Պիեռ Բենուա (ֆր.՝ Pierre Benoit, հուլիսի 16, 1886(1886-07-16)[1][2][3][…], Ալբի[4][5] - մարտի 3, 1962(1962-03-03)[1][2][3][…], Սիբուր, Ատլանտյան Պիրենեյներ, Ֆրանսիա[6]), ֆրանսիացի գրող, Ֆրանսիական ակադեմիայի անդամ (1931)։ Առաջին գործը միստիցիզմով տոգորված «Դիադումեն» (1914) բանաստեղծությունների ժողովածուն է։ Հետագայում ճանաչվել է տարաշխարհիկ, արկածային վեպերով, ուր պատկերել է կայզերական Գերմանիայի նեխումը («Քյոնիգսմարկ», 1918), իռլանդացիների ազգային–ազատագրական պայքարը («Հսկաների ճանապարհը», 1922), գաղութային քաղաքականությունը («Լիբանանի տիրակալուհին», 1924)։ Ետպատերազմյան լավագույն գործերից են «Կորուսյալ քաղաքը» (1954), «Ֆաբրիցիուս» (1956) վեպերը։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 2, էջ 396)։