Մասնակից:Manee Edilyan/Քրիսթիան Ամանպուր

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից

Քրիսթիան Մարիա Հայդե Ամանպուր (/ˌkrɪstʃiˈɑːn ˌɑːmənˈpʊər/ ( լսել); պարս.՝ كرستين امانپور; ծնված 1958 թվի հունվարի 12-ին) բրիտանացի և իրանցի լրագրող,հեռուստահաղորդավարուհի:Ամանպուրը CNN կաբելային լրատվական հեռուստաընկերության գլխավոր թղթակիցն է և իր իսկ երեկոյան հաղորդման ` CNN International's -ի հաղորդավարուհին:Նա Amanpour & Company ուշ երեկոյան հեռուստատեսային ծրագրի հաղորդավարուհին է,որը հեռարձակվում է PBS հեռուստաալիքով:

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ամանպուրը ` Պատրիցիա Աննեի դուստրը , ծնվել է Լոնդոնի արևմտյան Էլինգ արվարձանու[1][2]: Նրա հայրը ազգությամբ պարսիկ էր`Թեհրանից: Ամանպուրը մինչև 11 տարեկան հասակը ապրել է Թեհրանում[3][4]: Նրա հայրը մուսուլման էր, իսկ մայրը`կաթոլիկ[1] Նա տիրապետում էր անգլերենին և պարսկերենին,ամուսնացած էր հրեա ամերիկացու հետ[4]:

11 տարեկան հասակում հիմնական կրթության ավարտից հետո,նա ծնողների ցանկությամբ մեկնում է Անգլիա`գիշերօթիկ դպրոց: Ապա հաճախում է միայն աղջիկների համար նախատեսված դպրոց` Holy Cross Convent,որը գտնվում էր Բուկինգհեմշիր նահանգի Չալֆոնթ Սենթ Փիթեր գյուղում: 16 տարեկան հասակում ուսումը շարունակում է հռոմեական կաթոլիկ New Hall School դպրոցում ,որը գտնվում էր Էսսեքս կոմսության վարչական կենտրոնում`Չելմսֆորդում: Քրիսիտիանը և իր ընտանիքը վերադառնում են Անգլիա Իսլամական հեղափոխության մեկնարկից ոչ շատ ժամանակ անց: Նա նշել է,որ իրենց չեն ստիպել լքել երկիրը, նրանք վերադարձել են Անգլիա Իրաք-Իրան պատերազմի հետևանքով: Ընտանիքը վերջնականապես հաստատվում է Անգլիայում,դժվարանալով վերադառնալ Իրան[5]:

New Hall School-ն ավարտելուց հետո,Ամանպուրը տեղարոխվում է ԱՄՆ` Ռոդ Այլենդի համալսարանում լրագրություն սովորելու համար: Այնտեղ գտնվելու ընթացքում,նա աշխատել է Providence, Rhode Island նահանգի WBRU-FM լրատվական բաժնում: Նա նաև աշխատել է WJAR - ում , որպես գրաֆիկ դիզայներ[6]: 1983 թվականին Ամանպուրն ավարտել է summa cum laude and Phi Beta Kappa [7] համալսարանը` B.A. լրագրության աստիճանով[8]:

CNN (Սի-էն-էն)[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1983 թվականին նա աշխատանքի է ընդունվել CNN - ի արտասահմանյան գրասենյակում ` Atlanta, Georgia-ում, որպես սկսնակ մակարդակի ասիստենտ: Լրագրության նախնական տարիներին,նա կատարեց իր առաջին կարևոր հանձնարարականը`լուսաբանելով Իրան-Իրաք պատերազմը,որը հանգեցրեց այն բանին,որ 1986 թվին նրան տեղափոխեցին Արևելյան Եվրոպա`զեկուցելու եվրոպական կոմունիզմի անկման մասին[9]: 1989 թվին Ամանպուրին տեղափոխում են Արևմտյան Եվրոպա`Գերմանիայի Ֆրանկֆուրտ քաղաքում աշխատելու համար,որտեղ նա զեկուցում էր այդ ժամանակ Արևմտյան Եվրոպայում թնդացող ժողովրդավարական հեղափոխությունների մասին: Այս առաջարկի շնորհիվ նա լուրջ հաջողությունների հասավ ընկերությունում, և մինչև 1990 թվականը աշխատեց որպես CNN-ի Նյու Յորքի բյուրոյի թղթակից:

