Jump to content

Միխայիլ Լինկով

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Միխայիլ Լինկով
բելառուս․՝ Міхась Лынькоў
Ծննդյան անունբելառուս․՝ Міхаіл Ціханавіч Лынькоў
Ծնվել էնոյեմբերի 30, 1899(1899-11-30)[1]
ԾննդավայրZazyby 2, Q114733838?, Vitebsk Uyezd, Վիտեբսկի նահանգ, Ռուսական կայսրություն
Վախճանվել էսեպտեմբերի 21, 1975(1975-09-21)[1] (75 տարեկան)
Վախճանի վայրՄինսկ, Բելառուսական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
ԳերեզմանԱրևելյան գերեզմանատուն
Գրական անունМіхась Васілёк
Մասնագիտությունգրող, մանկագիր, գրականագետ, խմբագիր և թարգմանիչ
Լեզուբելառուսերեն, ռուսերեն
Քաղաքացիություն Ռուսական կայսրություն և  ԽՍՀՄ
ԿրթությունQ31892819?
ԺանրերՆովել
ԱնդամակցությունԽՍՀՄ Գրողների միություն, Բելառուսական պրոլետար գրողների ասոցիացիա, Մալադնյակ և Բելառուսիայի գրողների միություն
ԿուսակցությունԽՄԿԿ
ԱշխատավայրQ6466011?, Բեռալռուս, Q13028722?, Q17047375? և Յանկա Կուպալայի անվան գրականության ինստիտուտ
Պարգևներ
ԱմուսինQ123824688?
 Michaś Lyńkoŭ Վիքիպահեստում

Միխայիլ Լինկով (հայտնի է որպես Միխաս Լինկով, բելառուս․՝ Міхась Лынькоў, նոյեմբերի 30, 1899(1899-11-30)[1], Zazyby 2, Q114733838?, Vitebsk Uyezd, Վիտեբսկի նահանգ, Ռուսական կայսրություն - սեպտեմբերի 21, 1975(1975-09-21)[1], Մինսկ, Բելառուսական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), բելառուս գրող, հասարակական-քաղաքական գործիչ։ Բելառուսական ԽՍՀ ժողովրդական գրող (1962)։ Բելառուսի գիտությունների ազգային ակադեմիայի թղթակից-անդամ (1936), ակադեմիկոս (1953)։ ԽՍՀՄ գրողների միության անդամ (1934)։ Յակուբ Կոլասի անվան պետական մրցանակի դափնեկիր։

Կենսագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Միխայիլ Լինկովը ծնվել է 1899 թվականին երկաթուղային բանվորի ընտանիքում։ 1917 թվականին ավարտել է Ռոգաչյովի ուսուցչական սեմինարիան։ 1919-1922 թվականներին ծառայել է Կարմիր բանակում, մասնակցել է խորհրդային-լեհական պատերազմին։ 1919 թվականին Սմոլենսկի «Պայքար» թերթում հրատարակել է իր առաջին ստեղծագործությունները (բանաստեղծությունները)։ Որպես ուսուցիչ աշխատել է Լիպինիչի գյուղում, եղել է «Камуніст» («Կոմունիստ») օրաթերթի խմբագիրը, գրել է մի քանի ծածկանուններով (Միխաս Վասիլյոկ և այլն)։ Աշխատանքներ է կատարել թերթը բարելավելու գործում, որտեղ նյութեր են տպագրվել բելառուսերեն, ռուսերեն, իդիշերեն, ուկրաիներեն[2]։ 1930 թվականին տեղափոխվել է Մինսկ, աշխատել Բելառուսի պետական հրատարակչությունում։ 1933-1941 թվականներին եղել է «Полымя рэвалюцыі» («Հեղափոխության բոց») բելառուսական գրական ամսագրի խմբագիր։ Համարվում է, որ այս պաշտոնը զբաղեցնելիս Լինկովը տոտալիտար ռեժիմի պայմաններում կարողացել է պաշտպանել բելառուսական գրականությունը[3]։

