Ռոբերտա Մեցոլա

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Ռոբերտա Մեցոլա
մալթ.՝ Roberta Metsola Tedesco Triccas
 
Կուսակցություն՝ Ազգայնական կուսակցություն
Կրթություն՝ Մալթայի համալսարան և Ալոյսիուսի վարժարան
Մասնագիտություն՝ քաղաքական գործիչ, իրավաբան և միջազգային ֆորումի մասնակից
Ծննդյան օր հունվարի 18, 1979(1979-01-18)[2][3] (44 տարեկան)
Ծննդավայր Սեյնթ Ջուլիանս, Eastern Region (Lvant), Մալթա[2]
Քաղաքացիություն  Մալթա
Ի ծնե անուն մալթ.՝ Roberta Tedesco Triccas[1]
Ամուսին Ukko Metsola?[3]
 
Կայք՝ robertametsola.eu
 
Պարգևներ
«Վաստակի համար» 1-ին աստիճանի շքանշան (Ուկրաինա) և Իշխանուհի Օլգայի I աստիճանի շքանշան

Ռոբերտա Մեցոլա (մալթ.՝ ɹɔˈbɝta ˈmɛtsɔla, հունվարի 18, 1979(1979-01-18)[2][3], Սեյնթ Ջուլիանս, Eastern Region (Lvant), Մալթա[2]) մալթացի քաղաքական գործիչ, որը 2022 թվականի հունվարից զբաղեցնում է Եվրոպական խորհրդարանի նախագահի պաշտոնը[4]։

Մեցոլան 2013 թվականին առաջին անգամ ընտրվել է որպես Եվրոպական խորհրդարանի պատգամավոր, իսկ 2020 թվականի նոյեմբերին դարձել է Եվրոպական խորհրդարանի առաջին փոխնախագահը[5]։ Գործող նախագահ Դավիդ Սասսոլիի մահից հետո Մեցոլան 2022 թվականի հունվարի 18-ին ընտրվեց Եվրախորհրդարանի նախագահ՝ դառնալով պաշտոնը զբաղեցնող երբևէ ամենաերիտասարդ նախագահը[6], առաջին մալթացին, ով պաշտոնավարեց այդ պաշտոնում և առաջին կին նախագահը 2002 թվականից ի վեր[7]։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տեդեսկո Տրիկաս ընտանիքը ծագում է Մալթայի Սեյնթ Ջուլիանս քաղաքի մոտակայքում գտնվող Սվիեքի քաղաքից[8][9]։ Ռոբերտան մեծացել է իր հոր՝ Ջեֆրիի (Էմանուել Թեդեսկոյի և Հելեն Տրիկաս Դիմեխի որդին), մոր՝ Ռիտայի (Կարմելո Բեզինայի և Ֆրանչեսկա Բրիֆայի դուստրը) և երկու քույրերի՝ Աննի ու Լիզայի հետ Գզիրայում[10][11]։ Նա սովորել է Սլիմայի Սուրբ Ջոզեֆ դպրոցում, Սուրբ Ալոյսիուսի քոլեջի վեցերորդ դասարանում։ 2003 թվականին ավարտել է Մալթայի համալսարանի իրավաբանության բաժինը, իսկ 2004 թվականին Բրյուգգեի Եվրոպայի քոլեջից ստացել է եվրոպական ուսումնասիրությունների դիպլոմ[12]։

Ռոբերտա Թեդեսկո Տրիկասը և նրա ֆին ամուսինը՝ Ուկկո Մեցոլան (Ազգային կոալիցիոն կուսակցություն) հանդիպել են 1999 թվականին և 2005 թվականի հոկտեմբերի 1-ին ամուսնացել Մալթայի Ռաբաթ քաղաքում[13]։ Նրանք ունեն չորս որդի՝ Լուկա Մատիաս (ծնված 2007 թվականին), Ալեք Էմիլ (ծնված 2008 թ.), Մարկ (ծնված 2012 թվականին) և Քրիստիան (ծնված 2016 թվականին)[14]։ Նրանք երկուսն էլ մասնակցել են 2009 թվականի Եվրոպական խորհրդարանի ընտրություններին` դառնալով առաջին ամուսնական զույգը, որը մասնակցել է նույն Եվրոպական խորհրդարանի ընտրություններին երկու տարբեր անդամ երկրներից[15]։

