Պիեռ Բերթլո
Պիեռ Էժեն Մարսելեն Բերթլո (ֆր.՝ Marcellin Berthelot, հոկտեմբերի 25, 1827[1][2][3][4][5][6][7], Փարիզ, Ֆրանսիա[1] - մարտի 18, 1907[1][2][3][5][6][8][7], Փարիզ, Ֆրանսիա[1]), ֆրանսիացի քիմիկոս, հասարակական գործիչ[10]։
Բովանդակություն
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Պիեռ Բերթլոն ծնվել է Փարիզում, բժշկի ընտանիքում: Պիեռ Բերթլոն սկզբում սովորել է Փարիզի համալսարանում, սակայն դասախոսների պատճառով փոխել է մասնագիտությունը և դարձել քիմիկոս: Փարիզի ԳԱ անդամ (1864 թվականից) և անփոփոխ քարտուղարը (1889 թվականից), Պետերբուրգի ԳԱ թղթանդամ (1876 թվականից)[11]: Ֆրանսիայի լուսավորության (1886–1887 թվականներին) և արտաքին գործերի (1895–1896 թվականներին) մինիստր։ Քիմիայի պրոֆեսոր Փարիզի բարձրագույն դեղագործական դպրոցում (1859 թվականից) և Քոլեջ դե Ֆրանսում (1865 թվականից)։
Գիտական աշխատանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Սինթեզել է օրգանական բազմաթիվ միացություններ։ Գլիցերինի և ճարպաթթուների փոխազդմամբ ստացել է (1853–1854 թվականներին) ճարպեր՝ ապացուցելով դրանց սինթեզի հնարավորությունը։ Պիեռ Բերթլոն միաժամանակ պարզել է, որ գլիցերինը եռատոմ սպիրտ է։ Նրա այս աշխատանքները վերջնականապես խարխլեցին վիտալիզմի մասին եղած պատկերացումները։ Սկզբունքային նշանակություն ուներ աՏ04-ի առկայությամբ էթիլալկոհոլի սինթեզումը էթիլենի հիդրատացմամբ (1855 թվականից), մինչ այդ այն ստանում էին միայն շաքարային նյութերի խմորումից։ Պիեռ Բերթլոն առաջինն է սինթեզել մեթանը (1858 թվականից), էթանը, ացետիլենը (1860 թվականից), բենզոլը (1866 թվականից), նավթալինը, մրջնաթթուն են։ 1867 թվականին առաջարկել է օրգանական միացությունները յոդաջրածնով վերականգնելու ընդհանուր եղանակ։ Պիեռ Բերթլոն թերմոքիմիայի հիմնադիրներից է։ Քիմիայում մտցրել է «էքսոթերմիկ և էնդոթերմիկ ռեակցիաներ» հասկացությունները։ Պարզել է ածխածնի, ազոտի, ջրածնի և այլ տարրերի նշանակությունը բույսերի համար։ 1885–1893 թվականին հրատարակել է հին հունական, արևմտաեվրոպական (լատիներեն), սիրիական և արաբական ալքիմիական ձեռագրեր՝ թարգմանություններով և մեկնաբանություններով։Պիեռ Բերթլոն երկար ժամանակ ժխտում էր ատոմամոլեկուլային ուսմունքը, քիմիական կառուցվածքի տեսությունը, պարբերական օրենքը, էլեկտրոլիտիկ դիսոցման տեսությունը։ Սակայն կյանքի վերջին տարիներին հրաժարվել է իր հայացքներից և ընդունել այդ առաջավոր գաղափարները։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 German National Library, Berlin State Library, Bavarian State Library et al. Record #119184869 // Gemeinsame Normdatei — 2012—2016.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 http://www.senat.fr/senateur-3eme-republique/berthelot_marcellin1436r3.html
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 data.bnf.fr: տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
- ↑ 4,0 4,1 Base Léonore — ministère de la Culture.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Comité des travaux historiques et scientifiques — 1834.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 SNAC
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 Ազգային բժշկական ակադեմիա — 1820.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 Find a Grave — 1995. — ed. size: 165000000
- ↑ Ֆրանսիայի քոլեջի պրոֆեսորների ցանկ
- ↑ М. Бертло. Наука и нравственность
- ↑ Большой Энциклопедический словарь. 2000
Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Биографии великих химиков. Перевод с нем. под редакцией Быкова Г. В. — М.: Мир, 1981. 320 с.
- Волков В. А., Вонский Е. В., Кузнецова Г. И. Выдающиеся химики мира. — М.: ВШ, 1991. 656 с.
- Пьера-Эжена-Марселена Бертло
| ||||||||||
