Ջերեմի Հանթ

	Ջերեմի Հանթ; անգլ.՝ Jeremy Hunt
Կուսակցություն՝	Մեծ Բրիտանիայի պահպանողական կուսակցություն
Կրթություն՝	Մագդալեն քոլիջ, Չարտերհաուս դպրոց և Temple Grove School?
Մասնագիտություն՝	քաղաքական գործիչ և հրատարակիչ
Ծննդյան օր	նոյեմբերի 1, 1966 (56 տարեկան)
Ծննդավայր	Լոնդոն, Միացյալ Թագավորություն
Քաղաքացիություն	Միացյալ Թագավորություն
Ի ծնե անուն	անգլ.՝ Jeremy Richard Streynsham Hunt
Հայր	Nicholas Hunt?
Մայր	Meriel Eve Givan?
Ամուսին	Lucia Guo?
Զավակներ	Jack Hunt?, Anna Hunt? և Eleanor Hunt?
Կայք՝	jeremyhunt.org
Jeremy Hunt (politician)

Ջերեմի Հանթ (անգլ.՝ Jeremy Richard Streynsham Hunt, նոյեմբերի 1, 1966(1966-11-01)^[2]^[3]^[1], Լոնդոն, Միացյալ Թագավորություն), բրիտանացի քաղաքական գործիչ, Պահպանողական կուսակցության անդամ, Մեծ Բրիտանիայի արտաքին գործերի նախարար (2018-2019)։

Դևիդ Քեմերոնի առաջին և երկրորդ կաբինետում, ինչպես նաև Թերեզա Մեյի առաջին և երկրորդ կաբինետներում, զբաղեցրել է առողջապահության նախարարի պաշտոնը։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մանկությունն անցկացրել է Գոդալմինգում (Սուրեյ կոմսություն), սովորել է Չարթերհաուսի հեղինակավոր դպրոցում, որտեղ ընտրվել է ավագ աշակերտ։ Ավարտել է Օքսֆորդի համալսարանին կից գործող Մագդալինայի քոլեջը՝ դառնալով լավագույնը փիլիսոփայության, քաղաքականության և տնտեսության մեջ (1987 թվականին գլխավորել է համալսարանական պահպանողական ասոցիացիան)։ Որոշ ժամանակ անգլերեն է դասավանդել Ճապոնիայում, 1990-ականներին զբաղվել է հասարակայնության հետ կապերով, հետո իր ընկերոջ՝ Մայք Էլմսի հետ հիմնել է «Hotcourses» հրատարակչությունը, որը մասնագիտացած է ուսումնական հաստատությունների ուղեցույցների վրա (2005 թվականին Հանթի անձնական կապիտալը գնահատվում էր 4-4,5 մլն ֆունտ ստերլինգ)^[5]։

Քաղաքական կարիերա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2005 թվականին Հանթն ընտրվել է հարավարևմտյան Սուրեյ ընտրատարածքի Համայնքների պալատ՝ ստանալով ընտրողների 50,4%-ի աջակցությունը^[6]։ 2010 թվականի ընտրություններում հաղթել է ձայների 58,9% արդյունքով^[7]։

2005 թվականի դեկտեմբերին նշանակվել է պահպանողականների ստվերային կառավարությունում հաշմանդամների հարցերով առողջապահության նախարարի օգնականի պաշտոնում (Shadow Minister for Disabled People), իսկ 2007 թվականի հուլիսին դարձել է մշակույթի, ԶԼՄ-ների և սպորտի ստվերային նախարար^[8]։

2010 թվականի մայիսի 12-ին Ջերեմի Հանթը Քեմերոնի առաջին կաբինետում ստացել է մշակույթի, ԶԼՄ-ների և սպորտի նախարարի պորտֆելը՝ Օլիմպիական խաղերի նախապատրաստման լիազորություններով (կառավարության նախորդ կազմում Թեսա Ջոուելը զբաղեցնում էր Օլիմպիական խաղերի նախարարի առանձին պաշտոնը)^[9]։ 2012 թվականի սեպտեմբերի 4-ին Հանթը զբաղեցրել է առողջապահության նախարարի պաշտոնը։ Մասնագիտական բժշկական շրջանակներում այս նշանակումը որոշ կասկածներ է առաջացրել, քանի որ Հանթը աջակցել է հոմեոպաթիայի բուժման բժշկական ապահովագրության համակարգում ընդգրկվելու առաջարկներին^[10]։

