Միապետականություն
Միապետականություն, սոցիալական և քաղաքական շարժում, որի նպատակն է հաստատել, պահպանել կամ վերականգնել միապետությունը։
Միապետական կազմակերպություններ գոյություն ունեն աշխարհի շատ երկրներում։ Աշխարհում միապետերի ամենամեծ խմբավորումը Միջազգային միապետական համաժողովն է։ 2010 թվականի հունվարի 11-ի դրությամբ ՄՄԿ-ն միավորել է 67 միապետական կազմակերպություններ և զանգվածային լրատվության միջոցներ աշխարհի 31 երկրներից[1]։ ՄՄԿ-ում Ռուսաստանը ներկայացված է Ռուսաստանի կայսերական միություն-շքանշանով, վերջիններիս «Լեգիտիմիստ» և «The Russian Monarchist’s Blog» կայքէջերով, ինչպես նաև Ռուսական կայսերական շարժմամբ։ Բացի այդ, Ռուսական կայսրությունը ներկայացված է Լեհաստանի միապետերի կազմակերպությամբ։ ՄՄԿ-ի նախագահը Կրիշնա Պրասադ Սիգդելն (Նեպալ) է, իսկ գլխավոր քարտուղարը` Սիլվան Ռուսիլյոնը (Ֆրանսիա)։ Գոյություն ունեն նաև Միջազգային միապետական լիգա և Միացյալ թագավորական ընկերություն։
Որոշ հանրապետական երկրներում միապետականներն ակտիվորեն ներգրավված են քաղաքական պայքարում։ Օրինակ, Բուլղարիայում Կայունության և վերելքի ազգային շարժումը (նախկին «Սիմեոն II» ազգային շարժումը) երկրի առաջատար կուսակցություններից է և նույնիսկ իշխել է։ Չեխիայում գործում է Չեխիայի, Բոհեմիայի և Մորավիայի միապետական կուսակցությունը, որի անդամների թվում կան մունիցիպալիտետների մի քանի ղեկավարներ և մի շարք մունիցիպալ ժողովների պատգամավորներ։
Միապետականությունն աշխարհում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ասիա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ամերիկա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Աֆրիկա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Եվրոպա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ավստրիա
Ալբանիա
Հայաստան
Բելգիա
Բելառուս
Բուլղարիա
Մեծ Բրիտանիա
- Մեծ Բրիտանիայի պահպանողական կուսակցություն
- Ստյուարտներ (թագավորական դինաստիա)
Հունգարիա
Գերմանիա
Հունաստան
Վրաստան
Իսպանիա
Իտալիա
Լեհաստան
Պորտուգալիա
Ռուսաստան
Ռումինիա
- Հյուսիսային Իռլանդիա Նարնջագույն միաբանություն
Սերբիա
Ուկրաինա
Թուրքիա
Ֆրանսիա
- Կապետինգներ
Չեխիա
Շվեդիա
Էստոնիա
Աջակցություն միապետության վերականգնմանը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ստորև բերված է երկրների ցանկը և հասարակական կարծիքի հարցումները, որոնք աջակցում են այդ երկրներում վերացված միապետությունների վերականգնմանը։
Պետություն | Ընտրական կազմակերպություն/աղբյուր | Օրինակի չափը | Կողմնակիցների տոկոսը | Անցկացման ամսաթիվը | Ծան. |
---|---|---|---|---|---|
![]() |
20% | [2] | |||
![]() |
Circle Monárquico Brasileiro | 188 | 32% | Սեպտեմբեր, 2019 | [3] |
![]() |
Consilium Regium Croaticum | 1,759 | 41% | 2019 | [4] |
![]() |
SC&C Market Research | 13% | 2018 | [5] | |
![]() |
BVA Group | 953 | 17% | Մարտ, 2007 | [6] |
![]() |
YouGov | 1,041 | 16% | Ապրիլ, 2016 | [7] |
![]() |
Doctrina | 560 | 30% | Հուլիս, 2015 | [8] |
![]() |
Kappa Research | 2,040 | 11.6% | Ապրիլ, 2007 | [9] |
![]() |
Azonnali | 3,541 | 46% | Մայիս, 2021 | [10] |
![]() |
Piepoli institute | 15% | 2018 | [11] | |
![]() |
GAMAAN | 14.6% | 2018 | [12] | |
![]() |
Parametría | 7.6% | Հուլիս, 2014 | [13] | |
![]() |
Interdisciplinary Analysts | 3,000 | 49% | Հունվար, 2008 | [14] |
