Մասնակից:Makruhi/Ավազարկղ գ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Սա Makruhi մասնակցի սևագրության էջն է՝ «ավազարկղը», և մասնակցի էջի ենթաէջերից մեկն է։ Այն ծառայում է որպես սևագիր և փորձարկումների վայր։ Սա հանրագիտարանային հոդված չէ։

Ձեր անձնական ավազարկղը ստեղծելու համար սեղմեք այստեղ։

Այլ ավազարկղեր՝ Ընդհանուր ավազարկղ
Նիկոլո Պագանինի(1819), Ժան Օգուստ Դոմինիկ Ինգրեսի

Նիկկոլո իNiccolò (կամ Նիկոլո Nicolò) Պագանինի Paganini ( 1782 թվականի հոկտեմբերի 27-ին մահացել է 1840 թվականի մայիսի 27-ին ),իտալացի ջութակահար, գիտարիստ և երգահան:Նա իր ժամանակի ամենահայտնի ջութակահարներից և ջութակի տեխնիկայի հիմնադիրը:Նրա Caprice No. 24 in A minorամենահայտնի գործերից է,որը ոգեշնչել է բազմաթիվ հայտնի երգահանների:

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մանկություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Նիկոլո Պագանինինծնվել է Իտալիայի Ջենովա քաղաքում,Անտոնիո և Թերեզա Պագանինեների վեց երեխաներից երրորդն էր:Հայրը անհաջողակ առևտրական էր և իր շահույթը վաստակում էր մանդոլին նվագելով:Հինգ տարեկան հասակում նա սկսեց նվագել մանդոլին,իսկ յոև տարեկանում՝ ջութակ:Նա իր դասերը վերցնում տարբեր տեղացի ջութակ նվագողներից,որոնց թվում էին Ջիովանի Սերվետտն,Ջիակոմո Կոստան,բայց նրա ընդունակությունները գերազանցեցին նրանց ընդունակություններին:Երբ Պագանինին իր հոր հետ գնաց Պարմա իր հետագա ուղղությունը ստանալու Ալեսանդրո Ռոլայից,վերջինս անմիջապես նրան լսելուց հետո դարձավ նրա ուսուցիչը:Այնուհետև նա դասեր վերցրեց Ֆերդինանդո Պաերից,իսկ ավելի ուշ Գասպարո Ջիրետիից:Վերջին երկուսը մեծ ազդեցություն ունեցան նրա ստեղծագործական ոճի վրա:

Վաղ գործունեություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1796 թվականին ֆրանսիացիները ներխուժեցին Իտալի,բայց Գենովա չմտան:Երբ Պագանիների ընտանիքը փախավ Բոլզամետոյի մոտ գտնվող Ռոմաիրոնում գտնվող կալվածքը;Հետագայում իր հոր հետ նա ուղևորվեց Լիվորնո,որտեղ հանդես եկավ համերգներով,իսկ հայրը սկսեց զբաղվել ծովային աշխատանքներով:1801 թվականին,տասնութամյա նշանակվեց Լուկկա հանրապետության առաջին ջութակահար:Նրա ջութակահարի համբավի հետ մեկտեղ նա ձեռք բերեց նաև խաղամոլի և կնամոլի համբավ:

1805 թվականին,Լուկկան գրավվեց Նապոլեոնի կողմից,որն էլ այդ շրջանը զիջեց իր քրոջը՝ էլիզ Բոնապարտին:Պագանինին դարձավ Բասիոչի պալատական ջութակահար և սկսեց մասնավոր դասեր տալ Էլիզ Բոնապարտի ամուսնուն՝ Ֆելիս Պասկալ Բասիոչիին:Երբ 1807 թվականին Բասիոչին դարձավ Տոսկանիայի դուքս, Պագանինին դեռ պալատում էր 1809 թվականի վերջին նա հեռացավ Բասիոչիից, շարունակելու համար իր ազատ գործունեությունը:

Հանճարի շրջագայություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1831 թվականի տեղեկություն,գովազդում է Պագանինիի կատարողականությունը