2015 թվականի խորհրդարանական ընտրությունների արդյունքներով Հանթը կրկին հաղթել է իր ավանդական շրջանում՝ ստանալով ձայների 59,9%-ը մրցակիցների ուժեղագույն ներկայացուցիչ, Անկախության կուսակցության ներկայացուցիչ Մարկ Ուեբերի (Mark Webber) 9,9%-ի դիմաց^[11]։

2016 թվականի հուլիսի 13-ին Դևիդ Քեմերոնը պաշտոնաթող Է եղել վարչապետի պաշտոնից՝ Եվրամիությանը Մեծ Բրիտանիայի անդամակցության շուրջ հանրաքվեի արդյունքների կապակցությամբ, որտեղ բրիտանացիները քվեարկել են ԵՄ-ից երկրի դուրս գալու օգտին։ Քեմերոնի իրավահաջորդը դարձել Է Մեծ Բրիտանիայի ներքին գործերի նախարար Թերեզա Մեյը, նրա կաբինետում Հանթը պահպանել է առողջապահության նախարարի պաշտոնը։

2017 թվականի խորհրդարանական ընտրությունները Հանթին նոր հաղթանակ են բերել հարավարևմտյան Սուրեայում՝ 55,7% արդյունքով (4%-ով պակաս, քան նախորդ ընտրություններում), իսկ նրա գլխավոր մրցակիցը եղել է Ազգային առողջապահության համար գործողությունների երիտասարդ կուսակցության թեկնածու Լուիզա Իրվինը[5], որը ստացել է ընտրողների 20%-ի աջակցությունը^[12]։

2018 թվականի հուլիսի 10-ին, Մեծ Բրիտանիայի արտաքին գործերի նախարարի պաշտոնից Բորիս Ջոնսոնի հեռանալուց հետո, նշանակվել է այդ պաշտոնում^[13]։ Մեծ Բրիտանիայի առողջապահության նախարարի պաշտոնում նշանակվել է Մեթյու Հենկոկը։

2019 թվականի ապրիլի 11-ին WikiLeaks-ի հիմնադիր Ջուլիան Ասանժը բրիտանական ոստիկանության կողմից ձերբակալվել էր Էկվադորի դեսպանատան շենքում, որտեղ թաքնվում էր մի քանի տարի, և Հանթը շնորհակալություն է հայտնել Էկվադորի նախագահ Լենին Մորենոյին համագործակցության համար՝ իր Թվիթերի միկրոբլոգում նշելով. «Ասանժը հերոս չէ և ոչ ոք չպետք է բարձր լինի օրենքից»^[14]։

Պահպանողական կուսակցությունում առաջնորդության համար պայքար[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2019 թվականի հունիսի 20-ին պահպանողականների նոր առաջնորդի ընտրության հինգերորդ փուլում Թերեզա Մեյի հրաժարականի մասին հայտարարելուց հետո Հանթը իր աջակցության համար ստացել է խորհրդարանականների 77 ձայն (մրցավազքի առաջնորդ Բորիս Ջոնսոնին աջակցել է 160 պատգամավոր)։ Հանթից 2 ձայնով հետ մնացած Մայքլ Գոուվը հանել է իր թեկնածությունը, և այդ կերպ Հանթը Ջոնսոնի հետ դուրս է եկել առաջնորդության համար պայքարի վերջին վճռորոշ փուլ՝ կուսակցության անդամների ընդհանուր քվեարկություն^[15]։

2019 թվականի հուլիսին Հանթը հավանություն է տվել Չինաստանին արտահանձնման մասին օրենքի դեմ Հոնկոնգում տեղի ունեցած ցույցերին և հայտարարել, որ Մեծ Բրիտանիան առևտրային շահից բարձր է դասում սկզբունքները, սակայն Չինաստանի դեմ տնտեսական պատժամիջոցներ սահմանելու և չինացի դիվանագետներին արտաքսելու պատրաստակամության մասին լրագրողների ուղղակի հարցին բացասական պատասխան է տվել^[16]։

