Մարդը և խոսքը (ռուս.՝ Человек и слово), խորհրդային նկարված մուլտիպիլմիկացիոն ֆիլմ, որը նկարահանվել է 1973 թվականին, ըստ ռեժիսոր և սցենարիստ Եվգենի Սիվոկոնի լակոնիկ երգիծական պատմվածքների[1]։
Մուլտֆիլմը պատմում է հինգ խորհրդանշական կարճ պատմություն` մարդկանց վրա բառի ազդեցության մասին։
Մի ուրախ տղամարդ քայլում էր փողոցով և ողջուում իերն հանդիպած մարդկանց։ Բայց հանկարծ նա հանդիպում է մի մռայլ կոպիտ մարդու, և վերջինս կեղտոտ բառերով ողողում է լավատեսին։ Եվ կեղտոտ բառը կպչում է բարի մարդուն։ Եվ միայն ընկերոջ խոսքն է կարողանում մաքրել մարդուն և նրան նորից լավատես դարձնում։
Փողոցային ժամացույցի տակ տղամարդը, ծաղիկը ձեռքին, սպասում է աղջկան։ Բայց նա չի գալիս։ Տանը հեռախոսի մոտ նա հուսահատության մեջ է ընկնում։ Բայց հեռախոսը զանգում է, և իր սիրելիի քաղցր խոսքերից նրա սրտում վարդեր են ծաղկում և թռչուններ թռչում էին։
Բանաստեղծը գրել է բանաստեղծություններ, այրել և պատռել սևագրերը։ Վերջապես, բառերը թափվում են մաքուր թղթի վրա։ Հաջող բանաստեղծությունից բանաստեղծի հոգին երկինք է թռչում, իսկ նախանձ մարդու խոսքերից այն ընկնում է գետնին։
Շատախոսը հեղեղում է բառերի կույտեր, և դրանք օճառի պխպջակների նման թռչում են և պայթում։ Երբ խոսքերը սպառվում են, շատախոսն անհետանում է։
Երկու անձինք հանդիպում են, սկսում նորություններ փոխանակել և հանկարծ վիճում են։ Բառերը վերածվում են զենքի, որը խորը ճեղք է առաջացնում նրանց միջև։ Միայնությունից ձանձրանալով՝ բոլորը հաշտության խոսքեր են ուղարկում, և ճեղքը փակվում է։ Եվ մարդիկ նորից սկսում են ընկերական զրույցներ ունենալ։
«Կիևնաուչֆիլմի» 60-70-ական թվականների լավագույն մուլտֆիլմերից են. «Պատում Իգորի արշավանքի մասին», «Կռունկը», «Տաք հաց», «Վագրը թեյնիկում, «Հրաշագործ Օխը», «Ուրախ ճուտիկ», «Տղան և ամպիկը», «Հովանոցը որսի ժամանակ», «Մարդը և խոսքը», «Ինչպես էին կազակները փրկում հարսանուցներին», «Հրավառություն», «Զարմանալի կետիկը», «Կոլումբոսը հասնում է ափին», «Ինչպես էին կանայք վաճառում իրենց ամուսիններին»[3]։
ԽՍՀՄ
