Jump to content

Ներդրումային ռազմավարություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Ներդրումային ռազմավարություն
մետադաս Խմբագրել Wikidata
Ենթակատեգորիամեթոդաբանություն, ռազմավարություն Խմբագրել Wikidata
Մասն էՆերդրումային մենեջմենթ Խմբագրել Wikidata
Is metaclass forներդրում Խմբագրել Wikidata

Ներդրումային ռազմավարություն (անգլ.՝ investment strategy), կանոնների, վարքագծի կամ ընթացակարգերի մի հավաքածու, որը նախատեսված է ներդրողի ներդրումային պորտֆել ընտրելու գործընթացն ուղղորդելու համար։ Տարբեր անհատներ ունեն տարբեր շահութային նպատակներ, և նրանց հմտությունները համապատասխանեցնում են տարբեր ռազմավարությունների կիրառմանը[1]։ Որոշ ընտրություններ ներառում են ռիսկի և եկամտաբերության միջև փոխզիջում։ Ներդրողների մեծ մասը գտնվում է դրանց միջև, որոշ ռիսկեր ընդունելով՝ ավելի բարձր եկամտի ակնկալիքով։

Տնտեսագիտության ոլորտում այս որոշումը հիմնված է այն ներդրումային ռազմավարության ընտրության վրա, որն ունի ամենաբարձր օգտակարությունը։ Ներդրողները հաճախ ընտրում են ներդրումներ, որոնք պաշտպանում են գնաճից[2]։ Բարձր գնաճի ժամանակահատվածներում, օրինակ, բաժնետոմսերը հակված են իրական արտահայտությամբ ավելի վատ արդյունք ցույց տալու։

Ներդրումների ժամանակային հեռանկարը նույնպես ազդում է ընտրվող ռազմավարության վրա։ Նման ներդրումները, ինչպիսիք են բաժնետոմսերը, պետք է դիտարկվեն առնվազն 5 տարվա հեռանկարով։ Ֆինանսների ոլորտում խորհուրդ է տրվում պահուստային («սև օրվա») հաշվում ունենալ առնվազն 6-12 ամսվա ծախսերին համարժեք գումար՝ անհապաղ հասանելիությամբ, նախքան ավելի ռիսկային ներդրումների կատարումը։ Ինչպես նաև, խորհուրդ չի տրվում ներդնել միջոցների ավելի քան 90%-ը ոչ անհապաղ հասանելիությամբ բաժնետոմսերում, քանի որ անսպասելի ծախսեր կարող են առաջանալ։ Եթե որևէ մեկը չունի կայուն եկամուտ, ապա հնարավոր է եկամուտ ստեղծել բաժնետոմսերից եկամուտ ապահովող հիմնադրամների միջոցով։

Ռազմավարություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • Առանց ռազմավարության: Ներդրողներին, որոնք չունեն ռազմավարություն, հաճախ անվանում են «ոչխարներ»[3]։ Պատահական ընտրությունները, որոնք նմանեցվում են թերթի էջին նետ արձակելուն (հղում է անցյալ տասնամյակներին, երբ բաժնետոմսերի գները հրապարակվում էին օրաթերթերում), անվանվել են «Կապիկի պես՝ աչքերը փակ նետեր նետող»։ Այս հայտնի փորձարկումը ունեցել է վիճարկելի արդյունքներ[4]։
  • Ակտիվ ընդդեմ պասիվ: Պասիվ ռազմավարությունները, ինչպես օրինակ՝ «գնել և պահել» և պասիվ ինդեքսավորումը, հաճախ օգտագործվում են գործարքների ծախսերը նվազեցնելու նպատակով։ Պասիվ ներդրողները չեն հավատում, որ հնարավոր է շուկան ժամանակին կառավարել։ Ակտիվ ռազմավարությունները, ինչպես մոմենտումային առևտուրը (անգլ.՝ momentum trading), փորձ են՝ գերազանցելու հենանշային ինդեքսները։ Ակտիվ ներդրողները հավատում են, որ ունեն միջինից բարձր հմտություններ։
  • Մոմենտումային առևտուր: Ռազմավարություններից մեկը ներդրումների ընտրությունն է՝ հիմնված դրանց վերջին ժամանակահատվածի կատարողականի վրա։ Բաժնետոմսերը, որոնք վերջին 3-ից 12 ամիսների ընթացքում ունեցել են բարձր եկամտաբերություն[5], հակված են շարունակել ավելի լավ կատարողական ցուցադրել հաջորդ մի քանի ամիսների ընթացքում՝ համեմատած այն բաժնետոմսերի հետ, որոնք ունեցել են ցածր եկամտաբերություն նույն ժամանակահատվածում։ Գոյություն ունեն ապացույցներ ինչպես այս ռազմավարության օգտին, այնպես էլ՝ դեմ[6][7][8]։
  • Գնել և պահել: Այս ռազմավարությունը ներառում է ընկերությունների բաժնետոմսեր կամ ֆոնդեր գնելը և դրանք երկար ժամանակ պահելը։ Դա երկարաժամկետ ներդրումային ռազմավարություն է, որը հիմնված է այն գաղափարի վրա, որ երկարաժամկետ հեռանկարում բաժնետիրական շուկաներն ապահովում են լավ եկամտաբերություն՝ չնայած անկայունության կամ անկման ժամանակաշրջաններին։ Այս տեսակետը նաև ենթադրում է, որ շուկայի ժամանակավոր կառավարումը, այսինքն շուկա մուտք գործելն անկման ժամանակ և դուրս գալը աճի ժամանակ, արդյունավետ չէ փոքր ներդրողների համար։ Այդ պատճառով ավելի ճիշտ է պարզապես գնել և պահել։
  • Երկար-կարճ ռազմավարություն: Երկար-կարճ ռազմավարությունը ներառում է բաժնետոմսերի որոշ շրջանակի ընտրություն և դրանց դասակարգում՝ ըստ համակցված ալֆա գործոնի։ Դասակարգման արդյունքների հիման վրա՝ ներդրողները գնում են ամենաբարձր տոկոսային խմբի բաժնետոմսերը և կարճ վաճառում ամենացածր տոկոսային խմբի բաժնետոմսերը ՝ յուրաքանչյուր վերահավասարակշռման փուլում։
  • Ինդեքսավորում: Ինդեքսավորումն այն ռազմավարությունն է, երբ ներդրողը գնում է շուկայի ինդեքսի բոլոր բաժնետոմսերից փոքր մասնաբաժին՝ օրինակ՝ S&P 500-ի։ Ավելի հաճախ դա արվում է ինդեքսային փոխադարձ հիմնադրամների կամ բորսայում առևտրի ենթարկվող ֆոնդերի միջոցով։ Եթե ինդեքսը պահվում է երկարաժամկետ, դա համարվում է պասիվ ռազմավարություն։ Եթե այն օգտագործվում է շուկա արագ մուտք գործելու և դուրս գալու համար, դա կարող է դիտարկվել որպես ակտիվ ռազմավարություն։
  • Զարգացած շուկաներ և զարգացող շուկաներ: Շատ մարդիկ նախընտրում են զարգացած բաժնետոմսային շուկաներ, քանի որ դրանք համարվում են ավելի ապահով, քան զարգացող շուկաները։ Գլոբալ ներդրում կատարելու դեպքում ռիսկը մեծանում է՝ հաշվի առնելով նաև արժույթի փոխարժեքի փոփոխությունները։ Մյուս կողմից, որոշ ներդրողներ ընտրում են զարգացող շուկաներ, քանի որ դրանք ունեն ավելի մեծ ՀՆԱ-ի աճի պոտենցիալ, ինչը դրական ազդեցություն է ունենալու բաժնետոմսերի գների վրա։ Զարգացող շուկաները հաճախ ավելի թույլ կանոնակարգված են, ինչը բարձրացնում է ռիսկերը, այդ թվում՝ քաղաքական ռիսկերը։ Գլոբալ շուկաներում ներդրում կատարելու ամենատարածված միջոցը ֆոնդերի միջոցով է։
  • Զույգ բաժնետոմսերի առևտրային ռազմավարություն: Այս ռազմավարությունը ենթադրում է նման զույգ բաժնետոմսերի ընտրություն և դրանց գների համադրություն՝ ստանալու կայուն ժամանակային շարքը։ Ներդրողները հաշվարկում են Altman Z-մակարդակը կայուն ազդանշանի համար և առևտուր են անում տարածքի հիման վրա՝ ենթադրելով միջին վերադարձ. կարճ վաճառում են բարձրարժեք ակտիվը և գնում ցածրարժեքը։
