Jump to content

Յուրա Բորիսով

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Յուրա Բորիսով
ռուս.՝ Юрий Александрович Борисов
Ծնվել էդեկտեմբերի 8, 1992(1992-12-08) (32 տարեկան)
ԾննդավայրՌեուտով, Մոսկվայի մարզ
ԿրթությունՄ. Ս. Շչեպկինի անվան բարձրագույն թատերական ուսումնարան
Քաղաքացիություն Ռուսաստան
Մասնագիտությունդերասան
Պարգևներ և մրցանակներ

Յուրի Ալեքսանդրովիչ Բորիսով, ավելի հայտնի է որպես Յուրա Բորիսով (դեկտեմբերի 8, 1992(1992-12-08), Ռեուտով, Մոսկվայի մարզ), թատրոնի, կինոյի և հեռուստատեսության ռուս դերասան: Պատմության մեջ առաջին ռուս դերասանն է, ով առաջադրվել է «Օսկար»[1] և «Ոսկե գլոբուս» մրցանակների։ «Ոսկե տերև» (2013 թվական), «Ոսկե արծիվ» (2021 թվական), «Նիկա» (2025 թվական) մրցանակների դափնեկիր, ինչպես նաև Լոս Անջելեսի, Տորոնտայի, Սան Ֆրանցիսկոյի կինոքննադատների ասոցիացիաների Սիեթլ (2024 թվական), Օսթին (2025 թվական) մրցանակների։ Տարվա դերասան` ըստ GQ (2020 թվական) հրատարակության։ ԱՄՆ-ի կինոդերասանների Գիլդիայի մրցանակի կրկնակի հավակնորդ[2] և Բրիտանական ակադեմիայի BAFTA կինոյի մրցանակի հավակնորդ[3][4]։

Կենսագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծնվել է 1992 թվականի դեկտեմբերի 8-ին Մոսկվայի մարզի Ռեուտով քաղաքում։

Հայրը աշխատել է որպես ֆիզկուլտուրայի և աշխատանքի ուսուցիչ, այնուհետև` էլեկտրիկ և ջրմուղագործ։ Մայրը անշարժ գույքի միջնորդ էր աշխատում։ Բորիսովը` Յուրիի մոր ազգանունն էր: Հայրը կրում էր Սիվուխա ազգանունը, հետագայում փոխեց այն։ Ծնողները բելառուսական արմատներ ունեն: Յուրին ունի կրտսեր եղբայր[5]։

Սովորել է դպրոցի թատերական ստուդիայում։ 16 տարեկանում ընդունվել է Մ. Ս. Շչեպկինի անվան բարձրագույն թատերական ուսումնարան (Վլադիմիր Բեյլիսի և Վիտալի Իվանովի կուրս), որն ավարտել է 2013 թվականին։ 4-րդ կուրսում դարձել է «Ոսկե տերև» մրցանակի դափնեկիր «Լավագույն տղամարդու դեր» անվանակարգում` «Զոյկինի բնակարան» ներկայացման մեջ Ալեքսանդր Տարասովիչ Ամեթիստովի դերի համար[6]։

2010 թվականին, որպես ուսանող, սկսել է նկարահանվել կինոյում։ Գլխավոր դերեր է խաղացել «Յուրաքանչյուրն ունի իր պատերազմը» (2011 թվական), «Ռիսկի գոտում» (2012 թվական) «Թիթեռնակներ» հեռուստասերիալներում[7]։