![]() |
Correio da Manha | 15.6% | 2004 | [15] | |
![]() |
Institutul Român pentru Evaluare și Strategie | 1,073 | 21% | Մարտ, 2016 | [16] |
![]() |
Russian Public Opinion Research Center | ~1,800 | 6% | Մարտ, 2017 | [17] |
![]() |
SAS Intelligence | 1,615 | 39.7% | Ապրիլ, 2013 | [18] |
![]() |
YouGov | 1,493 | 5% | Ապրիլ, 2021 | [19] |
Միապետականներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ամերիկա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Ալեքսանդր Համիլթոն (1755-1804)
- Կայսր Նորթոն (1818-1880)
Ավստրալիա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Ջոան Սազերլենդ[20] (1926–2010)
- Թոնի Էբոթ[21][22] (ծնվ. 1957)
- Սքոթ Ջոն Մորիսոն[23] (ծնվ. 1968)
Ավստրիա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Յոզեֆ Ռոտ[24] (1894–1939)
- Էռնստ Ֆուքս[25] (1930–2015)
Բրազիլիա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Ժոզե դե Ալենկար (1829–1877)
- Կառլոս Անտոնիո Գոմես (1830-1897)
- Մոնտեյրու Լոբատու (1882–1948)
Բելգիա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Էրժե (1903–1983)
Բրիտանիա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Ուինսթոն Չերչիլ (1874–1965)
- Ագաթա Քրիստի (1890–1976)
- Ջոն Ռոնալդ Ռուել Թոլքին[26] (1892–1973)
- Քլայվ Սթեյփլս Լյուիս (1898–1963)
- Ջոն Բետչեման[27] (1906–1984)
- Հարոլդ Վիլսոն (1916–1995)
- Ջոան Քոլինզ[28] (ծնվ. 1933)
- Ջուդի Դենչ[29] (ծնվ. 1934)
- Ջուլի Էնդրյուս (ծնվ. 1935)
- Թոմ Ջոնս (ծնվ. 1940)
- Փոլ ՄաքՔարթնի (ծնվ. 1942)
- Ջոն Մեյջոր[30] (ծնվ. 1943)
- Սայմոն Բլեքբերն[31] (ծնվ. 1944)
- Էլթոն Ջոն (ծնվ. 1947)
- Ջերեմի Այրոնս (ծնվ. 1948)
- Թոնի Բլեեր[32] (ծնվ. 1953)
- Ալեքս Սալմոնդ (ծնվ. 1954)
- Թերեզա Մեյ (ծնվ. 1956)
- Սթիվեն Ֆրայ[33] (ծնվ. 1957)
- Թրեյսի Էմին[34] (ծնվ. 1963)
- Նայջել Ֆարաջ (ծնվ. 1964)
- Բորիս Ջոնսոն (ծնվ. 1964)
- Դևիդ Քեմերոն[35] (ծնվ. 1966)
- Վիկտորյա Բեքհեմ (ծնվ. 1974)
- Էմմա Բանթոն (ծնվ. 1976)
- Ադել (ծնվ. 1988)
Կանադա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Ջորջ Էտիեն Կարտիե[36] (1814–1873)
- Էմիլի Քարր[37] (1871–1945)
- Լուի Ստեֆան Սեն Լորան[38] (1882–1973)
Վրաստան[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Սալոմե Զուրաբիշվիլի (ծնվ. 1952)
Գերմանիա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Ֆեդոր ֆոն Բոկ (1880-1945)
- Ավգուստ ֆոն Մակենզեն (1849–1945)
- Ֆրանց Յոզեֆ Շտրաուս (1915-1988)
- Օտտո ֆոն Բիսմարկ (1815-1898)
Հունգարիա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Մարգրիտ Սլախտա[39] (1884–1974)
Իտալիա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Ջուզեպպե Գարիբալդի (1861-1882)
Ճապոնիա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Յուկիո Միսիմա[40] (1925-1970)
Ռուսաստան[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Վլադիմիր Ժիրինովսկի[41] (ծնվ.1946)
- Բորիս Նեմցով[41] (1959–2015)
- Նատալյա Պոկլոնսկայա[42][43] (ծնվ. 1980)
Սերբիա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Մատիա Բեչկովիչ (ծնվ. 1939)
Հարավաֆրիկյան Հանրապետություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Սեսիլ Ջոն Ռոդս (1853-1902)
- Յան Քրիստիան Սմետս (1870-1950)
Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ Monarchist Conference — SUPPORT MONARCHISTS !
