Յարոսլավ Բոյկո

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Յարոսլավ Բոյկո
Ծննդյան թիվ՝մայիսի 14, 1970(1970-05-14) (53 տարեկան) կամ մայիսի 14, 1968(1968-05-14)[1] (55 տարեկան)
Ծննդավայր՝Կիև, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն՝ ԽՍՀՄ
 Ռուսաստան
Մասնագիտություն՝դերասան, հեռուստատեսային դերասան, թատրոնի դերասան, representative և կինոպրոդյուսեր
IMDb։ID 1163458
yaroslavboiko.narod.ru

Յարոսլավ Բոյկո (ռուս.՝ Ярослав Николаевич Бойко, մայիսի 14, 1970(1970-05-14) կամ մայիսի 14, 1968(1968-05-14)[1], Կիև, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ[2]), թատրոնի և կինոյի ռուս դերասան։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Անունը ստացել է ի պատիվ Կիևի մեծն իշխան Յարոսլավ Իմաստունի[3]։ Մայրը աշխատում է լուսանկարչական ստուդիայում որպես տնօրենի տեղակալ, որդուն մենակ է մեծացել։ Տատիկը եղել է ինժեներական զորքերի մայոր, հորեղբայրը՝ նավատորմի առաջին կարգի նավապետ[4]։

Միջնակարգ դպրոցում Յարոսլավի մոտստացվում էին այնպիսի առարկաներ, ինչպիսիք են՝ ֆիզկուլտուրան, մաթեմատիկան և աշխարհագրությունը, իսկ ահա գրականությամբ նա այդքան էլ հետաքրքրված չէր  (իր կյանքում առաջին ընթերցած գիրքը  եղել է «Տարաս բուլբա»-ն, որը նա կարդացել է միայն ծառայության ընթացքում, գտնվելով բուժկետում)[2][3][5][6]։ Հարազատների ազդեցության տակ, նա մանկուց երազում էր դառնալ զինվորական, ապա ութերորդ դասարանից հետո փորձել է ընդունվել Կիևի Սուվորովի ռազմական ուսումնարան, բայց մրցույթում չի անցել։ Դպրոց վերադառնալ չի ցանկացել և ընդունվել է Կիևի մեխանիկայի և մետաղագործական տեխնիկում (այժմ՝ Կիևի մեխանիկայի և տեխնոլոգիայի քոլեջ), որտեղ սովորել է տեխնիկ-տեխնոլոգի փոշե մետաղագործության մասնագիտությամբ, որտեղից հեռացել է պրակտիկայի ժամանակ երրորդ կուրսում[3][4][7]։

Շուտով զորակոչվել է զինվորական ծառայության, Խորհրդային բանակի շարքերում։ Ծառայել է ԽՍՀՄ Պետական անվտանգության կոմիտեի սահմանապահ զորքերում,  խորհրդա-ռումինական սահմանին, ընդունվել է Կիևի Ի. Կ. Կարպենկո-Կարոգոյի անվան  թատերական արվեստի պետական ինստիտուտ, որտեղ  պատահաբար հանդիպում է դպրոցական ընկերուհուն, ով պատրաստվում է ընդունվել նույն բուհ-ը, ի վերջո Յարոսլավին հաջողվում է ընդունվել, իսկ ընկերուհին «ձախողվում» է։ Ուսուցումը ինստիտուտում իրականացվում էր ուկրաիներեն, որի հետ Բոյկոն խնդիրներ ուներ (վատ արտասանություն), նրան կշտամբում էին ռուսիզմներով[2]։ Ուստի մեկ տարի անց՝ 1991 թվականին, նա մեկնեց  Մոսկվա և ընդունվեց Մոսկվայի գեղարվեստական թատրոնի դպրոց-ստուդիայի դերասանական ֆակուլտետ (կուրսի ղեկավար՝ Ալլա