Ավարտել է Սիմֆերոպոլի համալսարանի իրավունքի բաժինը, ապա ծածայել է Կարմիր բանակում։ 1926 թվականից աշխատում է կինոյում։ Առաջին ֆիլմերը բեմադրել է Մ․ Ա․ Ավերբախի հետ («Մեծ քաղաքում», 1928, «Մարդու արժեքը», 1929)։ Դոնսկոյին ճանաչում է բերել «Երգ երջանկության» (1934) կինոնկարը (Վ․ Գ․ Լեգոշինի համագործակցությամբ)։ 1930-ական թվականների առավել նշանակալից աշխատանքներից են՝ «Գորկու մանկությունը» Կադր «Գորկու մանկությունը» կինոնկարից (1938), ռեժիսոր Մ․ Ս․ Դոնսկոյ (1938, սցենարը՝ Ի․ Գրուզդևի և Դոնսկոյի), «Ծառայության մեջ» (1939, ԽՍՀՄ պետական մրցանակ, 1941), «Իմ համալսարանները» (1940, Դոնսկոյի սցենարով)։ Մեծ հայրենականի տարիներին Էկրանավորել է «Ինչպես էր կոփվում պողպատը» (1942, սցենարը Դոնսկոյի, ըստ Ն․ Օստրովսկի վեպի), «Ծիածան» (1944, ըստ Վ. Վասիլևսկայայի պատմվածքի, ԽՍՀՄ պետական մրցանակ, 1946)։ Մեծ հաջողություն է ունեցել Դոնսկոյի «Գյուղական ուսուցչուհին» կինոնկարը (1947, ԽՍՀՄ պետական մրցանակ, 1948), «Ալիտետը գնում է լեռները։ Ըստ Մաքսիմ Գորկու երկերի ստեղծել Է՝ «Մայրը» (1956, Դոնսկոյի և Ն․ Ա․ Կովարսկու սցենարով), «Ֆոմա Գորդեե» (1959, սցենարը Բ․ Գ․ Բյալիկի և Դոնսկոյի)։ Լենինյան թեմայով Դոնսկոյի բեմադրած ֆիլմերից են՝ «Մոր սիրտը» (1966, ԽՍՀՄ պետական մրցանակ, 1968), «Մոր հավատարմությունը» (1967)։ Մարկ Դոնսկոյի վերջին աշխատանքը «Նադեժդա» կինոնկարն է (1973), որը նվիրված է Վլադիմիր Իլյիչ Լենինի զինակից Նադեժդա Կոնստանտինովնա Կրուպսկայային։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 3, էջ 438)։
Ռուսական կայսրություն և 
ԽՍՀՄ
և 
