Jump to content

Յուրի Լյանկա

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից



Յուրի Լյանկա
Կուսակցություն՝European People's Party of Moldova?
Ծննդյան օր՝ հոկտեմբերի 20, 1963(1963-10-20)[1][2] (62 տարեկան)
Ծննդավայր՝Cimișlia, Մոլդովական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Պարգևներ՝
Հանրապետության շքանշան

Յուրի Գրիգորևիչ Լյանկա (ռումիներեն՝ Iurie Leancă, հոկտեմբերի 20, 1963(1963-10-20)[1][2], Cimișlia, Մոլդովական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), մոլդովացի քաղաքական և պետական գործիչ։ Մոլդովայի Հանրապետության արտաքին գործերի և եվրոպական ինտեգրացիայի նախարար և առաջին փոխվարչապետ (2009–2013), 2013 թվականի ապրիլի 25-ից մինչև 2015 թվականի փետրվարի 18-ը Մոլդովայի Հանրապետության վարչապետ, 2018 թվականի հունվարի 10-ից մինչև 2019 թվականի հունիսի 8-ը եվրոպական ինտեգրացիայի հարցերով փոխվարչապետ։

Մոլդովայի լիբերալ-դեմոկրատական կուսակցության նախագահի առաջին տեղակալ (2011 ապրիլից 2015 փետրվար):

Կրթություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մասնագիտական գործունեություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • 1986-1993՝ արտաքին գործերի նախարարության աշխատակից։
  • 1993-1997՝ Մոլդովայի Հանրապետության դեսպանության խորհրդական ԱՄՆ-ում։
  • 1998՝ եվրոպական ինտեգրացիայի հարցերով հատուկ հանձնարարություններով դեսպան։
  • 1998-1999՝ արտաքին գործերի նախարարի տեղակալ:
  • 1999-2001՝ արտաքին գործերի նախարարի առաջին տեղակալ:
  • 2001-2005՝ «ASCOM-Grup» ընկերության փոխնախագահ։
  • 2005-2007՝ ԵԱՀԿ ազգային փոքրամասնությունների հարցերով գերագույն հանձնակատարի ավագ խորհրդական:
  • 2007-2009՝ «ASCOM-Grup» ընկերության փոխնախագահ:
  • 2005-2009՝ Արտաքին քաղաքականության ասոցիացիայի փոխնախագահ:
  • 2009 թվականին Մոլդովայի Հանրապետության խորհրդարանի պատգամավոր:
  • 2009-2013՝ առաջին փոխվարչապետ, արտաքին գործերի և եվրոպական ինտեգրացիայի նախարար Ֆիլատ I և Ֆիլատ II կառավարություններում։
  • 2009-2015՝ Մոլդովայի լիբերալ-դեմոկրատական կուսակցության անդամ, փոխնախագահ։
  • 2013-2014՝ Մոլդովայի Հանրապետության վարչապետ:
  • 2015 թվականից առ այսօր Մոլդովայի Հանրապետության խորհրդարանի անկախ պատգամավոր։
  • 2015 թվից մինչ օրս Մոլդովայի Եվրոպական ժողովրդական կուսակցության նախագահ։
  • 2016 թվականի աշնանը Մոլդովայի Եվրոպական ժողովրդական կուսակցության կողմից առաջադրվել է հոկտեմբերի 30-ի նախագահական ընտրություններ թեկնածու[5]։

Դիվանագիտական աստիճան

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Արտակարգ և լիազոր դեսպան։

Մոլդովայի կառավարությունում

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2009 թվականի սեպտեմբերի 25-ին Մոլդովայի Հանրապետության նախագահի № 4-V հրամանագրով նշանակվել է փոխվարչապետ, արտաքին գործերի և եվրոպական ինտեգրացիայի նախարար[6]։

2013 թվականի մարտի 5-ին Մոլդովայի Հանրապետության կառավարությունը Վլադիմիր Ֆիլատոմի գլխավորությամբ խորհրդարանում Լյանկան ստացել է անվստահության քվե, սակայն Վլադիմիր Ֆիլատը մնացել է վարչապետի պաշտոնում՝ որպես պաշտոնակատար։

