Նիքի Հոփկինս
| Նիքի Հոփկինս անգլ.՝ Nicholas Christian Hopkins | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | փետրվարի 24, 1944[1][2][3] |
| Ծննդավայր | Մեծ Լոնդոն, Անգլիա, Միացյալ Թագավորություն[4] |
| Մահացել է | սեպտեմբերի 6, 1994[1][2][3] (50 տարեկան) |
| Մահվան վայր | Նաշվիլ, ԱՄՆ[4] |
| Քաղաքացիություն | .svg){kind=small} Միացյալ Թագավորություն |
| Կրթություն | Alperton Community School? |
| Մասնագիտություն | դաշնակահար, session musician, ստեղնահար, երգիչ և երգերի հեղինակ |
| Անդամություն | All-Stars? |
| Կայք | rocksoff.org/nicky.htm |
 Nicky Hopkins Վիքիպահեստում | |
Նիքոլաս Քրիստիան Հոփկինս (անգլ. Nicholas Christian Hopkins, ավելի հայտնի է որպես Նիքի Հոփկինս, անգլ. Nicky Hopkins, փետրվարի 24, 1944[1][2][3], Մեծ Լոնդոն, Անգլիա, Միացյալ Թագավորություն[4] - սեպտեմբերի 6, 1994[1][2][3], Նաշվիլ, ԱՄՆ[4] ), բրիտանացի ռոք երաժիշտ, ստեղնահար և երգիչ, որը ճանաչում է ստացել 1960-1970-ականներին բազմաթիվ հայտնի կատարողների, այդ թվում՝ The Beatles-ի և The Rolling Stones-ի հետ համագործակցության շնորհիվ[5]։
Կենսագրություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Նիկի Հոփքինսը իր երաժշտական կարիերան սկսել է որպես Սքրիմին Լորդ Սաթչա Savages խմբի դաշնակահար, որտեղ նվագել է նաև Ռիչի Բլեքմորը։ Այնուհետև տեղափոխվել է The Cyril Davies R&B All Stars, Մեծ Բրիտանիայի առաջին ռիթմ-ընդ բլյուզային խմբերից մեկը (մասնավորապես, նվագել է «Country Line Special» դեբյուտային սինգլում)[6]։ Պրոդյուսերներ Շել Թալմիի և Միկի Մոստի հետ աշխատել է The Kinks, the Move, Ալան Դևիսի և Ջոն Մարկի (անգլ. Jon Mark, հետագայում՝ Mark-Almond Band խմբի հիմնադիր)։ 1965 թվականին Հոփքինսը նվաել է «anyway, Anyhow, Anywhere »-ում, The Who-ի երկրորդ սինգլում, որից հետո խմբի հետ ձայնագրվել է My Generation դեբյուտային ալբոմում, իսկ հետագայում՝ Who's Next-ում (1971) և The Who By Numbers-ում (1975)։
1960-ական թվականներին Նիկի Հոփքինսը ձայնագրվել է The Beatles-ի, The Rolling Stones-ի և Դոնովանի հետ, մասնակցել է Ջոն Լենոնի, Ջորջ Հարիսոնի, Ռինգո Սթարի, Փոլ Մաքքարթնիի, Ջեֆ Բեքի մենահամերգների աշխատանքներին։ 1967 թվականին նա ընդգրկվել է The Jeff Beck Group-ի կազմում և մասնակցել Truth և Beck-Ola ալբոմների ձայնագրություններին[7]։ Նշանակալի դերը է ունեցել Հոփքինսի «Սան Ֆրանցիսկոյի հնչեղության» ձևավորման գործում՝ նվագելով Jefferson Airplane, New Riders of the Purple Sage և Steve Miller Band ալբոմներում Շատ կարճ է, բայց նա եղել է Quicksilver Messenger Service-ի անդամ, իսկ Jefferson Airplane-ի հետ ելույթ է ունեցել Վուդստոկ փառատոնում[8]։
1969 թվականին Հոփքինսը դարձավ Sweet Thursday ոչ երկար տևողությամբ նախագծի մասնակից, որի կազմում էին նաև Ալան Դևիսը, Քեթ Սթիվենսը, Ջոն Մարքսը, Հարվի Բյորնսը և Բրայան Օջերսը։ Խումբը ձայնագրել է դեբյուտային ալբոմը, սակայն Fontana Records լեյբլը չի կարողացել աջակցել նրան և սնանկացել է մինչև Sweet Thursday-ը հասցրել է նույնիսկ դուրս գալ շրջագայության[9]։
The Rolling Stones-ի հետ Նիկի Հոփքինսը աշխատել է 1967 թվականից (Their Satanic Majesties Request ալբոմ) մինչև 1976 թվականը (Black And Blue)։ Նրան, որպես կանոն, հրավիրվում էին դանդաղ բալլադների մասնակցելու համար։ Իեն Ստյուարտը կատարում էր ավելի կոշտ, ռոք-ն-ռոլի դերերգներ, իսկ Բիլլի Պրեստոնը հայտնվում էր խմբի երաժշտությունը ավելացնել ֆանկի և սոուլի համը։ Հոփքինսը նվագել է Jamming With Edward-ում, Rolling Stones ոչ պաշտոնական ալբոմում, որը Միք Ջագերը, Բիլ Ուայմենը և Չարլի Ուոթսը ձայնագրել են Let It Bleed ալբոմի նստաշրջանների ընթացքում՝ ակնկալելով Քիտ Ռիչարդսի ժամանումը վերջինիս փարիզյան բնակարանում։ «Էդվարդ» ասելով նկատի ուներ հենց Հոփքինսը. այսպես էին նրան անվանում Rolling Stones-ում ՝ Edward, the Mad Shirt Grinder-ում, Quicksilver Messenger Service-ում ունեցած հայտնի ելույթից հետո։
