Նիկոլայ Օգարյով
Նիկոլայ Պլատոնովիչ Օգարյով Огарёв, Николай Платонович | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | 1813 դեկտեմբերի 6 Ռուսաստան, Սանկտ Պետերբուրգ |
| Մահացել է | հունիսի 12, 1877 (տարիքը 63) Անգլիա , Գրինվիչ |
| Գերեզման | Նովոդեվիչյան գերեզմանոց[1] և Գրինվիչ[1] |
| Բնակության վայր(եր) |  Գերմանիա,  Իտալիա,  Ֆրանսիա, Անգլիա, Ռուսաստան |
| Քաղաքացիություն | Ռուս |
| Ազգություն | ռուս |
| Մասնագիտություն | բանաստեղծ, գրող, լրագրող, դաշնակահար, կոմպոզիտոր և փիլիսոփա |
| Գործունեության ոլորտ | փիլիսոփայություն |
| Ալմա մատեր | Մոսկվայի համալսարան, Բեռլինի համալսարան |
| Տիրապետում է լեզուներին | ռուսերեն[2] |
| Nikolay Ogarev Վիքիպահեստում | |
Նիկոլայ Պլատոնովիչ Օգարյով (դեկտեմբերի 6, 1813[3][4][2][5], Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսական կայսրություն[3][6] - հունիսի 12, 1877[3][4][2][5], Գրինվիչ, Քենթ, Անգլիա, Մեծ Բրիտանիայի և Իռլանդիայի միացյալ թագավորություն[6][1]), 1877, Գրինվիչ, 1966 թվականին աճյունը Անգլիայից տեղափոխվել է Մոսկվա՝ Նովոդևիչի գերեզմանատուն), ռուսական հեղափոխական, բանաստեղծ, հրապարակագիր։
Ծնվել է ազնվականի ընտանիքում։ 1830 թվականին ընդունվել է Մոսկվայի համալսարանը, որտեղ Ա․ Գերցենի հետ ստեղծել է քաղաքական խմբակ։ 1834 թվականին ձերբակալվել է, իսկ 1835 թվականին աքսորվել Պենզայի նահանգ։ 1838 թվականին, թույլտվություն ստանալով, մեկնել է Կովկաս, որտեղ հանդիպումներ է ունեցել աքսորված դեկաբրիստների հետ։ 1839 թվականից ապրել է Մոսկվայում, 1841-1846 թվականներին՝ արտասահմանում (Գերմանիա, Իտալիա, Ֆրանսիա)․ Բեռլինի համալսարանում հետևել է փիլիսոփայության և բնական գիտությունների դասընթացների։ 1846 թվականի վերջից ապրել է Պենզայի նահանգում (այստեղ ստեղծել է իր խմբակը)։ 1850 թվականին Օգարյովը նորից է ձերբակալվել, բայց շուտով ազատ է արձակվել։ 1856 թվականին տարագրվել է Անգլիա։ Լոնդոնում Գերցենի հետ հրատարակել է «Կոլոկոլ»(1857-1867), «Օբշչեե վեչե» («Общее вече», 1862) թերթը, «Պոլյարնայա զվեգդա» («Полярная звезда», 1855-1862, 1868) ալմանախը։ Եղել է «Զեմլյա ի վոյա» հեղափոխական գաղտնի ընկերության ստեղծողներից, եռանդուն կերպով մշակել է «ռուսական գյուղացիական սոցիալիզմի տեսությունը» («համայնքային սոցիալիզմ»)։ Օգարյովը մարտնչող մատերիալիստ էր և աթեիստ։ Նա էական ներդրում ունի ռուսական գեղագիտական մտքի պատմության մեջ, պայքարել է ընդդեմ «մաքուր արվեստի» տեսության։
Օգարյովը պոեզիայում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Պոեզիայում Օգարյովը եղել է Ն․ Նեկրասովի դեմոկրատական քնարերգության նախակարապետը։ Հեղափոխականորեն տրամադրված երիտասարդության հիմնն է եղել նրա «Ազատություն» (1858) բանաստեղծությունը։
Նալբանդյանը և Օգարյովը՝ զինակիցներ և ընկերներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Օգարյովի ընկերն ու զինակիցն է եղել Միքայել Նալբանդյանը, որը Լոնդոնում (1859, 1861, 1862) սերտ կապեր է հաստատել նրա և Գերցենի հետ։ «Երկրագործությունը որպես ուղիղ ճանապարհ» (1862) ծրագրային աշխատությունում Նալբանդյանը մեջբերում է Օգարյովի «Ի՞նչ է հարկավոր ժողովրդին» (1861) հոդված-թռուցիկը՝ «Զեմլյա ի վոլյա»-ի ծրագրային փաստաթուղթը, որի կազմմանը ինքը մասնակցել է։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 http://encyclopedia2.thefreedictionary.com/Ogarev,+Nikolai
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 data.bnf.fr: տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 German National Library, Berlin State Library, Bavarian State Library et al. Record #118589636 // Gemeinsame Normdatei — 2012—2016.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Русский биографический словарь / под ред. А. А. Половцов, Н. П. Чулков, Н. Д. Чечулин et al. — СПб., М..
- ↑ 5,0 5,1 5,2 International Music Score Library Project — 2006.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 http://www.vanderkrogt.net/statues/object.php?webpage=ST&record=ru144
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 12, էջ 512)։ 
|
