Նետողական դանակ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից

Նետողական դանակ, դանակի տարատեսակ, որը դասվում է նետողական զենքի շարքին։

Կառուցվածք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Նետողական դանակներ

Չնայած կարելի է նետել ցանկացած դանակ, սակայն գոյություն ունեն դրա համար հատուկ ստեղծված, յուրահատուկ կառուցվածք ունեցող դանակներ։ Շեղբը կարող է լինել ավելի ծանր, քան կոթը բալիստիկայի լավացման համար։ Կիրառվում է ծակող գործոնը, այդ պատճառով շեղբը նետաձև է և սայրը կարող է բացակայել։ Դաստապանը կարող է ունենալ հետևյալ առանձնահատկությունները.

  • Պարզեցված կոթ, բացակայում են կոթի և խաչարդի վրա հենարանները։ Այդ պատճառով այդպիսի դանակները չեն օգտագործվում կտրելու համար և այն հարմար բռնելու կարիք չկա, ինչպես նաև դրանով նվազում է կոթի քաշը և լավանում է բալիստիկան։
  • Կոթի վրա բացակայում են թերթերը, քանի որ նետելու ժամանակ փայտից կամ պլաստմասայից պատրաստված թերթերը հարվածից ճաքում են կամ կոտրվում և կոթի վրա մնում են բեկորներ և դուրգամներ։
  • Կոթը կարող է ունենալ առանցք։ Այն նախատեսված է մի քանի դանակ իրար հետ ամրացնելու համար դրանք իրար ետևից նետելու համար, ինչպես նաև դանակին պարանը ամրացնելու համար՝ նետած դանակը ետ բերելու համար կամ օգտագործել դանակը որպես հարպուն։

Տարածված մոդիֆիկացիաներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Նետողական դանակները, որպես կանոն, իրենցից ներկայացնում են մետաղական շեղբ, չունի վառ արտահայտված կոթ և առավել ևս խաչարդ, ինչը գործնականորեն քչացնում է այդպիսի դանակների օգտագործման հավանականությունը ձեռնամարտի ժամանակ։ Այնուամենայնիվ, գոյություն ունի «Մանգուստ-Մ» դանակը, որը վելի հայտնի է Ստրիժ անունով, որը ստեղծվել է Վլադիմիր Կովրովի կողմից։ Այդ դանակը ունի մատնատակի բռնվածքի տեղ[1]։

Պաշտոնական մրցումների ժամանակ օգտագործում են միասնական տիպի դանակներ, որոնք հաստատվել են «Ունիֆայթ» ֆեդերացիայի կողմից։ Ընդհանուր երկարությունը՝ 260 մմ է, սայրի երկարությունը՝ 150 մմ, կռնակի հաստությունը՝ 6 մմ, քաշը՝ 285 գ.: Դանակը ոչ մի կերպ չի սրվում՝ համեմատաբար սուր պետք է լինի նրա սայրը։ Շեղբի վրա պարտադիր պետք է լինի Unifight ֆեդերացիայի նշանը, արտադրողի դրոշմը և պետք է սերտիֆիկացված լինի որպես տնտեսա-կենցաղային նշանակության իր և այդ պատճառով չի համարվում սառը զենք[2]։

Հիմնականում օգտագործվում են դանակի երեք տեսակներ՝ «Օսյոտր» և «Լիդեր», որոնք նախագծված են Վլադիմիր Կովրովի կողմից, և «Unifight PRO»: Դանակները պատրաստվում են 30ХГСМ պողպատից։ «Լիդեր»-ը՝ դանակ է, որի ծանրության կենտրոնը ընկած է սուր ծայրի կողմը, որը պահվում է նետումից առաջ, քանի որ նրա հավասարակշռությունը բռնվածքի այդ ձևը դարձնում է օպտիմալ[3]։ Այդպիսի դանակը հարմար է բոլորի համար ի շնորհիվ նրա ոչ մեծ քաշի և ձևի։ Նրա ոչ լայն սայրը «ներում է» այնպիսի սխալը, ինչպիսին է դաստակի պտույտը նետման ժամանակ։

«Օսյոտր»՝ մինչ օրս ամենատարածված նետողական դանակը։ Նախատեսված է ավելի փորձարու նետողների համար, սակայն շատերը սկսում են հենց դրանից։ Մինչև 2012 թվականը օգտագործվել է պաշտոնական մրցումների ժամանակ։

«Unifight PRO» ունի կռնակի ավելի մեծ լայնություն, քան «Օսյոտր» և «Լիդեր» դանակները, և, համապատասխանաբար, ունի ավելի մեծ քաշ։ Այն նախագծել է Վիտալի Կիմը[4]։ Արտադրվում է երկու տարբերակներով՝ «Unifight PRO» և «Unifight PRO-L»՝ այսինքն պարզեցված տարբերակը կանանց և երիտասարդների համար։ Ներկա դրությամբ միայն այդ երկու դանակներն են թույլատրվում Unifight ֆեդերացիայի վարկածով պաշտոնական մրցումների ժամանակ։

Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. Скабелкин А. (01 июня 2002. №42.). «Метание ножа - мифы и реальность». «Магнум». Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ փետրվարի 13-ին. Վերցված է 2013 թ․ հունվարի 12-ին.
  2. Смирнов М., Анисимов С. (13 февраля 2008). «Кидаем ножички». Русский репортер. Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ փետրվարի 16-ին. Վերցված է 2013 թ․ հունվարի 12-ին.
  3. Тесемников К. (май 2009). «Полет ножа». Мастер ружье. Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ փետրվարի 13-ին. Վերցված է 2013 թ․ հունվարի 12-ին.
  4. «Метательные ножи». Виталий Ким. 2011. Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ փետրվարի 13-ին. Վերցված է 2013 թ․ փետրվարի 2-ին.