Նատալյա Նաում

Նատալյա Նաում; ուկրաիներեն՝ Наталія Наум
Ծնվել է	հունվարի 14, 1933
Ծննդավայր	Ստարի Միզուն, Stanisławów Voivodeship, Լեհաստանի Երկրորդ Հանրապետություն
Մահացել է	մարտի 22, 2004 (71 տարեկան)
Մահվան վայր	Կիև, Ուկրաինա
Գերեզման	Բայկովո գերեզմանատուն
Կրթություն	Կիևի թատրոնի, կինոյի և հեռուստատեսության ազգային համալսարան
Քաղաքացիություն	Լեհաստանի Երկրորդ Հանրապետություն, ԽՍՀՄ և Ուկրաինա
Մասնագիտություն	դերասանուհի և կինոդերասանուհի
Պարգևներ և մրցանակներ	; ; ; և

Նատալիա Միխայլովնա Նաում (ուկրաիներեն՝ Наталія Михайлівна Наум, հունվարի 14, 1933(1933-01-14), Ստարի Միզուն, Stanisławów Voivodeship, Լեհաստանի Երկրորդ Հանրապետություն - մարտի 22, 2004(2004-03-22), Կիև, Ուկրաինա), խորհրդային և ուկրաինական թատրոնի և կինոյի դերասանուհի։ Ուկրաինական ԽՍՀ ժողովրդական արտիստ (1974), Ուկրաինայի Ալեքսանդրա Դովժենկոյի անվան պետական մրցանակի դափնեկիր (1999)։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Նատալյա Նաումն ծնվել է 1933 թվականի հունվարի 14-ին Ստարի Միզուն գյուղում։ Նա եղել է փայտահատի ընտանիքի 13-րդ երեխան։ 9 տարեկանում նա որբացել է, հայրն ու մայրը զոհվել են պատերազմի ժամանակ։ Նատալիային հանձնել են մանկատուն, այնուհետև սովորել է գիշերօթիկ դպրոցում։ Յոթամյա դպրոցն ավարտելուց հետո ընդունվել է արհեստագործական ուսումնարան։ Այնուհետև աշխատանքի է անցել կարի ֆաբրիկայում։ Այդ ժամանակ հաճախել է թատերական խմբակ, իսկ 1950 թվականին նրան ուղարկել են Չեռնովցիի Օլգա Կոբիլյանսկայայի անվան երաժշտական դրամատիկական թատրոն՝ վարագույրներ կարելու։ Այստեղ դերասանուհի Ռաիսովայի շնորհիվ, ով նկատել է գեղեցիկ աղջկան, նրա դեբյուտը կայացել է Մադամ Բատերֆլայ պիեսում։ Հաջող դեբյուտից հետո նրան հրավիրել են Չեռնովցի թատրոնի օժանդակ կազմ, որտեղ նա աշխատել է մինչև 1953 թվականը։

20 տարեկանում նա առաջին անգամ հայտնվել է կինոյում՝ «Երկիր» ֆիլմում, որի ռեժիսոր Ամվրոսի Բուչման հետագայում նրան խորհուրդ է տվել ընդունվել Կիևի Ի. Կ. Կարպենկո-Կարիի անվան թատերական արվեստի ինստիտուտ։ 1958 թվականին Նաումն ավարտել է ԿԹԿԱՀ-ը (Միխայիլ Վերխացկու արվեստանոց) և դարձել է Կիևի Ալեքսանդր Դովժենկոյի անվան կինոստուդիայի դերասանուհի։

1958 թվականին ամուսնացել է ռեժիսոր Վլադիմիր Դենիսենկոյի հետ, նույն թվականին նրանք ունեցել են իրենց առաջնեկին՝ Ալեքսանդրին։ 1965 թվականին նա երկրորդ անգամ է մայր դարձել՝ ծնվել է նրանց որդին՝ Տարասը։ Դրանից հետո նա 3 տարի չի նկարահանվել ֆիլմերում։ Իր ամենահայտնի դերերից մեկը խաղացել է 1961 թվականին «Երկու նապաստակների հետևից» ֆիլմում, որի համար 1999 թվականին, արդեն անկախ Ուկրաինայի օրոք, արժանացել է Ալեքսանդր Դովժենկոյի անվան պետական մրցանակի։

Ֆիլմերում, հիմնականում, խաղացել է մայրերի դերեր։ Հայտնի է Կատերինա Զվոնարիխայի դերով «Սև նշանով սպիտակ թռչուն» ֆիլմում։ «Կնոջ հեքիաթը» ֆիլմում Նատալկա Նեչայի դերը խաղալուց հետո Նաումին շնորհվել է Ուկրաինական ԽՍՀ ժողովրդական արտիստի կոչում։

1984 թվականին մահացել է Նատալյայի ամուսինը՝ Վլադիմիր Դենիսենկոն։ Դա ծանր հարված է եղել դերասանուհու համար, որից հետո նա գործնականում լուրջ դերեր չի խաղացել։

