Պեդրո Կաստիլյո

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Պեդրո Կաստիլյո
իսպ.՝ José Pedro Castillo Terrones
Pedro Castillo portrait.png
 
Կուսակցություն՝ Possible Peru? (2017)[1] և Free Peru? (2022)[2]
Կրթություն՝ Cesar Vallejo University?[3], Cesar Vallejo University?[3] և Octavio Matta Contreras Higher Pedagogical Institute?[4]
Մասնագիտություն՝ արհմիութենական գործիչ, դպրոցի ուսուցիչ և քաղաքական գործիչ
Դավանանք կաթոլիկություն[5][6]
Ծննդյան օր հոկտեմբերի 19, 1969(1969-10-19)[1][7] (53 տարեկան)
Ծննդավայր Puña, Cajamarca, Պերու[8]
Քաղաքացիություն Flag of Peru (state).svg Պերու
Ի ծնե անուն իսպ.՝ José Pedro Castillo Terrones
Ամուսին Lilia Paredes?[9]
 
Կայք՝ gob.pe/institucion/presidencia/funcionarios/43725-jose-pedro-castillo-terrones
 
Ինքնագիր Изображение автографа
 
Պարգևներ

Խոսե Պեդրո Կաստիլյո Տերոնես (իսպ.՝ José Pedro Castillo Terrones, հոկտեմբերի 19, 1969(1969-10-19)[1][7], Puña, Cajamarca, Պերու[8]), պերուացի դպրոցի ուսուցիչ, արհմիութենական ակտիվիստ և քաղաքական գործիչ[10]։ 2017 թվականին հայտնի է դարձել որպես ուսուցիչների համազգային գործադուլի առաջնորդ։

2021 թվականի ընտրություններում նա դարձել է Պերուի նախագահի թեկնածու Ազատ Պերու ձախ կուսակցությունից՝ երկրորդ փուլում հաղթելով աջակողմյան թեկնածու Կեյկո Ֆուխիմորիին։ Երդվել և պաշտոնը ստանձնել է 2021 թվականի հուլիսի 28-ին[11]։ 2022 թվականի դեկտեմբերի 7-ին Կոնգրեսի որոշմամբ հեռացվել է իշխանությունից։

Կյանքի վաղ տարիներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Պեդրո Կաստիլյոն ծնվել է 1969 թվականի հոկտեմբերի 19-ին Պերուի ամենաաղքատ շրջաններից մեկի՝ Կախամարկայի շրջանում գտնվող Պունյա փոքրիկ քաղաքում[12]։ Նա անգրագետ գյուղացիների՝ Իրենո Կաստիլյո Նունյեսի և նրա կնոջ՝ Մավիլա Տերոնես Գևարայի ընտանիքում 9 երեխաներից երրորդն էր[13]։

Ավարտելով տարրական և միջնակարգ դպրոցը՝ Կաստիլյոն ընդունվել է Կուտերվո նահանգի Օկտավիո Մատա Կոնտրերասի անվան Բարձրագույն մանկավարժական ինստիտուտ, որտեղ ստացել է մանկվարժական հոգեբանության կրթության բակալավրի աստիճան։ Ավելի ուշ ստացել է կրթական հոգեբանության մագիստրոսի կոչում Սեսար Վալեխոյի համալսարանից[14]։ 1995 թվականից աշխատել է Պունյա քաղաքի թիվ 10465 դպրոցում որպես տարրական դասարանների ուսուցիչ։ Ուսուցչական գործունեությանը զուգահեռ ակտիվորեն զբաղվել է արհմիութենական աշխատանքով՝ դառնալով Պերուի կրթության աշխատողների միասնական արհմիության առաջնորդ[12][13][14]։

1980-ականներից Կաստիլյոն ծառայել է գյուղական պարեկների տեղական ջոկատում, որոնք ստեղծվել են պերուացի գյուղացիների կողմից` «Սենդերո Լումինոսո»-ի զինյալներից պաշտպանվելու համար[15][16][17]։ Ծառայության ընթացքում նա վաստակել է ազնիվ և համակրելի մարդու համբավ, ինչպես նաև անվիճելի հեղինակություն հայրենակիցների շրջանում։ Ըստ գործընկերոջ և Կաստիլյոյի նախկին աշակերտ Նիլվեր Հերերայի, նա «միշտ փորձում էր օգնել մարդկանց, եթե մենք պետք է ճանապարհ կառուցեինք, նա մեզ հետ էր, եթե մենք պետք է կատարեինք ինչ-որ առաջադրանք կամ հանձնարարություն, նա մեզ հետ էր, եթե մենք պետք է օգնեինք հիվանդ մարդուն, ով փող չուներ, նա մեզ հետ էր»[18]։

Ուսուցիչների գործադուլը 2017 թվականին[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2017 թվականին Կաստիլյոն, որպես կրթության աշխատողների արհմիության ղեկավար, դարձավ ուսուցիչների համազգային գործադուլի առաջնորդներից մեկը։ Գործադուլի թիրախ են դարձել աշխատավարձի բարձրացումը և պարտքերի վճարումը, ինչպես նաև կրթության վրա պետական ծախսերի ավելացումը[19]։ Շուտով գործադուլը տարածվեց Պերուի ամբողջ հարավում։

Այս պայմաններում իշխանությունները ստիպված են եղել բանակցությունների գնալ գործադուլավորների հետ. դրանց մասնակցել են Պերուի կրթության նախարար Մարիլու Մարտենսը, վարչապետ Ֆերնանդո Սավալան, շրջանների 25 նահանգապետեր, ինչպես նաև երկրի մայրաքաղաք Լիմայի իշխանությունները։ Նախագահ Պեդրո Պաբլո Կուչինսկին իրեն առաջարկեց որպես միջնորդ՝ հրավիրելով ուսուցիչների պատվիրակներին հանդիպել նրան կառավարության պալատում։ Կառավարության և գործադուլավորների առաջնորդների միջև բանակցությունների արդյունքում (բացի Կաստիլյոյից) ժամանակավոր համաձայնություն է ձեռք բերվել աշխատավարձի չափի վերաբերյալ[20][21]։ Քանի որ նախագահը հրաժարվել է բանակցություններ վարել Կաստիլյոյի հետ, գործադուլը շարունակվել է նոր թափով. Պերուի բոլոր շրջանների ուսուցիչները ժամանել են Լիմա, որտեղ մի շարք հանրահավաքներ են անցկացրել[22][23][24]։

2017 թվականի օգոստոսի 24-ին կառավարության որոշում կայացվեց, որով պերուացի մանկավարժները ստացան մի շարք նոր արտոնություններ[25]։ Միաժամանակ կառավարությունը նախազգուշացրել է, որ եթե գործադուլավորները աշխատանքի չվերադառնան օգոստոսի 28-ին, ապա կրթության նախարարությունը ստիպված կլինի նրանց ազատել աշխատանքից[26]։

2017 թվականի սեպտեմբերի 2-ին Կաստիլյոն հայտարարեց գործադուլի դադարեցման մասին՝ իր հիմնական նպատակներին հասնելու և կառավարության երկխոսության պատրաստակամության պատճառով[27][28]։

Քաղաքական կարիերա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2002 թվականին Կաստիլյոն Անգիայի քաղաքապետի ընտրություններում դարձել է «Հնարավոր Պերու» ձախակենտրոն կուսակցության թեկնածուն, սակայն հաղթանակը զիջել է մեկ այլ թեկնածուի[29]։ 2005 թվականից նա գլխավորել է Կախամարկայում Հնարավոր Պերու կուսակցության մասնաճյուղը՝ այդ պաշտոնը թողնելով 2017 թվականին՝ կուսակցության ինքնալուծարման հետ կապված[30]։

