Նիկիտա Նագոռնի

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Նիկիտա Նագոռնի
Անձնական տեղեկություն
Սեռ՝արական
Մասնագիտացում՝սպորտային մարմնամարզիկ
Երկիր՝ Ռուսաստան
Ծննդյան ամսաթիվ՝փետրվարի 12, 1997(1997-02-12) (27 տարեկան)
Ծննդավայր՝Դոնի Ռոստով, Ռուսաստան
1,66 մետր
Քաշ՝67 կիլոգրամ
Պարգևներ
Օլիմպիական խաղեր
Արծաթ Ռիո դե Ժանեյրո 2016 թիմ
Ոսկի Տոկիո 2020 թիմ
Բրոնզ Տոկիո 2020 բազամարտ
Բրոնզ Տոկիո 2020 պտտաձող
Եշխարհի առաջնություններ
Արծաթ Դոհա 2018 թիմ
Բրոնզ Դոհա 2018 բազմամարտ
Ոսկի Շտուտգարտ 2019 թիմ
Ոսկի Շտուտգարտ 2019 բազմամարտ
Ոսկի Շտուտգարտ 2019 հենացատկ
Եվրոպայի առաջնություններ
Ոսկի Մոնպելիե 2015 հենացատկ
Ոսկի Բեռն 2016 թիմ
Ոսկի Բեռն 2016 ազատ
Բրոնզ Կլուժ Նապոկա 2017 զուգափայտեր
Ոսկի Գլազգո 2018 թիմ
Ոսկի Շչեցին 2019 բազմամարտ
Ոսկի Շչեցին 2019 զուգափայտեր
Ոսկի Բազել 2021 բազմամարտ
Ոսկի Բազել 2021 ազատ
Արծաթ Բազել 2021 այծիկ
Արծաթ Բազել 2021 օղակներ

Նիկիտա Վլադիմիրովիչ Նագոռնի (ռուս.՝ Никита Владимирович Нагорный, փետրվարի 12, 1997(1997-02-12), Դոնի Ռոստով, Ռուսաստան), ռուս մարմնամարզիկ։ Օլիմպիական չեմպիոն (2020), աշխարհի եռակի չեմպիոն (2019)[1], Եվրոպայի ութակի չեմպիոն (2015, 2016, 2018, 2019, 2021), 2016 թվականի Ամառային օլիմպիական խաղերի արծաթե մեդալակիր։ Ռուսաստանի սպորտի վաստակավոր վարպետ[2]։ «Յունարմիա» ռազմահայրենասիրական հասարակական շարժման գլխավոր շտաբի պետը 2020 թվականի դեկտեմբերից[3][4]։

Կարիերա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Պատանեկան տարիներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2014 թվականին Ռուսաստանի պատանեկան առաջնությունում Նիկիտան դարձել է բրոնզե մեդալակիր բազմամարտում, ինչը նրան թույլ է տվել մասնակցել Եվրոպայի պատանեկան առաջնությանը, որտեղ Ռուսաստանի հավաքականի կազմում դարձել է արծաթե մեդալակիր, ինչպես նաև նվաճել է ոսկե մեդալ հենացատկում։ Ընտրվել է Նանկինի պատանեկան Օլիմպիական խաղերին մասնակցելու համար[5], որտեղ նվաճել է երեք ոսկե, արծաթե և բրոնզե մեդալներ:

Մեծահասակների մակարդակ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ռուսաստանի 2015 թվականի առաջնությունում Նիկիտան Մոսկվայի թիմի կազմում նվաճել է բրոնզե մեդալ, հենացատկի և ազատ վարժությունների եզրափակիչներում կիսել է ոսկե մեդալը Դենիս Աբլյազինի հետ[6], ինչպես նաև դարձել է բրոնզե մեդալակիր զուգափայտերի և պտտաձողի վրա վարժություններում։ Այս արդյունքները Նիկիտային թույլ են տվել նվաճել Մոնպելիեում կայանալիք Եվրոպայի առաջնության ուղեգիր[7], որտեղ նա նվաճել է ոսկե մեդալ հենացատկում 15,099 միավոր արդյունքով[8]:

2016 թվականի մայիսի 29-ին Բեռնում (Շվեյցարիա) կայացած Եվրոպայի 2016 թվականի առաջնությունում[9] Նիկիտա Նագոռնին դարձել է Եվրոպայի չեմպիոն 15,566 միավորով ազատ վարժություններում, ինչպես նույնպես նվաճել ոսկե մեդալ թիմային առաջնությունում։

2016 թվականի օգոստոսի 8-ին Նիկիտա Նագոռնին Ռուսաստանի հավաքականի կազմում նվաճել է Ռիո դե Ժանեյրոյում կայացած 2016 թվականի Օլիմպիական խաղերի արծաթե մեդալը ՝ հանդես գալով թիմային առաջնությունում[10]։ Հենացատկում Նագոռնին զբաղեցրել է 5-րդ տեղը[11]։

2017 թվականի Եվրոպայի առաջնությունում Նիկիտա Նագոռնին բրոնզե մեդալ է նվաճել զուգափայտերի վրա վարժություններում։