2013-2014 թվականներին աշխատել է Մոսկվայի «Սատիրիկոն» թատրոնում[8]։

2015 թվականին խաղացել է Սերգեյ Տյուլենինի դերը «Երիտասարդ գվարդիա» հեռուստասերիալում,[9] ինչպես նաև գլխավոր դերը «Ճանապարհ դեպի Բեռլին» ֆիլմում[10]։ 2017-ում նա խաղացել է գլխավոր դերը (Ստեփան Մորոզով) «Հայրական ափ» շարքում: 2018 թվականին նկարահանվել է գլխավոր դերում «Յոթ անմաքուր զույգ» ֆիլմում[11], ինչպես նաև 3-րդ եթերաշրջանից միացել է «Օլգա» սերիալի հիմնական դերասանական կազմին, որտեղ կատարել է Լվի դերը[12]։ 2019 թվականին խաղացել է գլխավոր դերը «Ցուլը» ֆիլմում[13], որի համար առաջադրվել է «Ոսկե արծիվ» մրցանակի «Լավագույն տղամարդու դեր կինոյում» անվանակարգում[14], ինչպես նաև «Կինոպորտեր» ամսագրի կողմից ստացել է «Տարվա իրադարձություն» մրցանակը «Տարվա բացահայտում» անվանակարգում[15]։ Խաղացել է նաև երկրորդական դերեր «Տ-34», «Փրկության միություն»[16] և «Ներխուժում» ֆիլմերում[17][18][19][20][21]։

2020 թվականի փետրվարին լույս տեսավ «Կալաշնիկով» ֆիլմը, որում Բորիսովը խաղում էր գլխավոր դերը` Միխայիլ Կալաշնիկովը, որի համար դրական գնահատականներ ստացավ կինոքննադատների կողմից[22][23][24][25]։ 2021 թվականին Բորիսովն այդ դերի համար արժանացել է «Ոսկե արծիվ» մրցանակի։

2020 թվականի հունիսին նա խաղացել է բոլոր գլխավոր դերերը Feduk-ի «Մնա» տեսահոլովակում[26]։

2021 թվականի սեպտեմբերին Բորիսովը, գրիմացված լինելով գրող Վիկտոր Պելևինի կերպարով, Մոսկվայում կեղծ ինքնագիր-սեսիա է անցկացրել։ Esquire հրատարակիչ Սերգեյ Մինաևի կողմից արված լուսանկարը հայտնվել է Տելեգրամյան ալիքներում, այնուհետև տարածվել ԶԼՄ-ներում, և որոշ ժամանակ տպավորություն է ստեղծվել, որ սա իսկական Պելևինն է: Բորիսովը նաև ներկայացվել է հոկտեմբերյան Esquire-ի շապիկին Պելևինի կերպարով[27]։

2021 թվականին խաղացել է «Կուպե համար վեց» ֆիլմում, որը նկարահանել է Յուհո Կուոսմանենը։ Ֆիլմը ներկայացվել Է Կաննի կինոփառատոնում և արժանացել Գրան պրի մրցանակի։

2021 թվականին նա գլխավոր դեր է խաղացել «Կապիտան Վոլկոնոգովը փախավ» ֆիլմում։ Այս աշխատանքի համար արժանացել է «Սպիտակ փիղ» մրցանակի, ինչպես նաև առաջադրվել է «Ոսկե արծիվ»մրցանակ ։

2023 թվականին կատարել է գլխավոր դերը «Կենտավր» թրիլերում։ 2024 թվականին լույս տեսավ «Հարյուր տարի առաջ» ֆիլմը, որը հիմնված էր Կիրա Բուլիչևի պատմվածքի վրա, որտեղ Բորիսովը խաղում էր Գլոտի տիեզերական ծովահենների դաշինքի կապիտանի դերը։

2025 թվականի մարտին դարձել է «Նիկա» մրցանակի դափնեկիր «Կավարտվի ամառը» ֆիլմում տղամարդու լավագույն դերի համար[28]։

«Անորայի» հաջողությունը

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2024 թվականին Բորիսովը խաղացել է տղամարդկանց գլխավոր դերերից մեկը ամերիկացի ռեժիսոր Շոն Բեյքերի «Անորա» ֆիլմում։ Ֆիլմը «Ոսկե արմավենու ճյուղ» է ստացել Կաննի կինոփառատոնում։ 2024 թվականի նոյեմբերին առաջադրվել է «Գոթեմ» մրցանակի` Երկրորդ պլանի լավագույն դերակատարման համար[29]։

Յուրա Բորիսովը, Շոն Բեյքերը, Մայքի Մեդիսոնը, Կարեն Կարագուլյանը և Վաչե Թովմասյանը Տորոնտոյի կինոփառատոնում, 2024 թվական