2013 թվականի ապրիլի 22-ին Մոլդովայի Սահմանադրական դատարանը ճանաչել է հակասահմանադրական Վլադիմիր Ֆիլատի՝ վարչապետի պաշտոնակատարի պաշտոնում գտնվելը և պարտավորեցրել է նախագահին նշանակել վարչապետի նոր պաշտոնակատար: 2013 թվականի ապրիլի 23-ին նախագահ Նիկոլաե Տիմոֆտին ստորագրել է Յուրի Լյանկաին վարչապետի պաշտոնակատար նշանակելու հրամանագիր[7]։ 2013 թվականի ապրիլի 25-ին հրամանագիրն ուժի մեջ է մտել[8][9][10]։

2013 թվականի մայիսի 30-ին Մոլդովայի խորհրդարանը հաստատել է նրա թեկնածությունը վարչապետի պաշտոնում՝ 58 ձայնով, Մոլդովայի լիբերալ-դեմոկրատական կուսակցության և Մոլդովայի դեմոկրատական կուսակցության, Լիբերալ կուսակցության «բարեփոխիչ» պատգամավորների և որոշ անկախ պատգամավորների աջակցությամբ[11]։

2015 թվականի հունվարի 28-ին նախագահ Նիկոլայ Տիմոֆտին Յուրի Լյանկային երկրորդ անգամ առաջադրել է վարչապետի պաշտոնում, սակայն 2015 թվականի փետրվարի 12-ին ստացել է Մոլդովայի Լիբերալ-դեմոկրատական կուսակցության և Մոլդովայի դեմոկրատական կուսակցության 42 պատգամավորների աջակցությունը, և Լյանկայի կառավարումը չի հաստատվում։ Փետրվարին նրան փոխարինել է նոր վարչապետ Կիրիլ Գաբուրիչը[12]։

Լյանկայի կառավարում

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Պաշտոն Անուն Կուսակցություն Նշանակման ամսաթիվ Ազատման ամսաթիվ
Վարչապետ Յուրի Լյանկա ՄԼԴԿ 2013 մայիսի 30 2015 փետրվարի 18
Փոխվարչապետներ
Առաջին փոխվարչապետ, արտաքին գործերի և եվրոպական ինտեգրացիայի նախարար Նատալյա Գերման ՄԼԴԿ 2013 մայիսի 30 2015 փետրվարի 18
Փոխվարչապետ, տնտեսության նախարար Վալերի Լազեր ԵՍԴԿ 2013 մայիսի 30 2014 հուլիսի 3
Անդրիան Կանդու 2014 հուլիսի 3 2015 հունվարի 23
Վերաինտեգրացիայի հարցերով փոխվարչապետ Եվգենի Կարպով ՄԼԴԿ 2013 մայիսի 30 2015 փետրվարի 18
Սոցիալական հարցերի փոխվարչապետ Տատյանա Պոտինգ ՄՌԺԿ 2013 մայիսի 30 2015 փետրվարի 18
Վարչապետներ
Ֆինանսների նախարար Վյաչեսլավ Նեգրուցա ՄԼԴԿ 2013 մայիսի 30 2013 օգոստոսի 14
Անատոլի Արապու 2013 օգոստոսի 14 2015 փետրվարի 18
Արդարադատության նախարար Օլեգ Եֆրիմ 2013 մայիսի 30 2015 փետրվարի 18
Ներքին գործերի նախարար Դորին Ռեչան 2013 մայիսի 30 2015 փետրվարի 18
Պաշտպանության նախարար Վիտալի Մարինոււցա ՄՌԺԿ 2013 մայիսի 30 2014 փետրվարի 27
Իգոր Պանֆիլով Անկուսակցական 2014 փետրվարի 27 2014 ապրիլի 5
Վալերի Տրոենկո ՄՌԺԿ 2014 ապրիլի 5 2015 փետրվարի 18
Շինարարության և տարածքային զարգացման նախարար Մարչել Ռեդուկան ԵՍԴԿ 2013 մայիսի 30 2015 փետրվարի 18
Գյուղատնտեսության և սննդի արդյունաբերության նախարար Վասիլի Բումակով ՄԼԴԿ 2013 մայիսի 30 2015 փետրվարի 18
Տրանսպորտի և ճանապարհային ենթակառուցվածքների նախարար Վասիլի Բոտնար ԵՍԴԿ 2013 մայիսի 30 2015 փետրվարի 18
Շրջակա միջավայրի նախարար Գեորգի Շալարու ՄՌԺԿ 2013 մայիսի 30 2014 հունիսի 5
Վալենտինա Ցապիշ 2014 հունիսի 6 2015 փետրվարի 18
Լուսավորության նախարար Մայա Սանդու ՄԼԴԿ 2013 մայիսի 30 2015 փետրվարի 18
Մշակույթի նախարար Մոնիկա Բաբուկ ԵՍԴԿ 2013 մայիսի 30 2015 փետրվարի 18
Աշխատանքի, սոցիալական պաշտպանության և ընտանիքի նախարար Վալենտինա Բուլիգա 2013 մայիսի 30 2015 փետրվարի 18
Առողջապահության նախարար Անդրեյ Ուսատի ՄԼԴԿ 2013 մայիսի 30 2015 փետրվարի 18
Երիտասարդության և սպորտի նախարար Օկտավիան Բոդիշտյանու ՄՌԺԿ 2013 մայիսի 30 2015 փետրվարի 18
Տեղեկատվական տեխնոլոգիաների և կապի նախարար Պավել Ֆիլիպ ԵՍԴԿ 2013 մայիսի 30 2015 փետրվարի 18
Ըստ պաշտոնի կառավարության անդամներ
Գագաուզիայի բաշկան Միխայիլ Ֆորմուզալ ԵՍԴԿ 2013 մայիսի 30 2015 փետրվարի 18
Գիտությունների ակադեմիայի նախագահ Գեորգի Դուկա ԵՍԴԿ 2013 մայիսի 30 2015 փետրվարի 18

