Նիկոլայ Աբրահամյան

Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Աբրահամյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։

Նիկոլայ Աբրահամյան
1910 -
Ծննդավայր	Շուշիի գավառ, Ելիզավետպոլի նահանգ, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն
Քաղաքացիություն	Ռուսական կայսրություն և  ԽՍՀՄ

Նիկոլայ Ասրիի Աբրահամյան (1910, Շուշիի գավառ, Ելիզավետպոլի նահանգ, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն), հայ մանկավարժ, Հայրենական մեծ պատերազմի մասնակից, ԽՄԿԿ անդամ՝ 1942 թվականից։

Կենսագրություն

Ծնվել է Լեռնային Ղարաբաղի Դիզակ գավառում։ 1936 թվականին գերազանց գնահատականներով ավարտել է Բաքվի Վ. Ի. Լենինի անվան մանկավարժական ինստիտուտի հայոց լեզվի և գրականության ֆակուլտետը։ Ինստիտուտն ավարտելուց հետո ուսուցիչ է եղել Հադրութի մանկավարժական ուսումնարանում, մեկ տարի անց՝ տնօրեն միջնակարգ դպրոցում, հաջորդ ուսումնական տարում՝ շրջժողկրթբաժնի վարիչ, ապա 1939 թվականի օգոստոսից՝ Շուշիի նորաբաց ուսուցչական ինստիտուտի լեզվագրական ֆակուլտետի դեկան և ավագ դասախոս։

1939 թվականին Նիկոլայ Աբրահամյանը զորակոչվել է բանակ։ Ծառայության յոթ տարիների ընթացքում անցնում է հետևյալ մարտական ուղին՝ շարքային զինվոր, քաղղեկի օգնական, վաշտի հրամանատար՝ ավագ լեյտենանտի կոչումով։ Երկու անգամ վիրավորվել է։ Պարգևատրվել է Կարմիր աստղի շքանշանով և չորս մեդալներով։ Ծանր վերք ստանալուց հետո ծառայությունը շարունակում է թիկունքային զորամասում, զբաղվում անրեպ կրակի վարպետների պատրաստմամբ։

Բանակից զորացրվում է 1946 թվականին։ Հայրենի գյուղի դպրոցում եղել է ուսմասվար և տնօրեն, դասախոսել Ստեփանակերտի ուսուցչական ինստիտուտում, դարձել նրա տնօրենի ուսումնագիտական գծով տեղակալը. այնուհետև կրկին ղեկավարել շրջժողկրթբաժնի աշխատանքները, եղել Հադրութի կուսշրջկոմի երկրորդ քարտուղար ու շրջխորհրդի գործկոմի նախագահ, իսկ Երևանում բնակություն հաստատելուց հետո կրկին շարունակել մանկավարժական աշխատանքը։

1979 թվականին ընտրվել է ՆԳՆ Երևանի մանկական ընդունիչ-բաշխիչ կայանին կից հասարակական խորհրդի նախագահ։