Միխայիլ Լինկով

Միխայիլ Լինկով; բելառուս․՝ Міхась Лынькоў
Ծննդյան անուն	բելառուս․՝ Міхаіл Ціханавіч Лынькоў
Ծնվել է	նոյեմբերի 30, 1899
Ծննդավայր	Zazyby 2, Q114733838?, Vitebsk Uyezd, Վիտեբսկի նահանգ, Ռուսական կայսրություն
Վախճանվել է	սեպտեմբերի 21, 1975 (75 տարեկան)
Վախճանի վայր	Մինսկ, Բելառուսական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Գերեզման	Արևելյան գերեզմանատուն
Գրական անուն	Міхась Васілёк
Մասնագիտություն	գրող, մանկագիր, գրականագետ, խմբագիր և թարգմանիչ
Լեզու	բելառուսերեն, ռուսերեն
Քաղաքացիություն	Ռուսական կայսրություն և ԽՍՀՄ
Կրթություն	Q31892819?
Ժանրեր	Նովել
Անդամակցություն	ԽՍՀՄ Գրողների միություն, Բելառուսական պրոլետար գրողների ասոցիացիա, Մալադնյակ և Բելառուսիայի գրողների միություն
Կուսակցություն	ԽՄԿԿ
Աշխատավայր	Q6466011?, Բեռալռուս, Q13028722?, Q17047375? և Յանկա Կուպալայի անվան գրականության ինստիտուտ
Պարգևներ	Յակուբ Կոլասի անվան Բելառուսական ՍՍՀ պետական մրցանակ և
Ամուսին	Q123824688?
	Michaś Lyńkoŭ Վիքիպահեստում

Միխայիլ Լինկով (հայտնի է որպես Միխաս Լինկով, բելառուս․՝ Міхась Лынькоў, նոյեմբերի 30, 1899(1899-11-30), Zazyby 2, Q114733838?, Vitebsk Uyezd, Վիտեբսկի նահանգ, Ռուսական կայսրություն - սեպտեմբերի 21, 1975(1975-09-21), Մինսկ, Բելառուսական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), բելառուս գրող, հասարակական-քաղաքական գործիչ։ Բելառուսական ԽՍՀ ժողովրդական գրող (1962)։ Բելառուսի գիտությունների ազգային ակադեմիայի թղթակից-անդամ (1936), ակադեմիկոս (1953)։ ԽՍՀՄ գրողների միության անդամ (1934)։ Յակուբ Կոլասի անվան պետական մրցանակի դափնեկիր։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Միխայիլ Լինկովը ծնվել է 1899 թվականին երկաթուղային բանվորի ընտանիքում։ 1917 թվականին ավարտել է Ռոգաչյովի ուսուցչական սեմինարիան։ 1919-1922 թվականներին ծառայել է Կարմիր բանակում, մասնակցել է խորհրդային-լեհական պատերազմին։ 1919 թվականին Սմոլենսկի «Պայքար» թերթում հրատարակել է իր առաջին ստեղծագործությունները (բանաստեղծությունները)։ Որպես ուսուցիչ աշխատել է Լիպինիչի գյուղում, եղել է «Камуніст» («Կոմունիստ») օրաթերթի խմբագիրը, գրել է մի քանի ծածկանուններով (Միխաս Վասիլյոկ և այլն)։ Աշխատանքներ է կատարել թերթը բարելավելու գործում, որտեղ նյութեր են տպագրվել բելառուսերեն, ռուսերեն, իդիշերեն, ուկրաիներեն^[1]։ 1930 թվականին տեղափոխվել է Մինսկ, աշխատել Բելառուսի պետական հրատարակչությունում։ 1933-1941 թվականներին եղել է «Полымя рэвалюцыі» («Հեղափոխության բոց») բելառուսական գրական ամսագրի խմբագիր։ Համարվում է, որ այս պաշտոնը զբաղեցնելիս Լինկովը տոտալիտար ռեժիմի պայմաններում կարողացել է պաշտպանել բելառուսական գրականությունը^[2]։