Հաջորդ մի քանի տարիներին Պագանինին համերգներով շրջագայում է Պարմայի և Գենովայի տարածքներում;չնայած նա հայտնի էր տեղի լսարանին,սակայն նրա համբավը դեռ հայտնի չէր Եվրոպայի մնացած մասում:Նրա աջաջին ընդմիջումը եղել է 1813 թվականի Միլանի Լա Սկալայում ունեցած համերգից հետո:Համերգն ունեցավ մեծ հաջողություն:Դրանից հետո Պագանինին գրավեց Եվրոպայի ավելի պահպանողական երաժիշտների ուշադրությունը:Նրա ավելի վաղ հանդիպումները Չարլզ Ֆիլիպ Լաֆոնտի և Լուի Սպոհրի հետ ստեղծեցին սուր մրցակցություն:Նրա համերգները հաջորդ մի քանի տարիներ դեռ սահմանափակ էին:

Նրա համբավը տարածվեց Եվրոպայով մեկ 1828 թվականի օգոստոսին սկսած Վիենայում կատարած համերգային շրջագայության ժամանակ, կանգ առնելով Եվրոպայի խոշորագույն երկրների Գերմանիայի,Լեհաստանի քաղաքներում,Բոհեմիայում ընդհում մինչև 1831 թվականի փետրվարին Ստրազբուրգում:Սրանց հետևեց շրջագայություններ դեպի Փարիզ և Բրիտանիա:Նրա տեխնիկական կարողությունները և իրեն ցուցադրելու պատրաստակամությունը արժանացան բազմաթիվ քննադատական արձագանքների:Բացի իր սեփական ստեղծագործություններից,որոնց թեման և վարիացիաները/փոփոխությունները շատ հայտնի էին, նա կատարել է նաև վաղ ժամանակից երգահանների այնպիսին ինչպիսին էին Ռոդոլֆ Քռըտցեռռի և Ջիովանի Բատիստա Վիոտտիի ձևափոխված գործերը/ իր վաղ համերգների ժամանակ/: [1][2][3][4][5][6][7][8]

1832 թվականին Շրջագայությունների ցանկ

  • 1829 թվականի հուլիսին մեկնել է Վարշավա
  • 1829 թվական, Մյունխեն, 3 համերգ
  • 1830 թվականի վերջին, հրաժեշտի համերգ Ֆրանկֆուրտում
  • Ժամանեց Ստրազբուրգ և տվեց 2 համերգ
  • 1831 փետրվարին,տվեց 12 համերգ Փարիզում

1831 մայիսին, փարիզից մեկնեց Լոնդոն,Հյուսիսային Ֆրանսիայի ճանապարհին գտնվող վայրերում տալով բազում համերգներ

  • 1831 թվականի մայիսի 21-ին համերգ հայտարարվեց Լոնդոնի թագավորական թատրոնում,սակայն այն հետաձգվեց մինչև հունիսի 3-ը
  • Երկրորդ համերգը կայացավ հունիսի 1-ին, նույն տեղում. Հունիսի 13-ին՝ երրորդ համերգը, նույն տեղում. Հունիսի 16-ին ՝ չորրորդը, հունիսի 22 -ին ՝ հինգերրորդ վերջին համերգը
  • 1831 թվականի հուլիսի 4-ին նվագեց վերջին համերգներից մեկը
  • Ունեցավ երկու համերգ հուլիսի Լոնդոնի Տավեռնում
  • Երկու համերգ հուլիսին Չելտենհամում
  • Օգոստոսին համերգներ Լոնդոնում
  • Օգոստոսին համերգներ Նորվեգիայում
  • Օգոստոսի վերջին Դուբլինում
  • Նա ժամանեց Դուբլին մասնակցելու երաժշտական փառատոնին և տվեց երեք համերգ
  • Տվեց երեք համերգ թագավորական թատրոնում
  • Վերադարձավ Լոնդոն
  • 1831 թվականի հոկտեմբերին մասնավոր համերգ ունեցավ Էդինբուրգում
  • 1831 թվականի նոյեմբերին համերգ տվեց Բրիստոլում
  • 1832 թվականի սկզբին համերգ Լիիդսում
  • 1832 թվականի փետրվարին Բիրմինգհեմում
  • 1832 թվականին համերգ Բրայթոնում
  • 1832 թվականին Լոնդոնից մեկնեց Փարիզ