2024 թվականի դեկտեմբերին հաղթել է Լոս Անջելեսի կինոքննադատների ասոցիացիայի (LAFCA), Տորոնտոյի կինոքննադատների ասոցիացիայի (TFCA) և Սան Ֆրանցիսկոյի կինոքննադատների ասոցիացիայի (SFBAFCC) մրցանակների «Երկրորդ պլանի լավագույն դերասան» անվանակարգում[30][31]։

Եղել է նաև Վաշինգտոնի կինոքննադատների ասոցիացիայի (ՎԱՖԿԱ) և ԱՄՆ-ի Կինոքննադատների ազգային խորհրդի (ՆԲՖ) մրցանակների հավակնորդների թվում։ Դեկտեմբերին ներկայացվել է նաև «Ոսկե գլոբուս» մրցանակի Երկրորդ պլանի լավագույն դերասան անվանակարգում, սակայն հաղթանակ չի տարել[32]։ Բացի այդ, առաջադրվել է BAFTA մրցանակի (2025)։

2025 թվականի հունվարին «Անորայում» իր գործընկերներ Մարկ Էյդելշտեյնի, Մայքի Մեդիսոնի, Կարեն Կարագուլյանի, Վաչե Թովմասյանի և Ալեքսեյ Սերեբրյակովի հետ առաջադրվել է ԱՄՆ կինոդերասանների գիլդիայի մրցանակի «Երկրորդ պլանի լավագույն դերասան» անվանակարգում, ինչպես նաև «Լավագույն դերասանական կազմ» անվանակարգում[33][3]։

2025 թվականի հունվարի 23-ին առաջադրվել է «Օսկար» մրցանակի «Երկրորդ պլանի լավագույն դերասան» անվանակարգում[34], սակայն հաղթանակ չի տարել[35]։ «Օսկարի» այս անվանակարգով Բորիսովը դարձավ ավելի քան քառասուն տարվա ընթացքում առաջին ռուսաստանցին, ով ներկայացված էր դերասանական անվանակարգում` 1977 թվականին առաջադրված Միխայիլ Բարիշնիկովից հետո[36]։

Ընտանիք

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ամուսնացած է դերասանուհի Աննա Շևչուկի հետ (ծնվ. 1991 թվականի հունվարի 12-ին)։ Աշխատել է «Սովրեմեննիկ» թատրոնում, ներկայումս Բորիսովի գործակալն է։ Նրանք ծանոթացել են Մ. Ս. Շչեպկինի անվան բարձրագույն թատերական դպրոցում սովորելու ժամանակ։ Ամուսնացել է 2014 թվականին։

Ամուսինները երկու դուստր ունեն` Մարֆան (ծնվ. 2015 թվականին) և Ակուլինան (ծնվ. 2017 թվականին)[37]։

Հանրային դիրքորոշում

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2022 թվականի փետրվարին ստորագրել է կինոմիության բաց նամակը` ընդդեմ Ուկրաինա Ռուսաստանի ռազմական ներխուժման[38]։