Պուգաչովա), որտեղ, իր հերթին, պարզվել է, որ նա խոսում է հարավային բարբառով, և նա ստիպված է եղել շատ պարապել բեմական խոսքի համար։ 1994 թվականին ուսման մեջ հաջողությունների համար նույնիսկ արժանացել է մրցանակի՝ ստեղծագործական բուհերի շրջանում որպես լավագույն ուսանող[4][7][8]։ 1995-ին Յարոսլավ Բոյկոն ավարտել է Մոսկվայի գեղարվեստական թատրոնի դպրոց-ստուդիան, ստանալով  բարձրագույն ակադեմիական կրթության դիպլոմ[9] և ընդունվել է աշխատանքի Մոսկովյան թատրոն-ստուդիա Օլեգ Տաբակովի ղեկավարությամբ[10]։ Համագործակցել է Ա. Պ. Չեխովի անվան Մոսկվայի գեղարվեստական թատրոնի հետ[4]։

Անձնական կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Յարոսլավ Բոյկոն ամուսնացած է խորեոգրաֆ և պարուհի Ռամուն Խոդորկայտեի հետ, ով ավարտել է Վիլնյուսկի Խորեոգրաֆիայի ուսումնարանը և Ռուսաստանի թատերական արվեստի համալսարանի բալետմաստեր ֆակուլտետը[11][12]։ Ամուսինները դաստիարակում են նրանց երկու երեխաներին՝ որդուն Մաքսիմին (ծնվ․ 1999 թվական) և դստերը՝ Էմիլիին (ծնվ․ 2003 թվականի օգոստոսի 17-ին)[4][7]։

Յարոսլավը  ունի արտամուսնական որդի՝ Յանը  (ծննդյան տարեթիվ՝ 2002թվականի հուլիսի 19) դերասանուհի Եվգենի Դոբրովոլսկից։ Յարոսլավի և Եվգենի միջև կարճատև սիրային  հարաբերությունները տեղի ունեցավ 2001 թվականին, նրանց համատեղ «Կասկած » ֆիլմի  նկարահանումների ժամանակ, բայց կողմնակի հարաբերություններ չկարողացան ոչնչացնել դերասանի ամուսնությունը[8]։

Հետաքրքրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Յարոսլավ Բոյկոն մանկուց խաղում է ֆուտբոլ և հանդիսանում «Դինամո-Կիև» ֆուտբոլային ակումբի երկրպագուն։ Բացի այդ, դերասանը զբաղվում է բռնցքամարտով, սուսերամարտով, լողով, մեծ թենիսով[3][4]։

Ստեղծագործական կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դերեր թատրոնում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Օլեգ Տաբակովի ղեկավարությամբ Մոսկովյան թատրոն-ստուդիան[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • 1995՝ «Բալենու այգին» (Մոսկվայի գեղարվեստական ակադեմիական թատրոնի դպրոց-ստուդիայի դիպլոմային ներկայացումը՝ Ա. Պ. Չեխովի համանուն պիեսի հիման վրա), Երմոլայ Լոպախին, վաճառական[10]
  • 1995՝ «Բիլոքսի-բլյուզ» (ըստ Նիլա Սայմոնի համանուն պիեսի, ռեժիսոր՝ Օլեգ Տաբակով, պրեմիերան՝ 1987 թվականի դեկտեմբերի 7), Ջոզեֆ Վիկովսկի, շարքային[13][14]
  • 1995՝ « Տեղի ժամանակով աստեղային ժամը» (Ըստ Գոռ Նիկոլաևի պիեսի, ռեժիսոր՝ Վլադիմիր Մաշկով, պրեմիերան՝1992 թվականի մայիսի 21), առաջին ընկեր[15]
  • 1995՝ «Բումբարշի կրքերը» (Ըստ Յուլյա Կիմայի պիեսի, Արկադի Գայդարի վաղ մոտիվներով գրված ստեղծագործությունը, ռեժիսոր՝ Վլադիմիր Մաշկով, պրեմիերան՝ 1993 թվականի մայիսի 16), Սուսլիկ, թիմի անդամ[16]