Մեցոլան երիտասարդ տարիներից ակտիվ է եղել Մալթայի Ազգայնական կուսակցությունում՝ ծառայելով կուսակցության միջազգային քարտուղարությունում և կամավոր աշխատելով կուսակցության նախընտրական ընտրական հանձնաժողովում[16][8]։ Ուսանողական տարիներին Մեցոլան միացել է «SDM»-ին (Studenti Demokristijani Maltin), «KNZ»-ին (Ազգային երիտասարդական խորհրդի) և «MŻPN»-ին (Moviment Żgħażagħ Partit Nazzjonalista), նախքան ԵԺԿ-ի ուսանողական մասնաճյուղի՝ Եվրոպայի դեմոկրատ ուսանողների (EDS) գլխավոր քարտուղար ընտրվելը, ինչպես նաև Եվրոպական երիտասարդական ֆորումի (YFJ) շրջանակներում զբաղեցրած պաշտոնները[8][16]։

2002 թվականին, 23 տարեկան հասակում, նա ընտրվեց որպես Եվրոպայի ապագայի մասին երիտասարդական կոնվենցիայի գործադիր խորհրդի երկու փոխնախագահներից մեկը[17], իսկ հաջորդ տարի նա ակտիվ քարոզարշավ անցկացրեց ազգայնական կուսակցության հետ՝ 2003 թվականի ԵՄ անդամակցության հանրաքվեում այո քվեարկության համար։

ԵՄ հանրաքվեի քարոզարշավում իր ներգրավվածությունից հետո Լորենս Գոնզիի կողմից 25-ամյա Մեցոլան խրախուսվեց Մալթայի վարչապետ՝ մասնակցելու 2004 թվականի Եվրոպական ընտրություններին որպես ազգայնական կուսակցության թեկնածու[8]։ Նա չի ընտրվել։

2004 թվականի հոկտեմբերին Մեցոլան միացավ Բրյուսելում Եվրոպական Միությունում Մալթայի մշտական ներկայացուցչությանը, որը ղեկավարում էր Ռիչարդ Կաչիա Կարուանան։ Նա այստեղ 8 տարի շարունակ աշխատել է որպես իրավական և դատական համագործակցության կցորդ՝ մասնակցելով նաև Մալթայի համար Լիսաբոնի պայմանագրի բանակցություններին և աշխատելով այնպիսի փաստաթղթերի վրա, ինչպիսիք են Մալթայում ապաստանի աջակցության եվրոպական գրասենյակի ստեղծումը[12][16]։

Նա կրկին առաջադրվել է 2009 թվականի Եվրոպական ընտրություններին առանց ընտրվելու[18][19]։

2013-2014 թվականներին Մեցոլան կարճ ժամանակով աշխատել է որպես Միության արտաքին գործերի և անվտանգության քաղաքականության հարցերով գերագույն հանձնակատար Քեթրին Էշթոնի իրավախորհրդատու[20]։

Եվրախորհրդարանի պատգամավոր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մեցոլան հարց է ուղղում Ուրսուլա ֆոն դեր Լեյենի հանձնաժողովին 2019 թվականի լսումների ժամանակ

2013 թվականի ապրիլի 24-ին Մեցոլան հաջողությամբ մասնակցեց պատահական ընտրությունների՝ զբաղեցնելով Սիմոն Բուսուտիլի ազատված տեղը՝ դառնալով Մալթայի առաջին կին անդամներից մեկը Եվրախորհրդարանում[21]։ Խորհրդարանում նա հանդես է գալիս որպես Եվրոպական ժողովրդական կուսակցության խմբի (ԵԺԿ) անդամ[22]։

2014 թվականի ընտրություններում իր վերընտրվելուց հետո Մեցոլան 2014 թվականի հուլիսին ընտրվեց որպես խնդրագրերի հանձնաժողովի (PETI) փոխնախագահ[23]։ Բացի այդ, նա ծառայել է որպես մի շարք հանձնաժողովների և պատվիրակությունների անդամ[24]։ Նա նաև միացել է երեխաների իրավունքների հարցերով խորհրդարանական միջխմբին։ Մեցոլան հետագայում վերընտրվեց 2019 թվականի ընտրություններում[25]։ Այս օրենսդիր մարմնում նա ուշադիր հետևել է կուսակցական գծին՝ 90%-ից ավելի դեպքերում քվեարկելով ԵԺԿ պատվիրակության հետ միասին[20]։