Ընտրված ֆիլմագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Տարի Անվանում Դերակատարում
2010 ֆ Մենամարտ։ Մահվան փորձություն Ալեքսեյ Կոզլովը երիտասարդության մեջ
2010 ս Գաղտնի գրասենյակի առաքիչի գրառումները Պետրոս Երկրորդի էջը
2011 ս Ծիծաղ ու մեղք Ալեքսեյ
2011 ս Յուրաքանչյուր ոք ունի իր պատերազմը Ռոբերտ Կրոխին
2012 ս Ռիսկի գոտում Դենիս Տավարդին
2012 ս Ֆրոյդի մեթոդը Սերգեյ, ավազակ
2012 կարճ Կոտրվածք Եվգենի
2013 ս Մայրիկ-դետեկտիվ Սլավա Կուզին, պրակտիկանտ
2013 ս Թիթեռնակներ Պավել Դերժավին
2013 ս Ընկղմում Դմիտրի
2014 ս Ցտեսություն, սիրելիս Կիբիրով, օպերատոր
2014 ս Հին ատրճանակ ականազերծող
2014 ս Հեռացող բնություն Իգոր Զվոնարյով
2015 ս Կրակոց Պաշա Կրուտով
2015 ֆ Ճանապարհ դեպի Բեռլին Սերգեյ Օգարկով
2015 ս Երիտասարդ գվարդիա Սերգեյ Տյուլենին
2015—2017 ս Քարե ջունգլիների օրենքները Վլադ Զիմովցև, «Զիմա»
2017 ֆ Ցանց Ռոմիչ
2017 ս Հայրական ափ Ստեփան Մորոզով
2018—2023 ս Օլգա Լև Զաևսկի
2018 ֆ Նավահանգիստ Ռոմիչ
2018 ֆ Յոթ զույգ անմաքուր Ձախողումներ
2018 ֆ Բյուրեղ Ալիկ
2019 ֆ T-34 Սերաֆիմ Իոնով
2019 ֆ Ցուլ Անտոն Բիկով
2019 ֆ Ֆորպոստ լեյտենանտ Մաքսիմ Կասատկին
2019 ֆ Փրկության միություն Անտոն Արբուզով
2019 ֆ Ներխուժում Իվան Կորոբանով
2020 ֆ Կալաշնիկով Միխայիլ Կալաշնիկով
2020 ֆ Փերի բանդայի պարագլուխ
2020—2023 ս Խաղաղություն։ Բարեկամություն։ Մաստակ։ Ալեքսանդր Վոլկով (Ալիկ-աֆղանցի)
2020 ֆ Արծաթե չմուշկներ Ալեքս
2021 ֆ Ինչ-որ մեկը տեսե՞լ է իմ աղջկան: Սերգեյ
2021 ֆ Կարմիր ուրվական սառեցված
2021 ֆ Պետրովները գրիպի մեջ Սաշա
2021 ֆ Գերդա Օլեգ
2021 ֆ Կուպե թիվ վեց Լյոշա
2021 ֆ Կապիտան Վոլկոնոգովը փախավ կապիտան Վոլկոնոգով
2021 ֆ Մայրիկ, ես տանն եմ անծանոթ
2021 ֆ Իմիտատոր Սերգեյ
2021 ֆ Հանցակիցներ Պյոտր
2022 ս Համաճարակ (երկրորդ եթերաշրջան) Ժենյա
2022 ս Ոչինչ հատուկ Լյոխա
2022 ս Փրկության միություն։ Զայրույթի ժամանակը Անտոն Արբուզով
2022 ֆ Լիզան և կախարդական դասավորությունը Իվան
2023 ֆ Կենտավր Սաշա, տաքսիստ
2023 ֆ Ծննդյան տարեթիվ Սոպլյա
2023 ֆ Արձակուրդ հոկտեմբերին դերասան նկարահանման հրապարակում
2024 ֆ Հարյուր տարի առաջ Գլոտ
2024 ֆ Վարպետը և Մարգարիտան Բեգեմոտ կատու (հնչյունավոր)
2024 ֆ Անորա Իգոր
2025 ֆ Մարգարե։ Ալեքսանդր Պուշկինի պատմությունը Ալեքսանդր Պուշկին
2025 ֆ Կավարտվի ամառը Կեշա
2025 ս Դաս (արտադրության մեջ) Անտոն
2025 ս Ռուսական հեղափոխության քրոնիկները (արտադրության մեջ) ժանդարմերիայի սպա
2025 ս Աննա Կ (արտադրության մեջ) Կոնստանտին Լյովին

Թատերական աշխատանքներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Փոքր թատրոն