Անձնական կյանք

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մայրը էթնիկ բուլղարուհի է[13]։ Ամուսնացած է և ունի երկու երեխա:

Հայտարարություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2011 թվականի հունիսին Յուրի Լյանկան, լինելով Մոլդովայի Հանրապետության արտաքին գործերի և եվրոպական ինտեգրման նախարար, հայտարարել[14][15] և 2011 թվականին նոյեմբերին հաստատել է[16][17][18], որ Մոլդովայի Հանրապետության արտաքին գործերի և եվրոպական ինտեգրացիայի պաշտոնից հրաժարական է տալու, եթե մինչև 2012 թվականի վերջ Մոլդովայի քաղաքացիները չստանան առանց վիզայի մուտքի հնարավորություն դեպի Եվրամիության երկրներ[19]։

Եվրամիության պատվիրակության ղեկավար Դիրկ Շյուբելը այս հայտարարությունը համարել է «շատ համարձակ»[20]։

Արդյունքում 2012 թվականի դեկտեմբերի 24-ին Լյանկան հրաժարականի դիմում է ներկայացրել այն ժամանակ գործող վարչապետ Վլադ Ֆիլատին։ Վերջինս, սակայն, այդ հայտարարությունը չի ընդունել և մամուլի ասուլիս է կազմակերպել՝ իր որոշումը բացատրելով նրանով, որ գոհ է Լյանկայի հաջողություններից և նախարարի հրաժարականին կվերադառնա այն ժամանակ, երբ առաջին մոլդովացի քաղաքացին Եվրամիություն մեկնի մոլդովական անձնագրով[21]։

2013 թվականի հունիսին Լյանկան, լինելով Մոլդովայի Հանրապետության վարչապետ, կրկին խոստացել էր, որ Մոլդովայի Հանրապետության քաղաքացիների համար ԵՄ-ի հետ առանց վիզայի ռեժիմը հաստատվելու է 2014 թվականի աշնանը[22][23]։

Արդյունքում, 2014 թվականի ապրիլի 28-ից սկսած Մոլդովայի քաղաքացիները կարողացել են օգտվել առանց վիզայի կարճաժամկետ ուղևորություններից դեպի Շենգենյան գոտի։