Նատալյա Նաումը ապրել է Կիևի կենտրոնում՝ Գրուշևսկու փողոցում։ 2004 թվականի մարտի 6-ին կենտրոնական ջեռուցման խողովակի պայթելու պատճառով, Նաումը ստիպված է եղել երկու օր ապրել առաստաղից թափվող ջրի և խոնավության պայմաններում։ Դրա պատճառով Նատալյայի թոռնուհին քիչ է մնացել մահանար։ Բնակարանային շահագործման գրասենյակը չի շտապել վերացնել վթարը, այնուհետև թոռնուհին հիվանդացել է ասթմատիկ բրոնխիտով։ Այդ ամենից Նատալյայի մոտ առաջացրել է սրտի լարվածություն և մարտի 22-ին նա մահացել է հիվանդանոցում։ Թաղված է Բայկովոյի գերեզմանատանը։

Ֆիլմագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1954 - Երկիր - Պարասյա
1955 - Մանկավարժական պոեմ - Նատալկա Պետրենկո
1956 - Գլխավոր պողոտա - Զինա
1957 - Պարտիզանական կայծ - Պոլյա Պոպիկ
1958 - Բանաստեղծություն ծովի մասին - Օլեսյա
1959 – Դա պատահեց գարնանը
1959 - Տավրիա - սպասուհի
1959 - Օլեկսա Դովբուշ - Մարիչկա, Օլեքսայի սիրելին
1960 – Ամրոց անիվների վրա - Նադեժդա
1960 - Ռոման և Ֆրանչեսկա -Մադոննա
1960 – Փրկեք մեր հոգիները - Քեթրին
1961 - Երկու նապաստակի հետևից՝ Գալյա
1962 - Բարի մարդկանց շրջապատում - բուժքույր
1962 - Միայն արձաններն են լռում - Հեդդա Օլաֆսոն
1962 - Սեյմը դուրս է գալիս ափերից - դրվագ
1964 - Երազ - Յադվիգա Գուսակովսկայա
1964 - Սրտերով լի պայուսակ - Մարինա
1968 - Կիևի ուղղությամբ - Յուստինա
1969 - Ծանր հասկ - Վարվառա Զարեչնայա
1970 - Սև նշանով սպիտակ թռչուն - Կատրինա Զվոնարիխա
1970 - Ճանապարհ դեպի սիրտ - մայրիկ
1971 - Կենդանի ջուր - Քրիստինա
1972 - Հանգիստ ափեր – Պելագեյա
1972 - Պատահական հասցե - Ստասիկի մայրը
1973 - Շրջանավարտուհին - Մարիա Գրիցենկո
1974 – Վիպակ կնոջ մասին - Նատալկա Նեչայ
1976 - Անցնենք սիրուն - մայրիկ
1976 - Аты-баты, шли солдаты... - Վալենտինա Իվանովնա
1978 - Հնձվորները - Օլգա Պլատոնովնա
1978 - Նատալկա Պոլտավկա - մայրիկ
1980 - Այցելություն Կովալևկա - Պարասկա Գլուշչենկո
1982 - Բարձր լեռնանցք - Յարոսլավ Պետրին
1984 - Ճակատագրի հեգնանքը - մայրիկ
1984 - Ինչ ուներ Սենկան՝ երկվորյակների մայր
1985 - Ինչքան երիտասարդ էինք մենք
1988 - Քարե հոգի` Մարուսյակի մայրը
1990 - Հաղթանակի կարմիր գինի - մորաքույր Զինա, դայակ
1991 - Անձնական զենք - Նեչիտաիլո, դատախազ
1993 - Ամեն ինչ անցավ
1995 -Անտառակտցար
1995 - Սիրո կղզի (երրորդ ֆիլմ՝ «Բնություն») - Հուցուլների մայրը
1996 - Կախված լուսաբացներ - Ֆեդորա
1999 - Բանաստեղծ և արքայադուստր՝ արքայադուստր Ռեպնինա

Պարգևներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Աշխատանքային կարմիր դրոշի շքանշան (1971)
Ուկրաինական ԽՍՀ ժողովրդական արտիստ (1974)
Ուկրաինայի Ալեքսանդր Դովժենկոյի անվան պետական մրցանակ (օգոստոսի 20, 1999) - «Երկու նապաստակների ետևից» գեղարվեստական ֆիլմի ստեղծման գործում ակնառու ստեղծագործական ներդրման համար^[1]
Մշակույթի ականավոր գործչի պետական կենսաթոշակ (2000)
Արքայադուստր Օլգայի III աստիճանի շքանշան (2003 թվականի հունվարի 15)՝ մասնագիտական գործունեության մեջ նշանակալի ձեռքբերումների, երկար տարիների բարեխիղճ աշխատանքի համար^[2]

Ընտանիք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ամուսինը՝ Վլադիմիր Դենիսենկոն (1930-1984, ամուսնացել է 1958 թվականին), եղել է կինոռեժիսոր, սցենարիստ և մանկավարժ,
- Որդին՝ Ալեքսանդրը (ծն.՝ 1958), դրամատուրգ և արձակագիր է, սցենարիստ, դերասան, ռեժիսոր, հեռուստատեսային և ռադիոհաղորդումների հեղինակ,
- Որդին՝ Տարասը (1965-2017), թատրոնի և կինոյի դերասան է։

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Кино: Энциклопедический словарь / Гл. ред. С. И. Юткевич Москва, «Советская энциклопедия», 1987. -с. 288.

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

[1] Указ Президента України «Про присудження Державної премії України імені Олександра Довженка 1999 року» від 20 серпня 1999 року №1028/99

[2] Указ Президента України «Про відзначення державними нагородами України працівників підприємств, установ та організацій» від 15 січня 2003 року №25/2003

[1]

[2]