«Ստրաստնի վրա» թատերական կենտրոն

Սատիրիկոն

Մրցանակներ և անվանակարգեր

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Տարի Մրցանակ Կատեգորիա Աշխատանք Արդյունք
2013 Ոսկե տերև Լավագույն դերասան «Զոյկինի բնակարան» Հաղթանակ
2020 Ոսկե արծիվ Լավագույն դերասան կինոյում «Ցուլ» Առաջադրված
Մոսկվայի միջազգային կինոփառատոն Chopard Talent Awards Հաղթանակ
Տարվա իրադարձություն Տարվա բացում Հաղթանակ
GQ ամսագրի մրցանակ Տարվա դերասան Հաղթանակ
2021 Ոսկե արծիվ Լավագույն դերասան կինոյում «Կալաշնիկով» Հաղթանակ
Նիկա Երկրորդ պլանի լավագույն դերասան «Արծաթե չմուշկներ» Առաջադրված
Եվրոպական կինոակադեմիայի մրցանակ Լավագույն դերասան «Կուպե թիվ վեց» Առաջադրված
Սան Պաուլոյի միջազգային կինոփառատոն Լավագույն դերասան Հաղթանակ
Վալյադոլիդի միջազգային կինոփառատոն Լավագույն դերասան Հաղթանակ
Ոսկե միաեղջյուր Լավագույն դերասան «Կապիտան Վոլկոնոգովը փախավ» Առաջադրված
2022 Սպիտակ փիղ Տղամարդու լավագույն գլխավոր դեր Հաղթանակ
Ոսկե արծիվ Լավագույն դերասան կինոյում Առաջադրված
2024 «Գոթեմ» ամերիկյան անկախ կինոմրցանակ Երկրորդ պլանի լավագույն դերասան «Անորա» Առաջադրված
Վաշինգտոնի կինոքննադատների Ասոցիացիայի մրցանակ Երկրորդ պլանի լավագույն դերասան Առաջադրված
ԱՄՆ կինոքննադատների ազգային խորհրդի մրցանակ Երկրորդ պլանի լավագույն դերասան Առաջադրված
Լոս Անջելեսի կինոքննադատների Ասոցիացիայի մրցանակ Երկրորդ պլանի լավագույն դերասան Հաղթանակ
Տորոնտոյի կինոքննադատների ասոցիացիա Երկրորդ պլանի լավագույն դերասան Հաղթանակ
Սիեթլի կինոքննադատների ասոցիացիա Լավագույն դերասանական կազմ Հաղթանակ
SFBAFCC Երկրորդ պլանի լավագույն դերասան Հաղթանակ
2025 Ոսկե գլոբուս Երկրորդ պլանի լավագույն դերասան Առաջադրված
Օսթինի կինոքննադատների ասոցիացիա Երկրորդ պլանի լավագույն դերասան Հաղթանակ
Քննադատների ընտրություն Երկրորդ պլանի լավագույն դերասան Առաջադրված
BAFTA Երկրորդ պլանի լավագույն դերասան Առաջադրված
Անկախ ոգի Երկրորդ պլանի լավագույն դեր Առաջադրված
ԱՄՆ-ի կինոդերասանների Գիլդիայի մրցանակ Երկրորդ պլանի լավագույն դերասան Առաջադրված
Լավագույն դերասանական կազմ Առաջադրված
Օսկար Երկրորդ պլանի լավագույն դերասան Առաջադրված
Նիկա Լավագույն դերասան «Կավարտվի ամառը» Հաղթանակ