Մարդկության ուշադրությունը սևեռվեց Ամանպուրի զեկույցներին`1990 թվականին Իրանի կողմից Քուվեյթի օկուպացման,Պարսից ծոցի պատերազմի մասին,և այդ ամենի արդյունքում CNN -ի ռեյթինգը հասավ նոր մակարդակի: Այս ամենից հետո նա զեկուցեց Բոսնիական պատերազմի և այլ կոնֆլիկտային գոտիների մասին: Սարաևոյի պաշարման ընթացքում նրա հուզական ելույթները առիթ հանդիսացան,որ հեռուստադիտողները և քննադատները կասկածի տակ դնեն նրա մասնագիտական չեզոքությունը`պնդելով որ Ամանպուրի շատ զեկույցներ արդարացված չեն և կողմ են բոսնիական մուսուլմանների դիրքորոշմանը: Այս ամենին նա պատասխանել է `

"Կան որոշ իրավիճակներ,որոնք պարզապես չեն կարող չեզոք լինել,որովհետև երբ Դուք չեզոք եք,Դուք հանցակից եք: Օբյեկտիվությունը չի նշանակում բոլոր կողմերին հավասարապես վերաբերվել,նշանակում է լսել յուրաքանչյուրին"[10]:

Ամանպուրը մեծ համբավ ձեռք բերեց Պարսից ծոցի և բոսնիական պատերազմների ժամանակ անվախ լինելու և հակամարտության գոտիներից զեկուցելու համար[11]:

1992-ից 2010 թվականները Ամանպուրը եղել է CNN-ի գլխավոր թղթակիցը, 2009–2010 վարել է CNN-ի ամենօրյա հարցազրույցային ծրագիրը ` համարվելով հեռուստաընկերության հենարանը: Ամանպուրը զեկուցել է աշխարհի շատ թեժ կետերից `ներառյալ Իրաքը, Աֆղանստանը ,Իրանը,Իսրայելը,Պակիստանը ,Սոմալին, Ռուանդան,Բալկանները և Միացյալ Նահանգներից`Կաթրինա փոթորկի ժամանակ: Նա ապահովել է բացառիկ հարցազրույցներ աշխարհի տարբեր առաջնորդների հետ Մերձավոր Արևելքից Եվրոպա,Աֆրիկայից և դրա սահմաններից դուրս,ներառյալ Իրանի նախագահներ Մուհամադ Քաթամիի և Մահմուդ Ահմադինեժադի,ինչպես նաև Աֆղանստանի,Սուդանի և Սիրիայի նախագահների հետ: 2001 թվականի սեպտեմբերի 11-ի ահաբեկչությունից հետո նա առաջին միջազգային թղթակիցն էր,ով հարցազրույց անցկացրեց Մեծ Բրիտանիայի վարչապետ Թոնի Բլեերի ,Ֆրանսիայի վարչապետ Ժակ Շիրակի և Պակիստանի վարչապետ Պերվեզ Մուշարրաֆի հետ: Այլ հարցազրույցների մեջ ներառված են եղել նաև Հիլլարի Քլինթոնը,Նիկոլաս Մադուրոն,Հասան Ռոհանը,Էմանուել Մակրոնը,Անգելա Մերկելը,Ջոն Քերրին,Դալայ Լաման ,Մուամմար Ալ Կադաֆին[12],Հունաստանի թագավոր Կոնստանտին Բ-ն,Ռեզա Փահլավին,Ամիրա Ալ Տավիլը,դերասաններ`Անջելինա Ջոլին,Թոմ Հենքսը և Մերիլ Սթրիփը[13]:

1996-2005 թվերին Ամանպուրը պայմանագիր է կնքել ամերիկյան հեռուստատեսության նորությունների ամսագրի ` 60 Minutes - ի հիմնադիր-ստեղծող Դոն Հյուիթի հետ ,տարեկան չորսից հինգ խորքային միջազգային նորությունների զեկույցներ ներկայացնելու համար `որպես հատուկ ներդրում: 1998[14] թվականին այդ զեկույցների շնորհիվ նրան տրվեց Փիբոդիի մրցանակը (նրան ավելի վաղ մրցանակ էր շնորհվել 1993 թվին [15]): Հյուիթին հաջորդող Ջեֆ Ֆագերը գոհ չի եղել Ամանպուրի աշխատանքից և դադարեցրել է պայմանագիրը:

