Պոստմինիմալիզմ
Պոստմինիմալիզմ, արվեստաբանական եզրույթ, որը շրջանառության մեջ է մտել 1970-ական թվականների սկզբին[1] արվեստի տարբեր ոլորտներում մինիմալիզմից տարբերվող հատուկ միտումը նկարագրելու համար, ինչպես այն զարգացնելու (ձևական գեղեցկության նկատմամբ հակվածության պահպանմամբ), այնպես էլ հաղթահարելու համար (ձգտելով առավել լայն իմաստային ամբողջացմամբ)։
Այդ եզրույթը առավել հաճախ օգտագործվում է՝ բնութագրելու երաժշտության և գեղարվեստում համապատասխան ուղղությունները, չնայած կարող է օգտագործվել աև ցանկացած այլ ոլորտում, որը լայնորեն կիրառում է մինիմալիստական տեխնիկաներ։
Երաժշտության մեջ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Երաժշտական քննադատ և հրապարակոս Քայլ Գանը (Kyle Gann) օգտագործում է պոստմինիմալիզմ եզրույթը՝ բնութագրելու այն երաժշտական ոճը, որը տարածում է գտել 1980-1990-ական թվականներին և նկարագրվում է հետևյալ գծերով.
- ողջ ստեղծագործության ընթացքում հավասարաչափ ռիթմիկ զարկում,
- դիատոնիկ բարձրաձայնային նյութ,
- դինամիկայի հավասարաչափություն, ինչպես ուժեղ կուլմինացիաների, այնպես էլ ընդգծված զգայունության բացակայություն,
Մինիմալիստիկ տեխնիկաները տարածված են նաև պոստմինիմալիզմում, չնայած և նրան հատուկ փոփոխված ձևով։ Բացի այդ՝ այս ոճը հայտնի է փոփ և ժողովրդական երաժշտության ներառմամբ[2]։
Երգահաններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Լուի Անդրիսեն
- Գլեն Բրանկա
- Ռիթ Չիթհեմ
- Բեն Ֆրոսթ
- Քևին Վոլանս
- Ֆիլ Նիբլոք
- Ռիչի Հոթին
- Մայքլ Նայման
- Մաքս Ռիխտեր
- Միխայիլ Չեկալին
- Պավել Կարմանով
- Անտոն Բատագով
- Վլադիմիր Մարտինով
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ Chilvers & Glaves-Smith, p. 569
- ↑ «Kyle Gann, "Minimal Music, Maximal Impact", November 1, 2001». Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ ապրիլի 26-ին. Վերցված է 2018 թ․ հունիսի 25-ին.