  • Արժեք և աճ: Արժեքի ներդրում ռազմավարությունը կենտրոնանում է ընկերության ներքին արժեքի վրա։ Ներդրողները փնտրում են թերագնահատված բաժնետոմսեր, որոնք շուկայում առկա գներից ավելի մեծ արժեք ունեն։ Մյուս կողմից՝ աճի ռազմավարությունը գնահատում է ընկերության աճի պոտենցիալը։ Այն ուղղված է այն ընկերություններին, որոնց կանխատեսվող եկամուտների աճը գերազանցում է ոլորտի կամ ընդհանուր շուկայի միջին ցուցանիշները, և այդ ընկերությունները գրավում են այն ներդրողների ուշադրությունը, որոնք ցանկանում են առավելագույն շահույթ ստանալ։ Կարեւոր է ուշադրություն դարձնել նաև թերագնահատված, բայց ռիսկային բաժնետոմսերը։ Դրանք բաժնետոմսերն են, որոնց P/E հարաբերակցությունն ու զուտ ակտիվների արժեքը կարող են լավ թվալ, բայց ընդհանուր շուկայի կամ ներդրողների կանխատեսումները նրանց վերաբերյալ մռայլ են։ Այսպիսի իրավիճակ կարող է լինել, օրինակ, անկում ապրող շուկայում կամ կտրուկ վաճառքի հետևանքով վատթարացած ընկերությունների դեպքում։
  • Դիվիդենտային աճի ներդրում Այս ռազմավարությունը հիմնված է ընկերությունների բաժնետոմսերում ներդրմանը՝ հաշվի առնելով ապագա կանխատեսվող դիվիդենտները։ Կայուն դիվիդենտ վճարող ընկերությունները սովորաբար ձգտում են ամեն տարի բարձրացնել դիվիդենտները[9]։ 25 տարի անընդմեջ դիվիդենտ բարձրացնողներին կոչում են դիվիդենտ արիստոկրատներ։ Դիվիդենտներ վերաներդնողները կարողանում են օգտվել շահույթի կուտակման էֆեկտից՝ երկարաժամկետ աճ ապահովելու համար։
  • Դոլարի ծախսերի միջինացում[10]: Այս ռազմավարությունը նպատակ ունի նվազեցնել կորուստների ռիսկը, երբ ողջ գումարը ներդրվում է շուկայի անկումից առաջ։
  • Հակահոսանքային ներդրումային ռազմավարություն[11]: Հակահոսանքային ռազմավարությունը ենթադրում է լավ ընկերությունների ընտրություն շուկայի անկման ժամանակահատվածում և այդ ընկերությունների բաժնետոմսերի խոշոր գնում՝ երկարաժամկետ շահույթ ստանալու նպատակով։ Տնտեսական անկման ժամանակ հաճախ հնարավորություններ են ստեղծվում՝ բարձրորակ բաժնետոմսեր գնելու ողջամիտ գներով։ Սակայն ինչպե՞ս ճանաչել «լավ» ընկերությունը ներդրողի տեսանկյունից։ Լավ ընկերություն է այն, որը կենտրոնանում է երկարաժամկետ արժեքի վրա, առաջարկում է բարձրորակ արտադրանք կամ ունի կայուն բաժնետոմսերի գին։ Այդպիսի ընկերությունը պետք է ունենա կայուն մրցակցային առավելություն։ Դա նշանակում է՝ ընկերությունը կամ ունի շուկայական դիրք, որը դժվար է կրկնել մրցակիցների համար, կամ վերահսկում է հազվագյուտ հումքի աղբյուր։ Այս չափանիշներին համապատասխանող ընկերությունների օրինակներ կարելի է գտնել ապահովագրության, ոչ ալկոհոլային ըմպելիքների, կոշիկների, շոկոլադի, բնակարանաշինության, կահույքի և այլ ոլորտներում։ Ներդրողները նկատում են, որ այս ոլորտներում ոչ մի «հատուկ» բան չկա. դրանք բոլորիս կողմից օգտագործվող առօրյա ապրանքներ են։ Ընկերություն ընտրելիս հաշվի առնվող կարևոր գործոններից են.
    • ընկերությունը պետք է գործի աճող արդյունաբերության ոլորտում
    • պետք չէ, որ ընկերությունը խոցելի լինի մրցակցության համար
    • եկամուտները պետք է լինեն կայուն աճի միտումով
    • պետք է ապահովի ներդրված կապիտալի վրա հետևողական եկամտաբերություն,
    • պետք է ունենա ճկունություն՝ գնային փոփոխություններ կատարելու՝ գնաճին համընթաց:
  • Ներդրումներ փոքր ընկերություններում: Սովորաբար միջին չափի ընկերություններն ավելի բարձր եկամտաբերություն են ապահովել, քան խոշոր կապիտալով ընկերությունները։ Ավելի փոքր ընկերությունները՝ նույնիսկ ավելի բարձր։ Բաժնետոմսերի շուկայում ըստ կապիտալիզացիայի՝ ամենաբարձր արդյունքները գրանցվել են միկրո-կապիտալիզացիայով ընկերությունների մոտ։ Այս ռազմավարության ներդրողները ընտրում են փոքր շուկայական կապիտալով ընկերություններ։ Նմանատիպ մոտեցում է օգտագործել Ուորեն Բաֆեթը՝ իր կարիերայի սկզբում։ Նա համատեղել է փոքր ընկերությունների մեջ ներդրումներ կատարելը արժեքային ներդրումային ռազմավարության հետ՝ ձեռք բերելով ցածր P/E հարաբերակցությամբ և բարձր ակտիվներ ունեցող ընկերություններ։
  • Միկրո-ներդրում: Միկրո-ներդրումը ռազմավարություն է, որը նպատակ ունի ներդրումը դարձնել պարբերական, հասանելի և մատչելի՝ հատկապես սկսնակների և սահմանափակ գումար ունեցողների համար։ Այն թույլ է տալիս փոքր գումարներով ներդրումներ կատարել՝ օրինակ՝ ավտոմատացված եղանակով կլորացնելով առօրյա գնումները և այդ տարբերությունն ուղղելով ներդրումային հաշիվ։[12][13]
  • Pump and dump