2014 թվականին Մեցոլան գլխավորել է ԵԺԿ ներկայացուցչությունը Քաղաքացիական ազատությունների, արդարադատության և ներքին գործերի կոմիտեում (LIBE) հոմոֆոբիայի և սեռական կողմնորոշման և գենդերային ինքնության հիման վրա խտրականության դեմ ԵՄ ոչ պարտադիր ճանապարհային քարտեզի վրա, որի զեկուցողն էր Եվրախորհրդարանի պատգամավոր, Կանաչների ներկայացուցիչ Ուլրիկե Լունաչեկը[26]։ Նա նաև հանդիսանում էր 2019 թվականին Եվրոպական սահմանների և առափնյա պահպանության կանոնակարգի գծով խորհրդարանի զեկուցողը և 2021 թվականին հակա-SLAPP (Ռազմավարական հայց ընդդեմ հանրային մասնակցության) զեկույցի համազեկուցողն էր[12]։

Մեցոլան 2016 թվականին համահեղինակել է Եվրոպայի միգրացիոն ճգնաժամի վերաբերյալ ոչ պարտադիր զեկույցը, որի նպատակն է վերաբնակեցման և ԵՄ-ում նոր «ռադմիսիայի» վերաբերյալ «պարտադիր օրենսդրական մոտեցման» հաստատմանը, որոնք պետք է գերակա լինեն ԵՄ-ի և երկկողմանի համաձայնագրերի նկատմամբ։ ԵՄ անդամ չհանդիսացող երկրներ[27]։

2016-2017 թվականը Մեցոլան եղել է Խորհրդարանի Փողերի լվացման և հարկերից խուսափելու հարցերով հանձնաժողովի անդամ, որը ավելի ընդլայնված հետաքննում էր Պանամական փաստաթղթերի բացահայտումները և հարկերից խուսափելու սխեմաները։

Քաղաքացիական ազատությունների, արդարադատության և ներքին գործերի հանձնաժողովի՝ LIBE-ի շրջանակներում, որտեղ նա նախագահել է ԵԺԿ ներկայացուցչությունը 2017 թվականի հունվարից մինչև 2020 թվականը, Ռոբերտան եղել է Օրենքի գերակայության մոնիտորինգի խմբի (ROLMG) անդամ 2018 թվականից ի վեր[28]։

2019 թվականին Դաֆնե Կարուանա Գալիցիայի սպանությանը հաջորդած հակասությունների ժամանակ նա հրաժարվեց սեղմել Մալթայի վարչապետ Ջոզեֆ Մուսկատի ձեռքը Մալթայի Եվրախորհրդարանի պատգամավորների հետ հանդիպման ժամանակ։ «Եթե նա կարծում է, որ կարող է փորձել թոթափել պատասխանատվությունը, նա չարաչար սխալվում է։ Դուրս եկեք հիմա, քանի դեռ անուղղելի վնաս չեք հասցնում երկրին»,- գրել է նա[12]։ 2020 թվականին Մեցոլան մտածեց վիճարկել Partit Nazzjonalista կուսակցության ղեկավարությունը, բայց ի վերջո որոշեց դեմ գնալ այդ քայլին։ «Որոշ առաստաղների մի քանի ճաքեր են անհրաժեշտ, որպեսզի դրանք ջարդվեն», - ասաց նա։ Այդ պաշտոնը հետագայում զբաղեցրեց Բեռնարդ Գրեխը։

Եվրոպական խորհրդարանի նախագահ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մեցոլան խոսում է 2022 թվականի հունվարին Եվրախորհրդարանում ընթացող Դավիդ Սասոլիի հիշատակի արարողության ժամանակ

2021 թվականի նոյեմբերին Մեցոլան ընտրվեց որպես ԵԺԿ թեկնածու՝ փոխարինելու Դավիդ Սասսոլիին Եվրախորհրդարանի նախագահի պաշտոնում նրա նախագահության ժամկետի ավարտին՝ 2022 թվականի հունվարին[29]։ Սասսոլին 2021 թվականի սեպտեմբերին հոսպիտալացվել էր թոքաբորբով և դեկտեմբերին հանդես եկավ հայտարարությամբ[30], որ չի հավակնելու նախագահի պաշտոնին երկրորդ ժամկետով՝ դարձնելով Մեցոլային իր հավանական իրավահաջորդը[31]։ Հետագա հոսպիտալացումից հետո 2022 թվականի հունվարի 11-ին Սասսոլին իր պաշտոնավարման ավարտից մեկ շաբաթ առաջ մահացավ[32]։ Սասոլիի մահից հետո Մեցոլան դարձավ Եվրախորհրդարանի նախագահի պաշտոնակատարը[33]։