Նա ունեցելէ շատ հիշարժան պահեր իր հեռուստատեսային կարիերայի ընթացքում,դրանցից մեկն է 2002 թվականի մարտ ամսին պաշարման ժամանակ ուղիղ հեռախոսազրույցը Յասսեր Արաֆաթի հետ,որի ժամանակ Արաֆաթը կոշտ պատասխան է տվել,ասելով` "Հարցնում եք ինձ թե ինչու եմ լիակատար պաշարման ներքո? Դուք հիանալի լրագրող եք[16] ,Դուք պետք է հարգեք Ձեր մասնագիտությունը" և "Դուք պետք զգույշ լինեք ,երբ խոսում եք գեներալ Յասսար Արաֆաթի հետ: Լռեցեք![16]" և անջատել է հեռախոսը:

Բոսնիական պատերազմի մասին հաղորդումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1992 թվականի դեկտեմբերի 22-ին` Բոսնիական պատերազմի ժամանակ ,Ամանպուրը զեկուցում էր Կիսելյակ քաղաքից,որը գտնվում էր Սարաևոյից ոչ հեռու: Կիսելյակը խորվաթների ձեռքում էր,անվնաս և ըստ երևույթին ապահովված անհրաժեշտության պարագաներով: Ամանպուրը հայտնում էր,որ "Մինչ մարդիկ Սարաևոյում սովամահ էին լինում, սերբերը անհոգ ապրում էին Կիսելյակում": Այս զեկույցը հետագայում քննադատվեց որոշ վերլուծաբանների կողմից, որպես "ապատեղեկատվություն " և "գեղեցիկ ստերի" տարածում[17]:

1994 թվականի հոկտեմբերի 9-ին The New York Times ամսագրի թղթակից Ստեֆեն Կինզերը քննադատեց Ամանպուրի լուսաբանումը ընդհանուր Բոսնիական պատերազմի մասին: Նա մեջբերեց գործընկերոջ նկարագրությունը Ամանպուրի մասին,նշելով որ նա հաղորդել է բոսնիական Սարաևո քաղաքի Մարկալե շուկայում տեղի ունեցած ահաբեկչական ռմբակոծության մասին:

[Քրիսթիան Ամանպուրը ] նստած էր Բելգրադում,երբ շուկայի կոտորածը տեղի ունեցավ,և նա անմիջապես մտավ եթեր,հայտարարելով որ հավանաբար սերբերն են այդ իրադարձության հեղինակը: Այլ տարբերակ չկար դրա մասին իմանալու: Նա որոշեց բացահայտել ամեն բան ,այն դեպքում երբ ոչ մի լրագրող չէր համարձակվի նման գործողության[18]:

Ամանպուրը արձագանքել է նաև իր հասցեին հնչող "չեզոքության պակասի " վերաբերյալ քննադատություններին`Հարավսլավիայի պատերազմի ժամանակ,հայտարարելով`

Որոշ մարդիկ մեղադրում են ինձ Բոսնիայում մուսուլմաններին աջակից լինելու համար,իսկ ես հասկացա որ մեր աշխատանքը բոլոր կողմերին հավասարապես լռեցնելն է,բայց ցեղասպանության ժամանակ Դուք պարզապես չեք կարող չեզոք լինել: Դուք չեք կարող պարզապես ասել` "Լավ,այս այս փոքրիկ տղան գնդակահարվեց գլխից և սպանվեց պաշարված Սարաևոյում,և այն տղամարդը որը դա արեց,միգուցե վշտացած էր կնոջ հետ վիճաբանության պատճառով": Ոչ,այս դեպքում հավասարապես վերաբերվելն անհնար է,և մենք ստիպված էինք ասել ճշմարտությունը[19]:

2009 թիվ,Ամանպուրը համաշխարհային տնտեսական ֆորումի ժամանակ Դավոսում

Բոսնիական պատերազմի մասին հաղորդումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1992 թվականի դեկտեմբերի 22-ին` Բոսնիական պատերազմի ժամանակ ,Ամանպուրը զեկուցում էր Կիսելյակ քաղաքից,որը գտնվում էր Սարաևոյից ոչ հեռու: Կիսելյակը խորվաթների ձեռքում էր,անվնաս և ըստ երևույթին ապահովված անհրաժեշտության պարագաներով: Ամանպուրը հայտնում էր,որ "Մինչ մարդիկ Սարաևոյում սովամահ էին լինում, սերբերը անհոգ ապրում էին Կիսելյակում": Այս զեկույցը հետագայում քննադատվեց որոշ վերլուծաբանների կողմից, որպես "ապատեղեկատվություն " և "գեղեցիկ ստերի" տարածում[20]:

1994 թվականի հոկտեմբերի 9-ին The New York Times ամսագրի թղթակից Ստեֆեն Կինզերը քննադատեց Ամանպուրի լուսաբանումը ընդհանուր Բոսնիական պատերազմի մասին: Նա մեջբերեց գործընկերոջ նկարագրությունը Ամանպուրի մասին,նշելով որ նա հաղորդել է բոսնիական Սարաևո քաղաքի Մարկալե շուկայում տեղի ունեցած ահաբեկչական ռմբակոծության մասին:

[Քրիսթիան Ամանպուրը ] նստած էր Բելգրադում,երբ շուկայի կոտորածը տեղի ունեցավ,և նա անմիջապես մտավ եթեր,հայտարարելով որ հավանաբար սերբերն են այդ իրադարձության հեղինակը: Այլ տարբերակ չկար դրա մասին իմանալու: Նա որոշեց բացահայտել ամեն բան ,այն դեպքում երբ ոչ մի լրագրող չէր համարձակվի նման գործողության[21]:

Ամանպուրը արձագանքել է նաև իր հասցեին հնչող "չեզոքության պակասի " վերաբերյալ քննադատություններին`Հարավսլավիայի պատերազմի ժամանակ,հայտարարելով`

Որոշ մարդիկ մեղադրում են ինձ Բոսնիայում մուսուլմաններին աջակից լինելու համար,իսկ ես հասկացա որ մեր աշխատանքը բոլոր կողմերին հավասարապես լռեցնելն է,բայց ցեղասպանության ժամանակ Դուք պարզապես չեք կարող չեզոք լինել: Դուք չեք կարող պարզապես ասել` "Լավ,այս այս փոքրիկ տղան գնդակահարվեց գլխից և սպանվեց պաշարված Սարաևոյում,և այն տղամարդը որը դա արեց,միգուցե վշտացած էր կնոջ հետ վիճաբանության պատճառով": Ոչ,այս դեպքում հավասարապես վերաբերվելն անհնար է,և մենք ստիպված էինք ասել ճշմարտությունը[22]:

2009 թիվ,Ամանպուրը համաշխարհային տնտեսական ֆորումի ժամանակ Դավոսում

ABC (Էյ-Բի-Սի) Նորություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2010 թվականի մարտի 18-ին Ամանպուրը հայտարարեց որ կհեռանա CNN-ից ABC News`վարելու This Week լրատվական ծրագիրը: Նա ասել է` "Ես հիացած եմ,որ միանում եմ ABC News-ի անհավատալի թիմին: Դեյվիդ Բրինկլիի կողմից ներդրված ավանդույթի շնորհիվ այս շաբաթ ես կվարեմ այս ծրագիրը,որն իսկապես մեծ և հազվագյուտ պատիվ է ինձ համար, և ես ակնկալում եմ որ միասին կքննարկենք օրվա ներքին և միջազգային մեծ խնդիրները: CNN- ին թողնում եմ մեծագույն հարգանքով, սերն ու հիացմունքը ընկերության և բոլոր նրանց հանդեպ, ովքեր աշխատում են այստեղ: Մեր համատեղ ջանքերի շնորհիվ վերջին 27 տարվա ընթացքում Դուք եղել եք իմ ընտանիքը ,և ես հավերժ երախտապարտ ու հպարտ եմ այն ամենով, ինչին հասել ենք »[23]:Նա իր առաջին հեռարձակումն իրականացրեց 2010 թվականի օգոստոսի 1-ին:

Իր հյուրընկալման առաջին 2 ամիսների ընթացքում,This Week լրատվական նախագծի ցուցանիշները կտրուկ նվազեցին ` հասնելով ամենացածր կետին 2003 թվականից ի վեր[24]:2011 թվականի փետրվարի 28-ին,Ամանպուրը հարցազրույց է ունեցել Մուամար Քադաֆիի և նրա որդիների`Սաիֆ ալ-Իսլամի և Ալ-Սաադի Քադաֆիի հետ[25][26]:

2011 թվականի դեկտեմբերի 13-ին ABC-ի պաշտոնական կայքը հայտարարեց այն մասին,որ Ամանպուրը կլքի պաշտոնը 2012 թվականի հունվարի 8-ին,և կվերադառնա CNN International`որտեղ աշխատել է շուրջ 27 տարի`ներկայացնելով իր դերը ABC News-ում[27]:

Վերադարձ CNN[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

ԱՄՆ Պետքարտուղար Ջոն Քերրիի հետ,Վիեննա,Ավստրիա,14.07.2015

2011 թվականի դեկտեմբերի 15-ին, ABC-ի և CNN-ի պաշտոնական կայքերում միաժամանակ տարածվեցին հայտարարություններ, ըստ որի "եզակի պայմանավորվածությամբ", Ամանպուրը 2012 թվականին կվարի ծրագիր ,CNN International-ում,միաժամանակ ABC News-ում լինելով համաշխարհային գործերի համար նախատեսված հենարան[28]:

Ավելի ուշ պարզվեց,որ 2012 թվականին CNN International-ը կթարմացնի իր շարքը վերահեռարձակելով Ամանպուրի հաղորդումը[29]:Ճանապարհային գովազդային պաստառներում արդեն հայտարարված էր, որ Ամանպուրի նախագիծը եթեր կվերադառնա ապրիլի 16-ին: Հեռուստաեթերի ծրագրում կատարվեցին փոփոխություններ,քանի որ Ամանպուրի ծրագիրը`որի տևողությունը 30 րոպե էր,ցուցադրվելու էր երեկոյան երկու անգամ,որի հետևանքով ԱՄՆ գլխավոր Piers Morgan Tonight երեկոյան հարցազրույցի ցուցադրության ժամը 21:00-ից կտեղափոխվի կեսգիշեր[30]:

2013 թվականի սեպտեմբերի 9-ին հեռուստանախագիծը սկսեց հեռարձակվել Լոնդոնից,իսկ անձնակազմը տեղափոխվեց CNN International-ի պաշտոնական գրասենյակ:

2015 թվականի հունվարի 7-ին Ամանպուրը CNN-ի "Breaking News" նախագծի ժամանակ անվանակոչել էր Charlie Hebdo-ում 12 լրագրողներին սպանած իսլամիստներին որպես "ակտիվիստ": Այդ օրը ակտիվիստները գտան իրենց թիրախային խմբին`լրագրողներին:Սա ակնհայտ գրոհ էր խոսքի ազատության, մամուլի և երգիծանքի վրա[31]:

Դիրքորոշում Սիրիայի վերաբերյալ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2013 թվականի վերջում,Ամանպուրը բարձրաձայնեց Սիրիայում Ասադի կառավարության աշխատանքներին միջամտելու խնդիրը,որոնք պայքարում էին սիրիական ընդդիմադիր ուժերի դեմ: Նա քննադատել է նաև Օբամայի վարչակազմին`Սիրիայի հարցում չեզոք դիրք գրավելու համար,և հայտնվել է Մեծ Բրիտանիայի ամսագրերի գլխավոր էջերում: Ամանպուրի փաստաբանն էր Մայքլ Ս. Լոֆգրենը The Huffington Post-ում[32]:

PBS Փի-ԲԻ-ԷՍ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2018 թվականի մայիսին հայտարարվեց,որ Ամանպուրը կփոխարինի Չարլի Ռոզիին PBS-ում,այն բանից հետո երբ վերջինս մեղադրվեց սեռական ոտնձգությունների մեջ[33]: Ամանպուրի նոր նախագիծը` Amanpour & Company պրեմիերայի տեսքով հեռարձակվեց PBS -ում 2018 թվականի սեպտեմբերի 10-ին[34]: Չարլի Ռոզիի հեռանալու պահից մինչև նոր նախագծի պրեմերիան ընկած ժամանակահատվածը,Ամանպուրը հեռարձակվեց PBS հեռուստատեսության կայաներում,կարծես արդեն որպես PBS-ի լիիրավ անդամ:

Անձնական կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1998- 2018թթ Ամանպուրը ամուսնացած էր ամերիակցի Ջեյմս Ռուբինի հետ,ով ԱՄՆ Պետքարտուղարի նախկին օգնակն էր,Քլինթոնի վարչակազմի ժամանակ ԱՄՆ Պետդեպարտամենտի խոսնակը, նախկին նախագահ Բարաք Օբամայի ոչ պաշտոնական խորհրդատուն: Նրանց որդին`Դերիոուս Ջոն Ռուբինը,ծնվել է 2000 թվականին:Լոնդոնում ապրելուց հետո 2010 թվին նրանք տեղափոխվեցին Նյու Յորք`վարձելով բնակարան Մանհետտենի Վերին Վեստ Սայդում[35]: Բայց 2013 թվականի մայիսին Ռուբինը հայտարարեց որ ընտանիքը վերադառնում է Լոնդոն `մի քանի նախագծերի վրա աշխատելու համար[36] ,և նույն տարվա հոկտեմբերին Ամանպուրը հայտարարեց որ ընտանիքով մշտական բնակվելու նպատակով տեղափոխվում են Մեծ Բրիտանիա`Լոնդոն,նշելով`