2021 թվականի նախագահական ընտրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Առաջին փուլ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2020 թվականի հոկտեմբերին Կաստիլյոն պաշտոնապես հայտարարեց Ազատ Պերու կուսակցության կողմից 2021 թվականի ընդհանուր ընտրություններում նախագահի թեկնածու առաջադրելու մասին։ 2020 թվականի դեկտեմբերի 6-ին նրա թեկնածությունը գրանցվել է Ազգային ընտրական ժյուրիի կողմից։ Կաստիլյոյի օրոք առաջին փոխնախագահի պաշտոնի թեկնածու է դարձել փաստաբան Դինա Բոլուարտեն, իսկ երկրորդ փոխնախագահի պաշտոնի թեկնածու է դարձել Ազատ Պերուի առաջնորդ, Խունինի շրջանի նախկին նահանգապետ Վլադիմիր Սերոնը (հետագայում որակազրկվել է կոռուպցիայի մեղադրանքով)[15]։ Կաստիլյոյի խոսքով՝ իր համար նախագահի թեկնածու առաջադրվելու առիթներից մեկը դարձել է COVID-19 համավարակը։ Նրա համար չափազանց դժվար էր ինքնամեկուսացման պայմաններում դասեր անցկացնելը, քանի որ իր աշակերտներից գրեթե ոչ մեկը բջջային հեռախոս չուներ, իսկ կառավարության խոստացած պլանշետները դպրոցն այդպես էլ չստացավ, ուստի նա որոշեց ինքնուրույն նպաստել կրթության մատչելիության խնդրի լուծմանը։ Երկրորդ պատճառը պերուական հասարակության գլխավոր խնդիրներից մեկի՝ կոռուպցիայի դեմ պայքարելու ցանկությունն էր[13]։

Նախընտրական քարոզարշավի ժամանակ Կաստիլյոն հայտարարել է, որ ներում է շնորհելու էթնիկ ազգայնական Անտաուրո Ումալուին՝ նախկին նախագահ Օլյանտա Ումալայի եղբորը, որը 19 տարվա ազատազրկման էր դատապարտվել 2005 թվականին Անդաուայլասում ոստիկանական բաժանմունքի գրավումը ղեկավարելու համար, որի հետևանքով զոհվել էին չորս ոստիկաններ և  մեկ զինյալ[31][32]։ Լիմայի պատմական կենտրոնում կայացած նախընտրական հանրահավաքի ժամանակ Կաստիլյոն խոստացել է, որ բարձրագույն պաշտոնում ընտրվելու դեպքում կհրաժարվի նախագահական աշխատավարձից և նախկինի պես կապրի ուսուցչի աշխատավարձով, իսկ նախարարների և Կոնգրեսի անդամների աշխատավարձը կիսով չափ կկրճատի։ Նա նաև վստահեցրել է ընտրողներին, որ ընտրվելու դեպքում քաղաքացիներն ավելի շատ հնարավորություն կունենան վերահսկելու իշխանությունների գործունեություն[16]։

Ապրիլի 11-ին կայացած նախագահական ընտրությունների առաջին փուլում Կաստիլյոն ստացել է ընտրողների 2,724,752 ձայն կամ վավեր ձայների 18,92%-ը՝ երկրորդ փուլ դուրս գալով աջակողմյան ժողովրդական ուժ կուսակցության թեկնածու Կեյկո Ֆուխիմորիի՝ նախկին նախագահ Ալբերտո Ֆուխիմորիի դստեր հետ, որը հավաքել է ձայների 13,41%-ը։ Միաժամանակ տեղի են ունեցել Կոնգրեսի ընտրություններ, որոնց ընթացքում Ազատ Պերու կուսակցությունը ստացել է հարաբերական մեծամասնություն՝ 120 մանդատից 37 մանդատ[33]։ Ընտրություններին նախորդող վերջին շաբաթների ընթացքում Կաստիլյոյի վարկանիշի արագ աճը մեծ անակնկալ էր դիտորդների համար։ Նրա հաջողության հիմնական պատճառը Լիմայի և Պերուի գյուղական բնակավայրերի միջև կենսամակարդակի մեծ տարբերության քննադատությունն է, որը նրան զգալի աջակցություն է ցուցաբերել գյուղական շրջաններում[34]։

Ընտրությունների առաջին փուլում Կաստիլյոյի զարմանալի հաջողությունից հետո Պերուի ընդհանուր S&P / BVL Peru General Index-ը նվազել է 3,2% -ով, իսկ պերուական աղի արժեքը նվազել է 1,7 %-ով, ինչը ամենամեծ անկումն է 2017 թվականի դեկտեմբերից ի վեր՝ Պեդրո Պաբլո Կուչինսկու[35][36] իմպիչմենտի առաջին գործընթացի ընթացքում; երկրորդ քվեարկությունից մեկ շաբաթ առաջ Սոլը շարունակեց պատմական ցածր ցուցանիշներ ցույց տալ ԱՄՆ դոլարի նկատմամբ[37]։

Ընտրությունների առաջին փուլում Կաստիլյոյի հաղթանակը դրական արձագանք է առաջացրել հարավամերիկյան այլ երկրների ձախ քաղաքական գործիչների շրջանում։ Բոլիվիայի նախագահ Էվո Մորալեսը 2006-2019 թվականներին շնորհավորել է Կաստիլյոյին հաղթանակի կապակցությամբ՝ հայտարարելով, որ քվեարկությունից առաջ նրա հետ շփվել է հեռախոսով[38]։ Ուրուգվայի նախագահ Խոսե Մուխիկան Facebook-ում տեսազանգով շնորհավորել է Կաստիլյոյին՝ մաղթելով նրան «չընկնել ավտորիտարիզմի մեջ»[39][40]։

Երկրորդ փուլ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Առաջին փուլում Կաստիլյոյի հաջողությունից հետո Ազգային և համաշխարհային առաջատար լրատվամիջոցները սկսեցին ենթադրություններ անել, թե ինչպիսին կարող է լինել Պերուի համար Կաստիլյոյի հնարավոր թագավորությունը։ Այսպես Associated Press-ը և The Economist-ը նշել են, որ հաղթանակի դեպքում Ազատ Պերուի թեկնածուն ստիպված կլինի դիմակայել Կոնգրեսի դիմադրությանը, որում, 2021 թվականի ընտրությունների արդյունքներով, կուսակցություններից ոչ մեկը կայուն մեծամասնություն չունի[13][41]։ 2021 թվականի հունիսի 2-ին Financial Times-ը ենթադրել է, որ Կաստիլյոյի կառավարման ոճն առավելապես նման կլինի Բոլիվիայում Էվո Մորալեսի ոճին[37]։

Պերուի 2021 թվականի նախագահական ընտրությունների երկրորդ փուլի քվեաթերթիկ

Առաջին փուլում իր հաղթանակից հետո Կաստիլյոն կոչ է արել երկխոսություն վարել Պերուի այլ քաղաքական ուժերի, այդ թվում՝ արհմիությունների և «Ռոնդա Կամպեսինասի» հետ՝ ստեղծելու լայն ձախ կոալիցիա՝ Կեյկո Ֆուջիմորիի իշխանության գալը թույլ չտալու նպատակով[42][43]։ 2021 թվականի մայիսին Կաստիլյոյին հաջողվեց դաշինք կնքել ձախ լայն ճակատի նախագահի նախկին թեկնածու Վերոնիկա Մենդոզայի հետ, ով հրապարակավ կոչ արեց քվեարկել նրա օգտին երկրորդ փուլում[18][44]։

