Մերի Ռոբինսոն

Մերի Ռոբինսոն իռլանդերեն՝ Máire Mhic Róibín
Կուսակցություն՝	Լեյբորիստական կուսակցություն
Կրթություն՝	Թրինիթի քոլեջ, Հարվարդի իրավունքի դպրոց և Կոլումբիայի համալսարան
Մասնագիտություն՝	քաղաքական գործիչ, իրավաբան, համալսարանի դասախոս և բարիսթեր
Դավանանք	կաթոլիկություն
Ծննդյան օր	մայիսի 21, 1944(1944-05-21) (78 տարեկան)
Ծննդավայր	Բալլինա, Մեյո, Կոննախտ, Իռլանդիա
Քաղաքացիություն	Իռլանդիա
Ի ծնե անուն	անգլ.՝ Mary Therese Winifred Bourke
Ամուսին	Nicholas Robinson?
Ինքնագիր
Պարգևներ	, New Zealand Suffrage Centennial Medal 1993? (սեպտեմբեր 1993) , , , , Էրազմի պարգև (1999) , Ֆելիքս Ուֆուե-Բուանիի խաղաղության մրցանակ (2000) , Ինդիրա Գանդիի մրցանակ (2000) , Աստուրիայի արքայադստեր մրցանակ սոցիալական գիտությունների բնագավառում (2006) , Չորս ազատությունների մրցանակ - ազատության մեդալ , «Հյուսիս-հարավ» մրցանակ (1997) , Ռեն II-ի համալսարանի պատվավոր դոկտոր , Ջեյմս Փարքս Մորթոնի միջեկեղեցական մրցանակ , Խղճի դեսպան մրցանակ (2004) , Օտտո Հանի անվան խաղաղության մեդալ (2003) , Համաշխարհային տնտեսական մրացանկ (2009) , Ֆուլբրայթի մրցանակ (1999) , Լյովենի կաթոլիկ համալսարանի պատվավոր դոկտոր , Ժնևի համալսարանի պատվավոր դոկտոր , Էդինբուրգի թագավորական միության անդամ (2015) , Ալբերտի մեդալ (2001) , Օտտավայի համալսարանի պատվավոր դոկտոր , Honorary doctorate from university of Florence? (2005) , Լիսաբոնի Նոր համալսարանի պատվավոր դոկտոր (2002) , honorary doctor of the University of Miami? (մայիսի 11, 2017) , Սոնինգի մրցանակ (2002) , և Livingstone Medal?

Մերի Ռոբինսոն (իռլանդերեն՝ Máire Treasa Úna Mhic Róibín, անգլ.՝ Mary Therese Winifred Robinson, մայիսի 21, 1944(1944-05-21), Բալլինա, Մեյո, Կոննախտ, Իռլանդիա), Իռլանդիայի նախկին նախագահ (1990 -1997 թվականներ), առաջին կինն այդ պաշտոնում։ 1997-2002 թվականներին զբաղեցրել է ՄԱԿ-ի Մարդու իրավունքների գերագույն հանձնակատարի պաշտոնը։

Կենսագրություն

1969-1989 թվականներն ընկած ժամանակահատվածում Ռոբինսոնն անկախ սենատոր էր (1977-1981 թվականներին՝ Լեյբորիստական կուսակցության անդամ)։ 1973-1989 թվականներին եղել է Իռլանդիայի Միացյալ խորհրդարանական կոմիտեի անդամ՝ Եվրոպական համայնքի երկրորդական օրենսդրության գծով, 1977-1987 թվականներին եղել է խորհրդարանի սոցիալական հարցերի ենթակոմիտեի նախագահ, իսկ 1987-1989 թվականներին՝ խորհրդարանի իրավական հարցերի ենթակոմիտեի նախագահ։ 1973-1990 թվականներին զբաղեցրել է միայնակ ծնողների իռլանդական ասոցիացիայի նախագահի պաշտոնը։

1990 թվականին Լեյբորիստական կուսակցությունը, Իռլանդիայի աշխատավորական կուսակցությունը և մի շարք անկախ սենատորներ նախապատվությունը տվել են նրան՝ մյուս հայտնի ձախ քաղաքական գործիչ, դոկտոր Նոել Բրաունի փոխարեն, և Մերի Ռոբինսոնին առաջադրել են նախագահի պաշտոնում։ Նախագահական ընտրությունների առաջին փուլում նա ստացել է գրեթե 39 տոկոս՝ զիջելով Բրայան Լենիխան Ավագին, սակայն երկրորդ փուլում հաղթել է նրան՝ ստանալով ձայների 52 տոկոսը։ Այսպիսով, նա դարձել է Իռլանդիայի Հանրապետության կին նախագահների շարքում ոչ միայն առաջինը, այլև առաջինը, որն ընտրվել է առանց Ֆիաննա ֆայլ քաղաքական կուսակցության աջակցության։

Նախագահի պաշտոնում նա շարունակել է պայքարել Իռլանդիայում խաղաղության և մարդու իրավունքների համար։ Նա աննախադեպ ժողովրդականություն է ձեռք բերել (նրա աջակցության վարկանիշները հասել են 93 տոկոսի) և հանդիպել է անհատների լայն շրջանակի՝ քրիստոնեական եղբայրների Միաբանությունից մինչև գեյերի և լեսբուհիների հավասարության ցանց, պապից մինչև Դալայ Լամա, իսկ Հյուսիսային Իռլանդիայում՝ յունիոնիստ Դևիդ Թրիմբլից մինչև հանրապետականներ Ջոն Հյումից՝ Սոցիալ-դեմոկրատական և Լեյբորիստական կուսակցությունից և նույնիսկ Ջերի Ադամսից՝ Շինն Ֆեյնից, որը կապված է Իռլանդիայի հանրապետական բանակի հետ։

2008- 2010 թվականներին զբաղեցրել է Իրավաբանների միջազգային հանձնաժողովի նախագահի պաշտոնը։

Զբաղեցրել է շրջակա միջավայրի և զարգացման միջազգային ինստիտուտի նախագահի պաշտոնը, եղել Է Օքսֆամ միության պատվավոր նախագահը, ինչպես նաև մասնակցել է աշխարհի կին առաջնորդների խորհրդի աշխատանքներին։ Եղել է նաև եռակողմ հանձնաժողովի և ավագանու անդամներից մեկը։

2004 թվականին Մարդու իրավունքների առաջխաղացման բնագավառում գործունեության համար, արժանացել է Amnesty International հասարակական կազմակերպության կողմից շնորհվող « խղճի դեսպան»-ի մրցանակին։