- ↑ «A century after Austrian-Hungarian Empire's fall, some nostalgic for monarchy»։ www.efe.com (անգլերեն) (EFE, S.A.)։ 11 November 2018։ Վերցված է 3 December 2018
- ↑ «CMB Pesquisa de conhecimento e opinião pública» (պորտուգալերեն)։ 27 September 2019։ Վերցված է 16 February 2020
- ↑ Thomas Mark։ «Two-fifths of Croatians want a return to the monarchy»։ www.thedubrovniktimes.com (անգլերեն) (The Dubrovnik Times)։ Վերցված է 26 January 2019
- ↑ «Průzkum ke 100 rokům od vzniku Československa: kdyby se monarchie nerozpadla, měli bychom se lépe nebo stejně»։ iROZHLAS (չեխերեն)։ Վերցված է 3 December 2018
- ↑ «BVA Group - Société d'études et conseil»։ BVA։ Արխիվացված է օրիգինալից 20 March 2019-ին։ Վերցված է 3 December 2018
- ↑ Schmidt Matthias (13 April 2016)։ «König(in) von Deutschland: Jeder Sechste wäre dafür»։ yougov.de (գերմաներեն) (YouGov)։ Վերցված է 20 April 2020
- ↑ Kikacheishvili Tamar (17 April 2017)։ «Georgia: Five-Year-Old Prince Prepares to Reign»։ eurasianet.org։ Eurasianet։ Վերցված է 20 April 2020
- ↑ «Το ΒΗΜΑ onLine - ΠΟΛΙΤΙΚΑ» (հունարեն)։ 25 April 2007։ Արխիվացված է օրիգինալից 25 April 2007-ին։ Վերցված է 3 December 2018
- ↑ «GYŐZTEK A HABSBURGOK: AZ AZONNALI OLVASÓINAK 46 SZÁZALÉKA ÚJRA KIRÁLYSÁGOT SZERETNE»։ azonnali.hu։ 17 May 2021
- ↑ «Emanule Filiberto: "Politici? Sono dei parac***"". Occhio, il Savoia vuole fare il re» (իտալերեն)։ Վերցված է 3 December 2018
- ↑ Maleki Ammar (August 2018)։ «The Findings of a Survey on Political Attitudes of Iranians by GAMAAN (The Group for Analyzing and Measuring Attitudes in IRAN)»։ doi:10.13140/RG.2.2.19332.37765։ Վերցված է 6 July 2021
- ↑ «¿Qué opinan los mexicanos de la Monarquía?»։ Parametría (իսպաներեն)։ Վերցված է 18 June 2021
- ↑ «In Nepal, Long-Lived Monarchy Fades From View»։ NY Times։ Վերցված է 31 December 2019
- ↑ Almeida Henrique։ «Portugal royal says monarchy still tops republic»։ Reuters։ Վերցված է 3 December 2018
- ↑ Victor Lupu (25 April 2016)։ «Only 21 pc of Romanians want monarchy»։ www.romaniajournal.com (Romania Journal)։ Վերցված է 20 April 2020
- ↑ Galanina Angelina (23 March 2017)։ «Россияне против монархии»։ Izvestia (ռուսերեն)։ National Media Group։ Վերցված է 20 April 2020
- ↑ Danas։ «39 percent of Serbians in favor of monarchy, poll shows»։ b92։ Վերցված է 31 December 2019
- ↑ «American Monarchy a Good Thing»։ YouGov։ 10 April 2021
- ↑ «Sounds of Summer: Dame Joan Sutherland»։ PM։ Australian Broadcasting Corporation։ 2 January 2006։ Վերցված է 18 April 2019
- ↑ Pearlman Johnathan (7 September 2013)։ «Ten things you didn't know about Tony Abbott»։ telegraph.co.uk (Telegraph Media Group Limited)։ Վերցված է 19 Nov 2013
- ↑ Johnson Carol, Wanna John, Lee Hsu-Ann (2015)։ Abbott's Gambit: The 2013 Australian Federal Election։ ANU Press։ էջ 281։ ISBN 978-1-9250-2209-4
- ↑ Bourke Latika (2018-10-17)։ «Australia's position on a republic untenable: Queen 'believes'»։ The Sydney Morning Herald (անգլերեն)։ Վերցված է 2019-08-31
- ↑ Rosenfeld Sidney (2001)։ Understanding Joseph Roth։ University of South Carolina Press։ էջ 55։ ISBN 1-5700-3398-6
- ↑ «Ernst Fuchs posthum als Monarchist geoutet»։ Kurier.at (գերմաներեն)։ Funke Mediengruppe։ 16 August 2017։ Վերցված է 18 April 2019
- ↑ Letters, no. 52, to Christopher Tolkien, 29 November 1943
- ↑ Showed support for the British monarchy in his documentary film Metro-Land (1973).