2015 թվականի փետրվարի 26-ին Յուրի Լյանկան հայտարարել է Մոլդովայի լիբերալ-դեմոկրատական կուսակցությունից դուրս գալու մասին այն պատճառով, որ ներկայիս լիբերալ-դեմոկրատական կուսակցությունը շատ է տարբերվում վերջին տարիներին եղած կուսակցությունից։ Պատճառը նաև այն է, որ կուսակցությունը խախտել է իր խոստումը՝ չհամագործակցել Մոլդովայի Հաղթական Կոմունիստական Կուսակցության հետ, ինչպես նաև լիբերալ-դեմոկրատական կուսակցությունից և դեմոկրատական կուսակցույունից փոքրամասնության կառավարության նշանակման պատճառով, որին աջակցում է Մոլդովայի Հանրապետության կոմունիստների կուսակցությունը: Երկրորդ անգամ վարչապետի թեկնածու նշանակվելով՝ Յուրի Լյանկան հիմնվել է եվրոպամետ կուսակցությունների աջակցության վրա, այդ թվում՝ Լիբերալ կուսակցություն, և ոչ կոմունիստների աջակցության։

Մոլդովայի լիբերալ-դեմոկրատական կուսակցությունից հեռանալուց հետո Յուրի Լյանկան հայտարարել է նոր քաղաքական նախագծի՝ Մոլդովայի Եվրոպական ժողովրդական կուսակցության ստեղծման մասին։ Կուսակցության հիմնադիրների թվում էին լիբերալ-դեմոկրտական կուսակցությունիցվ դուրս եկած շատ անդամներ, ինչպես նաև նախկին սպորտի և երիտասարդության նախարար Օկտավիան Ցիկուն և վերլուծաբան, նախկին քաղաքական գործիչ Օազու Նանտոյը[24]։

2015 թվականի հուլիսի 26-ին տեղի է ունեցել Մոլդովայի Եվրոպական ժողովրդական կուսակցության հիմնադրման առաջին համագումարը: Յուրի Լյանկան ընտրվել է կուսակցության նախագահ։

2018 թվականի նոյեմբերի 7-ին հակակոռուպցիոն դատախազությունը քրեական գործ է հարուցել Յուրի Լյանկայի դեմ ՝ նախկին վարչապետ Լիվիու Տրիստան Լյանկայի որդու ուսումը Իլան Շորի կողմից ֆինանսավորելու փաստով[25][26], որը մեկ տարի առաջ արդեն դատապարտվել էր 7 տարի 6 ամիս ազատազրկման՝ «Բանկային խարդախության» գործով[27]։ Ի պատասխան լրագրողների և հակաճգնաժամային դատախազության մեղադրանքների՝ Լյանկան հայտնել է, որ լրագրողների ներկայացրած բանկային քաղվածքները կեղծ են: Իր հերթին Իլան Շորը, երբ նրան հարցրել են, թե արդյոք վերջինս վճարել է Յուրի Լյանկայի որդու ուսման վարձը, ասել է, որ չի հիշում[28]։

Մրցանակներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • Մոլդովայի Հանրապետության շքանշան (2014)[29]։
  • «Իտալիայի Հանրապետությանը մատուցած ծառայությունների համար» շքանշանի կոմանդոր (Իտալիա, 2013 հունիսի 2)[30]։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ 1,0 1,1 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.)
  2. ↑ 2,0 2,1 Munzinger Personen (գերմ.)
  3. ↑ «Юрие Лянкэ посетил чимишлийский лицей им. Михая Эминеску». www.old.gov.md (ռուսերեն). 2013 թ․ օգոստոսի 28. Արխիվացված օրիգինալից 2023 թ․ ապրիլի 9-ին. Վերցված է 2024 թ․ հոկտեմբերի 8-ին.
  4. ↑ «В битве за Кишинев схлестнутся титаны молдавской политики?». www.kp.ru (ռուսերեն). 2015 թ․ մարտի 13. Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ․ օգոստոսի 23-ին. Վերցված է 2024 թ․ հոկտեմբերի 8-ին.
  5. ↑ Владимир Соловьёв. «Молдавии выдали президентский набор». Коммерсантъ (ռուսերեն). 2016 թ․ սեպտեմբերի 9. Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ․ սեպտեմբերի 10-ին. Վերցված է 2024 թ․ հոկտեմբերի 8-ին.
  6. ↑ «Official website of the Government of Republic of Moldova». gov.gov.md (ռումիներեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ փետրվարի 27-ին. Վերցված է 2024 թ․ հոկտեմբերի 8-ին.
  7. ↑ «Тимофти подписал указ о назначении Юрия Лянкэ и. о. премьера». ru.publika.md (ռուսերեն). 2013 թ․ ապրիլի 24. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ հունվարի 14-ին. Վերցված է 2024 թ․ հոկտեմբերի 8-ին. {{cite web}}: no-break space character in |title= at position 49 (օգնություն)
  8. ↑ «Юрий Лянкэ с сегодняшнего дня становится временно исполняющим обязанности премьера». ru.publika.md (ռուսերեն). 2013 թ․ ապրիլի 25. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ հունվարի 14-ին. Վերցված է 2024 թ․ հոկտեմբերի 8-ին.
  9. ↑ «Решение КС о неконституционности назначения кандидатом в премьеры Влада Филата (ДОКУМЕНТ)». ru.publika.md (ռուսերեն). 2013 թ․ ապրիլի 22. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ հունվարի 11-ին. Վերցված է 2024 թ․ հոկտեմբերի 8-ին.
  10. ↑ «Lenta.ru: Бывший СССР: Молдавия: В Молдавии назначили временного премьера» (ռուսերեն). 2013 թ․ ապրիլի 23. Արխիվացված օրիգինալից 2023 թ․ ապրիլի 10-ին. Վերցված է 2024 թ․ հոկտեմբերի 8-ին.
  11. ↑ «Парламент Молдавии утвердил Юрия Лянкэ премьер-министром». www.ria.ru (ռուսերեն). 2013 թ․ մայիսի 31. Արխիվացված օրիգինալից 2015 թ․ հունիսի 10-ին. Վերցված է 2024 թ․ հոկտեմբերի 8-ին.
  12. ↑ «Премьером Молдавии стал специалист по сотовой связи. Азербайджана». news.rambler.ru (ռուսերեն). 2015 թ․ փետրվարի 19. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ փետրվարի 20-ին. Վերցված է 2024 թ․ հոկտեմբերի 8-ին.
  13. ↑ «Iurie Leanca, mai modest decat Vlad Filat? Premierul interimar a vorbit in bulgara la Taraclia». www.protv.md (ռումիներեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ հունվարի 13-ին. Վերցված է 2024 թ․ հոկտեմբերի 8-ին.
  14. ↑ «InfoPress.MD». www.infopress.md (ռուսերեն). 2011 թ․ հունիսի 21. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ ապրիլի 21-ին. Վերցված է 2019 թ․ հունվարի 13-ին.
  15. ↑ «Новости — Лянкэ обещал подать в отставку». www.vedomosti.md (ռուսերեն). 2011 թ․ հունիսի 21. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ հունվարի 13-ին. Վերցված է 2024 թ․ հոկտեմբերի 8-ին. {{cite web}}: no-break space character in |title= at position 8 (օգնություն)
  16. ↑ «Юрий Лянкэ: «Я надеюсь, что к концу 2012 года Молдова добьется либерализации визового режима с ЕС» // KP.RU — Молдова». kp.ru (ռուսերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ հունվարի 14-ին. Վերցված է 2024 թ․ հոկտեմբերի 8-ին. {{cite web}}: no-break space character in |title= at position 108 (օգնություն)