2018 թվականի Եվրոպայի առաջնությունում ոսկե մեդալ է նվաճել թիմային առաջնությունում։ Նույն թվականի աշխարհի առաջնությունում Նիկիտա Նագոռնին դարձել է արծաթե մեդալակիր թիմային առաջնությունում, ինչպես նաև բազմամարտում գրավել է երրորդ տեղը։

Պենզայում անցկացված Ռուսաստանի 2019 թվականի առաջնությունում Նագոռնին դարձել է վեցակի չեմպիոն բոլոր մարզաձևերում, բացի ազատ վարժություններից, որտեղ զիջել է Դմիտրի Լանկինին։

2019 թվականի Եվրոպայի առաջնությունում Նիկիտան առաջին եղել բազմամարտում՝ առաջ անցնելով աշխարհի բացարձակ չեմպիոն Արթուր Դալալոյանից։ Բացի այդ, ռուսաստանցին մայրցամաքային առաջնության ոսկե մեդալ է նվաճել զուգափայտերի վրա վարժություններում։

Մի քանի ամիս անց Նագոռնին հաղթական է հանդես եկել Շտուտգարտում անցկացված 2019 թվականի աշխարհի առաջնությունում։ Ռուսաստանի մարմնամարզիկը բարձրացել է բազմամարտի պատվո հարթակի բարձրագույն աստիճանին՝ կարողանալով առաջ անցնել նախորդ տարվա աշխարհի բացարձակ չեմպիոն և իր թիմակից Արթուր Դալալոյանից, ինչպես նաև առաջին տեղն է զբաղեցրել հենացատկում։ Նշանակալի արդյունք է դարձել թիմային բազմամարտում Ռուսաստանի սպորտային մարմնամարզության տղամարդկանց հավաքականի՝ 28 տարվա մեջ առաջին հաղթանակը։

2020 թվականի հունվարին հայտարարվել է, որ Նագոռնին ներկայացնելու է Ռուսաստանը Ամերիկյան գավաթի խաղարկությունում, որը կայանալու էր մարտի 7-ին[12], սակայն փետրվարի վերջին Նագոռնին ու Լիլիա Ախաիմովան Ինստագրամում հայտարարել են, որ Ռուսաստանը չի մասնակցի այդ մրցումներին աշխարհում կորոնավիրուսային վարակի սրման պատճառով[13]։ Նագոռնին ավելի ուշ հայտարարել է որ մասնակցելու է Բիրմինգհեմի աշխարհի գավաթին, սակայն այն հետաձգվել է[14]։

2021 թվականի Եվրոպայի առաջնությունում ռուս մարմնամարզիկը հաջողությամբ պաշտպանել է մայրցամաքի բացարձակ չեմպիոնի կոչումը։ Հաջորդ օրը Նիկիտան նվաճել է իր երկրորդ ոսկե մեդալը Բազելում՝ հաղթանակ տանելով ազատ վարժություններում, ինչպես նաև դարձել է արծաթե մեդալակիր նժույգի և օղակների վարժություններում։

Տոկիոյի 2020 թվականի Օլիմպիական խաղերում Նիկիտա Նագոռնին 25 տարվա ընթացքում առաջին անգամ ոսկե մեդալ է նվաճել Ռուսաստանի հավաքականի կազմում[15]։ Անհատական բազմամարտում մարզիկը 88,031 միավորով զբաղեցրել է երրորդ տեղը՝ զիջելով չինացի մարմնամարզուհի Սյաո Ժոտենին, որը հավաքել է 88,065 միավոր և ճապոնացի Դայկի Հաշիմոտոյին (88,465 միավոր)[16]։

Պարգևներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • «Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» 1-ին աստիճանի շքանշան (25 օգոստոսի, 2016 թվական) – Ռիո դե Ժանեյրոյի (Բրազիլիա) 2016 թվականի 31-րդ Աառային օլիմպիական խաղերում ունեցած մարզական բարձր նվաճումների, հաղթանակի նկատմամբ ցուցաբերած կամքի և նպատակասլացության համար[17],
  • Բարեկամության շքանշան (11 օգոստոսի, 2021 թվական) – հայրենական սպորտի զարգացման գործում ունեցած մեծ ավանդի, սպորտային բարձր նվաճումների, հաղթանակի նկատմամբ կամքի, տոկունության և նպատակասլացության համար, որոնք դրսևորվել են Տոկիոյի (Ճապոնիա) 2020 թվականի XXXII Օլիմպիական խաղերում[18],
  • Ռուսաստանի սպորտի վաստակավոր վարպետ (2016)։

Անձնական կյանք և հասարակական գործունեություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Պապը եղել է ֆուտբոլիստ, խաղացել է «Ռոստսելմաշում»[19]։

2018 թվականին ամուսնացել է Օլիմպիական խաղերի մեդալակիր, սպորտային մարմնամարզության աշխարհի և Եվրոպայի չեմպիոն Դարյա Սպիրիդոնովայի հետ[20]։ Մարզական կարիերայից բացի ամուսիններն զբաղվում են ձեռնարկատիրական գործունեությամբ[21]։