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ «Юра Борисов номинирован на «Оскар»». НТР 24 (ռուսերեն). Վերցված է 2025 թ․ հունվարի 27-ին.
  2. ↑ «Nominations Announced for the 31st Annual Screen Actors Guild Awards». Արխիվացված օրիգինալից 2025 թ․ հունվարի 9-ին. Վերցված է 2025 թ․ հունվարի 9-ին.
  3. ↑ 3,0 3,1 «Longlists, 2025 EE BAFTA Film Awards». Արխիվացված օրիգինալից 2025 թ․ հունվարի 4-ին. Վերցված է 2025 թ․ հունվարի 4-ին.
  4. ↑ «В лонг-лист британской кинопремии BAFTA попали два российских актера». Первый канал (ռուսերեն). 2025 թ․ հունվարի 3. Արխիվացված օրիգինալից 2025 թ․ հունվարի 16-ին. Վերցված է 2025 թ․ հունվարի 20-ին.
  5. ↑ «Юра Борисов» (ռուսերեն). РБК. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ փետրվարի 11-ին. Վերցված է 2025 թ․ հունվարի 27-ին.
  6. ↑ «Театральная премия «Золотой Лист 2013»» (ռուսերեն). Премия Золотой Лист. 2013 թ․ մայիսի 30. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ փետրվարի 11-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 24-ին.
  7. ↑ «Юрий Борисов, Мария Поезжаева» (ռուսերեն). Первый канал. 2014 թ․ ապրիլի 23. Արխիվացված օրիգինալից 2017 թ․ հուլիսի 22-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 24-ին.
  8. ↑ Наталия Мурга (2017 թ․ սեպտեմբերի 29). «Юрий Борисов: «Не надо относиться к близости как к чему-то особенному»». Экспресс-газета. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ մարտի 4-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 24-ին.
  9. ↑ «Юрий Борисов». Первый канал (Россия). 2015 թ․ մայիսի 6. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ հունվարի 25-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 24-ին.
  10. ↑ Евгений Ухов (2015 թ․ մայիսի 12). «По законам военного времени». Film.ru. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ մարտի 3-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 24-ին.
  11. ↑ Николай Никулин (2018 թ․ դեկտեմբերի 8). «На экраны вышла экранизация повести Каверина «Семь пар нечистых»». Известия. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ մարտի 3-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 24-ին.
  12. ↑ Алексей Заякин, Мария Дёмина (2019 թ․ հունվարի 21). «Звезда сериала «Ольга» Юрий Борисов пошутил по поводу травмоопасных сцен во время съёмок». Телепрограмма. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ մարտի 3-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 24-ին.
  13. ↑ Леонид Павлючик (2019 թ․ օգոստոսի 23). «То ли лошадь, то ли бык…». Труд. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ մարտի 3-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 24-ին.
  14. ↑ «Объявлены номинанты на премию «Золотой орел – 2019»». Интерфакс. 2019 թ․ դեկտեմբերի 22. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ դեկտեմբերի 12-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 24-ին.
  15. ↑ Сусанна Альперина (2019 թ․ դեկտեմբերի 5). «Андрей Кончаловский за фильм «Грех» получил награду «Мастер-класс года»». Российская газета. Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ դեկտեմբերի 25-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 24-ին.
  16. ↑ «Актёры Дмитрий Лысенков, Кирилл Зайцев и Юрий Борисов о съёмках фильма «Союз спасения»». Первый канал (Россия). Вечерний Ургант: Фрагмент выпуска от 25.12.2019. 2019 թ․ դեկտեմբերի 25. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ սեպտեմբերի 14-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 25-ին.
  17. ↑ Наталья Васильева (2020 թ․ հունվարի 17). ««Важно себе напоминать, какой ты тупой»». Известия. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ օգոստոսի 20-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 24-ին.
  18. ↑ Александра Баранова (2019 թ․ օգոստոսի 12). «Юра Борисов: «Произнести «Я тебя люблю» — это сложно»». Радио Прага. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ հունիսի 5-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 25-ին.
  19. ↑ Максим Сухагузов (2019 թ․ դեկտեմբերի 30). ««Говорить с актёром о политике — абсурд»: Юрий Борисов о кино и главном символе 2019 года». Афиша. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ սեպտեմբերի 21-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 25-ին.
  20. ↑ Дмитрий Быков (2019 թ․ դեկտեմբերի 30). «Как Юрий Борисов стал одним из самых востребованных актёров российского кино». GQ Россия. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ փետրվարի 27-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 25-ին.