  17. ↑ «Юрий Лянкэ: «Я надеюсь, что к концу 2012 года Молдова добьётся либерализации визового режима с ЕС» | Politic | POINT.MD». point.md (ռուսերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ հուլիսի 19-ին. Վերցված է 2019 թ․ հունվարի 13-ին.
  18. ↑ «Лянкэ уйдет в отставку, если в 2012 Молдова не получит [[безвизовый режим». vesti.md (ռուսերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ հունվարի 13-ին. Վերցված է 2024 թ․ հոկտեմբերի 8-ին.] с ЕС // ВЕСТИ.МД / все новости дня]
  19. ↑ «Юрий Лянкэ: До конца 2012 года граждане Молдовы смогут свободно въезжать в ЕС // KP.RU — Молдова». kp.md (ռուսերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ հունվարի 13-ին. Վերցված է 2024 թ․ հոկտեմբերի 8-ին. {{cite web}}: no-break space character in |title= at position 87 (օգնություն)
  20. ↑ «Дирк Шубель считает слишком завышенными ожидания Кишинева получить безвизовый режим к концу будущего года / Новости / eNews». enews.md (ռուսերեն). 2011 թ․ դեկտեմբերի 28. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ ապրիլի 3-ին. Վերցված է 2019 թ․ հունվարի 13-ին.
  21. ↑ «Влад Филат не принял отставку Юрия Лянкэ | PUBLIKA .MD - AICI SUNT ȘTIRILE». ru.publika.md (ռուսերեն). 2012 թ․ դեկտեմբերի 24. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ հունվարի 13-ին. Վերցված է 2024 թ․ հոկտեմբերի 8-ին.
  22. ↑ Алексей Соколов (2013 թ․ հունիսի 4). «NewDayNews.Ru: Новое обещание: С осени 2014 года молдаване смогут ездить в страны ЕС без виз / 04.06.13 / Кишинев». newdaynews.ru (ռուսերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ հունվարի 13-ին. Վերցված է 2024 թ․ հոկտեմբերի 8-ին.
  23. ↑ «Agenţie de presa Infotag — Noutăţi». www.infotag.md (ռումիներեն). 2013 թ․ հունիսի 4. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հուլիսի 3-ին. Վերցված է 2024 թ․ հոկտեմբերի 8-ին. {{cite web}}: no-break space character in |title= at position 25 (օգնություն)
  24. ↑ «Экс-премьер-министр Юрий Лянкэ объявил о создании партии; «РМ правят коммунисты» — Политика — Jurnal.md». www.jurnal.md (ռուսերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 4-ին. Վերցված է 2019 թ․ հունվարի 13-ին. {{cite web}}: no-break space character in |title= at position 81 (օգնություն)
  25. ↑ Дмитриева, Анна (2018 թ․ նոյեմբերի 7). «(DOC) На Юрия Лянкэ заведено уголовное дело. Прокуратура проверяет факты финансированя учебы сына Лянкэ Иланом Шором». Nokta (ռուսերեն). Վերցված է 2024 թ․ հունիսի 13-ին.
  26. ↑ «Младший сын Юрие Лянкэ учился в Великобритании на деньги Илана Шора // Где миллиард?». Jurnal.md (ռուսերեն). 2018 թ․ հոկտեմբերի 20. Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ մարտի 23-ին.
  27. ↑ «Бизнесмен Илан Шор приговорен к 7,5 годам заключения… Но он на свободе». Ziarul de Gardă RUS (ռուսերեն). 2017 թ․ հունիսի 21. Արխիվացված օրիգինալից 2017 թ․ հունիսի 26-ին. Վերցված է 2024 թ․ հոկտեմբերի 8-ին.
  28. ↑ Михалкина, Алина (2019 թ․ մայիսի 24). «Лянкэ заявил, что сам оплачивал обучение своего сына». Nokta (ռուսերեն). Վերցված է 2024 թ․ հունիսի 13-ին.
  29. ↑ «Президент Николае Тимофти наградил государственными наградами группу депутатов, членов правительства и высокопоставленных государственных служащих». www.presedinte.md (ռուսերեն). 2014 թ․ հուլիսի 24. Արխիվացված օրիգինալից 2014 թ․ դեկտեմբերի 22-ին. Վերցված է 2024 թ․ հոկտեմբերի 8-ին.
  30. ↑ «Commendatore Ordine al Merito della Repubblica Italiana Sig. Iurie Leanca». www.quirinale.it (իտալերեն). 2013 թ․ հունիսի 2. Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 12-ին. Վերցված է 2024 թ․ հոկտեմբերի 8-ին.
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Յուրի Լյանկա» հոդվածին։
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Չափորոշչային վերահսկողություն
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Յուրի_Լյանկա&oldid=10486126» էջից