Վերջին տարիների գործունեություն և առողջության վատթարացում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Չնայած իր կյանքի ընթացքում նա ոչ մի քրոնիկ հիվանդությամբ չի տառապել, սակայն նրա մոտ հայտնաբերվեց Մարֆանի ախտանիշը:[9][10]Նրա հաճախակի համերգները նույնպես նպաստեցին առողջության վատթարացմանը:1822 թվականի սկզբին նրան տվեցին սիֆիլիզի ախտորոշում:Բուժման պատճառով ընդունելով մերկուրի և օպիում,պատճառ դարձավ ֆիզիկական և ֆիղիոլոգիական լուրջ հետևանքների: 1834 թվականին, Փարիզում նա բուժվել էր թոքախտի համար:Կարճատև բուժումը, նրա հաճախակի համերգները պատչառ հանդիսացան տարբեր առողջական խնդիրների երևան գալուն և նա օրեր ու ամիսներ շարունակ գտնվում էր խոր դեպրեսիայի մեջ:

Պագանինին իր մահվան մահճում

1834 թվականի սեպտեմբերին նա վերջ դրեց իր համերգային շրջագայությանը և վերադարձավ Ջենովա:Հակառակ ժողովրդի այն պնդումներին,թե նա ցանկանում էր թաքցնել իր երաժշտությունն ու կատարելու տեխնիկան գաղտնի, նա իր ժամանակը նվիրաբերեց ստեղծագործությունների և ջութակի տեխնիկայի մեթոդների հրատարակմանը:Նա ընդունում էր աշակերտների,որոնք ունեցան հաջողություն:Նրանցից էին ջութակահար Կամիլո Սիվորին և թավջութակահար Գաետանո Սիանդելլին: 1835 թվականին նա վերադառնում է Պարմա,որտեղ Ավսրիայի Պարմայի Մարի Լուիս դքսուհին,Նապոլեոնի երկրորդ կինը նրան աշխատանքի է վերցնում իր պալատական նվագախմբում:Սակայն նա վիճեց նվագողների հետ և իր առաքելությունը ավարտեց:Փարիզում նա ընկերացավ տասնմեկամյա լեհ հանճար Ապոլիներ դե Կնոտսկիի հետ,նրան տվեց դասեր և ստորագրված վկայագիր:Տարածվեց սուտ լուրեր, որ Պագանինին շատ տպավորված լինելով փոթրիկի տաղանդով,նրան հանձնել է իր ջութակներն ու ձեռագրերը:

Վերջին տարիներ, մահ և հուղարկավորություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Պագանինիի գերեզմանը Պարմայում,Իտալիա

1836 թվականին Պագանինին վերադառնալով Փարիզ հիմնում է խաղատուն,սկայն շուտով նա սնանկանում է, աճուրդի է դնում ընդհուպ մինչև իր երաժշտական գործիքները կորուստերը վերականգնելու համար:1838 թվականի Ծննդյան տոներին նա հեռանում է Փարիզից մեկնելով Մարսել,կարճ դադարից հետո ուղովորվում Նիցա,որտեղ էլ նա վիճակը վատթարանում է:1840 թվականի մայիսին տեղի եպիսկոպոսը Պագանինիի մոտ է ուղարկում տեղի ծխական քահանայի վերջին ծեսը կատարելու համար,սակայն Պագանինին գտնում է,որ հաղորդությունը վաղաժամ էև հրաժարվում է:[11]