  • 1995՝ «Խելագար» (Ըստ Ալեքսանդր Մինչինի նույն վեպի, ռեժիսոր՝ Անդրեյ Ժիտինկ, պրեմիերան՝ 1995 թվականի նոյեմբերի), Իգոր, սպորտային ֆակուլտետի ուսանող, խանդոտ[17]
  • 1996՝ «Չեմպիոնները» (Ըստ Ջեյսոն Միլլերի «Նույն առաջնությունը» պիեսի, ռեժիսոր՝ Օլեգ Տաբակով, պրեմիերան՝ 1996 թվականի փետրվարի 18), Ֆիլ Ռոմենո[18]
  • 1997՝ «Հին թաղամաս» (Ըստ Թենեսի Ուիլյամսի պիեսի, ռեժիսոր՝ Անդրե Ժիտինկին, պրեմիերան՝ 1997 թվականի մարտի 15), Тай[19]
  • 1999՝ «Ապուշը» (Ֆեոդոր Դոստոևսկու «Ապուշը» վեպի հիման վրա, ռեժիսոր՝ Ալեքսանդր Մարին, պրեմիերան՝ 1999 թվականի հունվարի 20),Պարֆյոնի Ռոգոժն[20]
  • 1999՝ «Սեքս, խաբկանք և տեսանյութ» (Անտոն Կուզնեցովի սցենարի հիման վրա, ռեժիսոր Անտոն Կուզնեցով, պրեմիերան՝ 1999 թվականի հոկտեմբերի 21), Ջոն Միլանի, փաստաբան, Աննայի ամուսինը[21]
  • 2000՝ «Հատակին» (Մաքսիմ Գորկու «Հատակին» պիեսի հիման վրա, ռեժիսոր՝ Ադոլֆ Շապիրո, պրեմիերան՝ 2000 թվականի մարտի 31), Վասկա Պեպել[22]
  • 2002՝ «Շրջանային անեկդոտներ» (Ալեքսանդր Վամպիլովի «Շրջանային անեկդոտներ» պիեսի հիման վրա, ռեժիսոր Ալեքսանդր Մարին, պրեմիերան՝ 2002 թվականի ապրիլի 2), Ստուպակ, Ինժեներ («Քսան րոպե հրեշտակի հետ» պիեսում)[23]
  • «Կայարանապետ » ( Ալեքսանդր Պուշկինի «Կայարանապետ » վիպակի մոտիվներով,ռեժիսոր ՝ Գարոլդ Ստրելկով), Տրիֆոն, աղախին Մինսկի[24]

Ա. Պ. Չեխովի անվան Մոսկվայի գեղարվեստական թատրոն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • «Ջրային հավերժահարս» (Ըստ Ժան Ժիրոդույի համանուն պիեսի, ռեժիսոր՝ Նիկոլայ Սկորիկ, պրեմիերա՝ 1990 թվականի մարտի 24), Հանս ասպետ[4][25][26]
  • «Սերը Ղրիմում» (ըստ Սլավոմիր Մրոժեկիի համանուն վեպի, ռեժիսոր՝ Ռոման Կոզակ), Պյոտր[4][25]

Անտրեպրիզ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Հեռուստաթատրոն»-ի ստեղծագործական միություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • «Անընդմեջ խաբել կամ ամեն ինչում մեղավոր է շունը» (Անտիպրիզա դել'արտե կոմեդիայի ոգով, Դեյվիդ Հրացիանոի ստեղծագործական մոտիվներով) ՝ Ապոլլոն, պրոֆեսիոնալ խաբեբա[27][28]
« Նոր արվեստ» թատերական-համերգային կենտրոն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • «Անավարտ վեպ» (անտրեպրիզա, ռոմանտիկ կատակերգություն «Միշտ ասա միշտ» սերիալի մոտիվներով, ռեժիսոր՝ Միքայել Մոկեև), Սերգեյ Բարիշև, հաջողակ գործարար[29][30]

Ֆիլմերի ցանկ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. 1991՝ Կրուիզ, կամ Բաժանված ճանապարհորդություն, Գոլուբենկո
  2. 1992-1994՝ ԱԲՎԳԴ Ltd (հեռուստասերիալ)
  3. 1995՝ Գիր ու արծիվ, վարորդ