Նիկիտա Նագոռնին Ռոսգվարդիայի զինծառայող է։ Ունի «կրտսեր լեյտենանտի» զինվորական կոչումмладший лейтенант» (2016)[22]։

2020 թվականի դեկտեմբերին գլխավորել է «Յունարմիա» համառուսաստանյան մանկապատանեկան շարժումը (նշանակվել է «Յունարմիայի» գլխավոր շտաբի պետ)[3][4]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ «Чемпионат мира по спортивной гимнастике - 2019». uniorsport.ru. Վերցված է 2019 թ․ հոկտեմբերի 10-ին.
  2. ↑ «ПРИКАЗ «О ПРИСВОЕНИИ ПОЧЕТНОГО СПОРТИВНОГО ЗВАНИЯ „ЗАСЛУЖЕННЫЙ МАСТЕР СПОРТА РОССИИ"»». Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ հոկտեմբերի 13-ին. Վերցված է 2021 թ․ օգոստոսի 18-ին.
  3. ↑ 3,0 3,1 «Российский гимнаст Никита Нагорный возглавил "Юнармию"» (ռուսերեն). ТАСС. 2020 թ․ դեկտեմբերի 20. Վերցված է 2020 թ․ դեկտեմբերի 21-ին.
  4. ↑ 4,0 4,1 «Руководящий состав» (ռուսերեն). Юнармия. Վերցված է 2020 թ․ դեկտեմբերի 21-ին.
  5. ↑ «No rest in sight as Nikita Nagornyy prepares for six finals». Վերցված է 2014 թ․ օգոստոսի 23-ին.
  6. ↑ Чемпионат России Лучшие 8+3 по снарядам (PDF). Russian Gymnastics Federation (ռուսերեն). Վերցված է 2015 թ․ ապրիլի 22-ին.
  7. ↑ «Euros 2015: Russian delegation confirmed». Full Twist. 2015 թ․ ապրիլի 5. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ ապրիլի 11-ին. Վերցված է 2015 թ․ ապրիլի 22-ին.
  8. ↑ «Men's Apparatus Finals Results Vault» (PDF). Gymnastics Results. European Union of Gymnastics. 2015 թ․ ապրիլի 19. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2016 թ․ փետրվարի 22-ին. Վերցված է 2015 թ․ ապրիլի 22-ին.
  9. ↑ «Чемпионат Европы по спортивной гимнастике — 2016». uniorsport.ru. Վերցված է 2016 թ․ հունիսի 4-ին.
  10. ↑ «Russian men's gymnastics team win silver in multidiscipline competitions». Itar-Tass. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ հոկտեմբերի 31-ին. Վերցված է 2016 թ․ օգոստոսի 9-ին.
  11. ↑ «Ablyazin tales silver Olympic medal on vault». Itar-Tass. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ սեպտեմբերի 18-ին. Վերցված է 2016 թ․ օգոստոսի 15-ին.
  12. ↑ «World, Olympic champions headline field for 2020 American Cup». USA Gymnastics. 2020 թ․ հունվարի 23. Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ հուլիսի 1-ին. Վերցված է 2021 թ․ օգոստոսի 18-ին.
  13. ↑ «Russian Gymnasts Will Miss American Cup Due To Coronavirus Fears». Gymnovosti. 2020 թ․ փետրվարի 28.
  14. ↑ «Andrei Rodionenko: We Must Protect Our Gymnasts». Gymnovosti. 2020 թ․ փետրվարի 28.
  15. ↑ «Artistic Gymnastics - Final Results». Tokyo 2020 (ամերիկյան անգլերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ հուլիսի 25-ին. Վերցված է 2021 թ․ հուլիսի 26-ին.
  16. ↑ «Men's Gymnastics: Daiki Hashimoto Wins All-Around Gold in Home Country». NBC Boston. 2021 թ․ հուլիսի 28.
  17. ↑ Указ Президента Российской Федерации от 25.08.2016 № 429 «О награждении государственными наградами Российской Федерации»
  18. ↑ Указ Президента Российской Федерации от 11 августа 2021 года № 463 «О награждении государственными наградами Российской Федерации»
  19. ↑ Никита Нагорный: Дед говорит: стал бы футболистом, побеждал бы сейчас Роналду!
  20. ↑ «Спортивная гимнастика. Призеры ОИ-2016 Нагорный и Спиридонова поженились» (ռուսերեն). news.sportbox.ru. 2018 թ․ դեկտեմբերի 18. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 19-ին.
  21. ↑ «У гимнаста Нагорного больше 20 млн просмотров на ютубе, своя школа в Москве – а теперь еще и золото ЧМ» (ռուսերեն). sports.ru. 2019 թ․ հոկտեմբերի 11. Վերցված է 2021 թ․ ապրիլի 23-ին.
  22. ↑ Чемпионам и призёрам Олимпиады-2016 присвоены внеочередные воинские звания — Спецпроект — Москва — Interfax-Russia
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Նիկիտա Նագոռնի» հոդվածին։
Ֆոտո, վիդեո և աուդիո
Թեմատիկ կայքեր
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Նիկիտա_Նագոռնի&oldid=9511092» էջից