  21. ↑ Мия Субботина (2020 թ․ հունվարի 10). ««Такого уровня графики у нас еще не было»: кинокритик оценил «Вторжение»». Пятый канал (Россия). Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ հունիսի 5-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 30-ին.
  22. ↑ «Фильм о Михаиле Калашникове выйдет в прокат 20 февраля». Интерфакс. 2019 թ․ դեկտեմբերի 30. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ հունիսի 5-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 24-ին.
  23. ↑ Сусанна Альперина (2020 թ․ հունվարի 29). «Человек и автомат». Российская газета. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ հունվարի 30-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 30-ին.
  24. ↑ «В Ижевске прошла премьера фильма, посвященного Михаилу Калашникову». ТАСС. 2020 թ․ փետրվարի 15. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ նոյեմբերի 16-ին. Վերցված է 2020 թ․ փետրվարի 17-ին.
  25. ↑ Денис Корсаков (2020 թ․ փետրվարի 20). «Ваше слово, товарищ Калашников». Комсомольская правда. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ նոյեմբերի 13-ին. Վերցված է 2020 թ․ փետրվարի 21-ին.
  26. ↑ «FEDUK — Останься». Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ օգոստոսի 22-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունիսի 26-ին. {{cite web}}: no-break space character in |title= at position 6 (օգնություն)
  27. ↑ «Рассказываем, кто раздавал автографы под видом Виктора Пелевина. Это герой обложки Esquire, актер Юра Борисов». Esquire (ռուսերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ հոկտեմբերի 26-ին. Վերցված է 2021 թ․ հոկտեմբերի 13-ին.
  28. ↑ «Юра Борисов и Евгений Цыганов стали лауреатами премии «Ника»». Национальная Служба Новостей - НСН (ռուսերեն). Վերցված է 2025 թ․ մարտի 26-ին.
  29. ↑ Staff, The Gotham (2024 թ․ հոկտեմբերի 29). «The Gothams Announce Nominees for 34th Edition | The Gotham» (ամերիկյան անգլերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2024 թ․ նոյեմբերի 7-ին. Վերցված է 2024 թ․ նոյեմբերի 8-ին.
  30. ↑ «Юра Борисов одержал первую победу на кинопремии этого киносезона». The Blueprint (ռուսերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2024 թ․ դեկտեմբերի 15-ին. Վերցված է 2024 թ․ դեկտեմբերի 9-ին.
  31. ↑ «Новая награда Юры Борисова: актер стал победителем престижной премии». MarieClaire Онлайн (ռուսերեն). 2024 թ․ դեկտեմբերի 18. Արխիվացված օրիգինալից 2025 թ․ հունվարի 12-ին. Վերցված է 2025 թ․ հունվարի 20-ին.
  32. ↑ «Nominations». Golden Globes (ամերիկյան անգլերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2025 թ․ հունվարի 1-ին. Վերցված է 2024 թ․ դեկտեմբերի 9-ին.
  33. ↑ Константин Глыба (2025 թ․ հունվարի 9). «Юрия Борисова, Марка Эйдельштейна и Алексея Серебрякова номинировали на очередную американскую кинопремию». Комсомольская правда (ռուսերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2025 թ․ հունվարի 21-ին. Վերցված է 2025 թ․ հունվարի 20-ին.
  34. ↑ «Юру Борисова номинировали на «Оскар»». РБК (ռուսերեն). 2025 թ․ հունվարի 23. Արխիվացված օրիգինալից 2025 թ․ հունվարի 23-ին. Վերցված է 2025 թ․ հունվարի 23-ին.
  35. ↑ «Юре Борисову не дали «Оскар». Но его похвалил Роберт Дауни-младший». НГС.ру (ռուսերեն). 2025 թ․ մարտի 3. Վերցված է 2025 թ․ մարտի 3-ին.
  36. ↑ Ford, Lily (2025 թ․ հունվարի 23). «'Anora' Breakout Yura Borisov Becomes First Russian Actor to Earn Oscar Nom in Almost 5 Decades». The Hollywood Reporter (ամերիկյան անգլերեն). Վերցված է 2025 թ․ ապրիլի 7-ին.
  37. ↑ «Юрий Борисов о жене Анне, жизни на полной скорости и своей роли во «Вторжении» Фёдора Бондарчука». HELLO! Russia. 2019 թ․ դեկտեմբերի 4. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ օգոստոսի 8-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 24-ին.
  38. ↑ «НЕТ ВОЙНЕ – «Киносоюз»». Արխիվացված օրիգինալից 2023 թ․ դեկտեմբերի 27-ին. Վերցված է 2024 թ․ հունվարի 3-ին.
  39. ↑ «В «Сатириконе» состоялась премьера «Отелло»». Сатирикон. 2013 թ․ հոկտեմբերի 23. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ հոկտեմբերի 29-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 24-ին.
  40. ↑ «Дебют». Сатирикон. 2013 թ․ հոկտեմբերի 23. Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ օգոստոսի 23-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 24-ին.
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Յուրա_Բորիսով&oldid=10292406» էջից