Պինոկկիոն (իտալ.՝ Pinocchio ) Կառլո Կոլլոդիի «Պինոկկիոյի արկածները. փայտե տիկնիկի պատմությունը» ( 1826—1890) (իտալ.՝ Le avventure di Pinocchio. Storia d'un burattino)[1] հեքիաթի գործող անձն է ։ Պինոկկիոյի ամենահայտնի նկարազարդողներից են եղել Ռոբերտո Իննոչենտին և Լիբիկո Մարայան (1955)։ Նրա այլ հայտնի մետոմորֆոզներից կարելի է տեսնել Ուոլտ Դիսնեյի մուլտֆիլմում, ինչպես նաև Ռոբերտո Բենինյիի ֆիլմում ։ Այս գործող անձի առանձնահատկությունն այն էր, որ նրա քիթը մեծանում էր ամեն անգամ, երբ նա ստում էր[2]։ Տասկոնական բարբառով «Պինոկկիո» նշանակում է «Մայրու ընկույզ»։
Ըստ էութան, Կառլո Կոլոդիի ստեղծագործության նմանակումը Ալեքսեյ Տոլստոյի «Ոսկե բանալի կամ Բուրատինոյի արկածները» հեքիաթն է (1936)։ «Պինոկկիոյից» վերցված են նաև գլխավոր և երկրորդական կերպարներըը (ոչ բոլորը), նաև փոխառված են որոշ սյուժետային գծեր։ Ինքը՝ Տոլստոյը պնդում էր, որ նախ սկսել է թարգմանել բնագիր հեքիաթը իտալերենից, դեռևս գտնվելով արտագաղթի մեջ (1923—1924): 1934 թվականին արդեն ԽՍՀՄ-ում նա շարունակեց աշխատանքը թարգմանության վրա, այնուհետև, լիովին վերամշակելով սյուժեն ու ավելացնելով կերպարներ և զուգահեռներ, որոնք վերցված էին ուրիշ հեքիաթներից՝ հրատարակեց նույն ինքնուրույն տեղծագործությունը ուրիշ վերնագրով ու իր անունով:Նրա գիրքը հայտնի է աշխարհի շատ երկրներում[3]։
Գերմանացի գրող Օտտո Բիրբաումի «Զեպպել Քերնի արկածները» գիրքը( գերմ.՝ Zäpfel Kerns Abenteuer ) և Կառլո Կոլոդի հեքիաթի ևս մեկ հարմարեցումն է ։
«Պինոկկիոյի արկածները» գրքում զվարճանքների երկրի ակնարկը հանդիաանում է հիմարների կղզին Ն. Նոսոովի «Անգետիկը Լուսնի վրա» գրքում։ Այն նաև ի հայտ է գալիս «Սրինգահարը պայլուն հանդերձանքով» մուլտֆիլմում։
Pinocchio Վիքիպահեստում_(14752832765).jpg)