  4. 1996՝ Զրահակիրների վերադարձը (Բելառուս, Ռուսաստան), Էյզենշտեյնի նկարահանման խմբի աշխատող
  5. 1997՝ Խուլերի երկիր, հանցագործ
  6. 1998՝ Երկնքից երկու քայլ (կարճամետրաժ), Ալեքսեյ
  7. 1998-2002՝ Խաբեբան, Վադիմ՝ Լադայի ընկերը, աֆերիստ
  8. 1999-2000՝ Կամենսկայա (Ֆիլմ № 4 «Մահ հանուն մահվան»), Վադիմ Անդրեվիչ Բոյցով, մայոր
  9. 2000՝ Թուրքական մարշ (Ֆիլմ № 6 «Վտանգավոր հոբբի»), Անդրեյ Բելենկ, պահակ «Բայի»
  10. 2000՝ Մաքուր երկուշաբթի (կարճամետրաժ), Կիրիլ
  11. 2000-2001՝ Սև սենյակ (Նովել № 12 «Քննություն»), թիկնապահ
  12. 2001՝ Դալնոբոյշիկի (սերիա № 17 «Ուրվական»), «Հյուսիս»
  13. 2001՝ Օգոստոսի 44-ին (Ռուսաստան, Բելառուս), կապիստան Անիկուշին, կոմենդատուրի սպա
  14. 2001՝ Բջիջ, Ալոքսանդր Արսենտև
  15. 2001՝ Կասկած, Վադիմ, բուժքույրի նախկին ամուսինը՝ Սաշա Սոմովոյ
  16. 2001-2003՝ Կոբրան. Հակաահաբեկչություն (սերիա № 4 «Հետադարձ հաշվել »), Քարտաշով, գնդապետ
  17. 2002՝ Ամեն ինչ, ինչ դու սիրում ես, «կտրուկ» Մաշայի ընկերը
  18. 2002՝ Դրոնգո, Ալեքսեյ Չիժով
  19. 2002՝ Երկինք. Ինքնաթիռ. Աղջիկ, Մաքսիմ, Լարայի նախկին սիրելի ուղեկցորդուհիները
  20. 2003՝ Կայարան, Չերնով, Դաշնային անվտանգության ծառայության գնդապետ
  21. 2003՝ Միշտ ասա «Միշտ», Սերգեյ Բարիշև, հաջողակ գործարար
  22. 2003՝ Ցանկալին, Ֆյոդր Մակարովիչ, կապիտան, զորագիտակ
  23. 2003՝ Կարմենը, «Կոր», ավազակ
  24. 2003՝ Թիմ, Վլադիմիր Կիյաշկո, ֆուտբոլային թիմի պաշտպան «Տորբետո» (Բոլոտնո)
  25. 2003՝ Անհետաձգելի, Օլեգ Ալեքսանդրովիչ Գրոմով, Շտապօգնության բժիշկ[31]
  26. 2003՝ Փոքր լորդի ուրախությունները և տխրությունը, Չարլզ
  27. 2003՝ Խուզարկուները 2 (Ֆիլմ № 3 «Շոգ»), Վալենտին Խազարով
  28. 2003՝ Գինեմոլության տեսություն՝ Վիտալի, դուրս գրված օդաչուն
  29. 2003՝ Որոնում
  30. 2004՝ Ամեն ինչ սկսվում է սիրուց, Անդրեյ Բաձին
  31. 2004՝ Միշտ ասա «Միշտ »2, Սերգեյ Բարիշև, հաջողակ գործարար
  32. 2004՝ Գրաֆ Կրեստովսկի, Ստաս
  33. 2004` Կուրսանտները, Չերնովը, մայոր
  34. 2004` Երիտասարդ ու երջանիկ, Նիկոլայ Վերիգին
  35. 2004՝ Ուրվական, Շտրոմ, մայոր
  36. 2004՝ Ձեղնահարկի պատմությունը, Սերգեյ, սնայպեր
  37. 2004՝ Ես սիրում եմ քեզ, Գլեբ Օրդինցև, արտիստ, Ալեքսանդրիայի ամուսինը
  38. 2005՝ Բուխտա Ֆիլիպա, Սերգեյ Օսվալդ, փաստաբան
  39. 2005՝ Կիրակի կանանց բաղնիքում (սերիա № 10 «Ես քեզ չեմ հավատում») ՝ Ալեքսեյ
  40. 2005՝ Դարաշրջանի աստղը, Բորիս Լեոն тьевич Գորբատով, խորհրդային գրող
  41. 2005՝ խորհրդային գրող 2, Օլեգ Ալեքսանդրովիչ Գրոմով, շտապ բժշկական օգնության բժիշկ
  42. 2005՝ Մեկ ստվեր երկուսում, Անդրեյ Դանիլով, գլխավոր դերասան
