Միկրոտպագրություն
Միկրոտպագրություն, տպագիր միջավայրում ճանաչելի նախշերի կամ նիշերի ստեղծումն է այնպիսի մասշտաբով, որը սովորաբար պահանջում է խոշորացում՝ անզեն աչքով կարդալու համար։ Անզեն աչքով տեքստը կարող է թվալ որպես ամբողջական գիծ։ Լուսապատճենահանման, պատկերի սկանավորման կամ պանտոգրաֆիայի մեթոդներով վերարտադրելու փորձերը սովորաբար թարգմանվում են որպես կետավոր կամ ամբողջական գիծ, եթե վերարտադրության մեթոդը չի կարող նույնականացնել և վերստեղծել նախշերը նման մասշտաբով։ Միկրոտպագրությունը հիմնականում օգտագործվում է որպես կեղծարարության դեմ պայքարի տեխնիկա՝ լայնորեն տարածված թվային մեթոդներով այն հեշտությամբ վերարտադրելու անկարողության պատճառով։
Միկրոլուսանկարչությունը նախորդում է միկրոտպագրությանը, միկրոտպագրության վրա զգալի ազդեցություն է ունեցել[1] Ալբերտ Բոնը 1934 թվականին, երբ ոգեշնչվել է իր ընկեր, գրող և խմբագիր Մանուել Կոմրոֆից, որը ցուցադրել է լուսանկարների մեծացման հետ կապված իր փորձերը։ Բոնիի մտածել է, որ եթե նա կարողանար լուսանկարները մեծացնելու փոխարեն փոքրացնել, այս տեխնոլոգիան կարող էրհրատարակչական ընկերություններին և գրադարաններին հնարավորություն տալ մուտք գործել շատ ավելի մեծ քանակությամբ տվյալների՝ նյութերի և պահեստային տարածքի նվազագույն արժեքով։ Հաջորդ տասնամյակի ընթացքում Բոնին աշխատել է միկրոտպագրության մշակման վրա, որը միկրոանթափանց գործընթաց է, որի ընթացքում էջերը լուսանկարվում էին 35 մմ միկրոֆիլմով և տպագրվում քարտերի վրա օֆսեթ լիտոգրաֆիայի միջոցով։ Այս գործընթացը, թույլ է տվել ստանալ 6" x 9" չափսի ինդեքսային քարտ, որը պահպանել է 100 էջ տեքստ՝ վերատպվող սովորական չափի հրատարակություններից։ Բոնին հիմնադրել է Readex Microprint ընկերությունը՝ այս տեխնոլոգիան արտադրելու և լիցենզավորելու համար։ Նա նաև հրատարակել է «Լուսանկարչության և հարակից թեմաների գրականության ուղեցույց» (1943) հոդվածը, որը հրապարակվել է «Լուսանկարչական լաբորատորիայի ինդեքս»-ի լրացուցիչ 18-րդ համարում[2][3][4]։
Օգտագործում
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Արժույթը սովորաբար ցուցաբերում է միկրոտպագրության ամենաբարձր որակը (ամենափոքր չափը), քանի որ այն պահանջում է կեղծարարության կանխարգելման ամենաբարձր մակարդակը[5]։ Օրինակ՝ 2004 թվականի ԱՄՆ 20 դոլարանոց թղթադրամի վրա միկրոտպագրությունը թաքնված է դիմերեսի (առջևի) ստորին ձախ անկյունում գտնվող եզրագծի ներսում[5]։
Բանկային չեկերը, ինչպես նաև մի շարք այլ արժեքավոր իրեր նույնպես կարող են հաճախ օգտագործել միկրոտպագրության մեթոդներ, բայց սովորաբար ոչ այդքան մեծ չափերի։ Օրինակ՝ անձնական բանկային չեկերի վրա MP նիշերը սովորաբար տեղադրվում են չեկի ստորագրության տողի կողքին։ Այս նիշերը ներկայացնում են միկրոտպագրություն և ցույց են տալիս, որ ստորագրության տողը կամ չեկի այլ հատկանիշներ իրականում միկրոտպագրված նիշեր են։ Միկրոտպված նիշերը օգտագործվում են որպես կեղծարարությունից պաշտպանող միջոց՝ վերարտադրման դժվարության պատճառով, մինչդեռ ակնառու ցուցանակը ծառայում է որպես ակնհայտ նախազգուշացում, որ իրը օգտագործում է միկրոտպագրություն։