2019 թվականի հուլիսի 19-ին, բրիտանական ծովային հետևակայինների կողմից Ջիբրալթարի նեղուցում իրանական տանկերի և անձնակազմի 23 անդամների գրավումից երկու շաբաթ անց ՝ Սիրիային նավթի մատակարարումների նկատմամբ Եվրամիության էմբարգոյի խախտման մեղադրանքով, Իրանը Հորմուզի նեղուցում զավթել է Stena Impero ընկերության Բրիտանական տանկերը։ Հանթը հայտարարել է, որ Իրանն ընտրել է «անօրինական և ապակայունացնող վարքագծի վտանգավոր ուղին» և խոստացել է կոշտ պատասխան տալ այն դեպքում, եթե տանկերը ազատ չարձակվի, սակայն ավելի վաղ նա ասել էր, որ կառավարությունը ռազմական գործողություն չի ծրագրում^[17]։

2019 թվականի հուլիսի 23-ին պարտվել է կուսակցության առաջնորդ Ջոնսոնին՝ հավաքելով մոտ երկու անգամ ավելի քիչ ձայն՝ 46 656^[18]։

Անձնական կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ջերեմին Ծովակալ Նիկոլաս Հանթի որդին է, որը բրիտանական թագավորական նավատորմի նախկին գլխավոր հրամանատարն էր և Մերիել Գիվանը (Meriel Gievan)։ 2009 թվականին ամուսնացել է չինուհի Լյուսիա Գուոյի հետ, ունեն որդի^[5]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 ^1,5 ^1,6 Who's who (բրիտ․ անգլ.) — (untranslated), 1849. — ISSN 0083-937X
↑ ^2,0 ^2,1 http://news.bbc.co.uk/democracylive/hi/representatives/profiles/35446.stm
↑ ^3,0 ^3,1 Munzinger Personen (գերմ.)
↑ ^4,0 ^4,1 ^4,2 ^4,3 ^4,4 Lundy D. R. The Peerage
↑ ^5,0 ^5,1 Tim Walker (2010-07-03)։ «Jeremy Hunt: Rough ride for the smooth operator» (անգլերեն)։ Independent։ Վերցված է 2019-06-21
↑ «Result: Surrey South West»։ Election 2005 (անգլերեն)։ BBC News։ 2005-05-06։ Վերցված է 2015-06-16
↑ «Surrey South West»։ Election 2010 (անգլերեն)։ BBC News։ Վերցված է 2015-06-16
↑ Michelle Roberts (2012-09-04)։ «Mixed reception of Hunt as new health secretary» (անգլերեն)։ BBC News։ Վերցված է 2015-06-16
↑ Richard Wray (2010-05-12)։ «Jeremy Hunt to be new culture and Olympics minister» (անգլերեն)։ The Guardian։ Վերցված է 2015-06-16
↑ Rebecca Smith (2012-09-04)։ «Jeremy Hunt is controversial appointment as Health Secretary» (անգլերեն)։ The Telegraph։ Վերցված է 2015-06-16
↑ «Surrey South West»։ Election 2015 (անգլերեն)։ BBC News։ Վերցված է 2015-06-16
↑ «Surrey South West»։ Election 2017 (անգլերեն)։ BBC News։ Վերցված է 2019-07-14
↑ «Новым главой МИД Великобритании стал Джереми Хант»։ РИА Новости։ 10.07.2018։ Վերցված է 2018-07-10
↑ «Wikileaks’ Julian Assange removed from Ecuador embassy, found guilty of breaching bail» (անգլերեն)։ Global News։ 2019-04-11։ Վերցված է 2019-07-20
↑ Heather Stewart and Peter Walker (2019-06-20)։ «Hunt to face Johnson amid rumours of tactical voting in Tory leadership race» (անգլերեն)։ The Guardian։ Վերցված է 2019-06-21
↑ Matthew Weaver (2019-07-04)։ «Jeremy Hunt refuses to rule out sanctions against China» (անգլերեն)։ The Guardian։ Վերցված է 2019-07-04
↑ Emma Graham-Harrison (2019-07-20)։ «Iran's top diplomat in UK summoned over seizure of Stena Impero tanker» (անգլերեն)։ The Guardian։ Վերցված է 2019-07-20
↑ «Борис Джонсон станет новым премьером Великобритании»։ РБК։ 2019-07-23։ Վերցված է 2019-07-23