Ընտրարշավի երկրորդ փուլի ժամանակ Պեդրո Կաստիլյոն ոչ կոռեկտ կերպով գրականություն ու լեզուներ էր դասավանդում իր հակառակորդներին։ Այսպիսով, 2021 թվականի ապրիլի 23-ին նա Լիմայում պերուացի և վենեսուելացի առևտրականների կենտրոնում էր, ովքեր բղավում էին նրան «Մենք քեզ չենք սիրում» (իսպ.՝ no te queremos) և «Մադուրոյի հետ ամեն ինչ մաքրում ենք» (իսպ.՝ ándate con Maduro)[45][46]։

Մի քանի օր անց նմանատիպ միջադեպ է տեղի ունեցել Տրուխիլյո քաղաքում[47]։ Ապրիլի 29-ին Ազատ Պերուի ղեկավարությունը հայտնել էր, որ Կաստիլյոն սպանության անանուն սպառնալիքներ է ստացել[48]։ 2021 թվականի մայիսին աջակողմյան քաղաքական գործիչ Ռաֆայել Լոպես Ալիագան, ով երրորդ տեղն Է զբաղեցրել նախագահական ընտրություններում, ելույթ է ունեցել Կաստիլյոյի հակառակորդների հանրահավաքում՝ «Մահ կոմունիզմին։ Մահ Սերոնին։ Մահ Կաստիլյոյին»[49]։

Մայիսի 18-ին Կաստիլյոն ներկայացրեց իր հնարավոր կառավարության համակարգման տեխնիկական խումբը, որում ընդգրկված էին փաստաբաններ Դինա Բոլուարտեն (առաջին փոխնախագահի թեկնածու), Ռիկարդո Լոպես Ռիսոն և Julուլիան Պալասինը, սոցիոլոգ Անաի Դուրանը, տնտեսագետ և նախկին կոնգրեսական Խուան Պարին, բժիշկ Հերնանդո Սևալիոսը, տնտեսագետներ Սելեստե Ռոսաս Մունյոսը, Անդրես Ալենկասրը և Ռոլանդո Վելան, միջուկային ֆիզիկոսներ Մոդեստո Մոնտոյան և Ռոլանդո Պաուկարը, լեզվաբան Նիլա Վիխիլը, համաճարակաբան Անտոնիո Քիսպեն, ուսուցիչներ Կառլոս Գալարդո Գոմեսը և Մարկո Ռաիլանկոն և նախկին գերագույն դատախազ Ավելինո Գիլենը[50][51][52]։ Կաստիլյոն հայտարարել է նաև այդ խմբում անասնաբույժ Մանոլո Ֆերնանդեսին ընդգրկելու մասին, սակայն վերջինս հերքել է այդ տեղեկությունը[53][54]։

Հունիսի 16-ին հայտնի դարձավ, որ Պեդրո Կաստիլյոն դարձել է Պերուի նախագահական ընտրությունների առաջատարը։ Նա հավաքել է ձայների 50,1%-ը և 0,25%-ով առաջ է անցել մրցակցից։ Կաստիլյոյի օգտին քվեարկել է 8,8 մլն ընտրող։ «Ժողովրդական ուժ» կուսակցության ներկայացուցիչ, նախկին նախագահ Ալբերտո Ֆուխիմորիի դուստր Կեյկո Ֆուխիմորին հավաքել է ձայների 49,9 %-ը։ Նա առաջնորդից հետ է մնացել մոտ 44 հազար ձայնով[55]։

Քաղաքական դիրքորոշումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մենք պայքարել ենք ահաբեկչության դեմ և շարունակելու ենք դա անել։ «Մենք կպաշտպանենք երկրի սահմանադրական իրավունքները։ Դա ոչ չավիզմ է, ոչ էլ կոմունիզմ»։

Պեդրո Կաստիլյո[56]

Վերլուծաբանները Պեդրո Կաստիլյոյին բնութագրում են որպես ագրարիստ, պոպուլիստ [57][58][59][60][61][62][63] և ծայրահեղ ձախ սոցիալիստ[13][64][65]։

Չնայած դրան, ինքը՝ Կաստիլյոն, իրեն չի համարում ծայրահեղ ձախ և բաժանվում է իր կուսակցության ծայրահեղ ձախ ղեկավարությունից հայտարարելով, որ նա, ով ղեկավարելու է (երկիրը) ես եմ (ոչ թե «Ազատ Պերու»), և որ իր կառավարության օրոք Պերուում «կոմունիզմ չի լինի»[17][56][66]։ Պերուի պապական Կաթոլիկ համալսարանի քաղաքագիտության պրոֆեսոր Ֆարիդ Կահհաթը նաև նշում է, որ Կաստիլյոյի կապերը «Ազատ Պերուի» և նրա առաջնորդ Վլադիմիր Սերոնի հետ բավականին սահմանափակ են, և որ Կաստիլյոն «ավելի պահպանողական է, քան ենթադրում են «Ազատ Պերու»-ի իդեալները[67]։

Նման ինքնադրսևորման հիմնական պատճառներից մեկը Կաստիլյոյի պրագմատիզմն է և նրա թեկնածության ընդունելիության ձգտումը ոչ միայն ձախակողմյան գաղափարների կողմնակիցների, այլև բոլոր պերուացիների համար[68][69]։ Այսպես The Economist-ը գրում է, որ Կաստիլյոն արմատական հռետորաբանությունը համատեղում է պրագմատիզմի հետ՝ նշելով, որ լինելով արհմիութենական ակտիվիստ՝ նա հաջողությամբ աշխատել է ինչպես ձախ, այնպես էլ աջ խմբերի, այդ թվում՝ Կեյկո Ֆուխիմորիի ժողովրդական ուժի հետ[41]։ Պետական ծախսերի և արտաքին քաղաքականության հետ կապված ձախակողմյան արժեքները խթանելով՝ նա ավելի աջակողմյան հայացքներ ունի սոցիալական հարցերում՝ ուղղակիորեն արտահայտելով աբորտների, միասեռ ամուսնությունների և էվթանազիայի օրինականացման, ինչպես նաև «գենդերային հավասարության կրթության մեջ» մերժումը[12][65][70][71]։

Տնտեսություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Պեդրո Ֆրանկե, Համաշխարհային բանկի և Պերուի Կենտրոնական պահուստային բանկի նախկին տնտեսագետ, Կաստիլյոյի տնտեսագիտության հարցերով գլխավոր խորհրդական[72]

Կաստիլյոյի տնտեսական քաղաքականությունը մշակվել է նրա կողմից Վերոնիկա Մենդոզայի հետ համատեղ՝ ձախ կուսակցության տնտեսագետների ներգրավմամբ[67]։ Նախագահի թեկնածուի գլխավոր տնտեսական խորհրդականը տնտեսագետ Պեդրո Ֆրանկեն էր, որը Համաշխարհային բանկի և Պերուի Կենտրոնական պահուստային բանկի նախկին աշխատակից էր[72][73]։ Կաստիլյոյի կարծիքով, ապագայում Պերուում պետք է ստեղծվի խառը տնտեսություն[69]։