  43. 2005՝ Որս ասֆալտի վրա, Կոնստանտին Սավին, ոստիկանության կապիտան, օպերլիազոր
  44. 2005՝ Ես քեզ Աստվածացնում եմ…, Ալեքանդր, Օլգայի որդին
  45. 2006՝ Ձեր պատիվը, Գլեբ Նիկոլայևիչ Մուրգա, դատախազ
  46. 2006՝ Միշտ ասա «Միշտ» 3, Սերգեյ Բարիշև, հաջողակ գործարար
  47. 2006՝ Զանգ (Ֆիլմ № 2 «Արտացոլում») ՝ Սերգեյ Տուտով, Բելոգորսկ քաղաքի ոստիկանության քրեական պետ
  48. 2006՝ Զգուշացեք, շիկահերներննեն!, Անդրեյ
  49. 2006՝ Հանքավայր, Սերգեյ Պետրովիչ Ռոմանով, երկրաբան
  50. 2006՝ Գայթակղություն (Բելառուս), Սերգեյ Հալախով, գործարար, սիրված Օլեգը
  51. 2006՝ Գանձ, Ստեփան
  52. 2006՝ Հանքավայր 2. Ոսկու տենդ, Սերգեյ Պետրովիչ Ռոմանով, երկրաբան
  53. 2007՝ Եվլամպիա Ռոմանով. Հետաքնեւթյունը վարում է ոչ մասնագետը 3 (Ֆիլմ № 8 «Գարշելի վաղվա կանխատեսումները») ՝ Ալիկ Ռազդզինսկ
  54. 2007՝ «Զետա» խումբը, Ստեփան Յակովլևիչ Լազարև
  55. 2007՝ Մահվան քանդակագործ, Վիկտոր Ալեքսևիչ Խվաթ, դատախազության քննիչ
  56. 2007-2010՝, Շտապ սենյակ, Կարրիլ Դանիլով, լրագրող և լուսանկարիչ
  57. 2008՝ Միշտ ասա «Միշտ»» 4, Սերգեյ Բարիշև, հաջողակ գործարար
  58. 2008՝ Կատարսրտ (Ուկրաինա)
  59. 2008՝ Սառույցը մրուրի նստվածքում (Ուկրաինա), Մակսիմ Սերգևիչ
  60. 2008՝ Մայրական բնազդ (Ռուսաստան, Ուկրաինա), Իգոր Բորիսովիչ Բոյկով, Մարինա Բոյկովի ամուսինը
  61. 2008՝ Տղամարդը կյանքի համար, կամ ամուսնությունը չի հավակնում (Ուկրաինա) ՝ Գլեբ
  62. 2008՝ Մենք տարօրինակ հանդիպեցինք (Ռուսաստան, Ուկրաինա)՝ Վիկտոր Սերգևիչ
  63. 2008՝ Հեռավորթյան հետևանքները, Իվան Նովակ, ոստիկանության մայոր
  64. 2008՝ Գրազ սերը (Ռուսաստան, Ուկրաինա), Ռոման
  65. 2008՝ Կողմնակի ազդեցություն, Պավել Հրիչիխին, լրագրող
  66. 2009՝ Աննա Կարենինա, Ալեքսեյ Վռոնսկի, գրաֆ
  67. 2009՝ Միշտ ասա «Միշտ» 5, Սերգեյ Բարիշև, հաջողակ գործարար
  68. 2009՝ «Զետա» խումբը 2, Ստեփան Յակովլևիչ Լազարև
  69. 2009՝ Մեկը սիրում է քեզ, Իգոր
  70. 2009՝ Դատարան, Գլեբ Նիկոլաևիչ Մուրգա, դատախազ
  71. 2010՝ Միշտ ասա «Միշտ» 6, Սերգեյ Բարիշև, հաջողակ գործարար
  72. 2009՝ Բումերանգ անցյալից, Իգոր Նիկոլաևիչ, Սամոյլովի որդին
  73. 2010՝ Եղբայրը եղբոր համար, Իգոր Սվետլով, Մոկվայի օպերլիազոր, ոստիկանությն կապիտան
  74. 2010՝ Լեշիյ.Պատմության շարունակությունը, Շոն Կրուֆորդ, Իրինայի ամուսինը
  75. 2010՝ Քաղաքացի ղեկավարը, Իգոր Ուշակով
  76. 2010՝ Վարպետ, Սերգեյ Վասիլև, ավտոսերվիզի սեփականատեր, նախկին դեսանտային
  77. 2010՝ Ընտանեկան օջախը, Դմիտրի Միխաիլովիչ Տիտով,զինվորական բժիշկ
  78. 2011՝ Միշտ ասա «Միշտ» 7, Սերգեյ Բարիշև, հաջողակ գործարար
  79. 2011՝ Դայակը, Ոգոր Վլադիմիրովիչ Ֆրոլով, գործարար