Հոփքինսը Rolling Stones-ի հետ անցկացրել է 1971 թվականի Good-Bye Britain շրջագայությունը, 1972 թվականի ամերիկյան հյուրախաղերը և 1973 թվականի ձմեռային շրջագայությունը Ավստրալիայում և Նոր Զելանդիայում։ Կարևոր դեր է խաղացել նաև Exile on Main St ալբոմի ձայնագրությունում։ Մոտավորապես այդ ժամանակ նա պատրաստվում էր սեփական խումբը կազմակերպել Փրեյրի Փրինսի (հարվածային, հետագայում՝ The Tubes-ի թմբկահար) և Փիթ Սիերսի (բաս կիթառ) հետ, բայց ստիպված էր հրաժարվել այդ ծրագրերից։ Թույլ առողջությունն ու անհոգությունը ժամանակ առ ժամանակ ստացիոնար բուժում են անցնում (նա մանկուց Կրոնի հիվանդությամբ է տառապել) Հոպկինսին ստիպել են հրաժարվել ակտիվ գործունեությունից և կենտրոնանալ սեսսիոն ստուդիական աշխատանքի վրա։
Սոլո ալբոմներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Նիքի Հոփկինսի առաջին սոլո ռելիզները վերաբերվում են 1966 թվականին․ հենց այդ ժամանակ դուրս եկան «Mr. Big» սինգլը և նրան հաջորդած The Revolutionary Piano of Nicky Hopkins ալբոմը[10]։
1973 թվականին Հոփքինսը թողարկեց The Tin Man Was a Dreamer երկրորդ սոլո ալբոմը։ Հրավիրված երաժիշտների թվում են եղել Ջորջ Հարիսոնը (ձայնագրվել է որպես «George O'Hara»), Միք Թեյլորը Rolling Stones-ից և Փրեյրի Փրինսը, որն ավելի ուշ ընդգրկվել է The Tubes շոկ-ռոք/փանք-խմբի կազմում։ Ալբոմը վերաթողարկվեց Columbia-ի կողմից 2004 թվականին։
Երրորդ սոլո ալբոմը՝ No More Changes (1975, Mercury SRM 11028), ձայնագրվել է Դևիդ Թեդսոունի (բաս կիթառ), Մայքլ Քենեդիի (կիթառ), Պիկիկ Ուիլիսի (բաս կիթառ) և Էրիկ Դիլոնի (հարվածային գործիքներ) հետ։ Long Journey Home ալբոմը, որը պատրաստվել է թողարկմանը, այդպես էլ չի թողարկվել։
Վերջին տարիներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Վերջին տարիներին Նիկի Հոփկինսը ապրում էր Կալիֆորնիայի Միլլ Վելլիում, նվագելով տեղական խմբերի հետ և ժամանակ առ ժամանակ ձայնագրվելով Սան Ֆրանցիսկոյում։ Նա հրաժարվել է թողարկել իր ձայնագրությունները՝ բացատրելով, որ զզվում է երաժշտական բիզնեսից։ Հոփքինսը գրեթե ոչ մի հոնորար չի ստացել իր մասշտաբային սեսիոն գործունեության համար, քանի որ ամեն անգամ ընդունվել է որպես «վարձու աշխատող»։ Բացառություն են կազմել Quicksilver Messenger Service-ը և նրանց մենեջեր Ռոն Փոլին, որոնք այն ներառել են հեղինակների թվում և հոնորարներ են վճարել։
Հոփքինսը եղել է սայենտոլոգիայի եկեղեցու անդամ և ստացել է IAS-ի «ազատության մեդալ» մրցանակը (անգլ. International Association of Scientologists) 1989 թվականի հոկտեմբերին։
Նիկի Հոպկինսը մահացել է Նեշվելի Տեննեսիում, 50-ամյա տարիքում, հերթական վիրաբուժական վիրահատությունից հետո բարդությունների հետևանքով։ Այն ժամանակ նա աշխատում եր Ռեեմ Քուլմենի հետ իր ինքնակենսագրության վրա։
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Internet Movie Database — 1990.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Discogs — 2000.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 Deutsche Nationalbibliothek Record #13441053X // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.
- ↑ Chris Welch (9 сентября 1994). «Obituary: Nicky Hopkins, The Independent». www.independent.co.uk. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հունիսի 18-ին. Վերցված է 2010 թ․ ապրիլի 8-ին.
- ↑ Bodganov, Vladimir; և այլք: (2003). All Music Guide to the Blues (3rd ed.). Backbeat Books. էջեր 140. ISBN 0879307366. Վերցված է 3 December, 2008-ին.
{{cite book}}: Explicit use of et al. in:|first=(օգնություն) - ↑ Hoffmann, Frank W. (ed.) (rev. 2005). Encyclopedia of Recorded Sound, p. 83. CRC Press. ISBN 041593835X.
- ↑ Fenton, Craig (2006 թ․ նոյեմբերի 22). Take Me to a Circus Tent: The Jefferson Airplane Flight Manual. Infinity Publishing. էջեր 155–56. ISBN 0741436566.
- ↑ Craig Harris. «Alun Davies biography». Allmusic. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ ապրիլի 22-ին. Վերցված է 2010 թ․ ապրիլի 8-ին.
- ↑ «Nicky Hopkins biography». rocksoff.org. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ ապրիլի 22-ին. Վերցված է 2010 թ․ ապրիլի 8-ին.