Օտարերկրյա բիզնեսին ուղղված խոսքում Կաստիլյոն խոստացավ, որ Պերուում չի ազգայնացնի օտարերկրյա ընկերությունները, միաժամանակ ասելով, որ չի աջակցում «Ազատ Պերուի» ազգայնացման ծայրահեղ ձախ կողմնակիցներին[66]։ Նրա հիմնական տնտեսական առաջարկներից մի քանիսը մենաշնորհների և օլիգոպոլիաների կարգավորումն է՝ խառը տնտեսություն ստեղծելու և խոշոր ձեռնարկությունների համար հարկային արտոնությունները վերանայելու նպատակով[69]։ Կաստիլյոն հայտարարություններ է արել ի պաշտպանություն պետական կարգավորման ուժեղացման՝ ուղղակիորեն քննադատելով չիլիական Saga Falabella և LATAM Airlines Group ընկերությունները[74]։ Նա հանդես է գալիս պետական ազգային ավիաընկերության ստեղծման, ինչպես նաև տնտեսության մեջ պետության ավելի մեծ մասնակցության օգտին. CNN-ին տված հարցազրույցում նա հայտարարել է, որ «շահույթի 70% - ը պետք է մնա երկրին, իսկ նրանք (մասնավոր ընկերությունները) պետք է ստանան 30 %, այլ ոչ թե հակառակը, ինչպես այսօր»[15]։ Ըստ Ֆարիդ Կահհաթի, Կաստիլյոն այստեղ նկատի ուներ Պերուին գերշահույթի հարկի ներդրումը[67]։

Կաստիլյոյի մեկ այլ կարևոր առաջարկ է կրթության և առողջապահության պետական ծախսերի ավելացումը Պերուի ՀՆԱ-ի առնվազն 10%-ին[12][70]։ Ընդ որում, նա չի պարզաբանում, թե կոնկրետ որտեղից են վերցվելու այդ ոլորտների ֆինանսավորման գումարները՝ հաշվի առնելով այն, որ Պերուի գործող պետական բյուջեն կազմում է երկրի ՀՆԱ-ի 14 %-ը[64]։ Կաստիլյոն նաև հանդես է գալիս բոլոր պերուացիներին ինտերնետ հասանելիություն ապահովելու օգտին[69]։

Կաստիլյոն հայտարարել է, որ աջակցում է Պերուի ողջ տարածքում հանքարդյունաբերությանը, «որտեղ բնությունը և բնակչությունը թույլ են տալիս», և որ նա ողջունում է այդ նախագծերում միջազգային ներդրումները[15]։ Որպես ագրարային բարեփոխումների իրականացման մաս, նա առաջարկել է նվազեցնել Պերուի կախվածությունը գյուղատնտեսական ապրանքների ներմուծումից և խթանել տեղական սննդամթերքի օգտագործումը, փոխարենը խթանելով ապրանքների արտադրությունը բացառապես արտահանման համար[44]։

Ներքին քաղաքականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ներքին քաղաքականության ոլորտում Կաստիլյոյի ընտրարշավի հիմնական թեզը նոր սահմանադրություն գրելու համար Հիմնադիր խորհրդարանի ընտրությունն է։ Ալբերտո Ֆուխիմորիի ռեժիմից ժառանգած գործող Սահմանադրությունը, ըստ «Ազատ Պերուի» թեկնածուի, «ծառայում է մակրո մակարդակում կոռուպցիայի պաշտպանությանը»[12][75][76]։ Միևնույն ժամանակ, նա ընդգծել է, որ սահմանադրական բարեփոխումների գործընթացում կհարգի իրավունքի գերակայությունը և հանրաքվեի կդնի հիմնադիր ժողովի ընտրության հարցը[66][67]։ Կաստիլյոյի հանրաքվեն անցկացնելու համար կպահանջվեր Կոնգրեսի պատգամավորների մեծամասնության հավանությունը, ինչը քիչ հավանական է` հաշվի առնելով դրանում  «Ազատ Պերուի» կայուն մեծամասնության բացակայությունը[69]։

Կաստիլյոյի առաջարկած մյուս բարեփոխումը ահաբեկչության դեմ պայքարի համար «Ռոնդա Կամպեսինասի» նման կառավարամետ ռազմականացված կազմակերպությունների ստեղծումն է, ինչպես նաև երիտասարդներին ակտիվորեն սովորեցնել ռազմական գործի հիմունքները[65]։ Նա Պերուին կոչ է արել դուրս գալ մարդու իրավունքների մասին ամերիկյան կոնվենցիայից և երկրում վերականգնել մահապատիժը[77], ինչպես նաև սահմանել լրատվամիջոցների ավելի խիստ գրաքննություն[12]։

Ըստ Կաստիլյոյի, Պերուում կանանց աբորտների և ԼԳԲՏ իրավունքների իրավունքների հարցը «առաջնային չէ»[13]։ Քոլեջի լատինաամերիկյան ուսումնասիրությունների դոցենտ Խավիեր Պուենտեն Սմիթը նկարագրեց Կաստիլյոյի նկարագրած սոցիալիստական կնոջ իդեալը որպես հասարակության խորապես նահապետական, գենդերային-նորմատիվ տեսակետ, որը քողարկված է որպես թվացյալ ազատագրական լեզու՝ նշելով, որ իր ծրագրի մնացած մասը ընդհանրապես չի պարունակում որևէ հիշատակում ԼԳԲՏ անձանց և այլ փոքրամասնությունների մասին Պերուում[65]։

2021 թվականի հոկտեմբերի 6-ին Պեդրո Կաստիլյոն երդվեց Հանրապետության կառավարության նոր կազմը՝ Միրթա Վասկեսի գլխավորությամբ[78]։

Արտաքին քաղաքականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Պեդրո Կաստիլյոն աջակցում է Նիկոլաս Մադուրոյի կառավարությանը Վենեսուելայում՝ այն անվանելով «ժողովրդավարական կառավարություն»[71][77][79], սակայն իրեն թույլ է տալիս նաև նրա քննադատությունը։ Նախագահական ընտրությունների առաջին փուլում հաղթելուց հետո նա հայտարարել է, որ ժամանակակից Վենեսուելայում «չավիզմ չկա», իսկ նախագահ Մադուրոն խորհուրդ է տվել «նախ լուծել իր ներքին խնդիրները, նախքան Պերուի մասին ինչ-որ բան ասելը»[39][66]։ Նա նաև կոչ է արել Մադուրոյին վենեսուելացի փախստականներին հետ տանել հայրենիք՝ հայտարարելով, որ վենեսուելացիները Պերու են ժամանել «հանցագործություններ կատարելու համար», և որ նա հանցագործություններ կատարող վենեսուելացիներին յոթանասուներկու ժամ կտա Պերուից հեռանալու համար[65][77]։