Մեկ շաբաթ հետո 1840 թվականի մայիսի 27-ին նա մահանում է ներքին արյունահոսությունից:Հաղորդություն չստացած լինելու պատչառով, կաթոլիկ եկեղեցին հրաժարվում է նրան թաղել Ջենովայում:Չորս տարի հետո Պապի հանձնարարությամբ աճյունը տեղափոխեցին Ջենովա,սակայն միայն 1876 թվականին թաղեցին Պարմայի գերեզմանոցում:1893 թվականին չեխ ջութակահար Ֆրանտիշեկ Օնդրիչեկը ստիպեց պագանինիի թոռանը՝ Ատիլլային, թույլ տալ տեսնել ջութակահարի մարմիինը:Այս տարօրինակ միջադեպից հետո,Պագանինիի մարմինը վերջապես վերաթաղվեց Պարմայի նոր գերեղմանատանը 1896 թվականին:

Անձնական և մասնագիտական հարաբերություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Պագանինին լուրջ հարաբերություններ ունենալով Կոմոյի երգչուհի Անտոնիա Բիանչիի հետ,ում նա հանդիպեց Միլանում 1813 թվականին,երբ համատեղ համերգներ էին տալիս:Նրանք ունեցան մեկ որդի Ակիլես Սիրուս Ալեքսանդրը,որը ծնվեց 1825 թվականին Պալերմոs.Նրանք երբեք չօրինակացրեցին իրենց միությունը,որն ավարտվեց Վիեննայում 1828 թվականի ապրիլին:Հետագայում որդին նրան միացավ Եվրոպայում կատարած շրջագայությունների ընթացքում և նրան ուղեկցեց մինչև կյանքի վերջին տարիները:Նա իր հոր մահվանից հետո երկար տարիներ զբաղվում էր գորշիքներ պատրաստելով:

Պագանինին իր գործունեության ընթացքում բարեկամացել է մեծ կոմպոզիտորների հետ ինչպիսին էին Ջիոաչինո Ռոսսինին,Հեկտոր Բեռլիոզը:

1833 թվականին Պագանինին Փարիզում հանդիպեց Բեռլիոզին:Չնայած նա Պագանինին թույլտվություն ստացավ Բեռլիոզից ՞Հարոլդը Իտալիայում՞ ջութակի և նվագախմբի համար գործը կատարել,սակայն այպես էլ չկատարեց:Հետագայում Տարիներ հետո այն կատարեց ջութակահար Քրիստիան Ուրբանը:

Պագանինիի երաժշտական գործիքներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

[[File:Strad-hubay-view.jpg|thumb| Hubay-ի տեսարաններ 1726 Ստրադիվարիուս Պագանինին համարվում էր բազում նուրբ լարային գործիքների տիրապետող:ԱՅն պայմանները,որի ժամանակ է նա ձեքռ բերել կամ կորցրել,բավականին հետաքրքիր են:Նա դեռ պատանի էր,երբ Լիվորնոյում, Լիվրոն անունով հարուստ գործարարը պարտքով տվեց գիտարի վարպետի Ջյուզեպպե Գուարների ջութակը:Սակայն նա այնպես էր տպավորվել Պագանինիի կատարմամբ,որ այլևս այն հետ չվերցրեց:Այս հատուկ ջութակը հայտնի դարձավ որպես "Il Cannone Guarnerius": [12]Մեկ այլ առիթով,հետագայում նա ձեռք բերեց մեկ այլ արժեքավորգուարներիի ջութակներից Պազինի անունով մեկից:

[[File:Violino Cannone.jpg|left|thumb|upright|Il Cannone Guarnerius Ջենովայի ցուցահանդեսում]] Մյուս գործիքներն էին Antonio Amati 1600 թվական, Nicolò Amati 1657 թվական, Ստրադիվարիի մի շարք ջութակներ 1680 թվական, the Guarneri-filius Andrea 1706 թվական, Le Brun 1712 թվական Ստրադիվարիի, Vuillaume 1720 թվական Bergonzi, Hubay 1726 թվական Ստրադիվարիի, և Comte Cozio di Salabue 1727 թվականների ջութակներ, Countess of Flanders 1582 թվականda Salò-di Bertolotti, և Mendelssohn 1731թվականի Ստրադիվարիի ջութակները, Ladenburg 1736 թվականի Ստրադիվարիի թավջութակները և Grobert of Mirecourt 1820 թվականի գիթարը:[13][14]Այս գործիքներից չորսի վրա այժմ նվագում են Տոկիոյի լարային քառյակը:

Ստեղծագործություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

(աուդիո)
(աուդիո)
[[:Պատկեր:{{{Ֆայլի անվանում}}}|{{{Անվանում}}}]]
[[Պատկեր:{{{Ֆայլի անվանում}}}|180px|noicon]]
Հիմնական հոդված՝ List of compositions by Niccolò Paganini

Պագանինին կատարել է բացառությամբ իր իսկ սեփական ստեղծագործությունները,որն էլ մեծ ազդեցություն է ունենում կատարողականության տեխնիկայի զարգացման վրա:Նա իր ստեղծագործությունների մեծ մասը գրում է 1805-1809 ընկած ժամանակածրջանում,երմ գտնում Բաստիոչիի պալատում:Նա գրում է սոլո կատարման համար պիեսներ, դուետ սոնատներ,կիթառի տրիոների և քառյակների համար, ինչպես նաև վարիացիաներ:

Եթե ընհանրապես խոսենք Պագանինիի ստեղծագործությունների մասին,մենք կարող ենք ասել .որ դրանք տեխնիկապես երևակայական են և գործիքների յուրահատուկ տեմբրը զգացվում է բոլոր գործերի մեջ:Տարբեր գործիքների հնչյուններն ու կենդանի նեերի ձայներն են շատ հաճախ կրկնօրինակվում:ՕրինակIl Fandango Spanolo (Իսպանական պար) ստեղծագործության մեջ կան մի ծարք հումորային կրկնօրինակումներ կենդանիների ձայներից:Կան ստեղծագործություններ,որտեղ սիրահարների հառաչանքներն ու մրմնջոցը միայն ջութակով է կատարվում:

Չնայած նրա ստեղծադործությունները քննադատվում էին իրական բազմահնչողության բնագծերի բացակայության համար Ըժըն Յեսաեյի կողմից,[15],սակայն մյուս կողմից Յեհուդի Մենուհին նկատես,որ դա կարող էր լինել կիթառի օգտագործման արդյունք /որն օգտագործվում էր դաշնամուրի փոխարեն/;[12] The orchestral parts for his concertos were often polite, unadventurous, and clearly supportive of the soloist. In this, his style is consistent with that of other Italian composers such as Paisiello, Rossini and Donizetti, who were influenced by the guitar-song milieu of Naples during this period.[16]

Պագանինիին դարձավ ոգեշնչման աղբյուր բազմաթիվ կոմպոզիտորների համար ՝ Լիստ, Ռոբերտ Շուման, Իոհան Բրամս,Սերգեյ Ռախմանինով և այլն:

Պագանինին և ջութակ նվագելու տեխնիկան[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Նիկոլո Պագանինիի կիսանդրին ըստ Դավիդ դ՛Անգերի (1830–1833)