  80. 2011՝ Ընտանեկան դետեկտիվ, Եվգենի Նիկոլաեվիչ Գորդև, տեղակատիվ քրեական հետախուզության օպերատիվ վարչության պետ
  81. 2012՝ Միշտ ասա «Միշտ» 8, Սերգեյ Բարիշև, հաջողակ գործարար
  82. 2012՝ Միշտ ասա «Միշտ» 9, Սերգեյ Բարիշև, հաջողակ գործարար
  83. 2012՝ Եղբայրը եղբոր համար 2, Իգոր Սվետլով, օպերլիազոր Մոսկվայից, ոստիկանության կապիտան
  84. 2012՝ Զինվորական դատախազություն, Իգոր Մատվեև,Ներքին գործերի շրջանային վարչության պետ
  85. 2013՝ Բալզակյան տարիքը կամ նրա բոլոր տղամարդիկ ... Հինգ տարի անց, Ալեքսանդր Իվանովիչ Շարստնյով, պլաստիկ վիրաբույժ
  86. 2013՝ Սիրո ափին, Ֆյոդր, Վերայի ամուսինը
  87. 2013՝ Սպայի կինը, Կոնստանտին Ալեքսեվիչ Պաշին, կապիտան
  88. 2013՝ Շերլոկ Հոմս (ֆիլմ № 3 «Խեղկատակ»), Վիկա, ԱՄՆ դեսպան
  89. 2013՝ Ընտանեկան դետեկտիվ 2, Եվգենի Նիկոլայևիչ Գորդև, տեղակատիվ քրեական հետախուզության օպերատիվ վարչության պետ
  90. 2013՝ Հրեշտակ կամ սատանա, Վաձիմ Ավերին, Ելենի Ավերինոի ամուսինը, Մաշա և Սաշա Ավերխինների հայրը, նկարիչ[8]
  91. 2013՝ Ինչ-որ մեկը կորցնում է, ինչ-որ մեկը գտնում է, Կլիմ Սեմյոնովիչ Կրեմնյով, հրդեհային պահպանության կապիտան, արտակարգ իրավիճակների նախարարար (Ռուսաստան)[32]
  92. 2013՝ Գտնել ամուսին մեծ քաղաքում, Ալեքսեյ Մալիշև, ճարտարապետ
  93. 2014՝ Եղբայրը եղբոր համար 3, Իգոր Սվետլովիչ, ոստիկանության կապիտան (այնուհետև մայոր), քրեական հետախուզության բաժնի պետ
  94. 2014՝ Գորչակով, Իգոր Սվետլովիչ
  95. 2014՝ Ամուսին մեկ ժամով, Ֆյոդր Գոլովանով, գիտությունների դոկտոր, աշխատասեր «ամուսին մեկ ժամով»
  96. 2015՝ Ամփոփված ճակատագրեր, Յուրի Սերգեևիչ Կրեչետով, հիվանդանոցի գլխավոր բժիշկ
  97. 2015՝ Ժանտախտ (ֆիլմ № 10 «Թակարդ», ֆիլմ № 12 «Զառիթափ բլուրներ»), Անդրեյ Գրիգորևիչ Գնատովսկի, քրեական գործարար
  98. 2017՝ Փողի մեջ չէ երջանկությունը, Գրիգորի Պետրովիչ Դոլբիշ, «Տերբանկի» նախագահ
  99. 2018՝ Անհնարին կինը ՝ Վիկտոր Իվանովիչ Մաքսակով, շինարարական մագնատ

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 Internet Movie Database — 1990.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Александр Пасюта. Ярослав Бойко: «Табаков взял к себе до первого прокола». На днях актёр отметил своё 40-летие. Газета «Сегодня» (Украина) // segodnya.ua (21 мая 2010 года)
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Наталья Дьячкова. Ярослав Бойко: «„Шокаю“ я всегда, и коллег заражаю». — Актёр уже 18 лет живёт в Москве, но в душе так и остался простым киевским хлопцем. Журнал «Караван историй» // 7days.ru (20 ноября 2009 года)