Մեցոլան 2022 թվականի հունվարին կայացող Եվրոպական խորհրդարանի իր ընտրության ժամանակ

2022 թվականի հունվարի 18-ին՝ իր 43-ամյակի օրը, Մեցոլան ընտրվեց Եվրախորհրդարանի նախագահ՝ երկուսուկես տարի ժամկետով։ Նա ընտրվել է քվեարկության առաջին փուլում՝ ստանալով 690 ընտրողների ձայների բացարձակ մեծամասնությունը՝ 458 ձայն։ Որպես ԵԺԿ-ի թեկնածու, նրան սատարեցին նաև «S&D» և «Renew Europe» խորհրդարանական խմբերը, այն բանից հետո, երբ երեք խմբերը համաձայնության եկան նախագահի և փոխնախագահների ընտրության և օրենսդրական առաջնահերթությունների երկրորդ կեսի համար խորհրդարանի լիազորությունների շուրջ[34]։ Իր ընտրվելուց հետո Մեցոլան դարձավ երբևէ եղած ամենաերիտասարդ նախագահը, առաջին մալթացի անձը, ով զբաղեցրեց այդ պաշտոնը, և առաջին կին նախագահը 2002 թվականից ի վեր (և երբևէ ընտրված երրորդ կին նախագահը)։

Հակաբորտային տեսակետներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մեցոլան հետևողականորեն քվեարկել էր աբորտի դեմ բանաձևերի օգտին[35], և իր պաշտոնավարման սկզբից նա բախվում էր իր աբորտների հանդեպ իր բացասական դիրքորոշման հետ կապված խնդիրների, որն օրինական է ԵՄ անդամ բոլոր երկրներում, բացառությամբ Մալթայի և Լեհաստանի[36]։ Նա մի անգամ 2015 թվականի հայտարարության մեջ ասել է, որ «կտրականապես դեմ է աբորտին»[37]։ Եվրախորհրդարանի նախագահ ընտրվելիս նա հայտարարեց, որ իր պաշտոնավարման ընթացքում կներկայացնի խորհրդարանի դիրքորոշումը, որը ճանաչում է հղիության արհեստական ընդհատումը որպես մարդու իրավունք[38]։

