Ռեմ Երմոլին

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Ռեմ Երմոլին
Ծնվել էդեկտեմբերի 24, 1926(1926-12-24)
ԾննդավայրԼենինգրադ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ
Վախճանվել էմայիսի 15, 2004(2004-05-15) (77 տարեկան)
Մահվան վայրՍիկտիվկար, Ռուսաստան
Մասնագիտություննկարիչ
Պարգևներ
ՌԽՍՖՀ ժողովրդական նկարիչ

Ռեմ Երմոլին (ռուս.՝ Рем Николаевич Ермолин, դեկտեմբերի 24, 1926(1926-12-24), Լենինգրադ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ - մայիսի 15, 2004(2004-05-15), Սիկտիվկար, Ռուսաստան), ռուս և խորհրդային նկարիչ։ ՌԽՖՍՀ ժողովրդական նկարիչ (1985 թվական), Կոմի Հանրապետության ժողովրդական նկարիչ (1980 թվական)[1], Կոմի Հանրապետության պետական մրցանակի դափնեկիր (1972 թվական)։ Գեղանկարիչ է։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծնվել է Լենինգրադում, սովորել է Լենինգրադի գեղարվեստա–գծանկարչական, մանկավարժական ուսումնարան (1947–1951 թվական) և Ի. Ե. Ռեպինի անվան գեղանկարչության, քանդակագործության և ճարտարապետության ինստիտուտի (1954–1960 թվական) Վիկտոր Օրեշնիկովի գեղանկարչության ֆակուլտետում։ 1962 թվականից դարձել է Լենինգրադի նկարիչների միության անդամ։ Ուսումը ավարտելուց հետո ապրել և աշխատել է Կոմի Հանրապետությունում, զբաղեցրել է հանրապետական բաժանմունքի նկարիչների միության նախագահի պաշտոնը (1970–1986 թվական)։ Աշխատել է տարբեր ժանրերով, բայց հիմնականը համարվում է թեմատիկ նկարը և դիմանկարը։ Ստեղծագործության մեջ առաջատար թեմաներն են եղել Կոմի հանրապետության մարդիկ և նրանց աշխատանքային օրերը, հյուսիսի բնությունը։ Առավել հայտնի է Ուստ-Ցիլեմսկի աշխատանքների ցիկլը, որի համար 1972 թվականին Կոմի հանրապետության կողմից պետական մրցանակ է ստացել։ 1975 թվականին «Ուստ-Ցիլեմսկյան բլուրը» ստեղծագործական ցիկլը արժանացել է ԽՍՀՄ գեղարվեստի ակադեմիայի դիպլոմի[2]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. «Ермолин Рем Николаевич». www.komi.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ սեպտեմբերի 30-ին. Վերցված է 2018 թ․ հունիսի 1-ին.
  2. «Художники в проекте | kraevidenie.ru». www.kraevidenie.ru. Վերցված է 2018 թ․ հունիսի 1-ին.

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Республика Коми: Энциклопедия. Том 1. Сыктывкар, 1997 — стр. 426.
  • Поповцева Э. К. Изобразительное искусство Республики Коми. 1943—2000. Сыктывкар, 2011.