Գյուղատնտեսությունում աշխատում է աշխատունակ բնակչության 90%-ը (2000 թվական), այն ապահովում է ՀՆԱ-ի 32%-ը (2015 թվական)։ Տարածքի 44%-ը հարմար է գյուղատնտեսության համար, նույնքան էլ՝ անասնաբուծության համար։ Ներքին սպառման համար աճեցվում է կարտոֆիլ (1,3 մլն տոննա), քաղցր կարտոֆիլ (885 հազար տոննա), մանիոկ (781 հազար տոննա), եգիպտացորեն (97 հազար տոննա)։ Արդյունաբերական մշակաբույսերից աճեցվում է սուրճ (22,5 հազար տոննա), ծխախոտ (3,8 հազար տոննա), թեյ (15 հազար տոննա, 18-րդ տեղ աշխարհում)։ Անտառները զբաղեցնում են տարածքի 12%-ը, փայտն օգտագործվում է բացառապես որպես վառելիք։ Գերակշռում է փոքրածավալ հողամասի սեփականությունը (ավելի ճիշտ՝ երկարաժամկետ վարձակալություն, քանի որ ամբողջ հողը պատկանում է պետությանը, և անհատներն ու կազմակերպությունները կարող են այն վարձակալել միայն 50-99 տարի ժամկետով)[2]։ 2005 թվականին նոր օրենքով գյուղատնտեսական նշանակության հողերն ազատվեցին հարկերից, արգելվեց 1 հեկտար կամ ավելի քիչ հողամասերի բաժանումը, իսկ հողամասի սեփականության առավելագույն չափը սահմանափակվեց 25 հեկտարով[2]։ Գյուղատնտեսության մեքենայացումը աննշան է՝ 1970 թվականին Ռուանդայում կար 55 տրակտոր, իսկ 2005 թվականին՝ 90: 1990-2009 թվականներին կտրուկ աճել է կարտոֆիլի (280-ից 1287 հազար տոննա), բրնձի (10-ից մինչև 95 հազար տոննա), թեյի (2-ից 21 հազար տոննա), կովի կաթի (88-ից 335 հազար տոննա) արտադրությունը[2]։ Միաժամանակ, 1990-2009 թվականներին կտրուկ նվազել է այծերի (1090 հազարից 3 հազարից պակաս), ոչխարների (390 հազարից 75 հազար) գլխաքանակը, սակայն զգալիորեն աճել է խոշոր եղջերավոր անասունների և խոզերի գլխաքանակը[2]։
Մշտական հիմունքներով ձկնորսությամբ զբաղվում էին հիմնականում կոոպերատիվները։ Ձկան որսը աստիճանաբար ավելանում է՝ 1992 թվականին այն կազմել է 5,5 հազար տոննա, իսկ 2009 թվականին՝ 14,1 հազար տոննա[2]։
Արդյունաբերությունում աշխատում է աշխատունակ բնակչության 10%-ը, այն ապահովում է ՀՆԱ-ի 14%-ը։ Ռուանդան աղքատ է օգտակար հանածոներով, ուստի հանքարդյունաբերության մասնաբաժինը փոքր է։ Արդյունահանվում է կասիտերիտ (1980 թվականին՝ 2000 տոննա, 2007 թվականին՝ 456 տոննա), վոլֆրամ, կոլթան, ինչպես նաև բնական գազ (2007 թվականին՝ 1,75 միլիոն մ³)[2]: Վերամշակող արդյունաբերությունը ներկայացված է հիմնականում գյուղատնտեսական հումքի վերամշակման, ներկերի, ցեմենտի, կոշիկի արտադրության ձեռնարկություններով։ Վերջին տարիներին շաքարավազի արտադրության մեջ հաջողություններ են գրանցվել, այն 2 հազար տոննայից (1990 թվական) հասել է 15 հազար տոննայի (2009 թվական)[2]։
2019 թվականին Ռուանդայում գործող Mara Phones-ը սկսեց արտադրել Աֆրիկայում առաջին սեփական սմարթֆոնը։ Գործարանը արժեցել է 24 մլն դոլար։ Նախկինում սմարթֆոնները հավաքվում էին աֆրիկյան այլ երկրներում՝ Ալժիրում, Եգիպտոսում, Եթովպիայում և Հարավային Աֆրիկայում։ Mara սմարթֆոնների առաջին արտահանման մատակարարումները նախատեսվում է հաստատել Անգոլայում և Կոնգոյում։ Սմարթֆոնի թողարկումը նշանավորում է Ռուանդայի անցումը առաջադեմ տեխնոլոգիաներով ապրանքների արտադրությանը. «Մենք դարձանք Աֆրիկայի առաջին սմարթֆոն արտադրողը, ապագայում Ռուանդան մտադիր է վերածվել տարածաշրջանային տեխնոլոգիական կենտրոնի[3]։
