Ջովաննի Անտոնիո Կանալետտո

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Jump to navigation Jump to search
Ջովաննի Անտոնիո Կանալետտո
Giovanni Antonio Canal.jpg
Ի ծնեGiovanni Antonio Canal
Ծնվել էհոկտեմբերի 17, 1697(1697-10-17)[1], հոկտեմբերի 18, 1697(1697-10-18)[2] կամ հոկտեմբերի 28, 1697(1697-10-28)[3]
ԾննդավայրՎենետիկ, Վենետիկի հանրապետություն[4]
Վախճանվել էապրիլի 19, 1768(1768-04-19)[1][5] (70 տարեկանում) կամ ապրիլի 20, 1768(1768-04-20)[6][7] (70 տարեկանում)
Մահվան վայրՎենետիկ, Վենետիկի հանրապետություն[4]
ՔաղաքացիությունFlag of Most Serene Republic of Venice.svg Վենետիկի հանրապետություն
Մասնագիտություննկարիչ և օֆորտանկարիչ
Ժանրveduta և բնանկար
Թեմաներգեղանկարչություն
Ուշագրավ աշխատանքներView of the Grand Canal
ՄեկենասներJoseph Smith
ՈւսուցիչBernardo Canal
ԱշակերտներԲերնարդո Բելոտո
ՀայրBernardo Canal[8]
Giovanni Antonio Canal, il Canaletto Վիքիպահեստում

Ջովաննի Անտոնիո Կանալետտո (իտալ.՝ Giovanni Antonio Canal, հոկտեմբերի 17, 1697(1697-10-17)[1], հոկտեմբերի 18, 1697(1697-10-18)[2] կամ հոկտեմբերի 28, 1697(1697-10-28)[3], Վենետիկ, Վենետիկի հանրապետություն[4] - ապրիլի 19, 1768(1768-04-19)[1][5] կամ ապրիլի 20, 1768(1768-04-20)[6][7], Վենետիկ, Վենետիկի հանրապետություն[4])[9], իտալացի նկարիչ, ճարտարապետական բնապատկերի՝ վեդուտների վարպետ։

Հիմնականում աշխատել է Վենետիկում, մասամբ՝ Հռոմում և Լոնդոնում։ Ստեղծել է բնանկար համայնապատկերներ՝ ճարտարապետական անսամբլներ, վենետիկյան հուշարձաններ և քաղաքային կյանքի գունեղ դրվագներ։

Նկարել է նաև երևակայական տեսարաններ՝ Capriccio-ներ, թեև այդ պատկերներում երևակայականի ու իրականի միջև սահմանը հստակ չէ[10]: Բացի այդ, հեղինակել է գրավյուրներ՝ կիրառելով օֆորտի տեխնիկան: 1746-ից 1756 թվականներին աշխատել է Անգլիայում, որտեղ նկարել է Լոնդոնի և նրանից հյուսիս ընկած վայրերի բազմաթիվ տեսարաններ[11]: Անգլիայում եղել է չափազանց հաջողակ արվեստագետ՝ բրիտանացի առևտրական և արվեստի գործերի հավաքորդ Ջոզեֆ Սմիթի շնորհիվ, ում՝ Կանալետոյի գործերի չափազանց հարուստ հավաքածուն վաճառվել է Անգլիայի Գևորգ Երրորդ թագավորին[10]:

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Անտոնիոն ծնվել է 1697 թվականի հոկտեմբերի 16-ի, Վենետիկում: Նկարչության առաջին ուսուցիչը եղել է թատերական նկարիչ հայրը՝ Բեռնարդո Կանալը (այստեղից էլ նրա Կանալետո՝ այսինքն՝ Փոքր Կանալ մականունը)[12]. տղան օգնել է հորը վենետիկյան թատրոնների ներկայացումների համար նկարազարդումներ անելիս:

1719 թվականին այցելել է Հռոմ, որտեղ ծանոթացել է հայտնի վեդուտիստ Ջովանի Պաոլո Պանինիի արվեստին և վերադառնալով՝ սկսել է իրեն հատուկ տոպոգրաֆիկ ոճով նկարել վենետիկյան տեսարաններ[13]: Առաջին բարձրարժեք գործը, որ կրում է նրա ստորագրությունը, «Ճարտարապետական կապրիչիոն» է(1723 թ., Միլան, մասնավոր հավաքածու[9]: Ուսանելով քաղաքային բնանկարի ճանաչված վարպետի համբավ ունեցող Լուկա Կառլեվարիսի /Luca Carlevarijs/ մոտ[13][14], Կանալետոն վարպետության տեսակետից կարճ ժամանակամիջոցում հասել ու գերազանցել է նրան: Արվեստի գիտակները գերադասել են գնել նրա աշխատանքները, քանի որ դրանցում, ի տարբերություն Կառլեվարիսի գործերի, կարելի էր տեսնել ոչ միայն վենետիկյան ինչ-որ գեղեցիկ տեսարան, այլև՝ շողշողացող արև"[15]:

Կանալետոն ստեղծագործության վաղ շրջանում կտավների մեծ մասը ամբողջությամբ նկարել է այսպես ասած՝ բնականից. մինչդեռ այն ժամանակներում ընդունված էր դրսում միայն ճեպանկարներ անել և նկարներն ամբողջացնել արվեստանոցում: Ինչպես ցույց են տվել բրիտանացի արվեստի պատմաբանների ուսումնասիրությունները, նա նկարելիս համարյա երբեք չի օգտագործել camera obscura.[16], և սակայն նրա նկարները միշտ էլ աչքի են ընկել զարմանալի ճշգրտությամբ[17]:

Աշխատանքներից շատերը նկարիչն ու նրա գործակալը հաջողությամբ վաճառել են ուսանելու նպատակով Վենետիկ եկած անգլիացիների: 1720-ական թվականների վերջերից սկսած՝ Կանալետոն իր բրիտանացի գործակալ Օուեն Սուինիի խորհրդով փոքրաչափ կտավների վրա նկարել է վենետիկյան բազմաթիվ տեսարաններ՝ հիմնականում անգլիացիներին վաճառելու նպատակով: Հետագայում նկարչի գլխավոր գործակալը դարձել է մեկ այլ բրիտանացի՝ բանկիր Ջոզեֆ Սմիթը, ով 1744 թվականին նշանակվել է Վենետիկում Բրիտանիայի հյուպատոս: Տարիների ընթացքում Սմիթը ձեռք է բերել Կանալետոյի շուրջ հիսուն նկար, հարյուր հիսուն գծանկար, տասնհինգ գրավյուր (օֆորտ)՝ իսկապես հազվագյուտ ու արժեքավոր գործեր, որոնք նա 1763 թվականին վաճառել է Գևորգ Երրորդ թագավորին[18]:

1740-ական թվականներին, երբ սկսվեց պատերազմը ավստրիական ժառանգության համար, անգլիացիներն այլևս հազվադեպ էին այցելում Վենետիկ[19], և նկարչի եկամուտները կտրուկ նվազեցին: Սմիթը կազմակերպեց նրա մի շարք "capricci" օֆորտների տպագրությունը[14], բայց դրանց վաճառքը չարդարացրեց ակնկալիքները, և Կանալետոն 1746 թվականին մեկնեց Լոնդոն, որպեսզի մոտ գտնվի իր նկարների գլխավոր շուկային[13]:

Նա Անգլիայում մնաց ինը տարի՝ մինչև 1755 թվականը, նկարեց լոնդոնյան բազմաթիվ տեսարաններ, բայց նկարչի վարպետության մեջ առաջընթաց չէր նկատվում. նա կարծես կրկնում էր ինքն իրեն: Անգլիացի արվեստաբան և քննադատ George Vertue-ն մինչև անգամ կասկած հայտնեց, թե Կանալետոյի անվան տակ աշխատում է մի բոլորովին ուրիշ նկարիչ: Իսկ պատմաբան Մայքլ Լևին նրա այդ շրջանի նկարները բնութագրել է իբրև «անբնակ»[20]: Հակառակն ապացուցելու նպատակով նկարիչն ստիպված էր նկարել դրսում, ցուցադրաբար, դիտորդների ներկայությամբ, բայց կենդանության օրոք այդպես էլ չհաջողեց վերականգնել իր վարկն ու համբավը[21]:

Հայրենի բնօրրան վերադառնալուց ութ տարի անց՝ 1763 թվականին Կանալետոն ընտրվել է Վենետիկի ակադեմիայի անդամ, նշանակվել Collegio dei Pittori-ի ղեկավար: Նա շարունակել է ստեղծագործել մինչև իր մահը՝ 1768 թվականը. հիմնականում աշխատել է հին էսքիզների, ճեպանկարների վրա, բայց երբեմն էլ ստեղծել է արվեստի էֆեկտով աչքի ընկնող, զարմանահրաշ կոմպոզիցիաներ[14]:

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Alessandro Brogi, Canaletto et le paysage urbain, coll. « Les grands maîtres de l'art », Édition Le Figaro, 14 octobre 2008.
  • Alain Buisine, Un Vénitien dit le Canaletto, Zulma, 2001. 978-2843041181
  • Cesare Brandi, Canaletto, Arnoldo Mondadori Editore, 1960.
  • Pietro Zampetti, Vedutisti veneziani del Settecento, Alfieri, 1967.
  • Lionello Puppi, Giuseppe Berto, L'opera completa del Canaletto, Rizzoli, 1968.
  • André Corboz, Sur la prétendue objectivité de Canaletto in Arte veneta XXVIII (1974), pp. 205–218.
  • Alessandro Bettagno (a cura di), Canaletto: disegni, dipinti, incisioni, Neri Pozza, 1982.
  • André Corboz, Canaletto. Una Venezia immaginaria, Mondadori Electa, 1985.
  • Alberto Cottino, Vedutisti, Arnoldo Mondadori Arte, 1991.
  • Simonetta Pelusi (testi di), Canaletto, Mondadori-Electa, 2007.
  • Giuseppe Pavanello (a cura di), Canaletto. Venezia e i suoi splendori, catalogo della mostra (Treviso, 23 ottobre 2008 - 5 aprile 2009) Marsilio, 2008.