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Jeremy Hunt» (անգլերեն)։ Twitter։ Վերցված է 2015-06-16
«Rt Hon Jeremy Hunt MP» (անգլերեն)։ UK Parliament։ Վերցված է 2015-06-16
«Rt Hon Jeremy Hunt MP» (անգլերեն)։ UK Government։ Վերցված է 2015-06-16
«Profile: Jeremy Hunt» (անգլերեն)։ BBC։ 2012-05-31։ Վերցված է 2015-05-31
«Jeremy Hunt» (անգլերեն)։ politics.co.uk։ Վերցված է 2015-06-16

[_20ec4dd482a5a04a-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 ^1,5 ^1,6 Who's who (բրիտ․ անգլ.) — (untranslated), 1849. — ISSN 0083-937X

[_1a1b799c15f601e7-2] 2,0 ^2,1 http://news.bbc.co.uk/democracylive/hi/representatives/profiles/35446.stm

[_8773ff5bca435c00-3] 3,0 ^3,1 Munzinger Personen (գերմ.)

[_b866488365090859-4] 4,0 ^4,1 ^4,2 ^4,3 ^4,4 Lundy D. R. The Peerage

[Independent-5] 5,0 ^5,1 Tim Walker (2010-07-03)։ «Jeremy Hunt: Rough ride for the smooth operator» (անգլերեն)։ Independent։ Վերցված է 2019-06-21

[6] «Result: Surrey South West»։ Election 2005 (անգլերեն)։ BBC News։ 2005-05-06։ Վերցված է 2015-06-16

[7] «Surrey South West»։ Election 2010 (անգլերեն)։ BBC News։ Վերցված է 2015-06-16

[8] Michelle Roberts (2012-09-04)։ «Mixed reception of Hunt as new health secretary» (անգլերեն)։ BBC News։ Վերցված է 2015-06-16

[9] Richard Wray (2010-05-12)։ «Jeremy Hunt to be new culture and Olympics minister» (անգլերեն)։ The Guardian։ Վերցված է 2015-06-16

[10] Rebecca Smith (2012-09-04)։ «Jeremy Hunt is controversial appointment as Health Secretary» (անգլերեն)։ The Telegraph։ Վերցված է 2015-06-16

[11] «Surrey South West»։ Election 2015 (անգլերեն)։ BBC News։ Վերցված է 2015-06-16

[12] «Surrey South West»։ Election 2017 (անգլերեն)։ BBC News։ Վերցված է 2019-07-14

[13] «Новым главой МИД Великобритании стал Джереми Хант»։ РИА Новости։ 10.07.2018։ Վերցված է 2018-07-10

[14] «Wikileaks’ Julian Assange removed from Ecuador embassy, found guilty of breaching bail» (անգլերեն)։ Global News։ 2019-04-11։ Վերցված է 2019-07-20

[15] Heather Stewart and Peter Walker (2019-06-20)։ «Hunt to face Johnson amid rumours of tactical voting in Tory leadership race» (անգլերեն)։ The Guardian։ Վերցված է 2019-06-21

[16] Matthew Weaver (2019-07-04)։ «Jeremy Hunt refuses to rule out sanctions against China» (անգլերեն)։ The Guardian։ Վերցված է 2019-07-04

[17] Emma Graham-Harrison (2019-07-20)։ «Iran's top diplomat in UK summoned over seizure of Stena Impero tanker» (անգլերեն)։ The Guardian։ Վերցված է 2019-07-20

[18] «Борис Джонсон станет новым премьером Великобритании»։ РБК։ 2019-07-23։ Վերցված է 2019-07-23

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]