"Այժմ ես պետք է ասեմ,որ Լոնդոնն իմ տունն է...Իմ ընտանքիը Անգլիայում է,ես և ամուսինս սիրում ենք վերակենդանացնել շփումը այն ընկերների հեը`ում թողել ենք"[37]:

Ամանպուրը գեներալ Նադեր Ջահանբանիի զարմիկն է(ամուսնությամբ) ,ով շուրջ 20 տարի ղեկավարել է պարսակական օդուժը,ապա 1979 թվականին գնդակահարվել է իսլամ հեսղափոխականների կողմից: Նադեր Ջահանբանիի կրտսեր եղբայրը`Խոսրոուն ամուսնացած էր արքայադուստր Շահնազ Փահլավիի հետ:Ամանպուրի հորեղբայրը`կապիտան Նասրոլա Ամանպուրը ամուսնացած էր Խոսրուի և Նադերի կրտսեր քրոջ հետ[38]:

2013 թվականին Ամանպուրը ամուսնու և դեռահաս որդու հետ տեղափոխվեց Նյու Յորքից Լոնդոն բնակություն հաստատելու[37]: 2018 թվականի հուլիսին պաշտոնապես հայտարարվեց Ամանպուրի և Ռուբինի բաժանման մասին[39]:

Մեդիա կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ամանպուրը հայտնվեց Gilmore Girls հեռուստասերիալի եզրափակիչ` "Bon Voyage" հատվածում: Ամբողջ ընթացքում Ամանպուրը ոգեշնչում էր գլխավոր հերոսներից մեկին`հավակնող լրագրող Ռորի Գիլմորին: 2009 թվականի հուլիսին նա հայտնվեց Harper's Bazaar ամսագրի հոդվածում ՝ «Քրիստիան Ամանպուրը դարձել է նորաձևության վերափոխիչ» ենթավերնագրով[40]:

Ամանպուր նկարահանվել է ժամանակակից ֆիլմերում`Iron Man 2-ում և Pink Panther-ում: Cosmos A Spacetime Odyssey ֆիլմում նա ձայնավորել է Էնհեդուաննայի կերպարը`The Immortals էպիզոդում:

2014 թվականին Ամանպուրը խոսել է Makers: Women Who Make America [41] վավերագրական կինոնակրի <<Women in War>> հատվածում:

2016 թվականին Ամանպուրը փախչում էր BBC -ի ռադիոհաղորդման ծրագրից`Desert Island Discs-ից:Որպես թանկարժեք իր`նա իր հետ վերցրեց կիթառը`որը նախկինում պատկանում էր Բրյուս Սպրինգսթինին[42]:

Մրցանակներ և ճանաչում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • 1993: Լիվինգսթոնի մրցանակ երիտասարդ լրագրողների համար
  • 1993: George Polk մրցանակ հեռուստատեսային ռեպորտաժի համար
  • 1993: George Foster Peabody հատուկ մրցանակ[15]
  • 1994: Տարվա կին,"Women in Cable"-ի New York Chapter
  • 1994: Մրցանակ լրագրության մեջ քաջության համար ,Կանանց միջազգային մեդիա հիմնադրամ[43]
  • 1995: Իրավագիտության պատվավոր դոկտորի աստիճան,Ռոդ Այլենդի համալսարան
  • 1996: George Polk-ի անվան մրցանակ
  • 1997: Doctor of Humane Letters -ի պատվավոր կոչում, Emory University
  • 1997: Nymphe d'Honneur at the Monte Carlo Television Festival
  • 1998: George Foster Peabody հատուկ մրցանակ միջազգային ռեպորտաժի համար[14]
  • 2002: Edward R. Murrow Award,Distinguished Achievement in Broadcast Journalism
  • 2002: Goldsmith Career մրցանակ գերազանց լրագրության համար,Harvard's Kennedy School of Government[44]
  • 2005:ԷՄՄԻ մրցանակ
  • 2006: Սարաևոյի պատվավոր քաղաքացի
  • 2006: Դոկտորի պատվավոր աստիճան,Միչիգանի համալսարան
  • 2007: Paul White մրցանակ ,Radio Television Digital News Association[45]
  • 2007: Commander of the Order of the British Empire
  • 2007: Տարվա պարսկուհի կին
  • 2008: The Fourth Estate Award (National Press Club)
  • 2008: Celebrating Women մրցանակ ,The New York Women's Foundation [46]
  • 2010: American Academy of Arts and Sciences[47] խորհրդի անդամ
  • 2010: Պատվավոր դոկտորի աստիճան մարդասիրական նամակների համար, Northwestern University
  • 2010: Պատվավոր դոկտորի աստիճան, Georgia State University
  • 2010: Harvard College-ի 2010 թվականի շրջանավարտների պատվավոր հյուր
  • 2012:Դոկտորի աստիճան մարդասիրական նամակմների համար,Amherst College
  • 2012: Դոկտորի աստիճան մարդասիրական նամակմների համար,University of Southern California
  • 2015: Տարվա ԹիՎի ներկայացուցիչ ըստ Association for International Broadcasting
  • 2019: Ջոն Փիթերի և Աննա Քեթրին Զենգերի մրցանակ `մամուլի ազատության համար,University of Arizona[48]
  • Լրագրության պաշտպանության կոմիտեի խորհրդի տնօրեն
  • Society of Professional Journalists-ի անդամ
  • 11 էՄՄԻ մրցանակ
  • CNN-ին տրված երկու DuPont awards մրցանակների մեջ հիմնական դերը
  • CNN-ին տրված Ոսկե CableACE award մրցանակի մեջ հիմնական դերը
  • Daniel Pearl Foundation -ի պատվավոր խորհրդի անդամ
  • Ռոդ-Այլենդի համալսարանի Հարիգտոնյան կապի և լրատվության դպրոցի գործադիր խորհրդի անդամ
  • Sigma Delta Chi Award (SDX) մրցանակ` Goma, Zaire-ից իր ռեպորտաժների համար
  • Forbes ներառել է նրան "Աշխարհի 100 ուժեղ կանայք " ցուցակի մեջ
  • POP մրցանակ, "Cable Positive"-ից