Իզրաելցի ջութակահար Իվրի Գիտլիսը մի անգամ Պագանինիի մասին արտահայտվել ավելի շուտ որպես երևույքի քան մի մարդու ով զարգացրել է ջութակ նվագելու տեխնիկան:Չնայած այն բանի որ Պագանինիիի կողմից մշակված տեխնիկաները արդեն գոյություն ունեին, ժամանակի շատ առաջադեմ ջութակահարներ իրենց ուշադրությունը սևեռում էին ինտոնացիայի և բռնելու տեխնիկայի վրա:Արկանգելո Կորելլին (1653–1713) որը համարվում էր պիոներ ջութակը խմբակային գործիքից դարձնելով մենակատար գործիքի:Միաժամանակ ջութակի բազմահչյուն լինելու փաստը հաշվի առնելով ստեղծվեց բազմաթիվ սոնետներ ջութակի համար:Այնպիսի նշանավոր ջութակահարներ ինչպիսին են Անտոնիո Վիվալդին (1678–1741) և Ջուզեպպե Տարտինին (1692–1770), իրենց ստեղծադործություններում արտահայտում էին տեխնիկական և երաժշտական պահանջներ ջութակահարից:Այս շրջանում ջութակահարի դերը կտրուկ փոխվեց:Ջութակ նվագելու տեխնիկան կայունացավ, սակայն ընթացքը դանդաղ էր:Տեխնիկան պահանջում էր մատների շարժունություն և լավ խոնարհվել: Պագանինիի նվագելու ոճից և ստեղծագործություններից շատ տպավորված էին երկու ջութակահար՝ Պիեռո Լոկատելլին (1693–1746) և Ավգուստ Դուրանովսկին (1770–1834). Պարմայում սովորելու ժամանակ նա ծանոթացավ Լոկատելլիի 24 կապրիչչիոներին և դրանք վերնագրեց ՞ Նոր ոճի արվեստ- առեղծվածային կապրիչչիոներ / իտալերեն՝ ՞L'arte di nuova modulazione – Capricci enigmatici /:Դրանք հրատարակվեցին 1730-ական թվականներինs, անտեսվեցին երաժիշտ հեղինակությունների կողմից իր տեխնիկական նորամուծությունների համար,իսկ ավելի ուշ մոռացվեցին:Համարյա նույն ժամանակ Ջիովանի Բատիստի Վիոտտիի նախկին ուսանողը դարձավ նշանավոր ջութակահար:Նա հայտնի դարձավ հարմոնիաների և ձախ ձեռքով կատարելու համար:Պագանինին շատ տպավորվեց նրա տաղանդով: Պագանինիի տեխնիկայի մյուս առանձնահատկություններից մեկն էլ նրա ճկունությունն էր:նա ուներ բացառիկ երկար մատներ և կարողանում էր նվագել երեք օկտավա չորս լարերով,մի չափազանց դժվար բան նույնիսկ այժմյան ստանդարտների համար:Նրա ոչ բնական կարողությունը Մարֆան ախտանիշի արդյունքն էր:[17]

Պագանինիի գործերից ներշնչված ստեղծագործություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Նվագում է կյոկո Յոնեմոտո Caprice No. 24 in A minor

Այդ հայտնի գործերն են.

  • Jason Becker – Caprice No. 5
  • Mike Campese – "Paganini", arrangement of Caprice No. 16 և այլ տարբեր գործեր.
  • Alfredo Casella – Paganiniana Op.50 (1942)
  • Mario Castelnuovo-Tedesco – Capriccio Diabolico դասական կիթառի համար
  • Frédéric Chopin – Souvenir de Paganini միայն դաշնամուրի համար (1829; published posthumously)
  • Ivry Gitlis – Cadenza for the 1st movement of Paganini's Violin Concerto No.2 Op.7 "La Campanella" (1967)
  • Fritz Kreisler – Paganini Concerto in D major ջութակի և նվագախմբի համար
  • Franz Lehár – Paganini, օպերետ Պագանինիի մասին (1925)
  • Franz Liszt – Six Grandes Études de Paganini, S.141 for solo piano (1851) (virtuoso arrangements of 5 caprices, including the 24th, and La Campanella from Violin Concerto No. 2)
  • Yngwie Malmsteen – Paganini's Violin Concerto No. 4 is used in the opening of "Far Beyond the Sun" in Trial by Fire
  • Cesare Pugni – "Le Carnaval de Venise" pas de deux (aka "Satanella" pas de deux). Based on airs from Paganini's Il carnevale di Venezia, op. 10. Originally choreographed by Marius Petipa as a concert piece for himself and the ballerina it (Amalia Ferraris). First performed at the Imperial Bolshoi Kamenny Theatre of Saint Petersburg on Կաղապար:OldStyleDate. The pas de deux was later added to the ballet Satanella in 1866 where it acquired its more well-known title, the "Satanella" pas de deux.
  • George Rochberg – Caprice Variations (1970), 50 variations for solo violin
  • Uli Jon Roth – "Scherzo Alla Paganini" and "Paganini Paraphrase"
  • Robert Schumann – Studies after Caprices by Paganini, Op. 3 (1832; piano); 6 Concert Studies on Caprices by Paganini, Op. 10 (1833, piano). A movement from his piano work Carnaval (Op. 9) is named for Paganini.
  • Johann Sedlatzek (19th-century Polish flautist known as "The Paganini of the Flute") – "Souvenir à Paganini" Grand Variations on "The Carnival of Venice"
  • Marilyn Shrude – Renewing the Myth for alto saxophone and piano
  • Steve Vai – "Eugene's Trick Bag" from the movie Crossroads. Based on Caprice Nr. 5
  • Philip Wilby – Paganini Variations for both wind band and brass band
  • Eugène Ysaÿe – Paganini Variations for violin and piano

