Շեմային տրամաբանություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից

Շեմային տրամաբանություն, տրամաբանության բաժին, որն ուսումնասիրում է շեմային տրամաբանական ֆունկցիաները։ f(x1, х2,․․․, xn) տրամաբանական ֆունկցիան կոչվում է շեմային, եթե գոյություն ունեն այնպիսի а1, а2,․․․,аn, с իրական թվեր (որտեղ c-ն կոչվում է «շեմ»), որ f(x1, х2,․․․, xn)= 1․ եթե a1x1+a2x2+․․․+anxn≥c և f(x1, х2,․․․, xn) =0 հակառակ դեպքում, սովորաբար դիտարկվում են 0 կամ 1 արժեքներ ունեցող փոփոխականներից կախված շեմային ֆունկցիաները։ Շեմային տրամաբանությունը ուսումնասիրում է տարբեր տիպի տրամաբանական ֆունկցիաների ներկայացման հնարավորությունները շեմային ֆունկցիաների օգնությամբ։ Շեմային տրամաբանությունը առաջացել է որպես կենդանիների և մարդու նյարդային համակարգի աշխատանքի որոշ սկզբունքների ձևայնացում (օրինակ՝ նեյրոնների գրգռումը նրանց կողմից ընդունվող նյարդային ազդանշանների ազդեցությամբ նկարագրվում է շեմային ֆունկցիաների միջոցով)։ Շեմային տրամաբանության նշանավոր ներկայացուցիչներն են ամերիկացի գիտնականներ Գ. Մակկալոկը, Ու․ Փիտսը, Ս․ Մուռոգան և խորհրդային գիտնական Վ․ Ի․ Վարշավսկին։


Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 8, էջ 479