Մարինա Ահմեդովա

Մարինա Ահմեդովա; ռուս.՝ Марина Магомеднебиевна Ахмедова
Ծնվել է	1977
Ծննդավայր	Տոմսկ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ
Մասնագիտություն	լրագրող և արձակագիր
Քաղաքացիություն	Ռուսաստան
Անդամակցություն	ՌԴ Նախագահին առընթեր քաղաքացիական հասարակության զարգացման և մարդու իրավունքների խորհուրդ
	Marina Akhmedova Վիքիպահեստում

Մարինա Մագոմեդնեբիևնա Ահմեդովա (ռուս.՝ Марина Магомеднебиевна Ахмедова, 1977^[1]^[2], Տոմսկ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ), ռուս գրող և լրագրող։ Երկու անգամ պարգևատրվել է լրագրության բնագավառում «Կայծ» մրցանակով^[3]։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մարինա Ահմեդովան ծնվել է Տոմսկում։ Ընտանիքն ապրել է փայտե տանը^[4]։

Կրթությամբ բանասեր և լեզվաբան է^[5]։ Անտուն կենդանիների պաշտպան է։ Տեղափոխվելով Մոսկվա՝ սովորել և աշխատել է մի փոքր հրատարակչական ընկերությունում, որը բժշկական թերթ էր թողարկում բժիշկների և հիվանդների համար։ Բժշկական թերթի խմբագիրը նրան առաջադրանքի է ուղարկել՝ նկատելով իր գրողի տաղանդը։ Դրանից հետո Մարինա Ահմեդովան աշխատել է կեղծանվամբ և սեքսի մասին բազմաթիվ հոդվածներ է գրել^[6]։

Մ. Ահմեդովան լրագրության մեջ աշխատանքը շարունակել է «Ընկերության գաղտնիքը» հրատարակչատանը։ Հետագայում 2017 թվականին «Ռուս լրագրող» ամսագրի վերագործարկումից հետո եղել է ռեպորտաժների բաժնի հատուկ թղթակից և գլխավոր խմբագրի տեղակալ^[7]։

Իր հոդվածներում Մարինա Ահմեդովան անդրադառնում է բարդ թեմաների, այդ թվում՝ Դաղստանում պատվի սպանությանը, Կովկասում ահաբեկչությանը^[8] և թմրամոլությանը^[9]։

Մարինա Ահմեդովան որպես ռազմական թղթակից 2014-2015 թվականներին այցելել է Ուկրաինայի արևելքում զինված հակամարտության գոտի^[10]^[11]։

Լրագրությունից բացի զբաղվում է նաև գրական գործունեությամբ։ Պատմվածքների և վեպերի հեղինակ է։ Նրա որոշ գրքեր թարգմանվել են լիտվերեն^[12]։

2015 թվականի օգոստոսին Մարինա Ահմեդովայի «Ուկրաինայի դասերը» ռեպորտաժների ժողովածուն ներառվել է Ուկրաինայի տարածքում արգելված գրականության ցուցակում^[13]։

2018 թվականի սկզբին Նատալյա Պոկլոնսկայային մեղադրել է հեղինակային իրավունքների խախտման մեջ, քանի որ նա իր հարցազրույցների ժողովածուն թողարկել է առանց հեղինակների և հրատարակիչների հետ համաձայնեցնելու^[14]։

Պարգևներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Հանրային միտք» մրցանակի դափնեկիր, 2014^[15]։
2 «Կայծ»-ի դափնեկիր (լրագրության մրցանակ), 2012 և 2013 թվականներ^[16]^[17]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ ^1,0 ^1,1 Staňková B. Ženskij vzgljad na vojnu (M. Achmedova, Ženskij čečenskij dnevnik): Bakalářská diplomová práce — Brno: 2015.
↑ ^2,0 ^2,1 Сводный электронный каталог библиотек Беларуси
↑ «Марина Ахмедова». readly. Վերցված է 2016 թ․ հունվարի 3-ին.
↑ «Марина Ахмедова. Я контактировала с трупами». Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ փետրվարի 26-ին. Վերցված է 2020 թ․ սեպտեմբերի 30-ին.
↑ Селфи на фоне беды
↑ Чанцев А. — Интервью (2012 թ․ հունիսի 28). «Марина Ахмедова: «Правда часто звучит циничней лжи»». Частный корреспондент. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ փետրվարի 7-ին. Վերցված է 2016 թ․ հունվարի 3-ին.
↑ Литературный девичник
↑ М. Ахмедова (2015 թ․ դեկտեմբերի 17). «Я не хочу убивать свою дочь». Эксперт Online. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ դեկտեմբերի 22-ին. Վերցված է 2016 թ․ հունվարի 3-ին.
↑ Убить Крокодила в себе
↑ Данилова А. — Интервью (2015 թ․ մարտի 18). «Марина Ахмедова: Я могу защищать только диктофоном». Эксперт Online. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 4-ին. Վերցված է 2016 թ․ հունվարի 3-ին.
↑ Марина Ахмедова «Спектр. Пресс»
↑ Леннон Э. — Интервью (2012 թ․ մարտի 5). «Марина Ахмедова: «Смерть не выбирают, поэтому главное – чтобы за руку кто-то держал»». Частный корреспондент. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 4-ին. Վերցված է 2016 թ․ հունվարի 3-ին.
↑ Патриотическая цензура
↑ Поклонскую, издавшую книгу со своими интервью, обвинили в нарушении авторских прав NEWSru.com, 09.02.2018
↑ «Давид, повергший Голиафа». Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ փետրվարի 5-ին. Վերցված է 2020 թ․ սեպտեմբերի 30-ին.
↑ «Лауреат двух «Искр»». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 4-ին. Վերցված է 2020 թ․ սեպտեմբերի 30-ին.
↑ «ОБЪЯВЛЕНЫ ФИНАЛИСТЫ «РУССКОГО БУКЕРА»-2012». Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ սեպտեմբերի 19-ին. Վերցված է 2020 թ․ սեպտեմբերի 30-ին.

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Մարինա Ահմեդովա» հոդվածին։

[_f2450b141bc53e6d-1] 1,0 ^1,1 Staňková B. Ženskij vzgljad na vojnu (M. Achmedova, Ženskij čečenskij dnevnik): Bakalářská diplomová práce — Brno: 2015.

[_40652b8bfb4823aa-2] 2,0 ^2,1 Сводный электронный каталог библиотек Беларуси

[3] «Марина Ахмедова». readly. Վերցված է 2016 թ․ հունվարի 3-ին.

[4] «Марина Ахмедова. Я контактировала с трупами». Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ փետրվարի 26-ին. Վերցված է 2020 թ․ սեպտեմբերի 30-ին.

[5] Селфи на фоне беды

[6] Чанцев А. — Интервью (2012 թ․ հունիսի 28). «Марина Ахмедова: «Правда часто звучит циничней лжи»». Частный корреспондент. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ փետրվարի 7-ին. Վերցված է 2016 թ․ հունվարի 3-ին.

[7] Литературный девичник

[8] М. Ахмедова (2015 թ․ դեկտեմբերի 17). «Я не хочу убивать свою дочь». Эксперт Online. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ դեկտեմբերի 22-ին. Վերցված է 2016 թ․ հունվարի 3-ին.

[9] Убить Крокодила в себе

[10] Данилова А. — Интервью (2015 թ․ մարտի 18). «Марина Ахмедова: Я могу защищать только диктофоном». Эксперт Online. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 4-ին. Վերցված է 2016 թ․ հունվարի 3-ին.

[11] Марина Ахмедова «Спектр. Пресс»

[12] Леннон Э. — Интервью (2012 թ․ մարտի 5). «Марина Ахмедова: «Смерть не выбирают, поэтому главное – чтобы за руку кто-то держал»». Частный корреспондент. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 4-ին. Վերցված է 2016 թ․ հունվարի 3-ին.

[13] Патриотическая цензура

[14] Поклонскую, издавшую книгу со своими интервью, обвинили в нарушении авторских прав NEWSru.com, 09.02.2018

[15] «Давид, повергший Голиафа». Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ փետրվարի 5-ին. Վերցված է 2020 թ․ սեպտեմբերի 30-ին.

[16] «Лауреат двух «Искр»». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 4-ին. Վերցված է 2020 թ․ սեպտեմբերի 30-ին.

[17] «ОБЪЯВЛЕНЫ ФИНАЛИСТЫ «РУССКОГО БУКЕРА»-2012». Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ սեպտեմբերի 19-ին. Վերցված է 2020 թ․ սեպտեմբերի 30-ին.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]