Թեև որոշ մասշտաբների միկրոտպագրությունը կարող է ընթեռնելի լինել մարդու աչքի համար առանց մանրադիտակի, այս տարբեր մասշտաբների միկրոտպագրության միջև տարբերակում չկա։
Միկրոտպագրություն ներառող առաջին ԱՄՆ փոստային նամականիշը «Ամերիկյան վայրի ծաղիկների շարքն» էր, որը ներկայացվել է Միացյալ Նահանգների փոստային ծառայության կողմից 1992 թվականին։ Այն նաև առաջին հուշանվեր նամականիշն էր, որն ամբողջությամբ արտադրվել է օֆսեթ լիտոգրաֆիայի միջոցով։ Այդ ժամանակվանից ի վեր ԱՄՆ փոստային ծառայությունը թողարկել է այլ նամականիշներ՝ ավելի բարդ միկրոտպագրությամբ, ամսաթվերի, բառերի և հապավումների հետ միասին, ինչպիսիք են USPS-ը, և նույնիսկ միկրոտպագրությամբ տառերից կազմված նամականիշերի ամբողջական դիզայնով[6]:
Արտադրություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ամենափոքր մասշտաբի միկրոտպագրությունը հնարավոր է ստանալ միայն ձեռքով՝ օգտագործելով փորագրված օֆսեթ տպագրական թիթեղներ կամ խորատպության (տպագրության) որևէ այլ մեթոդ։
Թվային միկրոտեքստային տպիչները օգտագործում են հատուկ մշակված տառատեսակներ և թանաք այդ նպատակով։ Օգտագործվող թանաքը ամենից հաճախ MICR (մագնիսական թանաքի նիշերի ճանաչման) տոների մասնիկներն են, բայց կարող են լինել նաև պոլիեսթերի և ստիրոլի ակրիլատի պոլիմերի վրա հիմնված տոներներ։ Մելանը չի սահմանափակվում միայն մոխրագույն երանգներով, այլ կարող է օգտագործել նաև գունավոր տոներներ կամ նույնիսկ ավելի մասնագիտացված տոներներ, որոնք պարունակում են ուլտրամանուշակագույն կամ ինֆրակարմիր ճառագայթման նկատմամբ զգայուն ներկանյութեր և այդ ճառագայթների ազդեցության տակ ֆլուորեսցենցիա են առաջացնում[7]։
Թվային տպիչը չի կարող ստանալ այլ տպագրական մեթոդներով հնարավոր մասշտաբի միկրոտպագրություն՝ անկախ սարքի լուծաչափից։ Որոշ թվային տառատեսակներ նախատեսված են հատուկ միկրոտպագրության համար։ Այս կեղծ միկրոտպագրության տառատեսակները կոչվում են միկրոտեքստ[7]։
Xerox-ը մշակել է միկրոտեքստային տառատեսակ, որը, նրանց պնդմամբ, կարող է ստեղծել 1/100 դյույմ բարձրությամբ նիշեր[8] (համարժեք է 0.72 միավորի):
2015 թվականի ապրիլին Videojet Technologies ընկերությունը թողարկեց իրենց 1650 High Resolution (HR) և 1620 HR Continuous Inkjet (CIJ) տպիչները, որոնց կարողությունն է տպել ենթա-փիքսել չափի տառեր՝ մինչև 0.6 մմ բարձրությամբ (ինչը հավասար է մոտ 1.70079 պոիթի)։ Տպիչները օգտագործում են 40 միկրոն տրամաչափով նոզլ, որը մեկ վայրկյանում արտանետում է ավելի քան 100,000 թանաքի կաթիլ։ Չնայած այս տպիչները արագացնում և հեշտացնում են միկրոդպտման թվային արտադրությունը, դրանք դեռ չեն հասել իրական ենթա-փիքսել չափի՝ 1 պոիթից փոքր[9]։
Լազերային տպիչի կողմից արտադրվող ամենափոքր մասշտաբի միկրոտեքստը 0.5 կետն է[10]։
Միկրոկառուցվածքներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Օգտագործելով ոսկե նանոմասնիկների թանաքներ ապակե հիմքի վրա, գիտնականները եզրակացրեցին, որ իրենց համար հնարավոր է վերահսկել տպագրական նախշերի արտադրությունը մինչև 2 միկրոն մասշտաբով։ Տպագրությունից հետո նանոմասնիկների թանաքի սուսպենզիան տաքացվում էր գաուսյան լազերով։ Տաքացմանը զուգընթաց ապակին ընդարձակվում էր ոսկե նանոթանաքի ջերմահաղորդականության շնորհիվ։ Հետագա փորձարկումների ընթացքում նրանք կարողացան նանոմասնիկները միաձուլել՝ ստեղծելով ավելի խիտ կազմավորում՝ անընդհատ հաղորդիչ գծի։ Նման փորձերը ուղղակիորեն չեն ներառել տառատեսակների նիշերը, բայց կարող են թարգմանվել նման օգտագործման համար։
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ Price, Miles (1953 թ․ ապրիլ). «The Microcard Foundation». American Bar Association Journal. American Bar Association. 39: 304–305. ISSN 0747-0088. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 9-ին.
- ↑ Metcalf, K. D. (1945 թ․ մարտի 1). «The Promise of Microprint: A Symposium Based on The Scholar and the Future of the Research Library». College & Research Libraries. 6 (2): 170–183. doi:10.5860/crl_06_02_170. ISSN 2150-6701. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2014 թ․ հունիսի 25-ին. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 8-ին.
{{cite journal}}:|hdl-access=requires|hdl=(օգնություն) Alt URL Արխիվացված 2015-11-21 Wayback Machine - ↑ Erickson, Edgar L (1951 թ․ մարտ). «Microprint: A Revolution in Printing». Journal of Documentation. 7 (3): 184–187. doi:10.1108/eb026173. ISSN 0022-0418.(subscription required)
- ↑ Boni, Albert (Summer 1951). «Microprint» (PDF). American Documentation. 2 (3): 150. doi:10.1002/asi.5090020304. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 8-ին.
- ↑ 5,0 5,1 Trimm, Harold H (2005). Forensics the Easy Way. Barron's Educational Series. էջ 276. ISBN 978-0-7641-3050-2. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 5-ին. «Microprinting.»
- ↑ Chenevert, James. «Security Features of United States Postage Stamps 1974-2009» (PDF). էջ 1. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2015 թ․ հոկտեմբերի 17-ին. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 7-ին.
- ↑ 7,0 7,1 [1]
- ↑ «Xerox Scientists Develop Microtext Font; Digitally Printing Tiny Words And Numbers Will Help Make Documents More Secure». Xerox Corporation. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 5-ին.
- ↑ Anderson (2015 թ․ ապրիլի 9). «Enhanced Microprinting Technology Featured in Latest Videojet 1000 Series Release» (Press release). UBM Canon. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 7-ին.
- ↑ «A Comparison of Laser Printed Microprint Fonts and Practical Considerations for Use in Prescriptions» (PDF). 2009 թ․ հունվարի 16. էջ 3. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2015 թ․ հոկտեմբերի 8-ին. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 5-ին.