Պատկերասրահ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Սուրբ Մարկոսի հրապարակը Վենետիկում

  • Ռիալտոյի կամուրջը Վենետիկում

  • Capriccio գետի, սյան, հռոմեական ավերված կամարի տեսարանով

  • Վենետիկի Մեծ ջրանցքը

  • Սուրբ Մարկոսի տաճարը Վենետիկում

  • Սբ. Հովհաննեսի ու Պողոսի հրապարակը Վենետիկում

  • Alnwick ամրոցը, Անգլիա

  • Լոնդոն. քաղաքային տեսարան Վեստմինիստերյան կամրջից(1747).

  • Ադրիատիկ ծովի հետ Վենետիկի դոժի պսակադրությոան տոնակատարությունը

  • Վենետիկյան տեսարան

  • Նավարկություն Մեծ ջրանցքում

  • Հռոմ. Կոնստանդինի հաղթակամարը

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 RKDartists
  2. ↑ 2,0 2,1 Encyclopædia Britannica — Encyclopædia Britannica, Inc., 1768. — Vol. 22. — ISBN 978-1-59339-292-5
  3. ↑ 3,0 3,1 http://www.artmuseum.cz/umelec.php?art_id=204
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 German National Library, Berlin State Library, Bavarian State Library et al. Record #118638203 // Gemeinsame Normdatei — 2012—2016.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 Internet Speculative Fiction Database — 1995.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 Encyclopædia Britannica — Encyclopædia Britannica, Inc., 1768. — Vol. 22. — ISBN 978-1-59339-292-5
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 https://www.britannica.com/biography/Canaletto
  8. ↑ Bernardo Canal
  9. ↑ 9,0 9,1 Filippo Pedrocco (1995)։ Canaletto։ Giunti Editore։ ISBN 978-88-09-76198-8 
  10. ↑ 10,0 10,1 Alice Binion and Lin Barton. "Canaletto." Grove Art Online. Oxford Art Online. Oxford University Press. Web. 6 Jan. 2017
  11. ↑ Constable William G։ «Canaletto»։ Encyclopædia Britannica 
  12. ↑ "Canaletto", National Gallery of Art, Washington, D.C.
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 Haldane MacFall (20 September 2004)։ A History of Painting: Later Italians and Genius of Spain Part Three։ Kessinger Publishing։ ISBN 978-1-4179-4508-5 
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 Betsy Dru Tecco (30 July 2004)։ Pk:how to Draw Italy։ PowerKids Press։ ISBN 978-0-8239-6686-8 
  15. ↑ J.G. Links, Canaletto and his patrons, Granada Publishing/Paul Elek Ltd., London 1977, p. 1.
  16. ↑ Hannah Furness, 'Royal Collection uses infrared to prove Canaletto did not trace his drawings' in The Daily Telegraph (UK newspaper), 14 April 2017.
  17. ↑ C. A. Fletcher, T. Spencer (14 July 2005)։ Flooding and Environmental Challenges for Venice and its Lagoon: State of Knowledge։ Cambridge University Press։ ISBN 978-0-521-84046-0 
  18. ↑ Canaletto Venetian, 1697 - 1768 https://www.nga.gov/collection/artist-info.1080.html
  19. ↑ Antonio Canaletto, Antonio Visentini (1971)։ Views of Venice: By Canaletto։ Courier Dover Publications։ ISBN 978-0-486-22705-4 
  20. ↑ Michael Levey (1994)։ Painting in Eighteenth-century Venice։ Yale University Press։ էջեր 114–5։ ISBN 978-0-300-06057-7 
  21. ↑ John Eglin (13 January 2001)։ Venice Transfigured: The Myth of Venice in British Culture, 1660–1797։ Palgrave Macmillan։ ISBN 978-0-312-23299-3 

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դիտել այս կաղապարը
  Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Չափորոշչային վերահսկողություն


{{{alt}}} Սա անձի մասին անավարտ հոդված է։ Դուք կարող եք օգնել Վիքիպեդիային՝ ուղղելով և լրացնելով այն։
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Ջովաննի_Անտոնիո_Կանալետտո&oldid=6268177» էջից