Յոհան Գուստավ Դրոյզեն (գերմ.՝ Johann Gustav Bernhard Droysen, հուլիսի 6, 1808(1808-07-06)[1][2][3][…], Տժեբյատուվ, Տշեբյատուվ, Gryfice County, Արևմտյան Պոմորիեի վոեվոդություն, Լեհաստան - հունիսի 19, 1884(1884-06-19)[2][4], Բեռլին, Գերմանական կայսրություն[5]), գերմանացի պատմաբան։ Քիլի, Ենայի, Բեռլինի համալսարանների պրոֆեսոր։ Քաղաքական հայացքներով՝ Գերմանական Պրուսիայի շուրջը «վերևից միավորման» և սահմանադրական միապետության ստեղծման կողմնակից։ Անհատի դերի գերագնահատման, պատմական զարգացման ընթացքի, առանձին ժողովուրդների պատմական նշանակության մասին Դրոյզեի իդեալիստական ըմբռնումները, որ կրել են Տեգելի գաղափարական ազդեցությունը, արտացոլվել են նրա «Պրուսական քաղաքականության պատմություն» (հ․ 1-5, 1868-1886 թվականներ), «Ալեքսանդր Մեծի պատմությունը» (1833 թվականին), «Տելլենիզմի պատմություն» (հ․ 1-2, 1836-1843 թվականներ) աշխատություններում։ Դրոյզեի գիտական շրջանառության մեջ մտցրեց «հելլենիզմ» արտահայտությունը և առաջին անգամ որոշակիորեն մշակեց հելլենիստական դարաշրջանի պատմությունը՝ այն հասցնելով մինչև մ․թ․ա․ 222 թվականը։ «Տելլենիզմ» ասելով Դրեյզեն հասկանում էր Արևելքում «հունական պետականության ու կրթվածության տարածման» ընթացքը՝ բացառելով հելլենիզմի հասարակականանա․ էությունը։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 3, էջ 454)։
.svg){kind=small}