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 Профиль звезды. Ярослав Бойко, актёр театра и кино. Биография. // 7days.ru
  5. ↑ Текст: Мария Касимовская. «Похмелье славе не помеха». — Актёра Ярослава Бойко несколько раз выгоняли из Школы-студии МХАТ. «Российская газета» // rg.ru (15 апреля 2005 года)
  6. ↑ Ярослав Бойко, актёр. Биография, фотографии, фильмография, новости. Сайт «Вокруг ТВ» // vokrug.tv
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 Бойко Ярослав Николаевич. Биография. Сайт «Актёры советского и российского кино» // rusactors.ru
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 Юлия Красновская. Ярослав Бойко: «Кажется, мистика вокруг нас существует» (о роли в сериале «Ангел или демон»). Газета «Аргументы и факты» // aif.ru (3 апреля 2013 года)
  9. ↑ Актёрский факультет. Выпускники 1991—2000 годов. Արխիվացված 2018-08-02 Wayback Machine Официальный сайт Школы-студии МХАТ // mhatschool.theatre.ru
  10. ↑ 10,0 10,1 Ярослав Бойко. Краткая биография, роли в репертуаре театра. Официальный сайт Московского театра-студии под руководством Олега Табакова // theatre.ru
  11. ↑ Рамуне Ходоркайте. Краткая биография. Официальный сайт Московского драматического театра на Малой Бронной // mbronnaya.theatre.ru
  12. ↑ Рамуне Ходоркайте. Биография. Официальный сайт Центра имени Всеволода Мейерхольда (Москва) // meyerhold.ru
  13. ↑ Спектакль «Билокси-блюз». Армейская история в 2-х частях. Премьера — 7 декабря 1987 года. Արխիվացված 2018-03-13 Wayback Machine Официальный сайт Московского театра-студии под руководством Олега Табакова // o.tabakov.ru
  14. ↑ Афиша спектакля «Билокси-блюз». Премьера — 7 декабря 1987 года. Сайт «Театральный смотритель» // smotr.ru
  15. ↑ Спектакль «Звёздный час по местному времени». Комедия. Премьера — 21 мая 1992 года. Официальный сайт Московского театра-студии под руководством Олега Табакова // tabakov.ru
  16. ↑ «Страсти по Бумбарашу». Спектакль в двух частях по мотивам ранних произведений Аркадия Гайдара. Премьера — 16 мая 1993 года. Официальный сайт Московского театра-студии под руководством Олега Табакова // tabakov.ru
  17. ↑ Спектакль «Псих». Сценическая адаптация одноимённого романа. Премьера — 1 ноября 1995 года. Московский театр-студия п/р Олега Табакова // tabakov.ru
  18. ↑ Спектакль «Чемпионы». Премьера — 18 февраля 1996 года. Официальный сайт Московского театра-студии под руководством Олега Табакова // tabakov.ru