The Caprice No. 24 in A minor, Op. 1, (Tema con variazioni) has been the basis of works by many other composers. Notable examples include Brahms's Variations on a Theme of Paganini and Rachmaninoff's Rhapsody on a Theme of Paganini.

Հիշատակին նվիրված իրադարձություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1954 թվականին Պագանինիի պատվին տեղի ունեցավ ջութակի մրցույթ իր հայրենի Ջենովա քաղաքում:

1972 թվականին Իտալիայի պետությունը նրա ստեղծագործությունների մեծ հավաքածուն գնեց Կոլոնիայի Հեյեր գրադարանից և դրանք հանձնվեցին Հռոմի Կասանատենսե գրադարանին:[18]

1982 թվականին Ջենովայում լույս տեսավ պագանինիի ստեղծագործությունների կատալոգ Մարիա Ռոզա Մորետտիի և Աննա Սորենտոյի կողմից խմբագրված "MS" հապավումով:[19]

1978 թվականին Խորհրդային Միության տիեզերագնաց Նիկոլայ Չեռնիխը հայտնաբերեց փոքր մոլորակ և անվանեց Պագանինիի անունով՝ 2859 Paganini:[20]

Դրամատիկ պատկերումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Պագանինիի մասին բազմաթիվ անգամներ են ֆիլմեր նկարվել:1946 թվականին կենսագրական ֆիլմը ՞Կախարդական թասը՞, ՞Երգ,որ պետք է հիշել՞ և ինչպես նաև ավելի ուշ տարբեր ֆիլմեր:(1989).[21]

1982 թվականի նկարահանած մի քանի սերիանանոց խորհրդային ՞Նիկոլո Պագանինիի՞ ֆիլմում նրան մարմնավորեց հայ կինոդերասան Վլադիմիր Մսրյանը, որն իր դերը կատարեց մեծ վարպետությամբ,որի համար պարգևատրվեց ոսկե շքանշանով Լեո XII պապի կողմից: [22]: [11][23]

1995 թվականի Դոն Նիգրոյի ՞Պագանինի՞ կատակերգությունում մեծ ջութակահարը զուր է փրկություն փնտրում,ասելով որ ինքը չիմանալով վաճառել իր հոգին սատանային:Պագանինին այստեղ սպանվում է իր երեք սիրուհիների կողմից,խեղդվելով աղքատության մեջ,ընկնելով բանտ և հարբեցող դարձավ:Եվ ամեն անգամ նա փրկվում է սատանայի օգնությամբ,վերադարձնելով նրան ջութակը,որպեսզի նա դեռ նվագի:Եվ նա մնում է պատասխանի հետ,որը չունի հարց:Փրկված կամ անիծված լինելը նույն բանն է:

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ Nicolo Paganini: His Life and Work
  2. ↑ The Dublin University magazine: a literary and political journal, Volume 37
  3. ↑ Crescendo of the virtuoso: spectacle, skill, and self-promotion in Paris
  4. ↑ Article on Paganini in Museum of foreign literature, science and art, Volume 19 (up to 1928)
  5. ↑ The Edinburgh literary journal Dec 1830
  6. ↑ Memoirs of Mrs. Hemans
  7. ↑ Old Billboard Ad
  8. ↑ Tait's Edinburgh magazine
  9. ↑ Myron R. Schoenfeld, MD (2 January 1978). «Nicolo Paganini, January 2, 1978, Schoenfeld 239 (1): 40 – JAMA». Jama.ama-assn.org. Վերցված է 12 November 2011-ին.
  10. ↑ «Paganini's left hand». Violinist.com. Վերցված է 12 November 2011-ին.
  11. ↑ 11,0 11,1 David, Paul. "Paganini, Nicolo", Grove (ed.) A Dictionary of Music and Musicians (1900), Vol. II, pp. 628–632.
  12. ↑ 12,0 12,1 Yehudi Menuhin and Curtis W. Davis. The Music of Man. Methuen, 1979.
  13. ↑ «Mediatheque.cite». Mediatheque.cite-musique.fr. Վերցված է 12 November 2011-ին.
  14. ↑ «Hautetfort.com». Boulevarddesresistants.hautetfort.com. 23 January 2008. Վերցված է 12 November 2011-ին.
  15. ↑ Lev Solomonovich Ginzburg. Ysaye. Paganiniana, 1980.
  16. ↑ N. Till: Rossini, pp. 50–51. Omnibus Press, 1987
  17. ↑ From Paganini stories myths. The AFU and Urban Legends Archive. Retrieved on 13 January 2009; based primarily on Schoenfeld MR (January 1978). «Nicolo Paganini. Musical magician and Marfan mutant?». JAMA. 239 (1): 40–2. doi:10.1001/jama.239.1.40. PMID 336919.
  18. ↑ Biblioteca Casanatense
  19. ↑ Moretti, M. R. & Sorrento, A. (eds). Catalogo tematico delle musiche di Niccolò Paganini (Genoa: Comune di Genova, 1982).
  20. ↑ Schmadel, Lutz D. (2003). Dictionary of Minor Planet Names (5th ed.). New York: Springer Verlag. էջ 235. ISBN 3-540-00238-3.
  21. ↑ IMDb. «Niccolò Paganini (Character)». Վերցված է 21 February 2010-ին.
  22. ↑ "Paganini, Niccolò." Encyclopædia Britannica. Ultimate Reference Suite. Chicago: Encyclopædia Britannica, 2011.
  23. ↑ Encyclopaedia Britannica (1911), Vol. XX, p. 459, "Paganini, Nicolo".

Աղբյուրներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Leopold Auer, Violin playing as I teach it, Stokes, 1921 (reprint Dover, 1980).
  • Alberto Bachmann, An Encyclopedia of the violin, Da Capo, 1925.
  • Boscassi Angelo, Il Violino di Niccolò Paganini conservato nel Palazzo Municipale di Genova, Fratelli Pagano, 1909.
  • Geraldine I. C. de Courcy, Paganini the Genoese, University of Oklahoma, 1957 (reprint Da Capo, 1977).
  • Jeffrey Pulver, Paganini: The Romantic Virtuoso, Herbert Joseph, 1936 (reprint Da Capo, 1970).
  • Yehudi Menuhin and William Primrose, Violin and viola, MacDonald and Jane's, 1976.
  • Yehudi Menuhin and Curtis W. Davis, The Music of man, Methuen, 1979.
  • John Sugden, Paganini, Omnibus Press, 1980.
  • Bruno Monsaingeon,The Art of violin, NVC Arts (on film), 2001.
  • Masters of the Nineteenth Century Guitar, Mel Bay Publications.
  • Philippe Borer, The Twenty-Four Caprices of Niccolò Paganini. Their significance for the history of violin playing and the music of the Romantic era, Stiftung Zentralstelle der Studentenschaft der Universität Zürich, Zurich, 1997
  • Danilo Prefumo, Niccolò Paganini, L'Epos, 2006, ISBN 883023021

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Նկարներ

Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Մասնակից:Makruhi/Ավազարկղ_գ&oldid=8467840» էջից