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ «fdr1» անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:
  2. ↑ «Christiane Amanpour's Biography». ABC News. Վերցված է 23 August 2010-ին.
  3. ↑ «Index entry». FreeBMD. ONS. Վերցված է 7 March 2020-ին.
  4. ↑ 4,0 4,1 ABC News video: "Back to the Beginning: Bethlehem's Church of the Nativity" ՅուԹյուբում retrieved 10 August 2013 | Minute 6:06 | "My mother is a Christian from England and my father a Muslim from Iran. I married a Jewish American."
  5. ↑ The Lesley Stahl Interview: Christiane Amanpour, at the Height of the Iranian Election Crisis Արխիվացված 25 Հունիս 2010 Wayback Machine
  6. ↑ «CPJ Board of Directors». Committee to Protect Journalists.
  7. ↑ «WEDDINGS; Jamie Rubin, Christiane Amanpour».
  8. ↑ Deborah White. «Profile of Christiane Amanpour, CNN Chief International Correspondent». Վերցված է 24 August 2007-ին.
  9. ↑ «Christiane Amanpour, CNN International Chief Correspondent». about.com.
  10. ↑ «Five Years Later, the Gulf War Story Is Still Being Told». New York Times. 12 May 1996.
  11. ↑ «The Wooing of Amanpour». Newsweek. 20 May 1996. Վերցված է 31 July 2010-ին.
  12. ↑ «U S Exclusive Moammar Gadhafi Tells Christiane Amanpour that Libya's People Love Him ABC News». YouTube. Վերցված է 29 July 2014-ին.
  13. ↑ «Angelina Jolie on CNN with Christiane Amanpour Pt2*full interview*». YouTube. 12 February 2010. Վերցված է 29 July 2014-ին.
  14. ↑ 14,0 14,1 58th Annual Peabody Awards, May 1999.
  15. ↑ 15,0 15,1 53rd Annual Peabody Awards, May 1994.
  16. ↑ 16,0 16,1 «Israeli Troops Surround Arafat Compound». CNN. 29 March 2002. Վերցված է 28 November 2007-ին.
  17. ↑ «Guskova: Who is spreading disinformation, who is telling all the lies». Արխիվացված է օրիգինալից 26 July 2011-ին.
  18. ↑ (2007-10-04). "Amanpour's Troubling Journalism" by Steven Stotsky, CAMERA, 4 October 2004
  19. ↑ "What we do is really tough" by Julie Ferry, The Guardian (London), 15 August 2007
  20. ↑ «Guskova: Who is spreading disinformation, who is telling all the lies». Արխիվացված է օրիգինալից 26 July 2011-ին.
  21. ↑ (2007-10-04). "Amanpour's Troubling Journalism" by Steven Stotsky, CAMERA, 4 October 2004
  22. ↑ "What we do is really tough" by Julie Ferry, The Guardian (London), 15 August 2007
  23. ↑ «Christiane Amanpour to join ABC News». CNN. 18 March 2010. Վերցված է 30 April 2010-ին.
  24. ↑ Krakauer, Steve (27 September 2010). «This Weak: Christiane Amanpour Leads ABC To Worst Ratings Since 2003». Mediaite. Վերցված է 27 September 2010-ին.
  25. ↑ «'This Week' Transcript: Saif al-Islam and Saadi Gadhafi». This Week. 27 February 2011.
  26. ↑ Amanpour, Christiane (28 February 2011). «'My People Love Me': Moammar Gadhafi Denies Demonstrations Against Him Anywhere in Libya». ABC News.
  27. ↑ «Sorry, we can't seem to find the page you're looking for». 13 December 2011 – via washingtonpost.com.