Քննադատություն և իմպիչմենտի փորձեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2017 թվականին Պերուի ներքին գործերի նախարար Կառլոս Բասոմբրիո Իգլեսիասը հայտարարեց, որ Կաստիլյոն (այն ժամանակ՝ ուսուցիչների գործադուլի առաջնորդը), իբր, կապված է Սենդերո Լումինոսոյի հետ։ Նա նաև ասաց, որ Կաստիլյոն, ով այդ ժամանակ ուսուցիչների գործադուլի առաջնորդն էր, կապված է եղել նրա հետ։ Նմանատիպ մեղադրանքներ է ներկայացրել նաև Peru․21 թերթը[80][81][82]։ Կաստիլյոն ի պատասխան հերքել է այդ խմբավորմանը իր մասնակցությունը՝ հայտարարելով, որ «եթե դպրոցներում լինեին ուսուցիչներ, որոնք կապված էին Սենդերո Լումինոսոյի հետ, ապա դրա պատասխանատվությունը կրում է նրանց վարձած կրթության նախարարությունը»[83][84]։ «Երբ դու դուրս ես գալիս քո իրավունքներին հետևելու, նրանք ասում են, որ դու ահաբեկիչ ես, ... Ես գիտեմ այս երկիրը, և նրանք չեն կարողանա ինձ փակել ... Ահաբեկիչները սովն ու աղքատությունն են, անտարբերությունը, անհավասարությունը, անարդարությունը»[13]։ Խոշոր ԶԼՄ-ների մեծ մասը, մասնավորապես The Guardian-ը և Associated Press - ը, նույնպես հայտարարել են, որ Կաստիլյոն կապ չունի պերուացի ձախ արմատականների գործունեության հետ[85][86], իսկ The Economist-ն ընդգծել է նրա երկարամյա ծառայությունը Սենդերո Լումինոսոյի դեմ մարտնչող աշխարհազորայինների շարքերում, ինչպես նաև ուսուցիչների գործադուլի ժամանակ աջերի հետ համագործակցության պատրաստակամությունը[41]։

2021 թվականին Կոնգրեսի ժողովրդական ուժից նախկին պատգամավոր Յենի Վիլկատոման բողոք է ներկայացրել դատախազություն Կաստիլյոյի դեմ՝ վերջինիս կողմից իր ունեցվածքի մասին կեղծ տեղեկություններ նշելու հետ կապված. Վիլկատոմայի տվյալներով՝ Կաստիլյոն  «Consorcio Chotano de Inversionistas Emprendedores JOP S.A.C» ընկերության սեփականատերն է եղել և դա չի նշել հայտարարագրում[87]։ Եթե դատախազությունը հաստատեր ընկերության սեփականության մասին տվյալների թաքցումը, Կաստիլյոյին կարող էին հեռացնել ընտրություններից։ Այնուամենայնիվ, նրա մրցակից Կեյկո Ֆուխիմորին հեռացավ Վիլկատոմայից և դատապարտեց նրան՝ հայտարարելով, որ ինքը շահագրգռված չէ որակազրկել Կաստիլյոյին և մտադիր է հաղթել նրան արդար ընտրություններում[88]։ Ինքը՝ Կաստիլյոն, փորձել է արդարանալ՝ հայտարարելով, որ ընկերությունը հայտարարագրում չի նշել, քանի որ այն փաստացի չի գործել[89][90]։

Կաստիլյոյին մեղադրում էին կոռուպցիայի և պետական պաշտոններում առանց անհրաժեշտ որակավորման հավատարիմ անձանց նշանակման մեջ[91]. 2021 թվականի դեկտեմբերին Կոնգրեսի պատգամավորներն առաջին անգամ փորձեցին սկսել նախագահի իմփիչմենթի ընթացակարգը, բայց չհավաքեցին բավարար թվով ձայներ, հետո եղավ 2022 թվականի մարտին իմփիչմենթի երկրորդ անհաջող փորձը[92][93]։

Իշխանությունից հեռացում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2022 թվականի դեկտեմբերի 7-ին, այն բանից հետո, երբ խորհրդարանականները երրորդ անգամ քննարկման դրեցին կոռուպցիայի մեղադրանքների պատճառով նրան իշխանությունից հեռացնելու հնարավորության քննարկումը, Կաստիլյոն հայտարարեց երկրի կոնգրեսի լուծարման մասին[94]։ Ի պատասխան՝ Կոնգրեսը քվեարկեց Կաստիլյոյին իշխանությունից հեռացնելու օգտին (101 կողմ, 6 դեմ, 10 ձեռնպահ[Ն 1])։ Մեքսիկայի դեսպանատանը պատսպարվելու փորձի ժամանակ Կաստիլյոն ձերբակալվել է։ Իշխանությունն անցավ փոխնախագահ Դինա Բոլուարտեին[95][96][97]։

Անձնական կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ըստ դավանանքի՝ Պեդրո Կաստիլյոն կաթոլիկ է[13]։ Նրա կինը՝ Լիլիա Պարեդեսը, նույնպես ուսուցիչ է, դավանանքով ավետարանական քրիստոնյա է, ինչպես և նրանց երկու երեխաները[13]։ Կաստիլյոյի ընտանիքն ապրում է Կախամարկա շրջանի Ուալգայոս նահանգի Չուղուր օկրուգի ֆերմայում, որտեղ կովեր, խոզեր, եգիպտացորեն և քաղցր կարտոֆիլ են աճեցնում[13]։

Քույրը՝ Մարիա Դորալիսա Կաստիլյո Տերոնես[98]։

Առօրյա կյանքում Կաստիլյոն հաճախ կրում է ծղոտե գլխարկ, պոնչո և հին անվադողերից պատրաստված սանդալներ[13]։

Քրեական հետապնդում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Պեդրո Կաստիլյոն ձերբակալվել է ոստիկանության կողմից կնոջ և երեխաների հետ 2022 թվականի դեկտեմբերի 7-ին, այն բանից հետո, երբ նա, զբաղեցնելով նախագահի պաշտոնը, հայտարարեց քաղաքական փոփոխությունների մասին և հրավիրեց արտակարգ կառավարություն։ Նրան մեղադրում են ապստամբություն կազմակերպելու և լիազորությունները չարաշահելու մեջ։ 2022 թվականի դեկտեմբերի 14-ին Պերուի գլխավոր դատախազ Ուրիել Տիրանը Պեդրո Կաստիլյոյի համար պահանջել է 3 տարվա նախնական ազատազրկում։ Նախնական կալանքի ժամկետն ավարտվում է դեկտեմբերի 14-ին, դատարանը 48 ժամ ունի դատախազության միջնորդությունը քննելու համար[99]։

Նշումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ Պերուի Սահմանադրությունը թույլ է տալիս Կոնգրեսին հեռացնել նախագահին «մշտական բարոյական անաշխատունակության» համար (անգլ.՝ permanent moral incapacity): Այս հոդվածով հեռացվել են նախորդ երկու նախագահները։ Որոշում կայացնելու համար պահանջվում է 130 ձայնից 87-ը[95].