Մեցոլան կոչ է արել ուժեղացնել Եվրախորհրդարանի լիազորությունները[39]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Maltese politician accused of fraud elected to European Parliament — City of Brussels: Springer Science+Business Media, 2013.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 https://www.europarl.europa.eu/meps/en/118859/ROBERTA_METSOLA/meetings/past
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 https://robertametsola.eu/roberta/
  4. ↑ «Roberta Metsola elected new President of the European Parliament | News | European Parliament»։ www.europarl.europa.eu (անգլերեն)։ 2022-01-18։ Վերցված է 2022-01-18 
  5. ↑ «Roberta Metsola elected as First Vice-President of the European Parliament | News | European Parliament»։ www.europarl.europa.eu (անգլերեն)։ 2020-12-11։ Վերցված է 2022-01-18 
  6. ↑ «Malta's Roberta Metsola elected EU Parliament's third woman president»։ France 24 (անգլերեն)։ 2022-01-18։ Վերցված է 2022-01-18 
  7. ↑ «Roberta Metsola elected European Parliament president in landslide victory»։ Times of Malta (en-gb)։ Վերցված է 2022-01-18 
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 Malta Independent, 3 May 2004
  9. ↑ " her home town, Swieqi," Times of Malta, 9 May 2004
  10. ↑ Times of Malta, 18 Jan 2022
  11. ↑ Roberta Metsola On-Line, Retrieved : 18 Jan 2022
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 Roberta Metsola: From student EU campaigner to its parliament’s president, Times of Malta, 18 Jan 2022
  13. ↑ «Two seats, two kids and one marriage»։ Times of Malta։ Վերցված է 2022-01-11 
  14. ↑ «MEP Roberta Metsola Welcomes Fourth Son»։ Our Wedding։ 6 December 2016։ Վերցված է 11 January 2022 
  15. ↑ «Ukko Metsola poltti tappion sikarin»։ Helsingin Sanomat (ֆիններեն)։ 8 June 2009։ Վերցված է 31 January 2021։ «UKKO METSOLA, 36, tavoitteli maltalaisen vaimonsa Roberta Metsolan kanssa harvinaista tuplajäsenyyttä Euroopan parlamentissa. He olivat ensimmäinen eurooppalainen aviopari, joka pyrkii samoissa vaaleissa parlamenttiin kahdesta eri jäsenmaasta.» 
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 «European Parliament candidate Roberta Metsola Tedesco Triccas»։ Times of Malta։ Արխիվացված է օրիգինալից 1 May 2009-ին 
  17. ↑ Times of Malta, 12 July 2002; Politico.eu, 30 Oct 2002; europarl, 2 July 2002
  18. ↑ Malta Independent, 30 Nov 2008
  19. ↑ Times of Malta, 8 June 2009
  20. ↑ 20,0 20,1 «Roberta Metsola cements rise to European Parliament presidency»։ POLITICO (en-US)։ 2022-01-17։ Վերցված է 2022-01-18 
  21. ↑ «Update 3 - Three women elected to the European Parliament» 
  22. ↑ «Roberta METSOLA | MEPs | European Parliament»։ www.europarl.europa.eu (անգլերեն)։ Վերցված է 2022-01-11 
  23. ↑ Dave Keating (July 7, 2014), EFDD loses out as groups share the spoils European Voice.
  24. ↑ «8th parliamentary term | Roberta METSOLA | MEPs | European Parliament»։ www.europarl.europa.eu (անգլերեն)։ Վերցված է 2022-01-11 
  25. ↑ Members of the European Parliament Intergroup on Children’s Rights European Parliament.
  26. ↑ Dave Keating (February 4, 2014), "'Manif pour tous' fails to defeat EU gay rights report" European Voice.
  27. ↑ Maïa de La Baume (March 16, 2016), European Parliament ‘fixes’ the refugee crisis Politico Europe.
  28. ↑ Rule of law: Civil Liberties MEPs to report on corruption and press freedom European Parliament, press release of June 5, 2018.
  29. ↑ «EPP taps Roberta Metsola to run for Parliament presidency»։ POLITICO (en-US)։ 2021-11-24։ Վերցված է 2022-01-11 
  30. ↑ «EU parliament president David Sassoli dies in Italian hospital»։ France 24 (անգլերեն)։ 2022-01-11։ Վերցված է 2022-01-11 
  31. ↑ «David Sassoli won't seek second term as EU Parliament president»։ POLITICO (en-US)։ 2021-12-14։ Վերցված է 2022-01-11 
  32. ↑ «European Parliament President David Sassoli dies aged 65»։ POLITICO (en-US)։ 2022-01-11։ Վերցված է 2022-01-11 
  33. ↑ «EU flags at half-mast after death of parliament speaker Sassoli»։ France 24 (անգլերեն)։ 2022-01-11։ Վերցված է 2022-01-11 
  34. ↑ «Brussels Playbook: Metsola for president — Russia sanctions latest — Zemmour hate crimes»։ POLITICO (en-US)։ 2022-01-18։ Վերցված է 2022-01-18 
  35. ↑ The Malta Independent (October 21, 2013)
  36. ↑ Rob Picheta, James Frater, Sharon Braithwaite and Amy Cassidy (18 January 2022)։ «The European Parliament's new President immediately faced questions on her views on abortion»։ CNN։ Վերցված է 2022-01-19 
  37. ↑ «Abortion remains a red-line say PN MEPs»։ www.eppgroup.eu (անգլերեն)։ Վերցված է 2022-01-19 
  38. ↑ Lory Gregoire (2022-01-18)։ «Metsola on abortion: 'My position is the EU Parliament's position'»։ euronews (անգլերեն)։ Վերցված է 2022-01-18 
  39. ↑ Casert Raf (18 January 2022)։ «Malta legislator becomes 3rd female EU Parliament president»։ Associated Press։ Վերցված է 28 January 2022 
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Ռոբերտա_Մեցոլա&oldid=8701988» էջից