Հիմնադրման պահից՝ 1934 թվականից եղել է ԽՍՀՄ գրողների միության անդամ։ 1938-1948 թվականներին եղել է Բելառուսիայի գրողների միության նախագահը, 1941-1942 թվականներին՝ «За Савецкую Беларусь» ռազմական թերթի խմբագիրը, 1943-1946 և 1949-1952 թվականներին՝ Բելառուսի գիտությունների ազգային ակադեմիայի գրականության, լեզվի և արվեստի ինստիտուտի տնօրեն։

Մահացել է 1975 թվականի սեպտեմբերի 21-ին։ Թաղված է Մինսկի Արևելյան գերեզմանատանը։

Ստեղծագործություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Պատմվածքներ» առաջին ժողովածուն լույս է տեսել 1927 թվականին։ 1929 թվականին լույս է տեսել երկրորդ ժողովածուն՝ «Գոյը», 1930 թվականին՝ պատմվածքների երրորդ գիրքը՝ «Անդրեյ Լետուն» խորագրով[4]։

  • «Անմոռաց օրեր», վեպ-էպոպեա, 1958
  • «Խիզախ մարտիկ Միշկայի և նրա փառապանծ ընկերների մասին»
  • «Պարաշյուտիստ Յանկան»
  • «Միկոլկա-շոգեքարշը», 1937 (էկրանավորվել է 1956 թվականին)

Պարգևներ, մրցանակներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • Լենինի շքանշան (1949, 1955, 1969)
  • Հոկտեմբերյան հեղափոխության շքանշան (1974)
  • Աշխատանքային կարմիր դրոշի շքանշան (1939, 1959, 1967)
  • Կարմիր աստղի շքանշան (1943)
  • Յակուբ Կոլասի անվան պետական մրցանակի դափնեկիր
  • Բելառուսական ԽՍՀ ժողովրդական գրող (1962)

Ընտանիք

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1927 թվականին ամուսնացել է Խաննա Արենկովի հետ։ Ունեցել են որդի՝ Մարեկը։ Կնոջն ու որդուն 1941 թվականին գերմանացիները գնդակահարել են։ 1946 թվականին Յանկա Մավրը գրել է «Հանուն ինչի» պատմվածքը, որի հիմքում ընկած է այս ողբերգական փաստը։

Հոբելյանական հուշադրամ Լինկովի 100-ամյա հոբելյանի կապակցությամբ

Հիշատակ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • 1999 թվականին Լինկովի 100-ամյա հոբելյանի կապակցությամբ Բելառուսի ազգային բանկը թողարկել է հոբելյանական հուշադրամ
  • 2011 թվականին Բոբրույսկում սահմանվել է գրողի անվան հատուկ մրցանակ
  • Մինսկում, Բոբրույսկում և Պինսկում Լինկովի անվամբ կան փողոցներ

Գրականություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • Бугаёў, Д. Я. Шчодрае сэрца пісьменніка : Проза Міхася Лынькова даваеннага часу / Д. Я. Бугаёў. - Мінск : Дзяржвыд БССР, 1963. - 200 c.

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Library of Congress Authorities — Library of Congress.
  2. ↑ «Бобруйский райисполком. Официальный сайт. - Михась Лыньков / Ими гордится Бобруйщина / Регион / | Бобруйский район | Бобруйск | Бобруйский райисполком | Новости Бобруйского района». Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ մարտի 12-ին. Վերցված է 2016 թ․ մայիսի 16-ին.
  3. ↑ Возраст огня - вечность Արխիվացված 2014-07-14 Wayback Machine (ռուս.)
  4. ↑ Հանուն բարեկամության «Կամուրջ», Բելառուսական պատմվածքների ժողովածու, «Սովետական գրող» հրատարակչություն, Երևան, 1979, 279 էջ

Աղբյուրներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Միխայիլ Լինկով» հոդվածին։
 ⛭ 
  Թեմատիկ կայքեր
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Միխայիլ_Լինկով&oldid=10147364» էջից