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 https://www.andina.pe/agencia/noticia-elecciones-2021-conoce-perfil-pedro-castillo-candidato-del-partido-peru-libre-831311.aspx — 2021.
  2. ↑ 2,0 2,1 https://diariocorreo.pe/politica/pedro-castillo-renuncia-a-su-militancia-en-peru-libre-en-medio-de-denuncias-de-corrupcion-vladimir-cerron-congreso-rmmn-noticia/
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 https://gestion.pe/peru/politica/pedro-castillo-quien-es-el-candidato-que-logro-liderar-las-encuestas-en-dos-semanas-elecciones-generales-peru-2021-flash-electoral-peru-libre-vladimir-cerron-onpe-nndc-noticia/ — 2021.
  4. ↑ 4,0 4,1 https://www.vnp.pe/?p=6834
  5. ↑ América Noticias (իսպ.)
  6. ↑ https://sucesos.pe/el-entorno-chotano-que-oye-y-consulta-pedro-castillo/
  7. ↑ 7,0 7,1 https://canaln.pe/actualidad/elecciones-2021-conoce-pedro-castillo-candidato-presidencia-peru-libre-n431189 — 2021.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 https://rpp.pe/peru/cajamarca/padres-de-familia-y-ronderos-de-puna-muestran-apoyo-a-pedro-castillo-noticia-1072340?ref=rpp
  9. ↑ https://caretas.pe/politica/lilia-paredes-navarro-esposa-pedro-castillo-podria-ser-la-primera-dama-de-la-nacion/
  10. ↑ «Peru Libre: Ideario y Programa» (իսպաներեն)։ 2021։ էջ 8։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-05-25-ին։ Վերցված է 2021-06-08 
  11. ↑ «Новый президент Перу принял зарубежных гостей перед вступлением в должность»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-07-28-ին։ Վերցված է 2021-07-28 
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 12,4 12,5 Santaeulalia Inés (2021-04-12)։ «Perú se encamina a una lucha por la presidencia entre el radical Pedro Castillo y Keiko Fujimori»։ El País (իսպաներեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-04-12-ին։ Վերցված է 2021-04-13 
  13. ↑ 13,00 13,01 13,02 13,03 13,04 13,05 13,06 13,07 13,08 13,09 13,10 «Students' struggles pushed Peru teacher to run for president»։ Associated Press (անգլերեն)։ 2021-04-18։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-04-22-ին։ Վերցված է 2021-04-22 
  14. ↑ 14,0 14,1 PERÚ Empresa Peruana de Servicios Editoriales S. A. EDITORA։ «Elecciones 2021: Conoce el perfil de Pedro Castillo, candidato del partido Perú Libre»։ andina.pe (իսպաներեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-07-12-ին։ Վերցված է 2021-02-03 
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 15,3 «Pedro Castillo: Habrá minería «donde la naturaleza y la población la permitan»»։ Energiminas (իսպաներեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-04-14-ին։ Վերցված է 2021-04-13 
  16. ↑ 16,0 16,1 Acosta Sebastián (2021-04-08)։ «Pedro Castillo cerró su campaña con un mitin en la Plaza Dos de Mayo»։ RPP (իսպաներեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-04-12-ին։ Վերցված է 2021-04-13 
  17. ↑ 17,0 17,1 «Buenos Aires Times | Inequality fuels rural teacher’s unlikely bid to upend Peru»։ Buenos Aires Times (անգլերեն)։ Bloomberg։ 3 June 2021։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-06-04-ին։ Վերցված է 2021-06-04 
  18. ↑ 18,0 18,1 Allen Nicolas (1 June 2021)։ «Pedro Castillo Can Help End Neoliberalism in Peru»։ Jacobin (անգլերեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-06-18-ին։ Վերցված է 2021-06-03 
  19. ↑ La República Redacción (2017-07-03)։ «Cusco: Sute anuncia medidas extremas si gobierno no atiende sus reclamos»։ larepublica.pe (իսպաներեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-04-10-ին։ Վերցված է 2021-02-11 
  20. ↑ PERÚ NOTICIAS EL COMERCIO (2017-07-13)։ «Minedu: huelga de maestros tuvo mayor impacto solo en cinco regiones | PERU»։ El Comercio Perú (իսպաներեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-06-10-ին։ Վերցված է 2021-02-11 
  21. ↑ Acosta Sebastián (2017-08-03)։ «Martens: "Hemos logrado adelantar el aumento salarial a S/2,000 para diciembre"»։ RPP (իսպաներեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-04-10-ին։ Վերցված է 2021-02-11 
  22. ↑ Gestión Noticias (2017-08-17)։ «Mininter: Pedro Castillo del Conare es cercano al Movadef y se presentarán pruebas en el Congreso | PERU»։ Gestión (իսպաներեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-04-10-ին։ Վերցված է 2021-02-11 
  23. ↑ El Comercio Redacción (2017-08-22)։ «¿Cuál es el vínculo de Pedro Castillo con el Movadef, según Carlos Basombrío? | POLITICA»։ elcomercio.pe (իսպաներեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-04-21-ին։ Վերցված է 2021-02-11 
  24. ↑ Benavides Alan (2017-08-06)։ «Huelga de Maestros: Con descuentos o despidos, la huelga continúa»։ La Plaza (իսպաներեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-04-10-ին։ Վերցված է 2021-02-11 
  25. ↑ La República Redacción (2017-08-23)։ «Huelga de profesores: conoce los nuevos beneficios oficializados para los docentes»։ larepublica.pe (իսպաներեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-04-10-ին։ Վերցված է 2021-02-11 
  26. ↑ El Comercio Redacción (2017-08-26)։ «Marilú Martens ratifica que continuará contratación de nuevos maestros | POLITICA»։ elcomercio.pe (իսպաներեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-04-10-ին։ Վերցված է 2021-02-11 
  27. ↑ La República Redacción (2018-07-03)։ «Pedro Castillo anuncia el fin de la huelga de profesores»։ larepublica.pe (իսպաներեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-04-10-ին։ Վերցված է 2021-02-11 
  28. ↑ El Comercio Redacción (2017-09-02)։ «Huelga de docentes fue suspendida temporalmente | POLITICA»։ elcomercio.pe (իսպաներեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-04-10-ին։ Վերցված է 2021-02-11 
  29. ↑ Herrada Diego Pajares (2020-12-23)։ «Elecciones 2021: Pedro Castillo, el dirigente magisterial que busca hacerse un lugar desde la izquierda [Perfil] El Poder en tus Manos»։ rpp.pe (իսպաներեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-01-10-ին։ Վերցված է 2021-02-03 
  30. ↑ «Elecciones 2021: Conoce a Pedro Castillo, candidato a la presidencia por Perú Libre»։ canaln.pe (իսպաներեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-07-12-ին։ Վերցված է 2021-02-11 
  31. ↑ «Pedro Castillo asegura que indultará a Antauro Humala si es elegido presidente | PERU»։ Gestión (իսպաներեն)։ 2021-04-12։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-06-26-ին։ Վերցված է 2021-04-13 
  32. ↑ «Perú: insurgentes se rinden» (իսպաներեն)։ BBC News։ 4 January 2005։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-02-23-ին։ Վերցված է 16 May 2011 
  33. ↑ Collyns Dan (2021-04-12)։ «Peru faces polarizing presidential runoff as teacher takes voters by surprise»։ The Guardian (անգլերեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-06-15-ին։ Վերցված է 2021-04-13 
  34. ↑ O’Boyle Brendan (3 May 2021)։ «Pedro Castillo and the 500-Year-Old Lima vs Rural Divide»։ Americas Quarterly (անգլերեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-06-03-ին։ Վերցված է 2021-06-03 