- ↑ «Joan Collins so happy with husband»։ Film-News.co.uk։ 4 February 2010։ Վերցված է 31 October 2012
- ↑ Expressed support for the British monarchy in the TV series Royalty A-Z (2002). Narrator of The Royal Story.
- ↑ "The monarchy remains the most powerful symbol of one unified nation." (2002).
- ↑ «Long live the Queen?»։ Վերցված է 22 April 2019
- ↑ "A lot of people of my generation have decided in part because of how important a unifier for the country the Queen has been that actually [the monarchy] is a better system - rationally." (2002)
- ↑ Fry Stephen (2017-06-30)։ «Happy Birthday, America. One Small Suggestion ...»։ The New York Times։ Վերցված է 18 April 2019
- ↑ Rojas John-Paul Ford (2011-12-28)։ «Tracey Emin: I'm abused by other artists for voting Tory»։ Վերցված է 11 September 2016
- ↑ Jones Dylan (2010)։ Cameron on Cameron: Conversations with Dylan Jones։ Fourth Estate։ ISBN 978-0-00-728537-2
- ↑ Gray Charlotte (2016)։ The Promise of Canada: 150 Years--People and Ideas That Have Shaped Our Country։ Simon and Schuster։ ISBN 978-1-4767-8469-4։ «Back home, Cartier impressed Upper Canadians with his unabashed anglophilia: he was a passionate monarchist who named his third daughter Reine-Victoria and believed that the Conquest in 1763 had saved Lower Canada from the misery and shame of the French Revolution.»
- ↑ Udall Sharyn Roshlfsen (2001)։ Carr, O'Keeffe, Kahlo: Places of Their Own։ Yale University Press։ էջ 30։ ISBN 0-3000-9186-9
- ↑ Bousfield Arthur, Toffoli Garry (2002)։ Fifty Years the Queen: A Tribute to Her Majesty Queen Elizabeth II on Her Golden Jubilee։ Dundurn։ էջ 12։ ISBN 1-5500-2360-8
- ↑ Bauer Yehuda (1989)։ Remembering for the Future: Jews and Christians during and after the Holocaust 1։ Pergamon Press։ էջ 207։ ISBN 0-0803-6754-2
- ↑ Clurman Harold (1998)։ «The Life and Death of Yukio Mishima»։ The New York Times
- ↑ 41,0 41,1 Yasmann Victor (2 October 2006)։ «Russia: Monarchist Nostalgia Remains Powerful»։ Radio Free Europe։ Radio Free Europe/Radio Liberty։ Վերցված է 18 April 2019
- ↑ Carroll Oliver (3 November 2017)։ «Inside Russia's secretive cult of Tsar worship: How royalism is thriving 100 years after murder of Nicholas II»։ The Independent։ Independent Print Limited։ Վերցված է 18 April 2019
- ↑ Balmforth Tom (6 March 2018)։ «Claim That Nicholas II Is Weeping Holy Tears In Crimea Prompts Laughter»։ Radio Free Europe։ Radio Free Europe/Radio Liberty։ Վերցված է 18 April 2019
Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- «Միապետականներ»։ Բրոքհաուզի և Եֆրոնի հանրագիտական բառարան: 86 հատոր (82 հատոր և 4 լրացուցիչ հատորներ)։ Սանկտ Պետերբուրգ։ 1890–1907
- Черемухин В.В. Кирилловцы vs Николаевцы: борьба за власть под знаком национального единства. - М.: Буки-Веди, 2018. - 256с.
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
![]() |
Նյութեր Վիքիբառարանում |
---|
- Համառուսական միապետական կենտրոն (պաշտոնական կայք)
- Եվրոպայում Ռուսաստանի կայսերական միություն-շքանշանի կայք
- Ռուսաստանի կայսերական միություն-շքանշան
- «Լեգիտիմիստ» կայք
- Ռուսական կայսերական շարժում Archived 2021-12-26 at the Wayback Machine.
- Ուկրաինայի ավանդական ակումբ
- «Ռուսական ինքնավարություն» կայք
|