  28. ↑ "Amanpour to return to CNN" CNN, 14 December 2011
  29. ↑ Fung, Katherine (1 February 2012). «'Amanpour': Christiane Amanpour's CNN International Show Launching in Spring». The Huffington Post. Վերցված է 1 February 2012-ին.
  30. ↑ "Christiane Amanpour Bumps Piers Morgan on CNN International", The Hollywood Reporter, 2 February 2012. Retrieved 30 March 2012.
  31. ↑ http://www.washingtontimes.com, The Washington Times. «Christiane Amanpour calls Charlie Hebdo terrorists 'activists'; CNN star slammed by Greg Gutfeld». {{cite web}}: External link in |last= (օգնություն)
  32. ↑ "Christiane Amanpour Shills for U.S. Intervention in Syria" Huffington Post, July 8, 2013
  33. ↑ Stelter, Brian. «Christiane Amanpour named as Charlie Rose's official replacement». CNNMoney. Վերցված է 2018-05-12-ին.
  34. ↑ Koblin, John (September 9, 2018). «Christiane Amanpour Takes the Old 'Charlie Rose' Slot on PBS». The New York Times (անգլերեն). Վերցված է September 9, 2018-ին.
  35. ↑ Mike Allen (May 31, 2013). «Rubin, Amanpour to London». Politico. Վերցված է October 8, 2016-ին.
  36. ↑ «AMANPOUR'S HUSBAND RESIGNS AS PORT AUTHORITY HEAD». Associated Press. Վերցված է 2 June 2013-ին.(չաշխատող հղում)
  37. ↑ 37,0 37,1 Celia Walden (Oct 20, 2013). «Christiane Amanpour: 'In my job, it's just like being a man – but better'». The Daily Telegraph. Վերցված է October 8, 2016-ին.
  38. ↑ «عبدالله شهبازي ،مورخ برجسته ايراني: خانواده "كريستين امانپور" از بهائيان سرشناس استان فارس بودند». Farsnews.com. Վերցված է 29 July 2014-ին.
  39. ↑ «CNN's Christiane Amanpour and Husband Jamie Rubin Are Divorcing After 20 Years».
  40. ↑ Davis, Diane (16 July 2009). «Christiane Amanpour Gets a High-Fashion Makeover». StyleList.
  41. ↑ «Women in War - MAKERS Season 2 - PBS».
  42. ↑ «Christiane Amanpour, Desert Island Discs - BBC Radio 4». BBC.
  43. ↑ IWMF website «Archived copy». Արխիվացված է օրիգինալից 31 January 2010-ին. Վերցված է 2010-07-20-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ արխիվը պատճենվել է որպես վերնագիր (link)
  44. ↑ «Christiane Amanpour to Receive Goldsmith Career Award Ceremony to Highlight 10th Anniversary Celebration». 8 March 2002. Արխիվացված է օրիգինալից 18 December 2007-ին. Վերցված է 24 August 2007-ին.
  45. ↑ «Paul White Award». Radio Television Digital News Association. Վերցված է 27 May 2014-ին.
  46. ↑ «The History of the Celebrating Women Breakfast». Արխիվացված է օրիգինալից 26 January 2015-ին. Վերցված է 29 January 2015-ին.
  47. ↑ «Book of Members, 1780–2010: Chapter A» (PDF). American Academy of Arts and Sciences. Վերցված է 17 April 2011-ին.
  48. ↑ «CNN's Amanpour receives 2019 Zenger Award». journalism.arizona.edu. 27 March 2019. Վերցված է 21 October 2019-ին.

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիիքպահեստ

—Video produced by Makers: Women Who Make America


Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Մասնակից:Manee_Edilyan/Քրիսթիան_Ամանպուր&oldid=7287247» էջից