Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Ադալյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։ Նորայր Մարտիրոսի Ադալյան (հուլիսի 30 , 1936 (1936-07-30 ) [1] [2] Սիմֆերոպոլ ՌԽՖՍՀ ԽՍՀՄ [1] [2] [3] Հայաստանի գրողների միության անդամ 1966 թվականից։
Ծնվել է Սիմֆերոպոլ քաղաքում։ 1960 թվականին ավարտել է Երևանի պետական համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետի հայոց լեզվի և գրականության բաժինը ։ 1961-1962 թվականներին աշխատել է ՀԽՍՀ ԳԱ Մանուկ Աբեղյանի անվան գրականության ինստիտուտում որպես ավագ գիտաշխատող։ 1966 թվականին «20-30-ական թվականների սովետահայ պատմվածքը» թեմայով դիսերտացիա է պաշտպանել և ստացել բանասիրական գիտությունների թեկնածուի աստիճան։ 1982-1986 թվականներին եղել է «Գրական թերթի» գլխավոր խմբագիրը։
Ռուսերեն լույս են տեսել նրա «Շոգ ամառ» (Երևան, 1968), «Խաղաղ զորանոցներ» (Մոսկվա , 1979), «Թխակարմիր ձի» (Երևան, 1984), «Վկան» (Մոսկվա, 1987) գրքերը։
Նրա պատմվածքները թարգմանվել են նաև վրացերեն , բելառուսերեն , լատիշերեն , բուլղարերեն , սլովակերեն , անգլերեն , գերմաներեն , Հնդկաստանի մի քանի լեզուներով[4] «Վերջին կիրակին» գեղարվեստական կինոնկարը (1984)։ Հրաչյա Ղափլանյանի անվան դրամատիկական թատրոնում բեմադրվել են Նորայր Ադալյանի «Ներկաներ և բացականեր» (1985), «Սպանության վկաները» (1991), «Կինը և Տղամարդը» (1997) պիեսները, «Գարուն» ամսագիրը 1994 թվականի մարտյան համարում ընթերցողին ներկայացրեց գրողի «Սև և սպիտակ ստեղներ» դրաման[5] ԽՄԿԿ անդամ 1966 թվականից։
Դերենիկ Դեմիրճյանի անվան մրցանակի 1981 թվականի դափնեկիր («Մենախոսության ժամեր» պատմվածքների ժողովածուի համար)։
Պողոսյան մրցանակ («Սև քառակուսի կարմիր անապատում» վեպի համար), 2009[6] ՀԳՄ Հովհաննես Թումանյանի անվան մրցանակ «Աշնանային շրջան» պիեսների համար, 2017 թվական[7] Ետ մի նայիր (պատմվածքներ), Երևան, Հայպետհրատ, 1963, 168 էջ։
Կարկանդակները (պատմվածքներ), Երևան, Հայպետհրատ, 1964, 12 էջ։
Շոգ ամառ (վիպակ), Երևան, «Հայաստան», 1965, 152 էջ։
Արագածի ձյուները (պատմվածքներ), Երևան, «Հայաստան», 1967, 116 էջ։
Սովետահայ պատմվածք (մենագրություն), Երևան, ՀՍՍՀ ԳԱ հրատարակչություն, 1968, 233 էջ։
Խաղաղ զորանոցներ (վեպ), Երևան, «Հայաստան», 1973, 292 էջ։
Քննադատության ժամանակը (հոդվածների ժողովածու), Երևան, «Սովետական գրող», 1977, 352 էջ։
Մենախոսության ժամեր (պատմվածքներ), Երևան, «Սովետական գրող», 1981, 304 էջ։
Կապույտ Երզնկա (պատմվածքներ), Երևան, «Սովետական գրող», 1985, 183 էջ։
Ընտիր երկեր, 1986։
Ճամփաներ և ճամփորդներ (գրականագիտական հոդվածներ), Երևան, «Սովետական գրող», 1988, 256 էջ։
Եփրատ, 1990։
Վահան Թոթովենց. կենսապատում, 1992։
Սփյուռքի բարեկամիս, 1995։
Դավայաթաղ, 1997։
Ապոկալիպսիս, Լոս Անճելես-Գալիֆորնիա, Արաքս տպարան, 1999։
Թաղման թափոր (պատմվածքներ), Երևան, «Վան Արյան», 2000, 136 էջ։
Տեսիլք (վիպակ), Երևան, ՀԳՄ հրատարակչություն, 2004, 90 էջ։
Մրջնանոց (վեպ), 2006։ Ռյունոսկե Ակուտագավա , Թավուտում (պատմվածքներ), Երևան, Հայպետհրատ, 1964, 61 էջ։ Բովանդակությունը՝ Ռասյոմոնի դարպասը; Տարօրինակ պատմություն; Օրիորդ Ռոկամոնիան; Թավուտում։
↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 Հայկական սովետական հանրագիտարան (հայ.) / Վ. Համբարձումյան , Կ. Խուդավերդյան — Հայկական հանրագիտարան հրատարակչություն , 1974. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Հայկական համառոտ հանրագիտարան (հայ.) — Հայկական հանրագիտարան հրատարակչություն , 1990. — հատոր 1. ↑ Հայաստանի Հանրապետության պատվավոր կոչումներ շնորհելու մասին ↑ Գրական տեղեկատու . Երևան: «Սովետական գրող». 1986. էջ 21-22.↑ Նորայր Ադալյան (1999). Ապոկալիպսիս . Լոս Անճելես-Գալիֆորնիա: Արաքս տպարան. էջ շապիկի 4-րդ էջ. ↑ «Նորայր Ադալյան» . Արխիվացված է օրիգինալից 2022 թ․ մայիսի 14-ին. Վերցված է 2022 թ․ մայիսի 14-ին .↑ ««ՀՐԱՆՏ ԵՎ ՄԱՆՈՒՇԱԿ ՍԻՄՈՆՅԱՆ» ԳՐԱԿԱՆ ՀԻՄՆԱԴՐԱՄԻ ՄՐՑԱՆԱԿԱԿԻՐՆԵՐ-2017 « Հայաստանի Գրողների Միություն» . wua.am . Վերցված է 2018 թ․ փետրվարի 9-ին .
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 1, էջ 62 )։
ԽՍՀՄ և 
Հայաստան