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. «Big Picture Strategies».
  2. «What is the best long term investment strategy?». Stalwart Holdings (անգլերեն). Վերցված է 2024 թ․ հունիսի 23-ին.
  3. Sheep Definition | Investopedia
  4. «Wall Street Journal Dartboard Contest».
  5. Applying Deep Learning to Enhance Momentum Trading Strategies in Stocks | Lawrence Takeuchi, Yu-Ying (Albert) Lee
  6. «Practical rules for investing». Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ օգոստոսի 10-ին. Վերցված է 2014 թ․ օգոստոսի 9-ին.
  7. Performance Chasing: A Losing Strategy - TheStreet TheStreet.com
  8. «Why You Shouldn't Buy a Highly-Rated Mutual Fund». Forbes.
  9. «Introduction To Dividends: Investing In Dividend Stocks | Investopedia». Investopedia (ամերիկյան անգլերեն). 2012 թ․ նոյեմբերի 29. Վերցված է 2016 թ․ նոյեմբերի 29-ին.
  10. Hebeler, Henry K. (2007 թ․ ապրիլի 27). Dollar Cost Averaging. John Wiley & Sons. ISBN 9780470117781. Վերցված է 2015 թ․ նոյեմբերի 19-ին.
  11. «Warren Buffett's Bear Market Maneuvers».
  12. «The Innovators MEET THE 65 COMPANIES AND THEIR OWNERS WHO HAVE CONJURED UP THE LATEST WAVE OF PRODUCTS, SERVICES, AND TECHNOLOGIES. - May 1, 2001». money.cnn.com. Վերցված է 2023 թ․ ապրիլի 20-ին.
  13. Lucchetti, Aaron (1999 թ․ դեկտեմբերի 22). «E-Tailers Allow Buyers to Add Fund Investments to Carts». Wall Street Journal (ամերիկյան անգլերեն). Վերցված է 2023 թ․ ապրիլի 20-ին.

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]