  19. ↑ Спектакль «Старый квартал». Пьеса в двух частях. Премьера — 15 марта 1997 года. Официальный сайт Московского театра-студии под руководством Олега Табакова // tabakov.ru
  20. ↑ «Идиот». Спектакль в двух действиях. Премьера — 20 января 1999 года. Официальный сайт Московского театра-студии под руководством Олега Табакова // tabakov.ru
  21. ↑ Спектакль «Секс, ложь и видео». Киносценарий. Премьера — 21 октября 1999 года. Официальный сайт Московского театра-студии под руководством Олега Табакова // tabakov.ru
  22. ↑ «На дне». Спектакль в двух действиях. Премьера — 31 марта 2000 года. Официальный сайт Московского театра-студии под руководством Олега Табакова // tabakov.ru
  23. ↑ Спектакль «Провинциальные анекдоты». Премьера — 2 апреля 2002 года. Официальный сайт Московского театра-студии под руководством Олега Табакова // tabakov.ru
  24. ↑ Спектакль «Станционный смотритель» на сцене Московского театра-студии под руководством Олега Табакова. Сайт «Театральная афиша» // teatr.ru
  25. ↑ 25,0 25,1 Театральные роли Ярослава Бойко. // yaroslavboiko.narod.ru
  26. ↑ Спектакль «Ундина». Легенда в трёх частях. Премьера — 24 марта 1990 года. Официальный сайт Московского Художественного театра имени А. П. Чехова // mxat.ru
  27. ↑ Творческое объединение «Телетеатр». Спектакль «Сплошное надувательство, или Во всём виновата собака». Обзор, рецензии. ООО «Компания „Афиша“» // afisha.ru
  28. ↑ Юлия Плеханова. В Уфе Ярослав Бойко пилил «римскую ногу». Уфимский городской портал // ufa.ru (10 декабря 2012 года)
  29. ↑ Театрально-концертный центр «Новое искусство». Спектакль «Неоконченный роман». Обзор, рецензии. ООО «Компания „Афиша“» // afisha.ru
  30. ↑ Анонс. Спектакль «Неоконченный роман» режиссёра Михаила Мокеева в Новгородском академическом театре драмы. Портал «Новгород.ру» // news.novgorod.ru (10 апреля 2015 года)
  31. ↑ Станислава Одоевцева. Ярослав Бойко: «Бюджет и слёзы кино». — После сериала «Неотложка» актёра зовут «нашим Джорджем Клуни». Газета «Московский комсомолец» // mk.ru (19 февраля 2004 года)
  32. ↑ Антонина Веткина. Пожар, любовь и Новый год (анонс телепоказа лирической комедии «Кто-то теряет, кто-то находит» режиссёра Ильи Хотиненко). Газета «Կոմսոմոլսկայա պրավդա» // kp.ru (8 января 2015 года)

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

 ⛭ 
  Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Յարոսլավ_Բոյկո&oldid=9490074» էջից