  35. ↑ «Peru Stocks Tumble as Presidential Vote Spooks Investors»։ Bloomberg.com (անգլերեն)։ 2021-04-11։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-07-14-ին։ Վերցված է 2021-04-13 
  36. ↑ Cervantes Marc Jones, Tom Arnold, Maria (2021-04-12)։ «UPDATE 2-Socialist surge in election spooks Peru's financial markets»։ Reuters (անգլերեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-04-13-ին։ Վերցված է 2021-04-13 
  37. ↑ 37,0 37,1 Scott Michael (2 June 2021)։ «Pánico entre los empresarios de Perú ante posible victoria de la ultra izquierda»։ Financial Times (իսպաներեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-06-04-ին։ Վերցված է 4 June 2021 
  38. ↑ «Pedro Castillo | “Ganó con nuestra propuesta”: Evo Morales destaca triunfo de la izquierda en Perú | Elecciones 2021 | NNDC | MUNDO»։ Gestión (իսպաներեն)։ 2021-04-13։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-04-13-ին։ Վերցված է 2021-04-13 
  39. ↑ 39,0 39,1 «Candidato peruano marca distancia de gobierno de Venezuela»։ Associated Press (իսպաներեն)։ 22 April 2021։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-06-22-ին։ Վերցված է 2021-04-23 
  40. ↑ «2 polarizing populists vie in Peru's presidential runoff»։ Associated Press (անգլերեն)։ 2021-06-06։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-06-21-ին։ Վերցված է 2021-06-07 
  41. ↑ 41,0 41,1 41,2 «Either way, it's bad news; Bello»։ The Economist: 31։ 17 April 2021 
  42. ↑ Welle (www.dw.com) Deutsche։ «Candidato más votado en Perú ofrece dialogar con otros partidos | DW | 14.04.2021»։ DW.COM (իսպաներեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-04-21-ին։ Վերցված է 2021-05-11 
  43. ↑ GESTIÓN NOTICIAS (2021-04-14)։ «Pedro Castillo descartó la posibilidad de una hoja de ruta para la segunda vuelta nndc | PERU»։ Gestión (իսպաներեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-04-20-ին։ Վերցված է 2021-05-11 
  44. ↑ 44,0 44,1 GESTIÓN NOTICIAS (2021-05-05)։ «Pedro Castillo y Verónika Mendoza firman acuerdo de respaldo para la segunda vuelta Elecciones 2021 Perú Libre Juntos por el Perú nndc | PERU»։ Gestión (իսպաներեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-06-09-ին։ Վերցված է 2021-06-03 
  45. ↑ CORREO NOTICIAS (2021-04-23)։ «Pedro Castillo: abuchean a candidato de Perú Libre durante paseo proselitista en Mesa Redonda | VIDEO | NCZP | MISCELANEA»։ Correo (իսպաներեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-04-27-ին։ Վերցված է 2021-05-26 
  46. ↑ «Pedro Castillo fue abucheado durante su paso por Mesa Redonda | Política»։ Lucidez.pe (իսպաներեն)։ 2021-04-23։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-04-27-ին։ Վերցված է 2021-05-26 
  47. ↑ BOCÓN NOTICIAS EL (2021-04-23)։ «Elecciones | Pedro Castillo es abucheado en Trujillo: “No somos comunistas” [VIDEO] | Elecciones Presidenciales del Perú | TRENDS»։ El Bocón (իսպաներեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-05-05-ին։ Վերցված է 2021-05-26 
  48. ↑ Press Europa (2021-04-29)։ «Perú Libre denuncia amenazas de muerte contra el candidato presidencial Pedro Castillo»։ www.europapress.es (իսպաներեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-05-24-ին։ Վերցված է 2021-05-26 
  49. ↑ mayo EFE9 de (2021-05-09)։ «Excandidato peruano amenazó de muerte a Pedro Castillo y es denunciado penalmente»։ El Universo (իսպաներեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-05-21-ին։ Վերցված է 2021-05-26 
  50. ↑ LR Redacción (2021-05-19)։ «Epidemiólogo Antonio Quispe se suma al equipo técnico de Pedro Castillo»։ larepublica.pe (իսպաներեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-05-21-ին։ Վերցված է 2021-05-31 
  51. ↑ Palacios Oswaldo (2021-05-18)։ «Elecciones 2021 | Pedro Castillo presentó oficialmente a su equipo técnico en Puente Piedra [VIDEO]»։ RPP (իսպաներեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-05-20-ին։ Վերցված է 2021-05-31 
  52. ↑ LR Redacción (2021-05-18)։ «Pedro Castillo: estos son los profesionales que conforman su equipo técnico»։ larepublica.pe (իսպաներեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-06-01-ին։ Վերցված է 2021-05-31 
  53. ↑ PERÚ NOTICIAS EL COMERCIO (2021-05-21)։ «Elecciones 2021: Pedro Castillo anuncia incorporación de Manolo Fernández a su equipo técnico, pero éste lo desmiente Keiko Fujimori Segunda vuelta Elecciones 2021 nndc | POLITICA»։ El Comercio Perú (իսպաներեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-05-23-ին։ Վերցված է 2021-05-31 
  54. ↑ Ayma Diego (2021-05-21)։ «Elecciones 2021 | Manolo Fernández niega pertenecer al equipo técnico de Pedro Castillo»։ RPP (իսպաներեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-05-25-ին։ Վերցված է 2021-05-31 
  55. ↑ «Педро Кастильо победил на выборах президента Перу»։ Коммерсантъ (ռուսերեն)։ 2021-06-16։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-06-16-ին։ Վերցված է 2021-06-16 
  56. ↑ 56,0 56,1 «Pedro Castillo arremete contra Nicolás Maduro: "que primero arregle sus problemas internos y que se lleve a sus compatriotas que vinieron a delinquir"»։ Diario Expreso (իսպաներեն)։ 2021-04-22։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-06-07-ին։ Վերցված է 2021-04-23 
  57. ↑ Quito Gideon Long in։ «Far-left activist Castillo leads in Peru presidential election upset»։ The Irish Times (անգլերեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-04-12-ին։ Վերցված է 2021-04-18 
  58. ↑ «Peru’s presidential runoff pits far-left teacher against rightwing populist»։ France 24 (անգլերեն)։ 2021-04-14։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-06-08-ին։ Վերցված է 2021-04-18 
  59. ↑ «Far left candidate Pedro Castillo leads Peruvian presidential race: Ipsos fast count | The Star»։ www.thestar.com.my (անգլերեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-07-22-ին։ Վերցված է 2021-04-18 
  60. ↑ «Far-left activist leads in Peru presidential election upset»։ Financial Times (անգլերեն)։ April 12, 2021։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-06-08-ին։ Վերցված է 2021-04-18 
  61. ↑ Taj Mitra (2021-04-12)։ «Peru Election for the 5th President in 5 Years Goes to Runoff»։ The New York Times (անգլերեն)։ ISSN 0362-4331։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-07-21-ին։ Վերցված է 2021-04-18 
  62. ↑ Dube Kejal Vyas and Ryan (2021-04-13)։ «Peru Election Pits Fan of Castro Against Authoritarian Ex-Leader’s Daughter»։ Wall Street Journal (անգլերեն)։ ISSN 0099-9660։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-07-20-ին։ Վերցված է 2021-04-18 
  63. ↑ «Far left candidate Pedro Castillo leads Peruvian presidential race - Ipsos fast count»։ Reuters։ 2021-04-12։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-04-20-ին։ Վերցված է 2021-04-18 
  64. ↑ 64,0 64,1 «Ecuador gira a la derecha y la ultraizquierda pasa a segunda vuelta en Perú»։ EFE (իսպաներեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-04-12-ին։ Վերցված է 2021-04-13 
