուսական գաղափար», կամ քաղաքական տեխնոլոգիա, կամ գաղափարախոսություն և այլն[3]։ 2000-ականների սկզբին հետազոտողների մի մասը կարծում էր, որ այդ հայեցակարգն արտացոլում է աշխարհաքաղաքական և սոցիալ-մշակութային իրականությունը (նրանցից ոմանք կարծում էին, որ «ռուսական աշխարհը» պառակտված է և մասնատված), գոյություն ուներ նաև մեկ այլ, բավականին տարածված տեսակետ, ըստ որի՝ իրականում «ռուսական աշխարհը» ցնորք է, այն կառուցելն անհնար է[4]։

1990-ականների սկզբից ռուսական աշխարհը հաճախ մեկնաբանվում է որպես միջազգային, միջպետական և միջմայրցամաքային հանրության պատմամշակութային գաղափար[5], որն ուղղված է ռուսախոս հայրենակիցների միավորմանը[6]։ 2000‑ական թվականների սկզբից «ռուսական աշխարհի» կոնցեպտը գործարկվել է Ռուսաստանի Դաշնության կառավարության կողմից՝ որպես արտաքին քաղաքական ուսմունք[7]։ Ռուսաստանի սահմաններից դուրս տերմինը հաճախ է ասոցացվում երկրի արտաքին քաղաքական գործողությունների հետ[8]։

Հետազոտողների մեծամասնության կարծիքով, գիտական շրջանառության մեջ «Ռուսական աշխարհ» հասկացությունը առաջ է քաշվել 1993-1997 թվականներին Պ. Գ. Շչեդրովիցկու կողմից[6][9]։ Նրա կարծիքով՝ ռուսական աշխարհը ստեղծվել է 20-րդ դարում տեկտոնական Պատմական տեղաշարժերի, համաշխարհային պատերազմների և մոլորակի հեղափոխությունների ազդեցության ներքո և այժմ հանդիսանում է խոշոր և փոքր համայնքների ցանցային կառույց, որոնք մտածում և խոսում են ռուսերեն[10][4]։

Ռուսական աշխարհի հիմնական բաղադրիչներն են Ռուսաստանը և ռուսական սփյուռքը[11]։

«Ռուսական աշխարհ» հայեցակարգի ծագում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Ռուսական աշխարհի» հայեցակարգն ունի վաղեմի պատմական արմատներ[8]: Միջնադարյան աղբյուրներում այն սահմանում էր Հին Ռուսաստանի քաղաքակրթությունը[12][13][14]։ Ռուսական աշխարհի՝ որպես քաղաքակրթության ձևավորման պատմական դոմինանտը Ռուս ուղղափառ եկեղեցու հոգևոր-բարոյական հիմքերն էին[15][13]։

«Ռուսական աշխարհ» տերմինի ամենավաղ օգտագործումը պահպանվել է հին ռուսական գրականության Խոսք Տասանորդ եկեղեցու նորացման մասին հուշարձանի մեջ (XI դար), երբ Մեծն իշխան Կիևի Իզյասլավ Յարոսլավիչի կողմից գովաբանվում է Սուրբ Կլիմենտ Հռոմի սխրագործությունը[12], - «…ոչ միայն Հռոմում, այլև ամենուր՝ Խերսոնում և ռուսական աշխարհում»[16]։ Ընդ որում, խոսքն այնտեղ Արևելյան սլավոնականության պատմության մեջ դոգետական ժամանակաշրջանի մասին է եղել[17]։

Մոնղոլական ներխուժումից հետո 1237-1240 թվականներին երկու հարյուրամյակների ընթացքում Ռուսաստանը բաժանվել է։ Նրա արևմտյան մասը (ներկայիս Ուկրաինայի և Բելառուսի տարածքները) ընդգրկվել է Լեհաստանի և Լիտվայի (ավելի ուշ միավորված է Ռեցեսպոլիտույայի) կազմում, իսկ հյուսիս-արեւելյան (ներկայիս Ռուսաստանի) մնացել է մոնղոլ-թաթարական լծի տակ՝ նրանից ազատվելով միայն 1480 թվականին։ Արդյունքում ռուսական աշխարհը որպես քաղաքակրթություն ենթարկվել է էթնիկ և լեզվական տարբերակման[18]

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. Алейникова, 2017, էջ 8
  2. Tiido, 2015, s. 146
  3. Алейникова, 2017, էջ 5
  4. 4,0 4,1 Татьяна Полоскова, Виталий Скринник. Русский мир: мифы и реалии.— М.: Московский Фонд «Россияне», 2003.
  5. Кравченко, 2017, էջ 8
  6. 6,0 6,1 Алейникова, 2017, էջ 6
  7. Петухов, Бараш, 2014, էջ 83, 91
  8. 8,0 8,1 O'Loughlin et al., 2016, էջ 745
  9. Кочеров, 2014, էջ 163
  10. Щедровицкий, 14 февраля 2000
  11. Батанова (автореф. дис.), 2009, էջ 3
  12. 12,0 12,1 Marlène, 2015, էջ 3
  13. 13,0 13,1 Баркалов, 2016, էջ 109
  14. O'Loughlin et al., 2016, էջ 747
  15. Журавлёв В. Е. Роль Русской Православной Церкви в политическом процессе: методологические аспекты // Политическая и партийная система современной России: материалы Всероссийской научной конференции (Москва, 2 октября 2009 г.). — М.: Научный эксперт, 2009. — С. 260. — ISBN 978-5-91290-088-4
  16. Назаренко А. В. «Слово на обновление Десятинной церкви», или к истории почитания святителя Климента Римского в Древней Руси. — Архив русской эмиграции. — Москва—Брюссель: Conférence Sainte Trinité du Patriarcate de Moscou ASBL; Свято-Екатерининский мужской монастырь, 2013. — С. 184—185. — (Patrologia Slavica, Вып. 2). — ISBN 978-5-904685-07-2
  17. Ишин, 2015, էջ 20
  18. Valliere, 1995, էջեր 13—17

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]