Հիմնադրման պահից՝ 1934 թվականից եղել է ԽՍՀՄ գրողների միության անդամ։ 1938-1948 թվականներին եղել է Բելառուսիայի գրողների միության նախագահը, 1941-1942 թվականներին՝ «За Савецкую Беларусь» ռազմական թերթի խմբագիրը, 1943-1946 և 1949-1952 թվականներին՝ Բելառուսի գիտությունների ազգային ակադեմիայի գրականության, լեզվի և արվեստի ինստիտուտի տնօրեն։

Մահացել է 1975 թվականի սեպտեմբերի 21-ին։ Թաղված է Մինսկի Արևելյան գերեզմանատանը։

Ստեղծագործություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Պատմվածքներ» առաջին ժողովածուն լույս է տեսել 1927 թվականին։ 1929 թվականին լույս է տեսել երկրորդ ժողովածուն՝ «Գոյը», 1930 թվականին՝ պատմվածքների երրորդ գիրքը՝ «Անդրեյ Լետուն» խորագրով^[3]։

«Անմոռաց օրեր», վեպ-էպոպեա, 1958
«Խիզախ մարտիկ Միշկայի և նրա փառապանծ ընկերների մասին»
«Պարաշյուտիստ Յանկան»
«Միկոլկա-շոգեքարշը», 1937 (էկրանավորվել է 1956 թվականին)

Պարգևներ, մրցանակներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Լենինի շքանշան (1949, 1955, 1969)
Հոկտեմբերյան հեղափոխության շքանշան (1974)
Աշխատանքային կարմիր դրոշի շքանշան (1939, 1959, 1967)
Կարմիր աստղի շքանշան (1943)
Յակուբ Կոլասի անվան պետական մրցանակի դափնեկիր
Բելառուսական ԽՍՀ ժողովրդական գրող (1962)

Ընտանիք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1927 թվականին ամուսնացել է Խաննա Արենկովի հետ։ Ունեցել են որդի՝ Մարեկը։ Կնոջն ու որդուն 1941 թվականին գերմանացիները գնդակահարել են։ 1946 թվականին Յանկա Մավրը գրել է «Հանուն ինչի» պատմվածքը, որի հիմքում ընկած է այս ողբերգական փաստը։

Հիշատակ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1999 թվականին Լինկովի 100-ամյա հոբելյանի կապակցությամբ Բելառուսի ազգային բանկը թողարկել է հոբելյանական հուշադրամ
2011 թվականին Բոբրույսկում սահմանվել է գրողի անվան հատուկ մրցանակ
Մինսկում, Բոբրույսկում և Պինսկում Լինկովի անվամբ կան փողոցներ

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Бугаёў, Д. Я. Шчодрае сэрца пісьменніка : Проза Міхася Лынькова даваеннага часу / Д. Я. Бугаёў. - Мінск : Дзяржвыд БССР, 1963. - 200 c.

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ «Бобруйский райисполком. Официальный сайт. - Михась Лыньков / Ими гордится Бобруйщина / Регион / | Бобруйский район | Бобруйск | Бобруйский райисполком | Новости Бобруйского района». Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ մարտի 12-ին. Վերցված է 2016 թ․ մայիսի 16-ին.
↑ Возраст огня - вечность Արխիվացված 2014-07-14 Wayback Machine (ռուս.)
↑ Հանուն բարեկամության «Կամուրջ», Բելառուսական պատմվածքների ժողովածու, «Սովետական գրող» հրատարակչություն, Երևան, 1979, 279 էջ

Աղբյուրներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Міхась Лынькоў в библиотеке «Беларуская Палічка»
Произведения М. Лынькова Արխիվացված 2014-11-29 Wayback Machine в Библиотеке белорусской литературы

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Միխայիլ Լինկով» հոդվածին։

[1] «Бобруйский райисполком. Официальный сайт. - Михась Лыньков / Ими гордится Бобруйщина / Регион / | Бобруйский район | Бобруйск | Бобруйский райисполком | Новости Бобруйского района». Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ մարտի 12-ին. Վերցված է 2016 թ․ մայիսի 16-ին.

[2] Возраст огня - вечность Արխիվացված 2014-07-14 Wayback Machine (ռուս.)

[3] Հանուն բարեկամության «Կամուրջ», Բելառուսական պատմվածքների ժողովածու, «Սովետական գրող» հրատարակչություն, Երևան, 1979, 279 էջ

[1]

[2]

[3]