  65. ↑ 65,0 65,1 65,2 65,3 65,4 Puente Javier (14 April 2021)։ «Who is Peru’s Frontrunner Pedro Castillo?»։ North American Congress on Latin America (անգլերեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-04-17-ին։ Վերցված է 2021-04-17 
  66. ↑ 66,0 66,1 66,2 66,3 «'No Chavismo here': Peru socialist candidate Castillo seeks to calm jittery markets»։ Reuters (անգլերեն)։ 2021-04-22։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-04-25-ին։ Վերցված է 2021-04-23 
  67. ↑ 67,0 67,1 67,2 67,3 Allen Nicolas (1 June 2021)։ «Pedro Castillo Can Help End Neoliberalism in Peru»։ Jacobin (անգլերեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-06-18-ին։ Վերցված է 2021-06-03 
  68. ↑ Fernández Calvo Lourdes։ «Minedu: huelga de maestros tuvo mayor impacto en cinco regiones»։ elcomercio.pe (իսպաներեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-06-10-ին։ Վերցված է February 13, 2021 
  69. ↑ 69,0 69,1 69,2 69,3 69,4 Sonneland Holly K. (1 June 2021)։ «Contrasting Platforms in Peru's Presidential Runoff»։ AS/COA (անգլերեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-06-10-ին։ Վերցված է 2021-06-05 
  70. ↑ 70,0 70,1 «Pedro Castillo está en contra del enfoque de género en el currículo escolar»։ Gestion (իսպաներեն)։ 7 April 2021։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-06-24-ին։ Վերցված է 2021-04-12 
  71. ↑ 71,0 71,1 «Pedro Castillo, el maestro con el que se identifica el otro Perú»։ France 24 (իսպաներեն)։ 2021-04-12։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-06-13-ին։ Վերցված է 2021-04-13 
  72. ↑ 72,0 72,1 «Peru Leftist’s Aide Rejects Hugo Chavez Comparison: ‘No Way’»։ Bloomberg (անգլերեն)։ 4 June 2021։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-06-07-ին։ Վերցված է 2021-06-07 
  73. ↑ GESTIÓN NOTICIAS (2021-06-03)։ «Las medidas que plantea Pedro Francke | ECONOMIA»։ Gestión (իսպաներեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-06-07-ին։ Վերցված է 2021-06-07 
  74. ↑ García J Renato։ «Los dardos del candidato presidencial peruano Pedro Castillo contra Latam, Falabella y Cencosud»։ Diario Financiero (իսպաներեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-04-22-ին։ Վերցված է 2021-04-17 
  75. ↑ «¿Quién es Pedro Castillo? La gran sorpresa de la elección en Perú»։ Página/12 (իսպաներեն)։ April 13, 2021։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-04-14-ին։ Վերցված է April 19, 2021 
  76. ↑ Palacios Oswaldo (2021-04-06)։ «Pedro Castillo: "Vamos a desactivar el Tribunal Constitucional en el acto", porque sirve para defender la gran corrupción»։ RPP (իսպաներեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-05-09-ին։ Վերցված է 2021-04-09 
  77. ↑ 77,0 77,1 77,2 «Castillo and Fujimori, rivals vying for Peru's presidency»։ France 24 (անգլերեն)։ 2021-04-13։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-06-08-ին։ Վերցված է 2021-04-17 
  78. ↑ «Президент Перу назначил новый состав правительства»։ tass.ru։ 07 октября 2021։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-10-07-ին։ Վերցված է 2021-10-07 
  79. ↑ «Pedro Castillo califica de “democrático” el Gobierno de Nicolás Maduro»։ Exitosa Noticias (իսպաներեն)։ 2021-04-11։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-04-12-ին։ Վերցված է 2021-04-13 
  80. ↑ Perú21 Noticias (2020-08-16)։ «Sendero organiza reuniones virtuales durante pandemia | PERU»։ Peru21 (իսպաներեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-06-15-ին։ Վերցված է 2021-02-11 
  81. ↑ Perú21 Noticias (2018-06-29)։ «Este documento confirma nexo de Pedro Castillo con el Movadef | POLITICA»։ Peru21 (իսպաներեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-04-13-ին։ Վերցված է 2021-02-11 
  82. ↑ «Documento revelaría nexos entre Pedro Castillo y Movadef»։ panamericana.pe։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-04-14-ին։ Վերցված է 2021-02-11 
  83. ↑ «Pedro Castillo: Si hay profesores del Movadef es competencia del Minedu»։ América Noticias (իսպաներեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-04-10-ին։ Վերցված է 2021-02-11 
  84. ↑ «Pedro Castillo: Si hay profesores del Movadef es responsabilidad del Minedu»։ canaln.pe (իսպաներեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-04-13-ին։ Վերցված է 2021-02-11 
  85. ↑ «Son of the soil Pedro Castillo promises a presidency for Peru»։ the Guardian (անգլերեն)։ 2021-05-05։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-05-07-ին։ Վերցված է 2021-05-07 
  86. ↑ News A. B. C.։ «Students' struggles pushed Peru teacher to run for president»։ ABC News (անգլերեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-04-19-ին։ Վերցված է 2021-05-07 
  87. ↑ GESTIÓN NOTICIAS (2021-05-15)։ «Pedro Castillo: Fiscalía le abre investigación preliminar por presunta información falsa en hoja de vida Segunda vuelta Elecciones 2021 nndc | PERU»։ Gestión (իսպաներեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-06-06-ին։ Վերցված է 2021-05-22 
  88. ↑ PERÚ Empresa Peruana de Servicios Editoriales S. A. EDITORA։ «Keiko Fujimori en desacuerdo con denuncia presentada contra Pedro Castillo»։ andina.pe (իսպաներեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-05-11-ին։ Վերցված է 2021-05-22 
  89. ↑ «Pedro Castillo afirma que su "empresa nunca estuvo activa" y responderá "jurídicamente" - Caretas Política»։ Caretas (իսպաներեն)։ 2021-04-22։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-04-24-ին։ Վերցված է 2021-05-23 
  90. ↑ «Pedro Castillo figura como gerente general de consorcio desde julio del 2017, cuando lideró la huelga magisterial»։ Diario Expreso (իսպաներեն)։ 2021-04-20։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-04-25-ին։ Վերցված է 2021-05-23 
  91. ↑ «Переворот в стиле Фухимори не удался»։ Независимая газета։ Վերցված է 2022-12-08 
  92. ↑ «Госповорот: как за сутки в Перу поменяли президента»։ Վերցված է 2022-12-08 
  93. ↑ «Дина Болуарте стала первой женщиной – президентом Перу»։ Ведомости։ Վերցված է 2022-12-08 
  94. ↑ «Президента Перу задержали по обвинению в попытке совершения госпереворота»։ Интерфакс։ Վերցված է 2022-12-08 
  95. ↑ 95,0 95,1 After a bungled coup attempt, Peru’s president falls, The Economist, Dec 7th 2022
  96. ↑ «Распущенный парламент Перу объявил импичмент президенту»։ smotrim.ru։ Վերցված է 2022-12-07 
  97. ↑ Виталий Приходько (2022-12-07)։ «Полиция Перу задержала Кастильо и назвала его экс-президентом»։ Общественная служба новостей (ru-RU)։ Վերցված է 2022-12-07 
  98. ↑ «“Pedro Castillo sabe que está rodeado por el Movadef”»։ expreso.com.pe (իսպաներեն)։ 2018-06-29։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-06-09-ին։ Վերցված է 2021-02-11 
  99. ↑ «Генпрокуратура Перу запросила 18 месяцев предварительного заключения для экс-президента Кастильо»։ Коммерсантъ (ռուսերեն)։ 2022-12-14։ Վերցված է 2022-12-14 

==

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Չափորոշչային վերահսկողություն
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Պեդրո_Կաստիլյո&oldid=8594530» էջից