Նագաոկակյո
| Բնակավայր | ||
|---|---|---|
| Նագաոկակյո | ||
| Nagaokakyo | ||
 | ||
| Երկիր |  Ճապոնիա | |
| Համայնք | Otokuni district? | |
| Հիմնադրված է | 784 թ. | |
| ||
Նագաոկակյո (ճապ․՝ 長岡京՝ «Նագաոկայի մայրաքաղաքը»), քաղաք, որը 784-794 թվականներին եղել է Ճապոնիայի մայրաքաղաքը։ Գտնվում էր Յամասիրո գավառում, ժամանակակից Նագաոկակյո, Մուկոյի և Կիոտոյի Նիսիկյո շրջանի քաղաքների տեղում։ Նարայի ժամանակաշրջանում Նագաոկակյոն մայրաքաղաք էր[1]։
Պատմություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Նագաոկա գյուղում մայրաքաղաքի կառուցումը սկսվել է 784 թվականին[2]։
Ճապոնիայում, Նարայի ժամանակաշրջանի վերջում, կայսեր, արիստոկրատիայի և հոգևորականների միջև իշխանության համար պայքարը դարձել էր ավելի ցայտուն․ բուդդայական վանքերը վերահսկում էին տնտեսական հատվածը և նույնիսկ 8-րդ դարում կատարել են պետական հեղաշրջման փորձ, որից հետո Կամմու կայսրը որոշել է մայրաքաղաքը վանքերով շրջապատված Նարայից տեղափոխել անավարտ Նագաոկակյո քաղաք[3]։ Այս տարածաշրջանի ընտրության հնարավոր պատճառներից մեկն այն էր, որ Կորեական թերակղզուց շատ միգրանտներ էին ապրում այնտեղ, իսկ Կամմուի մայրը՝ Տականո-նո Նիիգասան Պեկչեի թագավոր Մուրյոնգի ժառանգն էր։ Ըստ Շյոկու Նիհոնգիի՝ «պաշտոնական» պատճառն ավելի լավ մուտքն էր դեպի ջրային ուղիներ[4]։
Այս քայլի ծայրահեղ հրատապությունը հաստատվում է մի քանի անսովոր քայլերով. կայսրը հրամայել է 784 թվականի հարկերն ուղարկել նոր մայրաքաղաք, ինչպես նաև «ճիշտ» հարկի մի մասը (正税 սյո․դզեյ) պետք է բաշխել բարձրաստիճան պաշտոնյաների և թագավորական ընտանիքի որոշ անդամների միջև, որպեսզի նրանք կարողանան սեփական բնակավայրեր կառուցել[5][6][7]։ Պալատի գտնվելու վայրն ի սկզբանե եղել է կորեական կլանի առաջնորդ Հաջիի նստավայրը[8]։ 785 թվականին նոր մայրաքաղաքում անցկացվել են ամանորյա տոնակատարություններ։
Քաղաքը կառուցվել է չինական ոճով՝ երկրաչափական ճիշտ հատակագծով, որը նման է Ֆուձիվարակյոյին և Նարային[3]։ Նագաոկակյոյում ստեղծվել է Կասուգայի սրբավայրի կրկնօրինակը՝ Օհարանո-ջինջան և մի քանի տաճարներ տեղափոխվել են նախ Նագաոկակյո,ապա՝ Հեյան (դրանց թվում՝ Հոկկե-ջին)։ Պալատը գտնվում է Նիսիյամա և Մուկո լեռների լանջերին, այդ իսկ պատճառով շինարարները կառուցել են սանդղավանդներ[3]։
785 թվականի 9-րդ լուսնային ամսվա 23-րդ օրվա երեկոյան Նագաոկակյոյի գլխավոր ճարտարապետ Ֆուջիվարա-նո Տանեցուգուն սպանվել է կառուցվող պալատը ուսումնասիրելու ժամանակ, ենթադրաբար արքայազն Սավարայի հրամանով[4]։ Ճարտարապետի սպանությունը, ինչպես նաև մի քանի ջրհեղեղներ, որոնք հաճախակի են եղել Նագաոկակյոյի շրջակայքում՝ համարվել են վատ նախանշաններ[9][8]։ Գլխավոր ճարտարապետի պաշտոնը սկզբում ստանձնել է Սաեկիի կլանի ղեկավար Սաեկի Իմամիսին, որը պաշտոնանկ է արվել յոթ ամիս անց[10]։ Կայսրը հրամայել է ավելի մեծ հսկողություն սահմանել հարկերի հավաքագրման վրա և հարկային բեռը տարածել նաև այցելուների վրա, սակայն տեղական իշխանությունները հարկերը դժկամությամբ էին հավաքագրում և փոխանցում[11][12]։
Պալատական խառնակությունները հետաձգել են ծախսատար վերաբնակեցումը, իսկ Կամմուի ծրագրերը՝ ձախողվել. երկիրը գտնվում էր հարուստ ընտանիքների ձեռքում։ Մայրաքաղաքը տեղափոխվել է Հեյան-կյո (ժամանակակից Կիոտո)[13][14]։
Պեղումներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
1954 թվականին պեղումների արդյունքում հայտնաբերվել են կայսերական նստավայրի հարավային դարպասի ավերակները, 1961 թվականին՝ հանդիսասրահի ավերակները, իսկ 1969 թվականին՝ կայսերական նստավայրը։ 1970 թվականին կազմվել է քաղաքի նախնական հատակագիծը, հայտնաբերվել են նաև մակագրություններով փայտե սալիկներ։ 1990-ականների վերջին հայտնաբերվել են մեկ այլ բնակության վայրեր և ավերակներ, ժառանգների նստավայրեր և պարիսպ պետական խորհրդի շուրջը[15]։
Գրականություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Van Goethem E. Nagaoka: The Forgotten Capital of Japan. — Brill, 2008. — (Brill's Japanese studies library / Brill's Japanese studies library). — ISBN 9789004166004
- Матюхина Ю., Царева Т. Великие империи мира. — РИПОЛ классик, 2011. — С. 375—376. — (Большая история). — ISBN 9785386026820
- Кожевников В.В. Очерки истории Японии XII-XVI вв. — Изд-во Дальневосточного университета, 1999. — С. 345. — ISBN 9785744410438
- Rowthorn C. Kyoto. Con Pianta. Ediz. Inglese. — Lonely Planet, 2008. — С. 20. — (City Travel Guide Series). — ISBN 9781740598453
- Perez L.G. Japan at War: An Encyclopedia. — ABC-CLIO, 2013. — С. 264. — ISBN 9781598847413
- Kasulis T.P. Shinto. — University of Hawaii Press, 2004. — (Dimensions of Asian Spirituality Series). — ISBN 9780824864309
- McCallum D.F. The Four Great Temples: Buddhist Archaeology, Architecture, and Icons of Seventh-Century Japan. — University of Hawaiʻi Press, 2009. — С. 10. — ISBN 9780824831141
- Breen J., Teeuwen M. Shinto in History: Ways of the Kami. — University of Hawaiʻi Press, 2000. — С. 75. — (Curzon studies in Asian religion). — ISBN 9780824823634
- Meeks L.R. Hokkeji and the Reemergence of Female Monastic Orders in Premodern Japan. — University of Hawaii Press, 2010. — С. 27. — (Studies in East Asian Buddhism). — ISBN 9780824833947
- Farris W.W. Sacred Texts and Burried Treasures: Issues in the Historical Archaeology of Ancient Japan. — University of Hawai'i Press, 1998. — С. 129—130. — ISBN 9780824820305
- Denecke W. Classical World Literatures: Sino-Japanese and Greco-Roman Comparisons. — OUP USA, 2013. — С. 168—169. — ISBN 9780199971848
- Ellen Van Goethem The construction of the Nagaoka Palace and Capital(անգլ.) // Nachrichten der Gesellschaft für Natur- und Völkerkunde Ostasiens. — 2006. — № 179—180. — С. 143—175.
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ Кожевников, 1999
- ↑ Goethem, 2006, էջ 143
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Perez, 2013
- ↑ 4,0 4,1 Goethem, 2006, էջ 144
- ↑ Lonely Planet, 2008
- ↑ Kasulis, 2004
- ↑ Denecke, 2013
- ↑ 8,0 8,1 Матюхина, 2011
- ↑ Goethem, 2006, էջ 147
- ↑ Goethem, 2006, էջ 156
- ↑ Goethem, 2006, էջ 145
- ↑ Goethem, 2006, էջ 157
- ↑ McCallum, 2009
- ↑ Goethem, 2006, էջ 158
- ↑ Farris, 1998